"Wie is Naim eigenlijk?" Vroeg ik. "Daar kom je zo wel achter" zei hij. "Uhm oke"
We reden tot we aankwamen bij een groot huis. Mo parkeerde op de stoep en zei dat ik moest afstappen. We stapten af en liepen naar de deur. Mo deed de deur open en het eerste wat ik zag was een lange gang. We liepen naar binnen en om niet te liegen, mijn hart begon sneller te kloppen.
2 mannen kwamen de trap afgelopen. Ze waren hayek gespierd en om eerlijk te zijn ook wel knap. Mohim ze liepen naar beneden en keken me raar aan. "Wie ben jij" vroegen ze streng. "Ze is met mij" zei mo. Ze keken mo aan en gaven hem een hand. "Waar is Naim?" Vroeg hij. "Boven" "Zeg dat ik hem opwacht in zijn bureau" Een van hen knikte en liep terug naar boven. Ik en mo liepen een bureau in en gingen zitten. "Wat is dit allemaal?" Vroeg ik verward.
"Ik vertel je niet wat er is, ik laat het je zien" "Wat bedoel j..." de deur werd geopend en meteen draaide ik me om.
Een brede man van ik schat 50 kwam naar binnen. Hij had een baardje en was wel stoer. Je zag dat je niet met hem moest sollen. Hij groette mo en ging voor ons zitten.
Hij keek me doordringend aan. Ik werd er bang van en keek weg. "Is dit ilham?" Vroeg hij na een tijdje. Ilham? Kent hij Ilham?
"Nee dit is haar zusje Amel" zei mo. Naim knikte en keek me weer lang aan. "En wat doet ze hier?" Vroeg hij. Weyemaa mijn hart gaat nu even snel als een ferrari ofso.
"Ze kan helpen" zei mo. "Nee dat kan ze niet" zei hij streng. "Jawel" sprak mo koppig tegen. Naim zuchtte en richtte zijn blik weer op mij. "Hoe oud ben je?" "17" antwoordde ik bang. "Je mengt een 17 jarige meisje hier in?" Zei Naim tegen mo. "Ze kan helpen zei ik" bleef mo koppig doen. Over wat hebben ze het. Helpen met wat? Wie is Naim zelf? En wat is dit allemaal.
"Mag ik aub weten over wat jullie het hebben" zei ik. Naim keek me aan, maar zei niks. Ik keek naar mo die naar Naim keek en zo vormden we een driehoek die naar elkaar keken.
"Youssef is ontvoerd" zei mo. "Ja dat heb je me al verteld" "Waarom vertel je haar alles!" Kwam naim ertussen. "Omdat ik haar vertrouw" "ik zei wat er hier gebeurd of word gezegd blijft ook hier" "ze weet alleen dat Youssef is ontvoerd" "want is er nog meer dat ik moet weten dan?" Naim zuchtte en stond boos op. "Je gaat ons nog meer in de problemen brengen!" "Geef haar een kans aub" zei mo bijna smekend. Naim liep hoofdschuddend weg en ik en mo bleven alleen achter.
"Wat is dit allemaal?" Vroeg ik helemaal verward midden in de kamer. Mo was stil. "Mo! Ik ben serieus je gaat me nu alles vertellen Gedaan met die smoesjes elke keer!" Riep ik en hij vertelde me alles van A tot Z.
"Dus jullie moeten met iets nieuws komen?" Hij knikte. Ik was stil en dacht na. "Waarom vallen jullie gewoon de auto dan niet aan wanneer ze vertrekken?" Vroeg ik. Hij keek me met grote ogen aan. "Daar had ik niet aan gedacht" "dan ben je dom" "je denkt echt dat dit allemaal makkelijk is he" "nee maar jullie hebben meer dan genoeg hulp en materiaal. "Hij hief zijn schouders op. "Ik voel me gewoon niet meer goed" zei hij en keek naar beneden. "hoezo?" "Al die stres van de laatste tijd en alles dat tegenvalt word me een beetje te veel" ik ging naar hem toe en nam hem in mijn armen. "Ik ben er voor je schatje oke" Hij knikte en legde zijn hoofd op mijn schouders. Ik wreef over zijn rug heen om hen gerust te stellen.
"Kijk naar me" zei ik en hief zijn hoofd op. "We gaan samen Youssef vinden oke? We gaan er alles voor doen, zodat mijn zus gelukkig is en jij je beste vriend back hebt" Hij knikte en duwde snel een kusje op mijn lippen.
De deur werd opengeklapt en daar stond Naim...