Shin Mok yavaşça gözlerini aralarken güneşin batmaya başladığını fark etti. Kısık gözlerle odayı incelerken koltukta bir siluetin uyuduğunu görünce şaşırdı. Bir kıza benzemiyordu...
Yavaşça yataktan kalkıp siluete yaklaştı. Oda karanlık olduğu için bir şey anlayamamıştı yattığı yerden. Yürürken kolunda bir acı hissedince kafasını sola çevirdi.
Serum takmışlardı.
Serumun ayakta kalmasını sağlayan demirden tutarak tekrar yöneldi uyuyan bedene doğru. Koltuğa varınca yüzünü yaklaştırdı koltukta ses çıkarmadan uyuyan kişiye.
İlk başta yüze anlam veremese de sonradan fark etti. Bu gri saçlı çocuktu.
Min yoongi.
"Ştt!" diyerek uyandırmaya çalıştı çocuğu, Shin Mok. Orda öyle uyumaya devam ederse sabaha boynu tutulmuş bir şekilde uyanacaktı.
"Ştt uyansana!" Yoongi'den yine ses gelmeyince Shin Mok daha fazla yaklaştı.
Burunları birbirine değecekti sanki.
"Min Yoongi?" Karşısında ki çocuğun gözleri birden açılınca korkup çığlık attı Shin Mok. Yoongi ne olduğunu anlamasa da kız düşmesin diye ellerini beline destek olurcasına koydu.
Shin Mok eller ile irkilse de olduğu yerde diklenerek Yoongi'den uzaklaştı.
"Ne yapıyordun?" Yoongi'nin sorusu ile boğazını temizledi Shin Mok. "Seni uyandırmaya çalışıyordum. "
"O kadar yakından mı?" Shin Mok utansa da Yoongi sırıtıyordu uykulu gözler ile ona.
"Karanlıkta kim olduğunu seçemedim. Ben de yanına geldim bakmak için. Hem neden burdasın sen?" Yoongi sırıntışını silmeden konuştu. "Teşekkür etmen gerekeceğine soru mu soruyorsun?"
Mahçup bir sesle konuştu Shin Mok. Aynı zamanda da yavaşça yatağına doğru gidiyordu. "Teşekkür ederim. Ama Hea-Jung ve diğer çocuklar nerde?"
"Eve yolladım hepsini. " dedi omuz silkerek Yoongi.
"Sen neden gitmedin?" Gelen soru ile Yoongi ne diyeceğini bilemese de aklına gelen ilk şeyi ağzından çıkarttı. "Babamın hastanesi değil mi? İstediğim gibi girip çıkarım. "
Shin Mok göz devirdi. "Bay Ukala babanıza hiç benzemiyorsunuz. "
Yoongi cevap vermedi. Shin Mok devam etti konuşmaya. "Babamı aramak istiyorum Yoongi. "
Yoongi kafa sallayarak Shin Mok'un telefonunu çekmeceden alıp eline verdi. Kız babasının ismine tıklarken merakla karşı hattan gelen dıt sesini dinliyordu.
"Kızım?"
"Baba?" dedi kız çatlayan sesiyle.
"Sesin iyi gelmiyor. Bir şey mi oldu Shin Mok?"
"Baba ben hastanedeyim. " Babası kızın söylediği ile elindeki mavi dosyayı bırakıp sekreter kıza odadan çıkması için eliyle işaret verdi.
"Shin Mok hangi hastanedesin? Hemen geliyorum. "Shin Mok Yoongi'ye seslendi. "Hastanenin adı ne?"
Yoongi kızın kendine seslendiğini anlayıp yanıt verdi. "Mi Yo Jo"
"Mi Yo Jo hastanesi baba. " dedi Yoongi'ye kafa sallayarak Shin Mok. "Geliyorum kızım." diyerek Bay Shin Kyung telefonu kapatırken Yoongi en başından beri merak ettiği soruyu sormak için boğazını temizledi.
"Kendin düştüğüne emin misin?" Shin Mok sertçe yutkundu. Kendisine yöneltilen soru onu şaşırtmıştı.
"Cevap vermeyecek misin?" Yoongi kuşkuyla kızın suratına bakarken Shin Mok kahkaha attı zorla. "Fazla sakarım, değil mi?"
"Fazla..." dedi düşünceli bir surat ifadesi ile Yoongi.
