A game where is your life is at stake...
Chapter 30: The Game of Life
Haize's P.O.V.
"It was a big mistake that I trusted him." Sabi ko sa sarili.
Nasa isang tagong lugar ako kung saan tanging ako lamang ang may alam, nakaupo habang umiiyak.
Galit na galit ako sa mundo kung bakit ba ganito ang buhay ko. Nasaktan ako sa mga sinabi ni Zac sa akin. Nakilimutan? Ganon nalang ba 'yon kadali? Lahat ng pinagsamahan namin ay masisira lamang ng dahil sa nakalimutan niya? Ridiculous.
Ramdam ko ang namumuong galit at poot sa aking puso at ang tanging nakakapawi lamang nito ay ang pagpatay. Sa sobrang galit ko gusto kong pumatay! Hanggang sa... isang nakakatakot na ideya na naman ang pumasok sa aking isip, mas nakakatakot pa sa ideya ko noon.
"Total, pinaglalaruan ko nalang din naman sila... bakit hindi natin i-level up ang game. Masyadong madali ang mga nangyayare ngayon." Sambit ko.
Tama, isang laro. A game where is your life is at stake. Sabi ni Zac na... mahal niya si Zhraine at mahal rin siya nito? They're both insane. Paglalaruin ko sila. Hindi isang laro na magpapasaya sa kanila ngunit isang laro na sisira sa tiwala nila sa isa't isa.
I will make them suffer. Not only Zac and Zhraine but also those who turned me into this kind of a monster.
I swear.
Zac's P.O.V.
Matapos ang lahat ng nangyare kanina, nakuha ko paring umattend ng klase. Nahuli nga pang ako. Nagsisimula na ang klase ng makarating ako at si Ms. Leyla Perez ang nagtuturo, she's our new adviser. Imbis na paglitan ako ay tumingin lang siya sa akin sabay ngiti.
Hindi parin ako makapagfocus sa klase. Gulong-gulo parin ang isip ko.
Tumungin ako sa labas ng bintana at pinagmasdan ang kagubatan sa labas.
"Posible pa nga kayang makalabas kami ng Secret High?" Tanong ko sa sarili. Hanggang ngayon, hindi ko parin alam kung sino ang dalawang killer at patuloy parin silang pumapatay.
At dahil narin siguro sa mga nangyayare, hindi ko namalayan na konti nalang pala kaming natitirang buhay. Ako, si Zhraine, Ycezy, Dave, Jilbert, Prince, Yumi at Emerald. Malapit nang magtapos ang paghihiganti ni Haize. Sumasakit ang ulo ko ng dahil sa mga nangyayare!
Pinagmasdan ko ang paligid. Napansin ko na parang lumalabo ang aking paningin at tingin ko ay umiikot ang paligid. Maya-maya ay hindi ko sinasadyang matapon ang bote ng mineral water sa aking lamesa at bigla nalang akong natumba. Wala na akong naalala sa mga sumunod na pangyayare.
.
.
.
.
.
.
.
Nagising ako sa isang pamilyar na lugar. Kung tama ang ako, andirito parin ako sa aming classroom.
Gising na ako ngunit wala pa ako sa aking tamang pag-iisip. Nahihilo parin ako at malabo ang paligid.
Hindi nagtagal ay nahimasmasan narin ako. Pakiramdam ko ay nagmula ako sa napakahabang pagkatulog.
"Zac! Zac!" Isang pamilyar na boses ang tumatawag sa akin mula sa likuran. Lumingon ako at...
"Zhraine?" Nagtataka kong sabi.
Nakatali siya sa kanyang arm chair pati narin ang kanyang mga kamay pero... hindi lang pala siya, kundi pati rin ako, at nang tingnan ko ang paligid... hindi lamang pala kaming dalawa kundi ang buong klase namin ay naririto at kagaya ko kanina, mga wala silang malay.
"GUYS!!! GUMISING KAYO!!!" Sigaw ko dahilan para magising sila.
"What's this?! Bakit nakatali ang mga kamay ko?!!"
"Sino na naman bang may pakana nito!"
"Siguradong ang dalawang killer na naman."
Napuno ang classroom ng mga katanungan na wala ni isa sa amin ang makasagot. Ano nga ba talagang nangyayare?
"Bakit ba tayo nakatali in the first place?" Tanong ni Dave habang pilit na inaalis ang tali sa kanyang mga kamay.
"Kanina... bigla nalang akong nahilo then nawalan ng malay." Sagot ni Ycezy.
"Same." Sambit ni Jilbert.
"But who the hell did this thing to us?!!" Sigaw ni Prince.
"Who?" Isang boses mula sa unahan ang pumukaw sa atensyon naming lahat.
"Tinatanong niyo kung sino ang gumawa nito sa inyo? That doesn't matter. Ang dapat niyong itanong ay kung ANO BA TALAGA ang gagawin ko sa inyo. I put sleeping drugs into those free bottles of water na ipinamigay ni teacher Leyla kanina, I'm such a genius, that's why nakatulog kayo." Muli nitong sabi.
