Gözlerimi kırpmaya korkuyorum, ya akarsa yaşlarım
Yaratan'dan başka kimse görmez gerçi
Keza yalnızlık benim ikinci adım
Sözlerimi gözlerimde, hıçkırıklarımı dudaklarımda saklarım
Sen benim her zaman güçlü olduğumu sanardın
Her şeyi kaldırırdım
Hiçbir zaman canım yanmazdı
Umursamazdım
İki, üç
Hayır, istersen bin parçaya böl
Toparlanırdım
Hep böyle kendi kendine aldandın
Oysa benim kalbim yapboz misaliydi
Sen parçalarını tek tek çaldın
İlk parçamı yitirdiğim andan beri
Hiçbir zaman tam olamadım
Eksik kalmış bir hayattan ne beklenirdi ki?
Her şeyin düzeleceğine inandırmak kendini, neyi değiştirirdi?
Boş umutlar dediğin zindanın ta kendisiydi
Bu yüzden vazgeçtim
Hayallerimden, beklentilerimden, hatta kendimden
Yapamayacağımı, eskisi gibi olamayacağımı kabullendim
Şimdi bu haldeyim
Denizin ortasında hapsolmuş bir adadan farksız
Canımı acıtan, her seferinde benden bir parça daha koparan dalgalar
Nefes almaya devam etmeliyim
Sular altında kalana kadar
Selamın aleyküm!!!
Yorumlarınızı bekliyorum.
Allah'a (c.c) emanet olun.