LE CERCLE ~Min yoongi~

♠️ SIĞINTI ♠️

Oğlunu geride bırakarak odaya girdi Bay Min Joo. Yorgunlukla gözlerini etrafta gezdiren kıza doğru yaklaştı. "İyi misin bakalım?"

Kız çatlamış sesi ile konuştu. "İyiyim."

Bay Min endişeli bir yüz ifadesi ile sordu. "Kim yaptı bunu sana?" Kız gelen soruyla şaşırsa da belli etmemeye çalıştı. "Be-Ben düştüm."

Kekelemesi ile daha da şüphelendi Bay Min. "Emin misin? Pek olanaklı değil o şekilde KENDİN düşmen."

Kendin sözüne baskı uygulanmıştı Min Joo. Kız telaşlanarak "Biraz sakarım ben. Yani kimse bana bir şey yapmadı." dedi. Ama aslında her şeyi itiraf etmek istiyordu. Hoş, itiraf etse o cadı kadın yine bir şeyler uydururdu.

Kaç defa denemişti babasına olanları anlatmayı. Ama Lee Young her seferinde kendini haklı çıkarıyordu. Shin Mok ona iftira atmış gibi gösteriyor ve babasını hayal kırıklığına uğratıyordu.

"Peki ya vücudunda ki morluklar ? Onları da mı sen yaptın? " Shin Mok köşeye sıkışmıştı. Ne diyeceğini bilemez bir şekilde elleri ile oynarken gözlerinden bir kaç damla yaş aktı.

"Anlatabilirsin bana Shin Mok. Aramızda kalacağına söz veririm." Adamın sevecen ve güvenilir sesine karşın Shin Mok kafa salladı.

"Üvey annem..." demesi yeterli olmuştu. Bay Min Joo her şeyi anlamıştı. Klasik şeylerdi. Üvey anne, kızı döver.

"Neden polise gitmiyorsun? Ya da babana söylemiyorsun?"

Shin Mok derin bir nefes aldı. "Çok denedim. Ama babama her söylediğimde bir kalıp buluyor o cadı. Ve iftira attığımı söylüyor. Bu da babamı hayal kırıklığına uğratıyor."

"Başka eve çıksan?"

"Ona istediğini vermiş olurum."

Min Joo acıyla kafasını salladı. " Böyle olaylar olursa bu hastaneye gel Shin Mok. Benden başka hiç bir doktora gitme."

Shin Mok gülümsedi adama. "Teşekkür ederim. Bu arada isminiz ne?"

"Min Joo" dedi gülümseyerek Bay Min.

"Peki beni buraya kim getirdi?"

"Oğlum ve arkadaşları. Ah bir de tatlı bir kız." Shin Mok şaşkınca etrafa bakındı. "Oğlunuz ve arkadaşları derken?"

Min Joo gülümsedi. "Çağırmamı ister misin? Çok endişeliydiler."

Shin Mok kafa salladı. Yorgundu, uyumak istiyordu ama bu işi sanırım biraz erteleyebilirdi.

"Geçmiş olsun Shin Mok. Bu arada bana her hangi bir şey anlatmak istersen burdayım ben. Seni her zaman dinleyebilirim."

"Teşekkürler efendim." diyerek gülümsedi tekrar Shin Mok. Adam odadan çıkınca da gözlerini kapattı. Başı çok ağrıyordu. Ve vücudunun bazı yerlerine atılmış dikişler acıtıyordu canını.

Bir kaç dakikanın ardından odanın kapısının açılma sesi ile gözlerini araladı yavaşça Shin Mok. Kendisine doğru koşan Hea-jung'u görünce gülümsemeden edemedi. Hea-jung, Shin Mok'a sıkıca sarılırken Shin Mok dikişlerinin acısından inledi.

Hea-jung omuzlarından geriye doğru çekilince kendini çeken kişiye çevirdi gözlerini. Shin Mok'u beklerken hepsinin isimlerini öğrenmişti Hea-jung. Bu Jimin'di.

Jimin tatlı bir şekilde sırıtıp konuştu. "Yavaş olmazsan dikişleri patlayabilir."

Hea-jung kafa sallayarak gözlerini tekrar Shin Mok'a çevirdi. Shin Mok ise odadaki 7 çocuğa anlamsızca bakıyordu. Jimin ve Jungkook ile tanışmıştı. Bir de gri saçlı çocuk ile konuşmuştu bir defa ama onun dışında kimseyi tanımıyordu.