Author's Note: Please pakibasa muna nito thanks :)
Napapansin ko kasi na ung ibang reader ay hindi tinatapos ang ibang chapter o kaya ay nilalampasan na agad :( :( :( Sa chapter na'to ibubunyag kung sino ba talaga si Zac kaya don't miss it :) Maguguluhan na kayo sa mga susunod na chapter kapag hindi niyo 'to nabasa o baka lang naman maguluhan kayo :) :) :)
Concern lang naman ako sa inyo :) :) :) Love you all.
At saka nga pala kung hindi niyo po napapansin... I changed the prologue so kung meron po kayong time, pakibasa naman :) :) :)
Zac's P.O.V.
Nakasandal ako sa pader ng banyo habang bukas ang shower, malalim ang aking iniisip. Sunod-sunod na ang mga patayang nagaganap pero wala parin akong kahit isang ideya kung sino ang dalawang killer. Damn it!
Teka pala, parang may nakalimutan akong gawin... but nevermind. Hindi na dapat inaalala pa and mga bagay na nakalimutan na.
Pinatay ko ang shower at pinunasan ng towalya and buo kong katawan at lumabas ng banyo, yup, I'm naked. Sanay na ako at saka ako lang naman and andirito so I have the guts to walk around inside my dorm whole naked. Binuksan ko ang drawer at naghanap ng maisosuot at nakakita rin naman agad ako ngunit bago ko pa into maisuot ay isang yabag ng hakbang ang aking narinig mula sa labas. Kinabahan ako. Kasunod ng mga yabag ay ang dahan-dahang pagbukas ng pinto. Shit, ayun pala ang nakalimutan ko, ang ilock ang pintuan
This feeling... Hindi ko'to maipaliwanag. Nagpapanic na ang isip ko at gusto kong tumakbo ngunit nakapako any aking mga paa sa sahig. Kung sino man ang nasa likod ng pintuan... siguradong mapapahiya ako.
Hanggang sa Hindi ko na namalayan na nakabukas na pala ang pinto at isang babae ang nakatitig sa akin.
"Z...zhraine?" Tanong ko. Hindi ako makagalaw at ni hindi ko magawang takpan ang making sarili. Nakakahiya talaga.
Halata sa kanya ang pagkagulat at nagsimulang mamula ang buong mukha hindi lamang niya kundi pati rin ang akin. Walang umiimik o gumagalaw sa aming dalawa, para lamang kaming mga istatwa na nagtititigan.
"So...sorry." Sabi niya at ibinaling ang kanyang tingin palayo sa akin. Sunod ay naglakad na siya palabas ng pintuan na parang hiyang-hiya sa kanyang nakita.
"Im such an idiot."Sambit ko sa sarili. Nagalit ba siya?. Maybe she's thinking that I'm a pervert. Damn it! Pero nagulat nalang ako ng biglang...
"Anyway, You're hot." Nahihiyang sabi ni Zhraine, na nagpalabas ng aking ngiti, sabay muling alis. Isinuot ko ang aking damit at shorts, at nagpuntang CR. Tiningnan ko ang aking sarili at... pulang-pula ang aking mukha at hindi parin maalis ang ngiti sa aking labi. Kinikilig ba ako? matagal ko nang hindi naramdaman 'to. Im hot she said, Am I?, Talaga ba? o hindi lang talaga ako makapaniwalang sa kanya 'yon nagmula?
Kahit na gabi na akong nakatulog dahil sa mga paranormal na nangyare ay maaga parin akong nagising. Hindi pa nga nag-aalarm ang aking alarm clock dahil 7:20 pa lamang. 10:00 pa kasi ang simula ng klase ngayong araw.
Dahil sa kabagutan, bumangon ako at naglinis. Ang kalat dito. Pati ang mga damit ko at hindi man lamang nakatiklop na noong isang araw ko pang ini-laundry. Nakakamatamad mag-linis kaya naman agad along tumawag ng housekeeping service gamit any telepono.
Naupo muna ako sa aking kama at naghintay ng mga ilang minuto at maya-maya ay narinig ko na ang mga katok mula sa pintuan.
"Housekeeping!" Sigaw nito.
Agad ko siyang pinagbuksan ng pinto at pinapasok.
Pumasok ang isang hindi naman katandaang babae at nagsimulang maglinis ng maigi. Sumandal ako sa pader at pinanood siya habang naglilinis at...
"Sir... Ginagamit niyo pa po ba 'to?" Tanong niya habang hawak-hawak ang isang maalikabok na libro. Makapal ito at sigurado akong marami itong pahina.
"Saan niyo po ito nakuha?" Tanong ko rin.
"Sa ilalim ng kama niyo, Sir." Sagot niya, ngunit wala naman along natatandaang inilagay ko ang librong into dito at sigurado naman akong hindi ko iyon pagmamay-ari. Iniabot niya sa akin ang maalikabok na libro. Ipinatong ko muna ito sa ibabaw ng isang lamesa at muling pinagmasdan siyang maglinis.
