"Sometimes it's the princess
who kills the dragon
and saves the prince "
"Τι στην ευχή κάνεις εδώ Rose;" Καλύπτω τα αυτιά μου με τις παλάμες μου. Η τσιρίδα ήταν αρκετή για να μου προκαλέσει πονοκέφαλο.
"Τι τι κάνω εδώ;" Απορώ και ανοίγω τα μάτια μου. Τα είχα τόση ώρα κλειστά; Ούτε που το είχα καταλάβει.
"Δεν είναι το δωμάτιο σου Rose" Μου φωνάζει και ενώνω το βλέμμα μου μαζί του. Και τότε καταλαβαίνω γιατί τσίριζε σαν υστερικό. Είχα ανοίξει την πόρτα του μπάνιου και τον συνάντησα την ώρα που έβγαινε από την μπανιέρα γυμνό. Πήρε γρήγορα μια πετσέτα και την τύλιξε γύρω από την μέση του. Δυστυχώς τα πράγματα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν μπόρεσα να δω τίποτα απολύτως.
"Και εσύ άνθρωπε μου έχεις μια καλεσμένη στο σπίτι και κάνεις μπάνιο με ξεκλείδωτη την πόρτα;" Αναφωνώ και πηγαίνω να βγω έξω όταν δεν θυμάμαι καθόλου που είναι το δωμάτιο μου. Έτσι ξανά επιστρέφω πίσω. "Εμμ που είναι το δωμάτιο μου;" Απορώ κουνώντας τα χέρια μου.
"Στο δεξί σου χέρι" Μου δείχνει και εγώ φεύγω από εκεί που ήρθα. Ανοίγω την πόρτα και επιτέλους βρίσκομαι στο προσωρινό μου δωμάτιο. Ξαπλώνω πάνω στο κρεβάτι και βγάζω το κινητό μου για να συνεχίσω να διαβάζω από εκεί που είχα μείνει.
"Θα είμαι καλός τώρα και θα σε αφήσω στην ησυχία σου, όταν όμως σε δω στο μάθημα..." Η πόρτα αρχίζει να χτυπάει και βρίζω κάτω από την ανάσα μου. Προσπαθώ να διαβάσω ένα γαμημένο μήνυμα και κάποιος πρέπει να με διακόπτει.
"Ναι;" Απορώ και η πόρτα ανοίγει μπαίνοντας μέσα ένας ντυμένος Luke.
"Συγγνώμη για πριν αλλά μου ήρθε ξαφνικό που μπήκες απροειδοποιήτα μέσα" Μου εξηγεί.
"Δεν ήταν ότι το έκανα επίτηδες, απλώς ήμουν τελείως απροσανατολισμένη και δεν ήξερα που βρισκόταν το δωμάτιο μου....Μην ανησυχείς δεν θα ξανά συμβεί" Τον καθησυχάζω και εκείνος νεύει. Γυρίζει για να φύγει. Καιρός ήταν.
"Όταν όμως σε δω στο μάθημα δεν....."Η πόρτα ξανά ανοίγει. Βρίζω λίγο πιο δυνατά αλλά ευτυχώς ο Luke δεν μπορεί να με ακούσει.
"Τι είναι;" Προσπαθώ να του χαρίσω ένα χαμόγελο με πολύ δυσκολία. Τι στον πούτσο θέλει τώρα;
"Θα πας αύριο να παρακολουθήσεις τα μαθήματα, έτσι;" Απορεί.
"Εννοείται" Αφήνω το κινητό δίπλα μου.
"Ωραία γιατί θα σε πάω εγώ" Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου ενώ έχω εκείνο το ψεύτικο χαμόγελο. Δεν κάνει κίνηση να φύγει και αυτό με ανησυχεί.
"Θα φύγεις;" Συνεχίζω να χαμογελάω και νομίζω πως τα μάγουλα μου αρχίζουν να πονάνε.
"Ναι τώρα" Κουνάει το κεφάλι του και γυρίζει να φύγει.
"Πόρτα" Του φωνάζω και εκείνος υπακούει. Όταν την ακούω να κλείνει πιάνω το κινητό μου και ολοκληρώνω το διάβασμα.