Hindi nagkamali ang aking hinala. Siya nga. Siya nga ang may pakana mg lahat ng ito. Si Haize, sino pa nga bang iba ang makakagawa ng ganitong bagay. Naghari ang katahimikan at takot sa buong kwarto. We all know what she can do to us dahilan para maging nakabahag ang aming mga buntot. Si Haize R. Perez, na kilala rin sa tawag na Puppeteer of Death. She is death herself kaya naman dapat lamang siyang katakutan.
"A...ano bang kailangan mo?!" Matapang na sigaw ni Ycezy.
"Maglalaro tayo." Sagot ni Haize.
"Are you insane? Kung maglalaro lang naman pala tayo, bakit kailangang itali mo pa kami?!! Freak!" Galit na sigaw ni Jilbert.
"Oh, don't get wrong. Hindi lang ito basta laro, I call this game The Room is on Fire."
"The Room is on Fire?" Tanong ko kahit na medyo kabado.
"Simple lang ang rule ng game. Within 30 minutes, masusunog ang buong classroom na'to katulad lang ng nangyare noon, right? Nakatali ng mahigpit ang mga kamay ninyo pati narin ang katawan niyo mismo at imposibleng makawala kayo d'yan ngunit mayroong isang paraan para makawala, as you can see, merong isang kutsilyo sa inyong desk. You should think on how to cut the those ropes by that knife without using your both hands. This game will determine your wiseness and creativeness." Paliwanag ni Haize. May kung ano siyang ipinatong sa teacher's table... isang camera. Mukhang balak niyang irecord ang lahat ng mangyayare, katulad ng ginawa niya sa class 1-E.
"Baliw ka na talaga." Sambit ko.
"Don't you ever call me crazy because your the one who made me like this." Sambit niya sabay kuha sa isang bote ng gas sa tabi. Nilagyan niya nito ang palibot ng classroom. Napakasama talaga niya.
"Everyone, good luck and enjoy. Let the game of life... BEGIN." Muli niyang sabi sabay lakad palabas ng classroom.
Pagkabitaw niya ng salitang iyon ay agad kong kinuha ang kutsilyo gamit ang aking bibig ibinato ito sa aking likuran. Mukhang imposible itong masalo ng mga kamay kong nakatalo sa likuran ng aking upuan... but I did.
Sinumulan ko nang putulin ang tali sa aking mga kamay. Napakahirap nitong gawin ngunit nahawa ko ng wala pang dalawang minuto. My hands are already free kaya madalali ko nang natanggal ang tali sa aking katawan pati sa paa. Sa wakas, nakalaya ako mula sa pagkakatali at balak ko sanang tulungan si Zhraine ngunit mapansin ako ni Haize...
"And one more thing guys, once na tulungan niyong makawala ang iba... hindi ako mag-aalinlangang pasabugin ang mga ulo niyo."
Lumakad na ako palabas ng classroom pero ang hindi alam ni Haize, nang dumaan ako sa likuran ni Zhraine ay iniabot ko sa kanyang kamay ang ginamit kong kutsilyo.
Nang makalabas ako ng classroom, andoroon si Haize sa may bintana at pinapanood ang iba kong kaklase. Her expression is unexpected. She's not smiling but it's like her face is saying Sorry.
Hindi ako nagtangkang lumapit sa kanya dahil may hawak siyang baril. Maya-maya ay nakalabas na si Zhraine. Agad ko siyang niyakap dahil kita kong takot na takot siya.
"It's fine. Ang mahalaga ay nakalabas kana." Malambing kong sabi.
"Pero, paano sila? Are we just going to watch them without doing anything?" Tanong niya.
"Maybe this is their punishments for what the've done. Ngunit sa totoo lang, wala akong magagawa, Zhraine. May baril si Haize at wala akong kahit anong armas." Sabi ko habang nakatitig sa mga mata niya.
"Wala nga ba?" Muli niyang tanong.
May iniabot siya sa akin at itinago ko ito sa aking bulsa nang hindi nalalaman ni Haize.
Isang minuto nalang bago paliyabin ni Haize ang buong kwarto.
Nakalabas na ako.
Si Zhraine.
Sumunod sina;
Ycezy,
Prince,
Jilbert,
Emerald,
at Yumi.
Nasa labas kami habang nakatutok ang baril ni Haize sa amin.
At hanggang ngayon, nasa loob parin si Dave at pilit na kinakalas ang tali gamit ang kutsilyo. Umiiyak na siya at desperado ng makawala.
"SSSHHHHH*****TTTTT!!!" Sigaw niya habang nagpupumiglas.
Kinuha nito ang isang lighter sa kanyang bulsa.
Naghahanda na si Haize na sunugin ang classroom.
Nag-iisa lamang si Haize at pito kami ngunit walang naglakas loob na kalabanin siya... o wala lang talagang gustong tulungan si Dave? Siguro ay iniisip ng ilan sa amin na mas malaki ang chance na makalabas kapag kaunti lang kami.
Maaaring tama nga sila ngunit... sacrificing another life for one's good is just b*llsh*t.
"Tulooong! Ano ba?! Wag nga kayong tumunganga lang dyan! Patayin niyo si Haize!" Muling sigaw ni Dave.
