Vice: It's been 5 years since you left us! (sabi nito habang nakaupo sa may damuhan) sana nandito ka! Bakit ganun? (His tears starts falling again) akala ko mapapansin na ako ni daddy dahil wala kana, pero mali pala ako. ikaw ang wala pero bakit ikaw ang kailangan nya at hindi ako. Sana ako nalang ang namatay at hindi ikaw. Baka sakaling maging masaya pa sya pag ikaw ang nabuhay. Ako ang buhay pero pakiramdam ko para akong patay dahil hindi nya ako napapansin. ikaw nalang lagi ang bida sa lahat ng bagay. Sobra akong naiinggit sayo alam mo ba yun? Sana sinama mo nalang ako. Sana ako nalang ang namatay.
***Flashback
Lumabas si Vice sa lugar kung saan ginanap ang Victory party ng family Viceral. Nagpaparty ang daddy nya para sa success ng isa na namang business nila. At dahil sa success na yun ng daddy nya , nagbigay sya ng short message pero imbes na maging masaya si Vice sa success na meron sila ngayon, mas lalo nyang naramdaman na hindi sya belong sa family na yun. Pinasalamatan lang naman nya kasi ang mommy at kuya nya. Pero sya, wala. kahit man lang i-mention name nya. Inaaasahan naman na ni Vice yun since ang kuya nga nya ang favorite ng daddy nya. Kaya naman sa sobrang kabadtripan lumabas sya at iniwan ang party. Nakita naman sya ng kuya nya kaya sumunod ito sakanya.
Jay: Jomarie. ( tawag nito mula sa likod)
Vice: Kuya. Anong ginagawa mo dito?
Jay: Ikaw nga dapat kong tanungin eh. Ano ang ginagawa mo dito? Dapat nasa loob ka. Nandoon ang party.
Vice: Hindi naman ako kasama sa party eh.
Jay: Ano ba ang pinagsasabi mo.
Vice: Kuya, hindi ako ang kailangan sa loob. Ikaw ang kailangan dun, kaya kung ako sayo, bumalik ka na dun baka hinahanap kana ng daddy mo.
Jay: Jomarie. ( Sabay pat ng shoulder nya)
Vice: I'm okay. Sanay na ako.
Jay: Wag mo ngang iisipin na hindi ka mahal ni daddy. Na hindi ka parte ng pamilyang ito?
Vice: Hindi naman talaga eh. Hindi kahit kelan.
Jay: Jomarie. Mahal ka ni daddy. Mahal nya tayong dalawa. Sino pa nga ba ang mamahalin nya kundi tayong dalawa lang.
Vice: Ikaw lang. Don't defend him kuya. Tanggap ko na, na isa lang akong hangin sa paningin nya. Tanggap ko na wala akong kwentang anak. Buti nga nandyan ka, at least kahit papaano may matino syang anak.
Jay: Enough my little brother. Halika nga dito. (Sabay hug kay Vice.) Where are you going? (Tanong nito after nya bitawan si Vice sa pagkakayakap)
Vice: Anywhere, basta malayo dito. (Sagot nito habang nakahawak sa door ng kotse nya)
Jay: Sama ako.
Vice: No kuya, hahanapin ka ng daddy mo.
Jay: My little brother, kind you please stop saying my daddy. It's your dad also. (Nag-sigh lang si vice sa sinabi ng kuya nya)
Roberto: Jay, what are doing there? (Sabay naman napalingon sa likod ang magkapatid ng marinig ang boses )
Vice: Speaking, nandyan na ang daddy mo. (Mahinang sabi nito. Siniko naman sya ni Jay at napangiti ng unti. Alam nya kasing nangbubwisit lang ang little brother nya)
Roberto: Jay, can you go back inside, everyone's looking for you.
Vice: Go! (Sabay slap ng slight sa back ng kuya nya. Lumingon lang naman ito sakanya ng saglit tsaka kinausap ang ama)
Jay: Dad, can I stay with Jomarie? (Napaangat naman ng ulo si Vice nang marinig ang sinabi ng kuya nya.)