"Όταν όμως σε δω στο μάθημα δεν ξέρω πως θα αντιδράσω" Στριφογυρίζω αμέσως τα μάτια μου. Σε φοβήθηκα άντρακλα Harry Styles.
"Πρόσεξε μην σκίσεις κάνα καλσόν" Του γράφω. Τώρα θα γελάσουμε πολύ. Η απάντηση του δεν αργεί να έρθει.
"Μην με ειρωνεύεστε πριγκίπισσα γιατί δεν θα έχετε αίσιο τέλος" Χαμογελάω σαν το καθηστερημένο.
"Σε φοβήθηκα Harry" Συνεχίζω την ειρωνεία.
"Θα έπρεπε Rose" Καθώς διαβάζω την απάντηση του, η πόρτα χτυπάει και ανοίγει ταυτόχρονα.
"Συγγνώμη για την ενόχληση...Έχει πάει 3 και αρχίζω να πεινάω. Λέω να παραγγείλω. Εσύ πείνας;" Με ρωτάει ο Luke.
"Παράγγειλε και για μένα" Αναφωνώ χωρίς πολλά πολλά.
"Θα παραγγείλω πίτσα, πώς την θες;" Στέκεται στο άνοιγμα της πόρτας χωρίς να μπαίνει στο δωμάτιο.
"Πάρε την σπέσιαλ για μένα" Νεύει και ξανά κλείνει την πόρτα. Παρατάω το κινητό μου στο κρεβάτι και σηκώνομαι όρθια. Καλύτερα να μην του απαντήσω. Αν συνεχίσω την συζήτηση θα μας πάρει μέχρι το βράδυ και κανονικά ο Harry συμφώνησε να μην με ενοχλήσει καθόλου όλη αυτή την μέρα. Ήδη είναι μεσημέρι. Έχω ολόκληρο το απόγευμα να μείνω λίγο στην ηρεμία μου.
Κλειδώνω την πόρτα και αποφασίζω να βγάλω από την βαλίτσα όλα μου τα ρούχα και να τα βάλω στην ντουλάπα. Είχα φτάσει σχεδόν στα μισά όταν ακούστηκε η φωνή του Luke απέξω.
"Ήρθαν οι πίτσες Rose!" Μου ανακοινώνει.
"Βγάλε πιάτα και έρχομαι" Του φωνάζω και παρατάω το μαύρο μου φόρεμα στο κρεβάτι. Ξεκλειδώνω την πόρτα και την ανοίγω. Περιπλανιέμαι στον διάδρομο μέχρι να φτάσω στο σαλόνι.
"Ήρθα" Τον ξαφνιάζω ενώ κάθομαι στον μεγάλο καναπέ. Στο τραπεζάκι μπροστά μου είναι τοποθετημένα τρία κουτιά πίτσας. "Τα δύο είναι για σένα;" Αναρωτιέμαι δείχνοντας του τα.
"Πεθαίνω της πείνας Rose" Μου εξηγεί και ανοίγει το ένα κουτί. Παίρνει ένα κομμάτι και αρχίζει να το καταβροχθίζει. Κάνω και εγώ το ίδιο. Όπως λέει και μια γνωστή παροιμία όταν τρώμε δεν μιλάμε και το φαγητό μας κοιτάμε. Έτσι και εμείς απολαμβάναμε το γεύμα μας ήσυχα χωρίς πολλά πολλά.
"Ουφ έσκασα" Αναφωνώ και πιάνω την κοιλιά μου.
"Έμεινε μόνο ένα κομματάκι Rose. Αν ήταν εδώ η γιαγιά μου θα σου έλεγε πως αφήνεις το τυχερό σου" Μου εξηγεί και εγώ χαμογελάω.
"Αν είναι να φάω αυτό το κομματάκι για να έχω λίγη τύχη τότε εντάξει" Του απαντάω και παίρνω την μικρή μπουκιά. Την βάζω στο στόμα μου και όταν την μασήσω καλά την καταπίνω.
"Πάω να πιω νερό, θες να σου φέρω κάτι;" Σηκώνομαι όρθια.
