*?* инээсээр: Намайг оролдсон хүн ч тайван амьдрана гэж байхгүй дээ. Найдвартай юм хийсэн биз. Утасны цаанаас нааштай хариу өгөхөд тэр тааламжтай нь аргагүй инээмсэглээд: Маргааш харж л байя гээд утсаа таслахад ангийн хаалгаар Хусог шагайснаа: Өө Хэмин энэ орой юу хийж байгаан заза тэр яах уу Тэхёныг хараагүй биз?
Хэмин инээсээр: Үгүээ хараагүй
Өглөө
Нүдээ нээхэд, яг цагтаа сэрлээ. Амаа ангайсаар босоод, шүлсээ арчин ариун цэврийн өрөө рүү явлаа. Толь руу харан цагтаа сэрсэндээ өөрөөрөө бахархан инээж байтал доороос ээж сэрээрэй гэж ориллоо. Би бэлэн болоод буухад ээж гайхсаар: Чи хэзээ сэрээв?
Би инээсээр ширээнийхээ ард суунгаа: 30 минутын өмнө.. Яг цагтаа
Ээж: Өчигдөр сайхан амарсан бололтой. Тийм дээ миний охин удалгүй
Би яриаг нь таслан: Ээжээ наадхаа нэг өдөр ч болов ярихгүй байж болох уу? гэж нухацтай хэлэхэд ээж инээсээр: Заза гэхдээ... Заза
Ээжээр хүргүүлээд, сургууль руу ортол өмнөхөөсөө нэг л өөр мэдрэмж төрлөө. Энэ харц өмнөхөөсөө илүү зэвүүцсэн харц. Би гайхсаар шүүгээ рүүгээ алхахад ахлах ангийн эгч нар ч гэсэн муухай харцгаана. Жэнни урдаас ирэхэд нь мэндлэх гэтэл тэр над руу нэг харчихаад л тоохгүй яваад өглөө. Би тэндээ таг гацан гайхан зогсож байгаад, шүүгээ рүүгээ алхаж эхлэлээ. Бангтан хажуугаар өнгөрөхөд бүгд л над руу харах ч үгүй зөрлөө. Хий үзэгдэл аятай. Жонгүк харин над руу үнэхээр муухай харж буй нь дотор сонин болголоо. Намайг харсан хүн болгон л хийж байсан үйлдлээ зогсоон, цоо ширтэнэ. Шүүгээгээ нээхэд, баахан хог асгарлаа. Би гайхсаар амаа ангайж байтал Инёон Чаён хоёр шүүгээгээ онгойлгохоор ирээд, намайг хараад Чаён: Чи бидэнд хэлэх хэрэгтэй байсан
Инёон: Биднээс нуудаг байсан шигээ сайн нуух хэрэгтэй байсан юм
Тэдний яриа яг л намайг хэн гэдгийг мэдчихсэн юм шиг байна. Гэхдээ намайг мэдлээ гээд ингэж хүлээж авах нь зүгээр гэж үү. Энд тэндгүй үзэн ядалт, жигшсэн харц бас энэ хог хоолны үлдэгдэл. Би: Юу нуусан гэж? Чаён утсаа оролдон: Энэ гэж байтал ангийн багш ирэн: Чамтай ярилцах юм байна гээд багш нарын өрөө рүү явлаа. Багш нарын өрөөнд ороход багш, эцэг эхийн зөвлөл бас захирал байв. Жон багш урд нь сандал дээр суусан байх ба хажууд нь бас нэг сандал байлаа. Ангийн багш тэр сандал руу намайг суу гэж дохиход би гайхсан ч очиж суув.
И хатагтай намайг дээрээс доош хараад: Эее иймэрхүү хүүхдүүд энэ сургуулийн нэрийг гутааж байгаан! гэхэд нь би: Юу? гэж уулга алдлаа. Хан хатагтай: Бас хүмүүжилгүй. Эцэггүй болохоороо ямар ёс жудаг, эрээ цээр байхгүй
Жон багш: Та бүхэн буруу ойлгоод байна
И хатагтай: Юу буруу ойлгосон гэж бүх юм баримт нотолгоотойгоо байхад гэж уцаарлахад би юу ч ойлгохгүй Жон багш руу харна.