"Neyse ben gideyim o zaman. Baban birazdan gelir. " diyerek ayaklandı. Shin Mok ayaklanan çocuğa dikti gözlerini ve tam kapıdan çıkacakken seslendi Min Yoongi'ye.
"Sana cidden teşekkür ederim Yoongi."
Yoongi gülümseyip kapıyı araladı ve çıktı odadan.
♣️♣️♣️♣️
"Annen ve kardeşin nerde Shin Mok?" Babasının sorusu ile histerik bir kahkaha attı genç kız. "Baba ne dersem diyeyim, inanmayacaksın. Bu yüzden bu konuyu kapatalım. "
"Ama Shi-" babasının sözünü kesti. "Baba lütfen."
Babası kafasını usulca salladı. "Nasıl olduğunu anlatmayacaksın yani?"
"Anlatayım tabi baba. Ama gerçekleri mi yoksa duymak istediklerini mi?" Shin Kyung kafasını eğerken kız konuşmaya devam etti. "Her neyse baba. Burdan çıkmak istiyorum. Beni eve götürür müsün?"
Babası kafasını sallayarak kızının alnını öpüp doktorla konuşmak için çıktı odadan.
Yaklaşık 10 dakika sonra babası odaya geri döndüğünde kızının kolundan tuttu hafifçe. "Hadi gidelim. 10 gün sonra dikişlerini aldırmak için geleceksin. Ve 10 gün boyunca evde dinleneceksin Shin Mok. "
Shin Mok yataktan kalkarken itiraz etti. "Hayır baba. Evde kalmayacağım. Okula gideceğim ben."
"Böyle bir şeye izin vermiyorum Shin Mok. "
"Baba sana okula gideceğim dedim. "
"Ben de izin vermeyeceğimi söyledim. "
"Baba!"
"İzin vermesem de okula gideceğini biliyorum. Aynı annen gibi inatçısın."
Gözlerini devirdi Shin Mok. "Baba o kadın benim annem değ-"
Kızının sözünü kesti saçları ağarmaya başlamış adam. "Shin Mok, Lee Young'dan değil, annenden bahsediyordum. "
"Annem mi?" dedi şaşkınlıkla gözlerini açarken Mok.
Arabaya binip 20 dakika içinde eve vardılar baba, kız. Shin Mok istemeyerek de olsa eve girdi. Shin Kyung ne kadar belli etmese de çok sinirliydi. Nasıl olur da Lee Young, Shin Mok'u hastaneye götürmezdi.
Ya Shin Mok haklıysa? Ya Lee Young ona cidden işkence ediyorsa?
Kafasını iki yana salladı. Belki de Shin Mok, Lee Young'un dediği gibi sadece üvey annesini benimsemediği için böyle şeyler söylüyordu.
"Lee Young!" diye bağırdı salona geçerken Shin Kyung. Mok ise odasına gidiyordu Hea-Jung yardımıyla. Lee Young salona geçti kocasının gelen kızgın sesiyle. Elbette aklında ne diyeceğini belirlemişti.
Güzel senaryo yazıyordu.
Shin Mok odasına girip Hea-Jung'a teşekkür etti ve kendini yavaşça yatağına attı. Yorulmuştu. Salondan babasının bağırma sesleri geliyordu. Muhtemelen Lee Young'a olanları soruyordu. Lee Young ise kurduğu senaryoyu anlatarak kendini haklı çıkarıyordu.
Klasikti artık.
Tam uyumak için gözlerini kapatacaktı ki kucağına atlayarak havlayan köpeği ile gülümsedi. "Kızım, özledin mi anneyi?"
Şirinlik yapıp Shin Mok'a sırnaşan köpek, pençesini Shin Mok'un karnında ki dikişe bastırınca acı yüzünden suratını buruşturdu Shin Mok.
"Bebeğim bugün kucağımda uyuyamazsın." dedi gülümseyerek genç kız. Sanki anlamış gibi tuhaf sesler çıkaran köpeği öptü Shin Mok. "Ama bu sarılarak uyumayacağımız anlamına gelmiyor. "
Çarşafı açıp elini yanında ki boş yere vurarak konuşmaya devam etti. "Hadi gel, uyuyalım artık. "
Köpek yatakta koşarak Shin Mok'un açtığı yere yattı yan bir şekilde.
Shin Mok tekrar gülümsedi.
Kaderi aynı olan bu köpek ile iyi anlaşıyorlardı.