"Ναι, φέρε μου μία μπύρα από το ψυγείο" Κουνάω το κεφάλι μου και φεύγω από το σαλόνι. Φτάνοντας στην κουζίνα ανοίγω το ψυγείο και βγάζω μια κρύα μπύρα. Την αφήνω στην άκρη και παίρνω ένα ποτήρι. Το γεμίζω με νερό και πίνω αρκετό ώστε να μου φύγει η δίψα. Παίρνω την μπύρα και επιστρέφω στο σαλόνι. Του την αφήνω και εκείνος με ευχαριστεί.
"Λέω να πάω στο δωμάτιο για να τακτοποιήσω τα πράγματα μου" Του εξηγώ και εκείνος μου απαντάει με ένα απλό 'πήγαινε'. Βγαίνω από το σαλόνι και γρήγορα βρίσκομαι στο προσωρινό μου δωμάτιο. Παίρνω το φόρεμα από το κρεβάτι και το κρεμάω σε μία κρεμάστρα. Το βάζω μέσα στην ντουλάπα και συνεχίζω έτσι με τα υπόλοιπα μου ρούχα. Όταν έχω τελειώσει, ξαπλώνω στο κρεβάτι μου. Κοιτάω έξω και καταλαβαίνω πως έχει βραδιάσει. Κλείνω τα μάτια μου και αφήνομαι σε έναν ήρεμο ύπνο.
Το άλλο πρωί
Κάποιος μου φωνάζει το όνομα μου και με σκουντάει καταφέρνοντας με να με κάνει να ανοίξω τα βλέφαρα μου.
"Ξύπνα υπναρού" Με σκουντάει.
"Τι έγινε;" Πιάνω τα μαλλιά που έχουν πέσει μπροστά από το πρόσωπο μου.
"Το πρώτο μου μάθημα ξεκινά στις 8 και είπαμε πως θα σε πάω εγώ στο πανεπιστήμιο" Μου εξηγεί. Σηκώνομαι όρθια και τρέχω προς την ντουλάπα.
"Δώσε μου μόνο 10 λεπτά" Αναφωνώ και βγαίνει έξω από το δωμάτιο. Κλείνω την πόρτα και την κλειδώνω. Πετάω από την ντουλάπα ένα απλό μαύρο φόρεμα στο κρεβάτι. Βγάζω τα χθεσινά μου ρούχα και τα πετάω στην βαλίτσα. Φοράω από πάνω το φόρεμα και από την βαλίτσα μου βγάζω το νεσεσέρ μου. Ξεκλειδώνω την πόρτα και τρέχω στο μπάνιο. Χτυπάω πριν ανοίξω για παρεδεχόμενο.
Όταν συνειδητοποιώ πως δεν είναι κανείς μπαίνω μέσα. Βουρτσίζω τα δόντια μου και πλένω το πρόσωπο μου. Παίρνω την χτένα και χτενίζω τα ατημέλητα μαλλιά μου. Βλέποντας πως μοιάζω σαν άνθρωπος βγαίνω έξω.Κατευθύνομαι προς το σαλόνι και μόλις φτάσω συναντώ τον Luke.
"Έτοιμη;" Με ρωτάει και εγώ νεύω.
"Πόσα λεπτά με πήρε για να ετοιμαστώ;" Τον ρωτάω καθώς φοράω τα σταράκια μου.
"Σχεδόν 7 λεπτά" Κοιτάει το ρολόι του κινητού του.
"Ωραία" Σχολιάζω παίρνοντας την μαύρη μου τσάντα. Μου ανοίγει την πόρτα και εγώ βγαίνω πρώτη στον διάδρομο. Χωρίς να τον περιμένω να κλειδώσει το διαμέρισμα κατεβαίνω τις σκάλες. Ευτυχώς όταν φτάνω στο αμάξι του με ακολουθεί από πίσω. Ξεκλειδώνει και έτσι μπαίνουμε μέσα. Βάζει το κλειδί στην μίζα βάζοντας σε κίνηση το αμάξι. Πατάει γκάζι και γρήγορα βρισκόμαστε πάνω στην άσφαλτο.
"Έχεις σκεφτεί καθόλου να νοικιάσεις κάποιο διαμέρισμα;" Με ρωτάει.
"Τι πράμα;" Τον κοιτάω απορημένα. Συγγνώμη που είναι πρωί και ακόμα δεν δουλεύει ο εγκέφαλος...