Roberto: If he wants to leave the party. Go! But we need you inside, Jay.
Jay: Sorry dad, but i wanna be with my brother. (Sabay tingin kay vice) Let's Go! ( Sabay punta sa kabilang side para sumakay. Pero bago pa sya sumakay nagsalita muna ito) I'll be back once Jom is okay! (sabay smile nito sa ama. Naiwang nakatayo naman si Vice habang nakikinig parin ito sa daddy at kuya nya.)
Roberto: Jay, I command you. Go back inside. (inis na sabi nito. Tinignan lang sya ang daddy nya tsaka tumingin kay Vice. Kaya naman pumasok na sya sa kotse at sinimulang buhayin ang engine. Once he started the engine, umalis na ito habang nasa labas parin ang daddy nila na sumisigaw para pabalikin si Jay.
Vice: Are you out of your mind, big bro? (Tanong nito habang nagda-drive. Hindi parin kasi makapaniwala si Vice na for the first time sinuway nya ang daddy nila.)
Jay: What did I do? (Tanong naman nito habang nakasmile)
Vice: Magagalit sya sa ginawa mo. Alam mo naman na hindi yun sanay na sinusuway mo eh. Kung ako ang sususway sa kanya, wala lang yun, pero kung sayo, hindi pwede.
Jay: Pwede ko rin naman gawin yung mga ginagawa mo eh.
Vice: Hindi mo pwedeng gawin. Alam mo naman na mataas ang expectation nya sayo.
Jay: Yun na nga ang mahirap eh. Bawal magkamali dahil sa mga bagay na gusto nya. Naiinggit ako sayo alam mo ba? (Bigla naman nagseryoso si Jay after nya masabi yung last part. Napahinto naman sa pagdadrive si Vice sa narinig. )
Vice: HAHAHAHA Nagpapatawa ka ba? Ikaw maiinggit sa akin? Ako nga naiinggit sayo eh. Kung katulad lang sana kita, di sana nakukuha ko ang atensyon niya, di sana proud sya sakin. At pag ganun, baka sakaling mahalin nya ako bilang anak.
Jay: Mahal ka nya, sana alam mo yun.
Vice: I don't think so. Sa nakikita ko? Sa inaasal nya? I don't think He loves me like how much he loves you.
Jay: Tama na nga yan. Saan ba tayo pupunta? (Napasmile naman si Vice ng tanungin sya ng kuya nya.)
Vice: Somewhere, I want thrill. Kuya fasten you seat belt. Ipapakita ko sayo kung gaano kasarap maging malaya. ( After nyang sabihin yun, binuhay nya ulit ang engine at tsaka nagsimulang magdrive. This time hindi na kagaya kanina ang pagdadrive nya, na mahinaon. Pinaandar nito ng mabalis, at since gabi na wala ng masyadong sasakyan ang dumaraan kaya naman mas lalo nya itong binilisan. Nung una ay natatakot si Jay sa sobrang bilis nito mag drive, pero di nagtagal. Nag-eenjoy narin sya sa bilis ng sasakyan habang tinataas pa nya ang dalawang kamay at sumisigaw na parang nakawala sa hawla.
Jay: Woooooooooooooooohh!
Vice: Diba sabi ko sayo, masaya maging malaya. ( pasigaw nyang sabi since hindi masyadong marinig yung boses nya dahil sa lakas ng hangin na humahampas sa mukha at ulo nila. Nakabukas kasi ang bubong ng car ni vice. Nag-nod lang naman si Jay as a response sa kapatid. )
Yung bilis ng takbo ng car nila kanina mas lalo pang binilisan ni Vice. At dahil sa sobrang bilis muntik na silang mabangga sa kasalubong na kotse. Natakot ang kuya nya kaya naman sinabihan nito.
Jay: Jomarie, mag-ingat ka. Muntik na tayo dun ha?
Vice: Muntik lang naman eh (Natatawang sabi pa nito) Relax big bro, mukhang nakalimutan mo atang isa akong drifter champion, ha? (Pagmamayabang nito)
Jay: Alam ko, pero mag-ingat ka, alam mo naman na maraming nadidisgrasya ngayon diba?