Hindi inabot ng isang oras bago matapos ang kanyang paglilinis . Nagpasalamat ako tapos ay umalis na rin agad siya.
Naalala ko ang libro. Kanino naman kaya ang librong ito? At paanong napunta ito dito sa dorm ko? Kinuha ko ito at pinunasan muna bago buksan ngunit...
Hindi ko inakala na ganito ang aking makikita.
Nang dahil sa pagtataka at dahil narin siguro sa takot, hindi ko sinasadyang maipatak ang libro.
Napatulala nalang ako sa kawalan.
How's this even possible? E...e...edit lang ba ang litratong ito. I can tell that this is real, pero paano?
Mga litrato ito. Mga litrato namin ni Haize ng magkasama. Mga litrato namin ng magkasama at masaya.
Nakangiti na parang walang pakialam sa mundo, na parang ang tanging iniisip lamang namin ay ang pagsasaya, wala nang iba.
Kelan?
Saan?
Paano?
Iyan ang mga tanong na paikot-ikot sa isip ko. I'm really clueless. Wala akong kaalam-alam tungkol sa mga litratong iyon.
Mas lalo pa akong nacu-curious habang lumalalim ang aking iniisip kaya naman naudyok akong kunin ang libro at ilipat pa ito sa ibang pahina.
Isa itong scrapbook, na naglalaman ng mga litrato namin ni Haize.
Magkatabi...
Magkahawak ang kamay...
At meron ding magkayakap kaming dalawa.
Kinikilabutan ako sa bawat buklat ko ng pahina at sa bawat mga litrato na aking makikita.
Ano ba si Haize sa buhay?
Ano ba si Haize sa nakaraan ko?
"Now you know the Truth." Sambit ng isang tao mula sa aking likuran. Kilalang kilala ang boses na'yon, hinding hindi ako magkakamali. Kanino pa nga ba kundi sa taong kasama ko sa bawat litrato sa scrapbook na ito.
"Tell me, totoo ba ang lahat ng ito? Sino ka ba talaga?!" Tanong ko.
"Haize R. Perez, that's my name and believe it or not, I'm your...
Fiancé."
Natulala na naman ako sa kawalan ng marinig ko ang salitang iyon. Hindi ko alam. Wala akong ideya kahit kaunti sa mga sinasabi niya.
"Fi...Fiancé? Imposible at kung totoo nga ang sinasabi mo, bakit wala akong naaalala tungkol sa ating dalawa? Don't mess with me."
"Isn't those pictures of us are enough as a proof. Sa tingin mo ba magsisinungaling ako. I'll never lie to the person that I've love." Sabi niya.
May point siya ngunit... hindi ito sapat na ibedensya para sa akin.
"Bakit hindi? Dyan ka naman magaling, diba? Sa pagsisinungaling at panloloko ng iba." Matapang kong sabi.
"Kung ganon, sapat na bang ebidensya kapag sinabi ko sayong alam ko kung ano ka ba talaga at ang buo mong pamilya, na kayo ay isang pamilya ng mga..."
"TAMA NA! HUWAG NA HUWAG KANG MAGBABANGGIT NG KAHIT ANO TUNGKOL SA PAMILYA KO!" Sigaw ko bago pa niya maituloy ang kanyang sasabihin. Wala dapat makaalam ng sikreto ng pamilya ko.
"Ngayon, naniniwala ka na ba?" Tanong niya.
"Ikwento mo sakin ang lahat-lahat ng dapat kong malaman, please." Sambit ko.
Lumapit siya sa akin at niyakap ako ng mahigpit sabay sabing...
"Ofcourse, my love. I'll tell you everything."
Tumingin ako sa mga mata niya. Ngayon ko lang napansin na ang ganda niya pala at ngayon ko lang rin nakita siyang ganito.
Na hindi nakakatakot ang mga mata niya.
Na hindi rin nakakapanindig balahibo ang aura niya.
Lumayo siya ng kaunti sa akin at ngumiti.
"Lahat tayo ay may mga sikreto, Zac. Ikaw, ako, pati narin silang mga kaklase mo at itong mga sasabihin ko ay isa mga pinakatatago mong sikreto, but it's more likely to be your Lost Memories."
"Lost Memories? Is this some kind of shit?" Sambit ko.
"Nope. Maaaring hindi ka maniwala pero kung mag-iisip ka ng maayos hindi ba't naaksidente ka noon sa dati mong school?"
Oo nga ano. Hindi ko man lang iyon naisip. Ang tanga-tanga ko talaga. Kaya ibigsabihin lang nito na hindi siya nagsisinungaling, na totoo ang lahat. Mas lalo pa akong nananabik na mapakinggan ang mga sasabihin niya habang tumatagal ang aming usapan.
Gusto ko nang malaman ang lahat nang tungkol sa nakaraan ko pero at the same time, I'm afraid..... I'm afraid to know what I really am.
"Haize, sino ba talaga ako? Pwede bang diretsohin mo na'ko?" Tanong ko sa kanya then she nodded.