"Λέω αν έχεις σκεφτεί....." Τον διακόπτω.
"Σε άκουσα δεν χρειάζεται να το ξανά πεις"
"Τότε γιατί με ρώτησες;" Απορεί.
"Αντίδραση της στιγμής...Πρωί είναι ακόμα, δεν στροφέρνει" Του εξηγώ. "Όσον αφορά αυτό που με ρώτησες, όχι δεν έχω σκεφτεί κάτι"
"Αα ωραία γιατί δεν χρειάζεται να βιάζεσαι. Σε μένα μπορείς να μείνεις όσο θέλεις" Αναφωνεί και μετά από λίγα λεπτά μειώνει ταχύτητα. Σταθμεύει το αμάξι του στο πάρκινγκ του πανεπιστημίου και μόλις σταματήσει το αμάξι βγαίνω έξω.
"Τα λέμε μετά" Τον αποχαιρετώ.
"Το πρώτο σου μάθημα πότε αρχίζει;" Με ρωτάει πριν φύγει.
"Σε 20 λεπτά" Του απαντάω και περπατάω προς την καφετέρια. Ευτυχώς εκεί δεν χρειάζεται να περιμένω πολύ. Με τον καφέ και ένα τοστ στο χέρι κάθομαι σε ένα τραπέζι. Πρώτα τρώω το τοστ και ύστερα τον καφέ. Μόλις τελειώσω βλέπω την ώρα από το ρολόι τοίχου της καφετέριας. Σε 10 λεπτά.
Σηκώνομαι πάνω και πριν φύγω πετάω τα σκουπίδια μου στον κάδο. Βγαίνοντας έξω αρχίζω να περπατάω προς την αίθουσα με το πρώτο μου μάθημα. Μόλις μπαίνω στην τάξη βρίσκω μια θέση στα πίσω καθίσματα όπου και κάθομαι.Αρχίζουν να μπαίνουν οι μαθητές μέσα και μόλις μπουν όλοι η πόρτα κλείνει δυνατά.
"Καλημέρα" Χαιρετάει ο Harry. Γαμώτο το ξέχασα πως έχουμε πρώτη ώρα μαζί του. Αν το θυμόμουν δεν θα ερχόμουν καθόλου.
"Γεια σας κύριε Styles" Χαιρετάνε όλα τα παιδί εκτός από μένα.
"Λοιπόν που είχαμε μείνει στο προηγούμενο μάθημα;" Ρωτάει και μερικά παιδιά από μπροστά σηκώνουν το χέρι.
"Μας δείξατε ένα βίντεο" Απαντάει ένα κορίτσι.
"Αα μάλιστα...Λοιπόν εκτύπωσα κάποια ερωτηματολόγια και θα ήθελα να τα απαντήσετε μέχρι να τελειώσει η ώρα" Βγάζει κάτι χαρτιά από την τσάντα του. Τι μαλακίες είναι αυτές;"Αφορούν το βίντεο που είδατε την προηγούμενη φορά" Συνεχίζει. Αα τώρα μάλιστα. Αρχίζει να τα μοιράζει και εύχομαι να μην με έβλεπε καθόλου και να με προσπερνούσε. Που τέτοια τύχη όμως...Τελευταία άφησε εμένα.
"Θέλω να βάλετε τα δυνατά σας δεσποινίς Martinez" Μου λέει χαμογελαστά.
"Γιατί θα βαθμολογηθώ από αυτό;" Το παίρνω στα χέρια μου.
"Φυσικά" Μου απαντάει και ευτυχώς απομακρύνεται. Βγάζω από την τσάντα μου ένα στυλό και γράφω στην άκρη του φυλλαδίου το όνομα μου. Αρχίζω να διαβάζω και πραγματικά μένω μαλάκας με αυτά που γράφει. Ορίστε ένα δείγμα: "Σας αρέσει το sex;" ή "Ποια στάση προτιμάτε;".... Συγγνώμη θα βαθμολογηθώ από αυτό; Ο Harry από ότι ξέρω είναι βιολόγος και θα πρέπει να μας μαθαίνει για τα κύτταρα όχι για το σεξ. Έπρεπε όμως να τα απαντήσω.
