Sanem sadece soruyu soracaklarin demir yuzuge bir defa dokunmalarini soyledi ama kimsede soru soracak cesaret yok, aklima lanetli yüzüğüm geldi kizin biri hediye ederken oyle soylemisti. Kiz en yakin arkadaslarimdandi ve birgun öldüğünün haberini aldim sadece. Demir yuzuge dokundum daha ben sorumu sormadan, agzimi acmadan hareket etmeye basladi harflerin uzerinde:
L
A
N
E
T
L
I
Y
U
Z
U
K
B
A
V
U
L
U
N
C
E
B
I
N
D
E
Tam tekrar dokunacakken yine hareket etmeye basladi:
A
N
K
A
R
A
D
A
N
G
E
L
I
R
K
E
N
K
U
L
L
A
N
D
I
G
I
N
Sasiramadim sovemedim merak ettim ama cep telefonum yok olsa bile evde kimse yok. Arkadaslar merak eden gozlerle bana baktilar:
"Ne bilim evde deilim evde kimse yok" cumlemin bitmesiyle kucagima birsey dustu iste tam o anda anani sikim diye geriye firladim ve hepimiz ayni anda metalik, les gbi bir kahkaha duyduk ama kahkaha sanki bir tek kisinin ayni anda attigi gibi degişik birşeydi.
Sanem elini yuzuge dokundurdu. Biz ne sordugunu duymadan yine hareket etmeye basladi yuzuk ve tek birsey yazdi "almastı" herkes tanere bakti taner artik zangir zangir titriyordu, anlatmaya basladi:
Cocukken bi kac defa annemlerin koyune gittik, orada cocuklari korkutmak icin anlatilan bir cin hikayesi:hikayeye gore almastı yolun 20 30 metre ilerisindeki dev bir kayanin altinda yasayan, memeleri sarktigi icin omuzlarinin ustunden atan, domuz burunlu, omuzlari ve gobegi kopek kıllı bir cinmis ve o kayanin etrafindan birseyler alana veya onu rahatsuz edene musallat olurmus. Ben de bu zamana kadar , dedigi anda yuzuk tekrar hareket etmeye basladi: "hikaye degildi ve sen almastı'yı cagirdin" taner tasaklarindan birseyi itekler gibi debelenmeye basladi, geriye zipladiginda hepimiz adamin hizinin kesildigini gorduk ama bir nesne giremedik taner kafasini arkasina cevirince tekrar bayildi. Ve yine bir kahkaha. Artik sanem ve didem haric herkes ziril ziril agliyordu. Ben sadece yuzuge bakiyordum..
Daha kimse soluklanamadan didem dokundurdu elini yuzuge:
Sencer gelmek istemis korkmus, perminin gelmesini istemis
Yazdi sadece ve didem tekrar dokundu ve tekrar cevap:
Cunku leyla donek
Bu sefer sanem dokundu:
Dindardı tovbe etti..
O ana kadar yuzuge dokunan kisiler belliydi: ben sanem didem permin grubun geri kalani ise tamamen histerik bir sekilde agliyordu.
Sanem tekrar elini yuzuge uzatirken bir anda permin yuzuge dokundu. Bense o sirada sag yanimdan gelen kokunun ne olduguni anlamaya çalışıyordum. Bakinca gordugum tek sey tanerin sol yani uzerine yatmis bir seylerden kosarak kacmaya calistigi oldu. Adam bayginken bile artik ruyasinda ne olup bitiyorsa kacmaya ciglik atmaya devam ediyordu. Yerde bu sekilde debelenirken arkasi bana dondu ve gordugum manzara en hafif tabiri ile kusturucuydu: tanerin giydi pantolon boktan ve sidikten ipislak olmustu. Gruptan uzaklasmamak icin yanina bile gidemedi kimse.
Ben butun bu gorduklerimi hazmetmeye calisirken bir de yuzuge dokunanlara gunes diye bi kiz eklenmisti. Yuzugun hareketinden sadece "baban uvey" yazisini gorebilmistim.