"Noon, maayos pa ang Secret High at kagaya ng ibang mga classroom, ang class 1-Z ay isa rin namang normal na klase. Nagkakilala ang mga magulang natin, hindi ko alam kung paano pero ang alam ko... agad silang nagkasundo na pagsamahin tayo at nagkaon namang we're on the same classroom at dahil sa engagement na'yon, ang normal nating classroom ay nagbago."
"Bakit?" Muli kong tanong.
"Nang malaman nila na si Zac Smith, ang star student ang class 1-Z at ang pinakakilala sa buong school ay na-engage sa isang freak at low profile na babaeng katulad ko. They've change not for the better but for worst, at duon na nabuo ang 10 Secret Keepers, kununsinti ka nila at pinagbantaan dahilan para mapilitan kang sumapi sa grupong iyon."
"Hindi naman ata kapanipaniwala na nakunsinti at napilit nila ako noon, hindi ba't, sobra kong sama noon? Iyon ang sinabi nina Scarlette sa akin."
"At naniwala ka naman sa kanila? It was a lie. Everything was A lie." Sabi niya ng may di maipaliwanag na reaksyon sa kanyang mukha.
Bakit ko pa nga ba siya kinontra? Everything was really a lie.
"They just used you, Zac." Muli niyang sabi.
"Kung ganon nga, then why are you trying to kill me and everyone in the classroom?"
"Sinabi ko na sayo Zac, it was my revenge. Bakit? Dahil muntik na nila akong mapatay?! At ang mas masama pa doon, pinagbantaan nilang ikakalat ang sikreto mo kung hindi ka makikisali sa pagpapahirap sa akin. Hindi ako galit sayo Zac and I'll never be. Alam kong wala ka nang pagpipilian kundi ang sumunod sa kanila. Isang hapon, labasan, kinausap mo ako noon at tandang-tanda ako pa noon ang mga sinabi mo na I'll never sleep until I kill all of them, this is for you Haize my love. Revenge is the only thing that will satiafies this anger inside me. At tuwang-tuwa akong malaman na mahal mo rin ako then we made a plan, a plan that will kill all our classmates back then in class 1-Z. Kasabwat kita sa pagsunog ng classroom. And, I'm not trying to kill you Zac, hindi ko alam na nawala pala ang mga alaala mo at ang alam ko ay umaarte ka lamang na hindi mo ako kakilala sa tuwing magkikita tayo."
"Totoo ba... totoo ba lahat ng mga sinabi mo?"
"And that's not all Zac!" Sigaw niya.
Ayoko ng marinig pa ang mga sasabihin niya ngunit dapat ko itong malaman. Hindi parin ako makapaniwala na ako ang nagplanong patayin ang mga kaklase ko noon.
"Zac, ito ang wag na wag mong kakalimutan, nandirito ka sa Secret High hindi para protektahan ang mga kaklase mo, nandirito ka upang PATAYIN SILA!" Muli nitong sabi.
So, ito pala ako. Ito pala ang tunay kong pagkatao. Nakakatakot isipin na ganito pala ang tunay na Zac.
Ang mga alaala ko... mali pala ang lahat ng ito at purong kasinungalingan lamang.
"Tama na Haize, ayoko ko nang makarinig pa ng tungkol sa nakaraang ako." Sambit ko.
"Pe...pero Zac! You promised me! Kailangan natin silang patayin! Just think that you'll do it for me." Sabi niya habang di mapakali.
"No Haize. You're my past and Zhraine is my present. Sorry, pero wala akong nararamdaman na kahit ano sayo."
"But you promised me!!!" Galit niyang sigaw.
"Hindi. Hindi ko ang nagbitaw ng pangakong iyon kundi ang dating ako, at wala na siya Haize! Wala na ang dating Zac na mahal mo at mahal ka!" Sigaw ko sa kanya. Alam kong sumusobra na ako pero gusto ko lang naman ilabas ang nararamdaman ko.
"So that's it...
hanggang dito nalang ang lahat ng nakaraan natin...
I think that you've gone to far...
at ginalit mo ako ng husto, Zac." Sabi niya sa mahinang boses.
Nakatitig siya sa akin. I can feel her bloodlust. Ramdam ko ang paglamig ng paligid at pagbabago ng aura sa buong kwarto.
Nakaramdam ako ng takot.
Hindi lamang basta takot kundi... isang takot na mula sa taong dati kong minahal. Kahit na, hindi ko iyon maalala.
"Zac, sinasabi ko sayo. Nakapagdesisyon na ako. Napagdesisyonan ko na.....
na patayin ang TAONG PINAKAMAMAHAL MO."
Hindi ko talaga alam ang dahilan pero noong mga oras na iyon, bigla nalamang tumulo ang aking mga luha. Maaaring dahil alam kong kayang-kaya niyang gawin iyon, kayang-kaya niyang patayin si Zhraine.
Lumabas siya ng aking dorm ng bakas ang poot at galit sa kanya mukha.
Lagot na.
Hindi ko dapat siya ginalit.
Sigurado akong gagawin niya ang lahat mapatay lamang si Zhraine.
..........