"Θέλω ειλικρινά πράγματα παιδιά....Το τι πιστεύετε εσείς" Λέει προς το τέλος της ώρας ο Harry. Όταν τελειώνω αφήνω το στυλό κάτω και περιμένω μέχρι να τελειώσουν και οι υπόλοιποι. Μετά από λίγο ακούγεται το κουδούνι.
"Τελείωσε η ώρα παιδιά....Περάστε όλοι και αφήστε εδώ τα φυλλάδια" Δείχνει την έδρα. Σιγά μην πάω και το αφήσω εκεί.
"Εε ψιτ, παιδί" Φωνάζω έναν και γυρίζει να με κοιτάξει.
"Μου το πας εσύ γιατί έχω μια δουλειά να κάνω;" Τον ρωτάω και εκείνος συμφωνεί. Του το δίνω και παίρνω την τσάντα μου από κάτω για να βγω έξω από την αίθουσα. Πρωτού όμως φύγω από εκεί ακούω την φωνή του κύριου Styles να με φωνάζει. Γαμώ την Jenny μου.
"Rose Martinez που νομίζετε ότι πηγαίνετε;" Με ρωτάει καθώς τα περισσότερα παιδιά έχουν εξαφανιστεί από την τάξη.
"Στην επόμενη μου τάξη;" Λέω σε στυλ ντα...
"Θέλω να σας μιλήσω, περιμένετε" Γαμώτο! Κάθομαι στην άκρη και τους περιμένω όλους να ξεκουμπιστούν από την αίθουσα. Μόλις φεύγει και ο τελευταίος, ο Harry κλείνει την πόρτα.
"Τι συμβαίνει Rose;" Απορεί κοιτώντας με βαθιά στα μάτια.
"Τι τι συμβαίνει Harry; Θέλω να με αφήσεις στην ησυχία μου" Του λέω ήρεμα χωρίς να χάσω τον έλεγχο.
"Για ποιον λόγο;" Αναρωτιέται.
"Δεν με πίστεψες Harry...Είδες τώρα ποιος είναι στην φυλακή και ποιος όχι; Ήμουν αθώα και εσύ δεν με εμπιστεύτικες" Του εξηγώ και κάθομαι πάνω στην έδρα.
"Rose ήμουν σε δύσκολη θέση"
"Μαλακίες...Επειδή με είδες να παίρνω ναρκωτικά πείστηκες πως είναι δικά μου...Έπεσες στην παγίδα τους Harry και γι'αυτό δεν θα στο συγχωρήσω ποτέ" Παραμένω δυνατή και δεν τολμάω να δακρύσω ούτε και λίγο. Όλα τα ανήκουν πλέον στο παρελθόν.
"Τι θες να πεις;" Αρχίζει να με πλησιάζει.
"Μείνε μακριά μου...Δεν πρόκειται ποτέ να ξανά κάνω κάτι μαζί σου" Του απαντάω βάζοντας το χέρι μπροστά για να σταματήσει να με πλησιάζει.
"Γιατί πριγκίπισσα;" Με ρωτάει και εγώ αρχίζω να θυμώνω
"Σταμάτα, δεν είμαι πια η πριγκίπισσα σου" Του φωνάζω.
"Και τι είσαι;"
"Ένα τίποτα....Το χέζω το γαμημένο σου συμβόλαιο" Στέκομαι στα πόδια μου.
"Θέλεις πραγματικά να σταματήσω να σε ενοχλώ;" Με ρωτάει.
"Ναι και να αποσύρεις το συμβόλαιο...Δεν πρόκειται να έχουμε κάποια σχέση ποτέ ξανά και ούτε πρόκειται να πω κάτι για αυτό το λίγο που είχαμε." Του λέω και ξαφνικά η πόρτα ανοίγει. Το άτομο που μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μας ξαφνιάζει και τους δύο. Άκουσε το τι λέγαμε; Ας ελπίσουμε όχι.
"Μαμά, τι κάνεις εδώ;" Απορώ με ανοιχτό το στόμα...
Αυτό ήταν για σήμερα. Σοκ η Rose; Τι λέτε να γίνει στην συνέχεια ;😈😊😈