Vice: Pwes hindi sakin.
Jay: Ewan ko sayo, Jomarie. Basta mag-ingat ka lage sa pagdadrive mo ha?
Vice: Kuya.
Jay: Basta, ipangako mo sakin, mag-iingat ka lagi. Alam mo naman na mahal na mahal kita diba?
Vice: Kuya, ano na naman bang drama to? Kaya nga tayo umalis sa party kasi ayoko ng drama eh. Tapos ito ka nag-uumpisa na naman.
Jay: Makinig ka nalang sakin, my little brother. Ayokong napapahamak ka, ayokong nasasaktan ka.
Vice: Hindi ako masasaktan ng kahit sino, kasi alam ko naman na nadyan ka lagi for me. Diba? (Sabay ngiti sa kuya nya)
Jay: Oo, pero hindi lahat ng oras nasa tabi mo ako. Kaya dapat matuto kang tumayo sa sarili mong mga paa.
Vice: Bakit, sawa ka nabang ipagtanggol ako?
Jay: Hindi ako magsasawang ipagtanggol ka. Ikaw yata ang kaisa-isa kong kapatid. Sabi ko nga sayo diba? Mas gusto ko ng ako ang masaktan kesa ikaw.
Vice: Kuya.
Jay: Yes?
Vice: Naparami ba inom mo? Lasing ka ata eh.
Jay: Baliw! (Sabay batok nito, pero slight lang. Natawa naman ang dalawa sa usapan nila.) Basta, mahal kita Jom. Alam mo naman yun diba?
Vice: Syempre naman kuya, ikaw lang naman kasi ang kakampi ko sa bahay eh. Ikaw lang nakakaintindi sakin. Kasi ikaw lang nakakakilala sakin.
Jay: Pasaway ka kasi. ( sabay tawa nilang dalawa)
After nila mag-usap, sinimulan na naman ni Vice ang pagpapatakbo sa car. 180KMpH ang takbo ng sasakyan. Nawili naman ang magkapatid habang mabilis ang takbo ng kotse nila, kaya sa hindi inaasahang pagkakataon, hindi nakita ni Vice ang Track na parating at dahil wala sa line si Vice, nawalan ito ng control paraan para mabangga sila sa malaking puno. Pero bago pa sila mabangga, hinarang ni Jay ang katawan nya para di masyadong masaktan si Vice.
----
Masakit ang buong katawan ni Vice ng magising ito. Minulat nya ang kanyang mga mata at napansin nyang hindi familiar ang lugar kung nasaan sya. Inikot-ikot nya ang kanyang mga mata at napansin nyang nasa hospital sya ng makita ang mga dextrose na nakasaksak sa kanya. Hindi rin nya magalaw masyado ang katawan sa sobrang sakit. Pinilit nitong tumayo sa kama pero hindi nya magawa.
Vice: Anong ginagawa ko dito? Bakit di ko maalala? (Pinikit nito ang kanyang mga mata at pilit na inaaalala ang nangyari. After a seconds naalala na nya ang lahat.)
Vice: Si kuya? (Nag-aalala nyang sabi sa sarili nya. Sa sobrang pag-aalala nito bigla syang tumayo paraan para maalis ang mga hose na nakasaksak sakanya. Napasigaw naman ito ng malakas ng maramdaman ang sakit after maalis ang mga hose. Sakto naman ang pagbukas ng pinto at nakita ang kanyang mommy at tumakbo papunta sa anak.)
Rosario: Anak, wag ka muna tumayo hindi pa magaling yang mga sugat mo. (Pero hindi pinansin ni Vice ang ina, bagkus nagtanong ito.)
Vice: Ma, asan si kuya? ( nag-aalalang tanong nito. Natahimik naman ang mama nya at bigla nalang tumulo ang mga luha nya.)