Maya-maya ay nagsimula ng tumulo ang luha sa mga mata ni Dave. Takot na takot siya. Gusto ko siyang tulungan pero... wala akong kayang gawin.
"Sorry Dave. Time is up." Sambit ni Haize sabay buhay sa hawak niyang lighter at ibinato sa loob ng classroom.
Bigla nalang itong nagliyab dahilan para mapahakbang kami palayo. Ramdam ko ang init dito sa labas kaya sigurado akong sobrang init sa loob.
"AAHHHH!!!!!" Rinig na rinig ang mga ungol at sigaw ni Dave mula sa loob. Mga dalawang minuto ang nakalipas at tumigil na sa pagsigaw si Dave hudyat na... wala na siya.
"May masakit pa dyan ang naramdaman ko. Don't worry, hindi kakalat ang apoy na ito sa buong school." Sambit ni Haize.
Napatingin ako sa loob ng classroom habang itoy nagliliyab. Hindi ko maaninag si Dave... at ayoko rin siyang makitang sunog at wala nang buhay. Its so cruel. Buti nalang nakaligtas na kami ni Zhraine and everything is over but... that's what I thought.
"Run everyone, RUN!" Sigaw ni Haize ngunit bago pa ako makatakbo ay nabaril na niya ako.
I thought that this is the end of me ngunit hindi pala mga totoong bala ng baril ang tumama sa akin kundi mga darts at kung tama ako, meron ditong pangpatulog kaya muli, nawalan ako ng malay.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Zac! Wake up!"
Nagising ako ng dahil sa pagtawag na iyon sa akin.
Nang buksan ko ang aking mga mata, nakita ko si Zhraine na nakatitig sa akin at pilit parin akong ginigising.
"Nasaan tayo?" Tanong ko sa kanya habang bumabangon mula sa pagkakahiga ko sa sahig.
"Hindi ko rin alam." Sagot niya.
Nasa isang classroom kami, isang hindi pamilyar na kwarto at merong isang pintuan. Pilit itong binubuksan nina Jilbert at Prince pero hindi nila mabuksan.
Napansin ko rin na may collar na nakakabit hindi lamang sa aking leeg kundi sa mga leeg ng mga taong andirito sa classroom na ito.
"Paano ba tayo napunta rito?" Muli kong tanong kay Zhraine.
"Hindi ko rin alam. Nagising nalang ako and we're already here."
"I'm sure na Haize is behind this, again!" Mataray na sabi ni Ycezy.
Maya-maya ay isang ring ng cellphone ang aming narinig, mula ito sa teacher's table. Walang naglakas ng loob na lumapit para kunin ang cellphone na nakapatong roon kaya naman ako na ang kumuha... kahit na medyo natatakot rin ako.
Kinuha ko ang cellphone. May tumatawag pala kaya sinagot ko ito at ini-loupspeak ko upang marinig ng lahat. Ipinatong ko itong muli sa lamesa at hinayaang magsalita ang nasa kabilang linya.
"Kamusta." Sambit ng isang tao.
"Haize?" Tanong ko.
"Who else? By the way, nabitin ba kayo sa stage 1 ng laro natin?"
"Stage 1?" Nagtatakang tanong ni Prince.
"Tama! Stage palang ang larong 'yon ang here is the second one. Stage 2: Finder's Killers, Loser's Murdered." Sambit ni Haize.
Ano na naman ba itong larong ito?
"What the heck is that?!" Tanong ni Prince.
"Simple lang ang larong ito, Hulihin niyo ang dalawang killer na pumatay kina Jameson, Lea, Lei at sa ibang studyante mula sa iba pang section, nang patay ang mga ilaw, para mahuli sila ay kailangan niyo lang hawakan ang kahit na anong parte ng katawan nila at sumigaw ng I found the Killer at mabubuhay ang ilaw. Hindi mo dapat siya bitawan hangga't hindi pa nabubuhay ang ilaw dahil kapag nakawala mula sayo ang killer at nagbukas na ang ilaw, the bomb that I've put in the collar that you are wearing will explode. Huwag kayong mag-alala. Ang pagsabog na mangyayare ay sapat lamang para pasabugin ang leeg ng may suot nito so don't be worried na masasabugan kayo. The same rule will be applied kapag mali ang nahuli niyo." Paliwanag ni Haize mula sa cellphone.
"At paano naman namin malalaman kung sino ang killer? Bitch!" Tanong ni Ycezy.
"Simple. Kilala ko kung sino ang dalawang killer at naglagay ako ng luminous paint sa likuran nila so kailangan niyo lang itaas ang damit nila so you can see if they're the killer or not."
"Pero paano kung lumaban sila?" Tanong rin ni Zhraine.
"Then kill them. I don't care if you caught them alive or dead. If there are no more questions then LET THE GAME BEGIN.....
...LIGHTS OFF!"
At nang bitawan niya ang mga salitang iyon, kasabay nito ang pagpatay ng mga ilaw, hindi ko alam kung paano niya iyon nagawa basta ang alam ko lang ay ang... nagsisimula na ang laro at ang lahat ay nagsisimula ng tumakbo at magtago.
.............