Yoongi
Bugün şirkette işler oldukça yoğundu her şeyle tek tek ilgilenip işleri yerine koymuştum. Koltuğumda geri yaslanıp ağıran boynuma masaj yapmaya başladım. Telefonumun melodisi kulaklarıma dolduğunda heyecanla yerimde diklendim. Arayanın Jimin olduğunu gördüğümde üzülmüştüm. Çünkü bugün doğum günümdü ve Bo Na beni hala aramamıştı. Bir şeyler planladığına emindim ve bu yüzden arar diye beklemiştim.
Telefonumu elime alıp açtığımda "Hyung " demişti endişe ile Jimin. "Ne oldu Jimin ?" Diye sorarken yerimde tamamen diklendim.
"Bo Na hala gelmedi. Senin için sürpriz yapacaktık ama bana annenin yanına gittiğine dair mesaj attı. Mesajı atalı 3 saat geçti şu ana kadar gelmiş olması gerekirdi. Belki trafiğe takılmıştır diye düşünerek aramayacaktım ama açıkçası endişe etmeye başladım" Yerimden fırlayıp mantıklı düşünmeye çalıştım "Tamam ben şimdi annemi arayıp orda olup olmadığını öğrenirim."
"Tamam Hyung " Telefonu kapatıp koltuğumda asılı duran ceketimi alıp hemen harekete geçtim. Bir yandan telefonumla annemi arayacakken açtığım kapıda karşıma Hye Su çıkmıştı. "Yoongi.. "
"Şimdi değil Hye Su" diyerek giderken elimi kavramıştı. Durup ona döndüğümde iyi görünmüyordu. Yüzü bembeyaz olmuş ve biktin görünüyordu "Sen iyi misin?"Diye sormamla düşmesi bir olmuştu. O sırada telefonum çalarken bir yandan Hye Su 'yu koltuğa doğru taşımaya çalıştım. "Hemen buraya gelin!"Diye bağırıp telefonumu çıkardım. Arayan babamdı ve Bo Na'dan haber almak için bunu açmam gerekiyordu. Cevap verdiğimde
"Yoongi oğlum çok önemli iki misafirim var seni de burda görmek isterim. Biri çok sevgili annen biri ise sevgilin Bo Na" Bo Na'nın orda olduğuna sevinirken elimi kavrayan Hye Su'ya baktım.
"Yoongi sakın gelme bu bir tuzak" Diye bağıran Bo Na'nın sesiyle gözlerim kocaman açılırken telefon suratıma kapanmıştı. Elimi Hye Su'nun elinden çekerken
"Beni bırakma Yoongi iyi değilim ben.
Gitmeden önce en azından bir günümü seninle geçirsem "
Ne demek istediği hakkında bir fikrim yoktu ama Bo Na'nın korkulu sesiyle burada kalıp onu dinleyemezdim
"Hye Su üzgünüm ama bunu yapamam. Seninle çoktan her şey bitti şimdi yıllar sonra karşıma çıkıp bunu benden istemen doğru değil. Şu an Bo Na'nın yanında olmak zorundayım. Çünkü onun bana ihtiyacı var-"
"Benimde var Yoongi. Tamam her şey bitmiş olabilirim ama ben iyi değilim " diyerek sözümü kestiğinde başımı iki yana sallayıp
"Gitmek zorundayım Hye Su" Diyerek yanından kalktım ve çalışanlara onu hastaneye getirmelerini söyleyerek hemen koşmaya başladım.
Yolda Jimin ve Jungkook ile haberleşerek eve vardım. Jimin polisler ile gelecekti çünkü o adamın ne yapacağı belli olmazdı ve onların hayatını tehlikeye atamazdım.
Arabadan indiğimde adamları yanıma gelirken ben kendi isteğimle kapıya kadar yürüdüm. Kapı açıldığında içeri girmiş ve ilerlemeye başlamıştım.
Salona ulaştığımda Bo Na ve annem elleri ve ayakları bağlı bir şekilde bana bakıyordu.
"Hoşgeldin oğlum " Diyerek bana doğru gelen babama sinirle yürüyüp "Ne yapmaya çalışıyorsun sen. Şimdide beni böyle mi tehdit edeceksin!" Diye bağırdım.
Babam gayet rahat bir tavırla gülerken "O adam senin baban değil Yoongi" dedi Bo Na
"Bu kız hiç susmuyor Yoongi sen bununla nasıl sevgili olabiliyorsun. Çok bilmiş her şeye burnunu sokuyor. Az önce az kalsın kafasına sıkıcaktım"
"Ne diyorsun lan sen!" Diyerek yakasına yapıştığımda kafamda hissettiğim silahla durdum. "Yoongi dikkatli ol" Bo Na'nın sesiyle geri çekildiğimde kafamdaki silahı çekmesini söyleyen adamla neler olduğunu anlamak için durdum.
"Şimdi şu anlaşmayı yapalım mı ne dersin ?" Babam sandığım adamın cümlesi ile Bo Na ve annemin başındaki adamlar silahları onların başına dayamıştı.
"Amacın ne senin? Kimsin sen!"
