"Ελπίδα σήκω θα αργήσεις" άκουσα τη μαμά μου να λέει.
"Ρε μαμά άσε με ακόμη 5 λεπτά" ψυθίρισα μέσα από τα δόντια μου.
"Είναι ήδη 7:40π.μ."
Πωωω καλα καλα ενταξει θα σηκωθω.
Πρωτα έπλυνα τα δόντια μου και μετα εριξα νερο στο πρόσωπό μου για να ανοίξει λίγο το μάτι μου.
Ύστερα στάθηκα πέντε λεπτά μπροστά από την ντουλάπα μου και τελικά έβαλα:⬇⬇⬇
κκαι περιμενα την κολλητή μου να έρθει για να φύγουμε.
Η Μυρτώ είναι η κολλητή μου από το δημοτικό και τώρα είμαστε και οι δυο τρίτη λυκείου. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εκείνη.
"Καλημέρα" είπε καθώς της άνοιξα την πόρτα.
"Καλημέρα, μισό να πάρω τσάντα και φεύγουμε" είπα και πήγα να πάρω την τσάντα μου από τον καναπέ.
"Δε μου λες ποιοι μετακομίζουν απέναντι;" είπε όπως εβαζα την τσάντα στους ώμους μου.
"Μετακομίζουν;" ρώτησα και καθώς έκλεινα την πόρτα πίσω μου παρατήρησα ένα μεγάλο φορτηγό να ξεφορτώνει πράγματα στην πολυκατοικία απέναντι.
"Δεν έχω ιδέα μόλις τώρα το είδα πως κάποιος μετακομίζει"
Το φορτηγό ήταν μεγάλο. Είχε πολλά χρόνια τώρα να μετακομίσει κάποιος εδώ. Μένουν ήδη τέσσερις οικογένειες, αλλά οι δύο από αυτές είναι εδώ πριν γεννηθώ. Ενώ οι άλλες έχουν σίγουρα δέκα χρόνια.
"Μάλιστα, καλά ας πηγαίνουμε, γιατί έχει πάει παραπέντε"
Προχώρησα με την Μυρτώ προς το σχολείο που βρίσκεται πολύ κοντά στο σπίτι μου.
Σε περίπτωση που αναρωτιέστε είμαι καλή μαθήτρια. Το περασμένο τετράμηνο έβγαλα 19 και 8/14! Και όχι δεν είμαι σπασικλάκι όκει;;
Η μέρα στο σχολείο ήταν όπως κάθε άλλη. Κάναμε κενό θρησκευτικά και κείμενα. Τίποτα το ιδιαίτερο. Η ώρα πήγε 13:30 και επιτέλους σχολάσαμε. Σήμερα είναι Τρίτη οχι και η καλύτερη μέρα...
Περπάτησα προς το σπίτι μου μόνη μου, γιατι η Μυρτώ έφυγε σε 5αωρο. Το μεγάλο φορτηγό είχε φύγει, άρα η καινούρια οικογένεια είχε τακτοποιηθεί. Ελπίζω μόνο να μην έχουν μωρό.
"Μαμά ήρθα" είπα όταν μπήκα πια μέσα στο σπίτι. Αφού πήγα κάτι νερά στην κουζίνα ανέβηκα στο δωμάτιό μου μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό να φάμε.
Άφησα την τσάντα μου πάνω στο γραφείο και άνοιξα το παράθυρο για να μπει λίγος καθαρός αέρας.
Το παράθυρό μου κοιτάει ακριβώς στην πολυκατοικία απέναντι. Ένα παράθυρο που ήταν κλειστό τώρα μπορούσες να δεις μέσα ανθρώπους να βάφουν τον τοίχο. Ήταν ένας άνδρας, μια γυναίκα και ξαφνικά εμφανίστηκε και ένα αγόρι.
Από όσο μπορούσα να καταλάβω ήταν καστανομάλλης και αρκετά ψηλός. Όμορφος φαινόταν. Τουλάχτιστον από μακριά. Τον παρατηρούσα μέχρι που όπως γύρισε οι ματιές μας συναντήθηκαν. Γρήγορα έφυγα από το παράθυρο ελαφρώς κοκκινισμένη αφού με είχε πιάσει να τον κοιτάζω.
Μετά το φαγητό έκανα κάτι ασκήσεις των αρχαίων και μετά έπιασα το κινητό μου. Μιλούσα με τη Μυρτώ και κανονίσαμε να πάμε για περπάτημα κατά τις 5:00μ.μ.
Τώρα ήταν τέσσερις οπότε ξάπλωσα στο κρεβάτι ακούγοντας τραγούδια.
Πέντε παρά τέταρτο ήμουν έτοιμη, φορώντας:⬇⬇⬇
για να είμαι πιο άνετα.
Αφού ενημέρωσα τους γονείς μου και χαιρέτησα τον Πέτρο, τον μικρό αδερφό μου, έφυγα για το σημείο συνάντησης που είχα δώσει με τη Μυρτώ.
"Και δεν τον ξαναείδες μετά;" ρώτησε η Μυρτώ.
"Οχι ρε σου λέω μόνο από το παράθυρο. Ίσα ίσα που κατάλαβα πώς ήταν καστανομάλλης και ψηλός τίποτα άλλο."
Μίλησα στη Μυρτώ για το περιστατικό με τον γείτονά μας.
"Καλά εε φαντάσου να είναι κανένα μανάρι ο καινουριος γείτονας...Πωωω τυχερηηη" λέει η Μυρτώ και την σπρώχνω λίγο για πλάκα.
Όμως αν είχε δίκιο; Λες να είναι κανένα μανάρι;
"Καλά ας μην μιλάμε άλλο για αυτό" πρότεινα και η Μυρτώ συμφωνησε με την ιδέα μου.
Η ώρα πέρασε γρήγορα και αφού άφησα την Μυρτώ σπίτι άρχισα να περπατάω προς το δικό μου. Ωραία τώρα θα πάω να κάνω ένα μπάνιο, να χαλαρώσω. Αύριο η Μυρτώ δεν θα ερχόταν από το σπίτι, γιατί έχει κενό πρώτη ώρα μαθηματικά κατευθυνσης άρα θα παω μόνη μου σχολείο αύριο... Την τυχερή....
▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪~ ▪
Γειααα❤
Αυτή λοιπόν είναι η νέα ιστορία👌
Ελπίζω να σας αρέσει!!😍
Και για να ξέρετε θα είχε ανέβει από το μεσημέρι αλλά είχε ένα θέμα το Wattpad και έτσι την έγραψα δύο φορές..
Εεε δε βαριέσαι εξάσκηση στους αντίχειρες 😂😂
Αυτάαα
Ααα σκέφτομαι σε αυτήν την ιστορια να βρω εγώ χαρακτηρες 😺
Έχω ήδη στο μυαλό μου κάποια άτομα🎀
Τα λέμε στο επόμενο που θα έχουμε και την μοιραία συναντηση 😂😘