Sonra gruptaki baska bir cocuk (selim) sanki suratina birsey konuşmuş gibi bi kafasini geri dogru cekti. Artik ne gorduyse kendi suratini tokatlamaya karsisinda olmayan birseyi iteklemeye basladi,
Sonra onun yanindaki; sonra onun yanindaki; sonra permin yapti ayni seyi. Tam esnada yuzume herhangi birsey gelmesin veya onlara olan sey bana da olmasin dusuncesiyle direk yere dogru kapaklanmak istedim. Cunku her ne oluyorsa kendimize zarar vermemize sebep oluyordu simdiden bir kisi gozlerini cikartmaya calismis sonra yerinden firlayip kosarak duvara toslamisti. O cocugu en son gordugumde duvarin onunde "acin su kapiyi" diye duvari tekmeliyordu. Hatirladigim son seyde buydu zaten: sonrasında kafami gommeye hazirlandim ama gordugum şeyle direk bayildim..
Ayildigimda ortam olabildigince sakindi. En azindan o maddelesmis kasvet ve korku yoktu. Taner yerinden kalkmamıştı birseyler sayikliyordu, kizin biri parcalanmis suratina bakiyordu, baskası cikardigi elbiseleri bulmaya calisiyordu, kisaca kimin ne yaptigi belli deildi ama giden suurlar yavastan yerine gelmeye baslamisti: taner haric. Benimse ilgimi perminin dusunceli hali, didemin urkmus hali ve iremin sevinmis hali cekmisti.
Permini sert bi sekilde salladim o da "napiyon ayi" diyerek ters yapti. Kizda diger herkeste olan hiçbirşeyin esamesi dahi yoktu. Saskinligim bir kat daha artti. Ne kadardir baygın olduğumu sorunca ufak capli bir sok daha yasadim: sabahin altisi olmustu, en iyi ihtimalle 5 saat baygindim ve son gordugum seylerden sonrasi tamamen gidikti.
Manzara dun gecekinin aynisiydi. Sadece bi iki kisi yemek artiklarina bulanmis bedenlerini temizlemeye calisiyorlardi ve yari ciplaklardi. Ne oldu sorusuna ise ne permin ne didem ne de sanem cevap vermisti.
Bok yiyecek gibi dalgayi cumartesi yapmistik. Ben nerden baksaniz 5 saat baygin kalmistim ve sabah olmak uzereydi. Ekiptekiler yeni yeni kendine gelmeye baslamisti ama taneri hala uyandirabilen olmamisti.
Gitmek istesem sanemin evi deyim yerindeyse cehennemin dibiydi, beni ve permini didem ve arkadaslari carsidan almislardi ama kalmaya da gotum yemiyordu. Tek umudum gunesin dogacak olmasıydı.
Taner haric herkes az cok kendine gelince sanem ortaligi toparlamamiz lazim dedi. Cevreye bakinca nerdeyse her yerde yemek artiklarini gordum. Gruptan bi kisi (taner) tamamen gidikti; duvara toslayan cocugun ustu basi kan icindeydi; adini bilmedigim biri suratini parcalamisti ve orospu sanem ortaligi toplamak derdindeydi: ailesi gelince ortami bu sekilde gormemeliymis. Herkes biraz kendine gelince ortaligi toparlamaya basladik biz de. Benim aklimda iki sey vardi birincisi is yaparak kafami dagitmak ikincisi bu didem sanem ve permin kızlarının hicbirsey olmamis gibi hareket etmeleri ve bu beni daha fazla korkutuyordu.
Sanem sadece yemek artiklarini ayri bir posede koymamizi soylemisti, yeri paspasladigimiz suyu da gidere dokmeyecekmisiz. Neden diye sordugumda "bunlar onlarin bizim degil" diye soguk bir cevap verdi. Bildigin yemeye icmeye devam edeceklermis gbi..
Ailesi gelmeden evi bosaltmamiz gerekiyordu ama ben hala gotun gotun korkuyordum hadi burada yine bi ortamdaydik ama bizimkiler cenazeye gitmisti ve ne zaman gelecekleri belli degildi. Kansuyla bulusmak ve hatta onlarda kalmaya onu ikna etmek istiyordum, perminle beni getiren elemanlara "bizi carsiya biraksaniza" deyince "cehennemin dibine kadar yolunuz var dun gece gordugum sey hala gozumun onunde, sizden birini omrumun sonuna kadar gormek istemiyorum" dedi. Sanem bunu duyunca bize dolmus duraginin yerini tarif etti, 15 20 dk yurume mesafesindeydi ama saskinligi atinca isime geldigini dusundum: bayilmadan once perminin sordugu sorulari konusabilirdim.