Ким хатагтай: Би чамайг арай ч ийм охин гэж бодож явсангүй. Миний охины хэлснээр чамайг их л сайн охин гэж дуулсан гэтэл үгүй байжээ
Тэхёны ээжийг ингэж хэлэнгүүт нь би: Юу? Эгчээ би яагаачгүй шдээ. Ер нь юу болоод байгаа юм бэ?
И хатагтай: Ямар ч хүндлэлгүй гэдэг нь ёстой нээрээ. Жон багшаа таныг арай жоохон охины толгой эргүүлээд явдаг хүн гэж бодож байсангүй
Би сандлаасаа босон: Юу? Та нар чинь юу яриад байгаа юм бэ? гэж дуугаа өндөрсгөхөд Жон багш гараас минь татан суулгаад: Би Минаг өөрийн охин шигээ л боддог. Бид хоёрын хооронд ямар ч гүнзгий харилцаа байхгүй
Хан хатагтай таблетээ асаан, нэг зураг харуулаад: Тэгвэл энэ юу юм?
Би таблетийг нь аваад зургийг гүйлгэн харвал, багш бид хоёрын зураг байлаа. Тэврэлдэж буй бичлэг, гэр лүү орж байгаа, гэрээс гарч буй, сургуулийн гадаа намайг тосч буй зураг нь ч байна. Би толгой сэгсрэн: Үгүээ энэ.. энэ худлаа та нарын харж байгаа шиг юм болоогүй.
Хан хатагтай гарнаас минь таблетаа шүүрч аваад: Энийг харчихаад үгүйсгээд нэмэргүй л байх
Хэдэн цагийн турш шүүлтэнд орсны эцэст намайг сургуулиас гаргаж, багшийг халахаар шийдвэр гарлаа. Би өрөөнөөс гарч ирээд: Яагаад.. Яагаад хэлүүлэхгүй байгаан? Хэлсэн бол та халагдахгүй шдээ
Жон багш: Надаас болоод нууцаа дэлгэхийг чинь хармааргүй байсан юм
Би: Тэгвэл надаас болоод таныг халагдахыг би хармааргүй байна
Жон багш: Ээж чинь ч үүнийг хүсч байгаа. Надаас болж охиныг бүгд мэдчихвэл би яаж ээжийн чинь нүүр лүү эгцэлж харах юм?
Би: Одоо тэр хэнд хамаатай юм! Та ажлаасаа халагдчихлаа.
Жон багш: Би зүгээрээ гээд багш нарын өрөө рүү оров. Би шүүгээ рүүгээ очин, дэвтэр номоо цүнхлээд сургуулиас гарч гүйлээ. Бүхнээс зугтахыг хүсэж байна. Өнөөдрийг сайхнаар эхлүүлсэн ч ямар ч нэмэр байсангүй. Энэ хичээлийн жилийн өдөр бүр л би ямар нэгэн эвгүй байдалд орж байна. Залхаж байна. Гэртээ ирэн, шүүгээнээсээ чемоданаа гаргаж ирэн хувцсаа хийлээ. Дэвтэр номоо нэг хайрцаг руу нь хийчихээд амьсгаадсаар шалан дээр суун, түрүүнээс хойш тэвчсэн нулимсаа гаргалаа. Энэ сүүлийнх нь байгаасай.
Ярилцлагын өдөр
Орчуулагч: Чи яагаад өөрийгөө бусдаас нуудаг юм бэ?
Би: Би дахин хэн нэгнийг алдахаасаа айсан юм. Намайг 8 настай байхад л гэр бүл минь их өрөнд унасан. Сар болгон төлөх ёстой мөнгөнөөсөө болж эцэг эх минь өдөр шөнөжин ээлжийн ажилдаа яваад, би гэртээ ганцаараа л үлддэг байсан. Харин хийл тоглож олон тэмцээнд орон, шагналыг нь авсаар л байсан. Нэг удаа аав минь намайг гадаадад болох тэмцээн рүү явуулах гэж маш их өр тавьсан. Дараа миний ялсан мөнгөөр төлөөд цаана нь илүүдэл мөнгө их үлдэнэ гэж аав тооцоолсон. Гэвч би тэр тэмцээний тайзан дээр гараад, тоглож чадаагүй. Бусдын ярьдгаар онгод ороогүй гэдэг шиг л. Тэгээд л би таг гацчихсан. Гэртээ ирсний маргааш аав явчихсан байсан. Ээж бид хоёрыг үгүээ ээж өр бид гурвыг орхиод явчихсан. Яагаад гэвэл би аавын урмыг хугалчихсан учраас гэж нулимс унагасаар хэллээ.