Vice: Ma, si kuya nasaan? Kamusta sya? Okay lang ba sya? Ligtas ba sya? (Sa dami ng tanong ni Vice hindi alam ng mommy nya kung paano sya sasagutin. Kaya naman tinignan nya lang ito sabay takip ng bunganga nya habang umiiyak.)
Rosario: Anak (Sabay yakap sa anak)
Vice: Ma, ano ba? Sagutin nyo ako. (Naiiyak narin sya dahil sa mama nya. Kinukutuban na sya, pero pilit nyang sinisiksik sa isipan nya na okay lang ang kuya nya. Pero sa nakikita nya ngayon sa mommy nya, mukhang tama ang hinala nya.) Ma, tell me. What happened to kuya? ( Nag-angat ng ulo ang mommy nya at binitawan sya sa pagkakayakap. Pero imbes na sagutin nya lahat ng katanungan ni Vice. Umiling lang to at tsaka umiyak ulit.
Vice: No, Ma. I wanna see him. (Sabay alis lahat ng dextrose nya. Wala naman nagawa ang mama nya at tumayo ito para sundan sa labas ang anak)
Rosario: JM. (Sigaw nito. Huminto naman si Vice tsaka lumapit sa mommy nya)
Vice: Where is he? ( Naiiyak nyang tanong. Tinuro naman ng mommy nya kung nasaan ang kuya nya, kaya naman agad itong tumakbo papasok sa kwarto. Nadatnan nya doon ang Daddy nya na umiiyak habang tinatakpan ng puting kumot ang kuya nya.)
Vice: Wait! ( Sigaw nito. lumapit sya sa bed at tinanggal ang kumot. Sa hindi mapaliwanag na nararamdaman ni Vice bigla nalang nalaglag ang mga luha na kanina pa nagbabadyang malaglag. Lumapit pa sya ng husto sa kuya nya at niyakap ito ng mahigpit.)
Vice: Kuya, wag mong gawin sakin to, please gumising ka! ( umiiyak nyang sabi) Kuya, wag mo akong iwan, i'm begging you kuya. Kuyaaaaaaa! (Sabi nito habang shinishake ang katawan ng kuya nya. Lumapit naman ang mommy nya para awatin ito.)
Rosario: Anak, tama na. Wala na ang kuya mo, iniwan nya na tayo. (Sabay yakap sa likod ng anak habang umiiyak)
Vice: No, Ma. Mahal tayo ni kuya, hindi nya tayo iiwan. Kuya, gumising ka, please!
At dahil kailangan nang makuha ang katawan ng kuya nya, pilit syang nilayo sakanya at tuluyan ng nilabas. Tumayo si Vice at tsaka tumingin sa Daddy nya. Tinignan lang nya ito at tsaka sumunod sa nurse na naglabas sa kuya nya.
After mailibing ang kuya nya, Vice tried to reach out to his dad, pero gaya ng dati, hindi ito pinapansin at kinakausap. Lagi nya itong hinihintay sa bahay para lang makausap ang daddy nya pero di parin ito makalapit dahil pagdating na pagdating ng daddy nya sa bahay diretso agad ito sa office nya. Nagdaan ang mga araw at linggo hanggang sa umabot na sa buwan pero wala parin pagbabago sa pakikitungo ng daddy nya sakanya. Mas gusto pa nga nya yung lagi syang pinapagalitan kasi atleast dun kinakausap sya, hindi tulad ngayon na para lang syang hangin na dinadaan-daanan. Kaya naman nagdecide nalang si Vice na bumalik nalang sa state at doon mag-aral ng high school since parang wala lang naman sya sa pamilya nya.
After his high school, pina-uwi sya ng daddy nya dito sa pilipinas para dito nalang mag-aral ng College at para mapag-aralan narin nyang patakbuhin ang School na pagmamay-ari ng Family nya. Akala ni Vice sa pagbabalik nya sa pilipinas magbabago na ang lahat, pero gaya parin ng dati. Mainit parin ang ulo ng daddy nya sakanya.