"Baştan beri hepsi oyundan ibaretti . Aslında ben senin amcanım babanın ikizi oluyorum. Babandan kalan her şeyi elinden almak için anlaşma yapmalıyız. Yapmazsan neler olacağını tahmin ettiğini düşünüyorum "
Sakin olmaya çalışarak derin bir nefes alıp verirken adam elindeki dosyayı bana uzattı
"İmzala" dediğinde dışarıdan silah sesleri yükselmişti. "Lanet olsun!" Diye bağıran babamın ikizi olucak adam elindeki silahı bana doğrultup "Nasıl buraya polislerle gelirsin !" Diye çıkışırken içimden Jimin'e lanetler okumaya başladım bu işi sessizce halletmeleri gerekirdi!
"Bak tamam sakin ol ne istiyorsan yapacağım "
Sözlerimin ardından kırılan kapıyla çatışma çıkmıştı. Hemen Bo Na ve annemin yanına koşup onları kurtarmaya başladım. Annemin ellerini ve ayaklarını çözüp ona hemen gitmesini söylerken Bo Na'nında ellerini ve ayaklarını aynı şekilde çözüp elini kavradım. Polislerin yanına doğru koşmaya başladık Jimin ve Jungkook dışardan bizi izlerken polisler yakaladığı adamları bir bir götürüyordu.
"Bu iş böyle bitmez Yoongi " diye bağıran amcam olacak adamın sesinden sonra kopan silah sesiyle ne olduğunu anlamaya çalışırken Jimin ve Jungkook'un şaşkınlık içinde bize baktığını gördüm. Bakışlarımı Bo Na'ya çevirdiğimde eli göğsündeydi. Güçlükle derin nefesler alırken onu sıkıca kavradım. Jimin ve Jungkook telaşla koşuştururken Bo Na'yı kucaklayıp evden çıktım.
"Bo Na sakin ol seni kurtaracağım" diye mırıldanıp adımlarımı hızlandırdım .
"Yoongi" dedi güçsüz düşmüş bir şekilde başını omzuma koyarken, ardından yüzünde tebessüm oluşmuştu.
"Doğum günün kutlu olsun" dediğinde bakışlarımı ona çevirdim. Dudaklarımı dudaklarıyla örttüğünde olduğum yerde kalmıştım. Dudakları dudaklarımdan uzaklaştığında gözleri kapanmış ve vücudu kendini salmıştı.
Arabaya ulaştığımda hemen onu arabaya yerleştirdik. Jimin şoför koltuğunda arabayı gazladığında Bo Na'nın başını kollarımın arasına alıp ona sıkıca sarıldım
"Beni bırakma Bo Na beni sakın bırakma .." diye mırıldanıp dudaklarımı alnına koyup öptüm. Jimin'e hızlı olmasını söylerken endişe ile nefes alıp veriyordum.
Yol bitmek bilmiyor ve nefesim sanki git gide kesiliyordu. Bo Na ile tüm anılarımız gözümün önünde canlanıyordu ve gözlerimin dolmasına engel olamıyordum.
Sonunda hastane göründüğünde kocaman bir umut ışığıyla harekete geçtim. Sedye isteyerek Bo Na'yı yerleştirdik ve hızlıca ameliyathaneye gittik.
Kapıdaki beklemek zorunda kaldığımda yanında olamadığım için kendimi çok çaresiz hissediyordum. Jimin ve Jungkook bana Bo Na'nın iyi olacağını söylerken buna inanmak istiyordum.
Annem kızlarla geldiğinde bana sıkıca sarılmıştı. En azından onun iyi olduğunu bilmek bir nebze iyi hissettiriyordu.
"Anne neler oldu hepsini bana anlat lütfen " annem başını sallayarak beni oturturken her şeyi anlatmıştı. Gerçek babamın ölmüş olduğu gerçeği kötü hissetmeme neden olsa da zaten hayatımda varlığı tam olarak olmamıştı bu yüzden yokluğunu hissetmeyecektim. En azından o iyi biriydi bu bile mutlu olmama yetebilecek bir sebepti.
Bo Na'nın annesi ve babam geldiğinde yerimden kalktım . Bo Na 'nın annesine kısaca olanları anlattığımda ağlamaya başladı. Onu annemin yanına oturtup babamla yanlarından uzaklaştım. Bana amcam olacak adamın tutuklandığını söylediğinde rahatlamıştım ama mutlu değildim. Babam en ağır cezayı alması sağlayacağını söylerken sadece başımı sallamakla yetindim.
Gözlerimi araladığımda boynumun ağrısı ile hafifçe çıtlatıp etrafa bakındım. Herkes bir köşede sızmış uyurken hala ameliyattan bir haber yoktu. Saate baktığımda gece 2'yi gösteriyordu geleli 4 saat olmuştu. Vücudum oturmaktan uyuştuğu için yerimden kalkıp ameliyathanenin kapısına ilerlerken açılan kapıyla doktor içerden çıkmıştı. Bir umutla nasıl olduğunu sorduğumda
"Kurşun neyse ki kalbine isabet etmemiş ama çok kan kaybetmiş bu yüzden bir kaç gün yoğun bakımda tutacağız. Kurşunu çıkarmamız epey zaman aldı ama ameliyat iyi geçti korkulacak bir şey yok bebekte Bo Na hanımda iyi. "
Gözlerim şaşkınlık içinde açılırken "Bebek mi?" Diyebildim sadece.