Нүдээ нээхэд, бие минь даарч, хамаг бие минь өвчин орсон байлаа. Шалан дээрээс босон, хөнжилдөө орж хэвтэхтэй зэрэгцэн доор хаалга дуугаран ээж ориллоо.
Ээж: Миний охион! Хувцсаа өмсөөрэй. Бид айлд уригдсан шүү гэсээр өрөөнд минь орж ирээд: Өвв хонгоо минь унтаж байгаа юм уу?
Би: Мм нойр хүрээд байна
Ээж: Би өнөөдөр юу болсныг мэднээ хонгорхон минь гээд үсийг минь илэхэд би босон, түүнийг тэвэрч аваад: Ээжээ надаас болоод гээд уйлж эхлэхэд ээж нурууг минь илээд: Зүгээр дээ. Бид хэнийд уригдсан гээч. Жон багшийнд чинь уригдсаан.
Би ээж рүү хараад: Юу?
Ээж толгой дохин: Тэр бид хоёрыг хоолонд урьсан
Би: Би очихгүээ
Ээж үсийг минь янзалсаар: Инээгээрэй за юу?
Би толгой дохин: За
Хаалга нээгдэн нэг үзэсгэлэнтэй эмэгтэй инээсээр угтан авлаа. Бид хоолны ширээний ард суухад тэр: Намайг Хери гэдэг. Та хоёрын тухай их сонссон гээд инээхэд би бөхийн: Сайн байна уу? Пак Мина
Жон багш: Хери эгч чинь чиний шүтэн бишрэгч
Хери: Тийм шүү. Тэгэж байгаад надад гарын үсгээ өгөөрэй.
Удалгүй хаалга дуугарахад Хери эгч: Миний хүү юу?
-Тиймээ. Найзуудтайгаа байж байгаад жаахан оройтчихлоо.
Энэ нэг л танил хоолой!
Удалгүй хоолны өрөөнд Жонгүк орж ирэхэд ууж байсан жүүсэндээ хахан түүн рүү харахад тэр ч над руу харан хөмсгөө зангидаад: Аав та бүр одоо нууц амрагаа гэртээ авчирдаг болоо юу? гэхэд Хери эгч түүнийг цохиод бүгдийг тайлбарлаж хэлэхэд түүний нүд орой дээрээ гарлаа. Хоол болохыг хүлээх зуур Жонгүк намайг өрөөндөө оруулан: Чи..чи Тэхёны ТэМи юм уу? Еээс би зөв хэлсэн байна. Жиминээс мөрийгөө авнаа
Би: 1т би Тэхёных биш
2т би ямар бооцоо юу?
3т Тэхёнд юу ч хэлж болохгүй шүү
Жонгүк: Яагаад? Тэр чамайг гэж бодоод л Хэминтэй үерхэж байгаа
Би: Үгүээ тэр Хэминд сайн.
Жонгүк: Үгүй дээ. Тэхён чамайг гэж бодоод л тэр
Би: Үгүй дээ. Би түүний хувьд хэн ч биш
Жин: Тэхён энэ цамц цус болчихож. Угаахгүй юм уу?
Тэхён: Үгүй дээ
Жин: Би юм угааж байна шдээ
Тэхён: Зүгээр л угаамааргүй байна. Наанаа тавьчих
Жин: Гэхдээ чи хэн нэгэнтэй зодолдоо юу? Цус болчихсон байхыг бодвол?
Тэхён: Үгүээ миний цус биш
Жин: Нөгөө хүнийх чинь юм уу?
Тэхён: Минагийнх
Жин: Чи Минатай зодолдоо юу?
Тэхён: Үгүй дээ юу гэж би эмэгтэй хүнд гар хүрэх вэ дээ!
Жин: Тэгээд яагаад угаахгүй гээд байгаан?
Тэхён: Мэдкүээ.
Жин сонин царайлсаар цамцыг нь буйдан дээр тохоод гарлаа.
Нэгдүгээр хэсэг дээр Тэхён Мина хоёр мөргөлддөг хэсэг байдаг гэдгийг сануулъя.❤️👕❤️