***End of Flashback
Madilim na ng makauwi si Vice galing sa puntod ng kuya nya. Dumeritso naman sya agad sa kwarto nya at tsaka pumunta sa banyo para maligo. After nya naman nyang maligo, dumeritso na sya sa desktop nya at tsaka naglaro. Computer at ibang mga gadgets ni Vice ang kasama nya lagi pag nasa bahay sya. Wala din naman kasi syang makausap since busy ang parents nya, ayaw din nito makipag-usap sa katulong dahil alam nyang mawala syang mapapala.
Rosario: Anak?(Tawag ng mommy nya mula sa labas) Pwede bang pumasok? (tumingin naman si Vice sa pintuan at tsaka tumayo para buksan ito)
Rosario: Kumain kanaba?
Vice: Hindi pa po.
Rosario: Do you want to eat? I'm gonna prepare a dinner for you.
Vice: No, thanks Ma. I'm not hungry. (Sabay balik sa desktop nya. Pumasok naman ang mama nya at umupo sa may gilid ng kama nya)
Rosario: Anak, yung.... (Bago pa matuloy ng mama nya ang sasabihin inunahan nya na ito)
Vice: It's okay Ma. Sanay na ako. Immune na ata ako eh.
Rosario: Anak, wag mo na kasi galitin ang daddy mo. Do want he wants.
Vice: I'm not kuya, Ma. This is me.(Sabay tingin sa mama nya) wala ng magbabago. Ito na ako, dati pa naman diba? Ayokong ipilit ang sarili kong maging si Kuya. Tanggapin nalang nya na he failed. Na talo sya sa laban na to.
Rosario: Anak, gusto ko magkasundo kayo ng daddy mo.
Vice: Hindi na siguro mangyayari yun Ma, kasi in the first place noon palang malayo na ang loob ni daddy sakin. Pakiramdam ko hindi ako Viceral kung ituring nya. Hindi nga sya naging supportive father sakin mula bata diba? Kaya siguro ako ganito, kasi naghahanap ng pagmamahal ng isang pamilya.
Rosario: Anak, mahal kita. (Sabay lapit kay Vice tsaka ito niyakap sa ulo)
Vice: Siguro ikaw mahal mo ako. Pero si daddy? Mahal ba nya ako? Minahal ba nya ako?
Risario: Mahal ka nya. Kaya nga nya ginagawa to diba? Kasi gusto nya mapabuti ang buhay mo.
Vice: Mapabuti ang pangalan nya. Yun ang alam ko, Ma. Ginagawa nya to kasi para sa kanya. Dati pa naman ganyan na sya eh. He's selfish. Pati ang kalayang mabuhay ng normal ni kuya, kinuha nya.
Risario: Gusto ng kuya mo ang ginagawa nya.
Vice: Gusto ni Dad, kaya nya ginagawa yun. Ni minsan ba tinanong nyo sya kung ano ang gusto nya? Kung ano ang magpapasaya sa kanya? Ma, nakakasama nyo si kuya, pero hindi nyo alam kung anong talaga ang gusto nya.
Rosario: Anak.
Vice: Bago kami maaksidente ni kuya, andami naming napag-usapan. Nung time na magkasama kami, pakiramdam ko pinakawalan ko ang isang ibon na nakakulong sa hawla. Yung araw na yun ko lang nakita si kuya kung gaano sya kasaya. Yung pakiramdan nya malaya sya. Sabi nya, naiinggit daw sya sakin, dahil nagagawa ko ang gusto ko. Pero sabi ko mas naiingit ako sa kanya kasi nasakanya ang pagmamahal ni daddy na gusto kong makuha noon pa man. But you know what, Ma? Doon ko narealize na hindi talaga mahal ni Daddy si Kuya. Kasi tulad ng sabi ko selfish sya. Napakamakasarili nya.
Rosario: Anak, tama na yan! Hindi ka dapat nagsasalita ng ganyan sa daddy mo.
Vice: hindi ko po alam kung bakit kayo nagtatyaga sakanya. ( Sabay tayo at pumunta sa may pintuan) Inaantok na po ako.
Wala naman nagawa ang mommy kundi lumabas sa kwarto ni Vice.