Ve galiba onu en mutlu eden varlık bu canlıydı.
O, Shin Mok'un herşeyiydi.
♣️♣️♣️♣️
"Dikkat edeceğine söz ver Mok. " dedi yanında oturan kızına son defa bakarken Shin Kyung. Genç kız göz devirdi bininci defa. "Baba benim canıma kastım mı var? Sabahtan beri aynı şeyi konuşuyoruz. Yeter! "
"Seni veled!" dedi yüksek sesle gülerken Shin Kyung. "Demek babana bağırmaya da başladın. "
"Bir an sesim yükseldi baba. Özür dilerim. " diyerek mahçup bir şekilde yüzünü eğdi Shin Mok. Shin Kyung gülümseyerek kapıyı işaret etti inmesi için. Yoksa ilk derse geç kalacaktı. "Biliyorum bilerek yapmadığını. Neyse, hadi okula!"
Shin Mok babasını öpüp indi arabadan dikişlerine dikkat ederek. Tekrar babası ona seslenince arkasını döndü.
"Çantanı taşıyabilecek misin?" Babasının endişeli bakışlarının aksine gülümsedi Shin Mok. "Taşırım baba."
Güne mutlu başlamıştı. Babası uzun bir süre sonra onu ilk defa okula bırakmıştı. Ve uzun bir zaman sonra ilk defa yalnız hissetmemişti kendisini.
Yavaş adımlarla merdivenleri çıkıp koridorda yürümeye başlamıştı. Sınıf görüş açısına girince adımlarını biraz daha hızlandırdı. Birazdan öğretmen sınıfa girerdi.
Adımları sınıftan içeri girmek üzereyken karşı sınıftan uğultu ve kahkaha sesleri geliyordu.
Orada bir şeyler oluyordu.
Shin Mok sınıfa girdi yavaşça. Gözlerini kalabalığı dikti. "Babacığına yazık oldu. "
Hızla kalabalığı açtı elleriyle. Neler olduğunu görebildiği zaman şaşkınlık ve sinir ile harmanlanmış düşüncelerini bir kenara attı.
Sakin kalmak isterdi ama bu pek mümkün değil gibiydi. Gelen sesler, gülüşler ve görüntü çok igrençti.
"Baban öldü demek?"
"Şimdi iflas mı edeceksiniz? "
"Sen artık yetim misin öksüz mü?"
"Yazık cidden."
"Neyine yazık? İyi olmuş. "
"Paraya ihtiyacın olursa bana gelebilirsin. "
Her bir tonda alay gizliydi. Karşılarında ki çocuk ise sadece ağlıyordu.
Ve elleri titriyordu...
Fısıldadığını duyar gibi oldu. "Kapayın çenenizi..."
Shin Mok daha fazla dayanamayarak bağırdı kalabalığa. "Neler oluyor burda?!"
İnsanlar şaşkınlıkla uğultuyu keserken içlerinden bir çocuk konuştu. "Babası ölmüş 4 gün önce. Biz de destek oluyorduk arkadaşa. " cümlesi bitince konuşan kişi de dahil herkes kahkaha attı.
Damarlarında deli gibi çarptığını hissetti sinirlerin Shin Mok. Gözlerini sakin olmak ister gibi kapatıp açtı. "Onu rahat bırakın!"
"Ne o yeni kız, yoksa ne yaparsın?" Shin Mok'a yönelen alaylı soru ile daha fazla sakin kalamadı ve deli gibi sıktığı elini çocuğun yüzüne indirdi sertçe. Kimse neler olduğuna anlam vermezken çocuğun yere düşmesi ile kalabalık geriledi biraz.
Yere düşen çocuk tekrar yerden kalkarken kükrüyordu. "Sana burdaki kurallardan bahsetmediler demek! Yanlış kişiye çattın güzelim!" elini havaya kaldırdığı anda bir kol tarafından tutuldu çocuğun kolu. Shin Mok ve çocuk da dahil herkes kolun sahibine bakarken şaşırmışlardı.
"Yo-Yoongi?" Az önce deli gibi kükreyip alay eden çocuk gitmiş sanki yerine pısırık bir bebek gelmişti.
"Peki sana burdaki kurallardan bahsetmediler mi Jung Woo?"
Yoongi?
"Yoongi onu bize bırak. Bu sefer cezasını biz verelim. "
Ve 6 çocuk?