Ölesiye nefret ettiğiniz birileri olur hayatınızda, hatta onun çoğu zaman ölmesini bile dilersiniz.
Ama o kişi siyah torbaya bedeni koyulurken boğazınızdaki yumru her an patlamaya hazır bir bomba gibidir. Ortada bir can vardır ve o can artık yoktur karmaşıktır duygularınız,üzülmek ya da mutlu olmak arasındaki ince çizgide bulursunuz kendinizi. Mutlu olursam' kötü bir insana dönüşürüm' diye düşünürsünüz, size aykırı olan şeyi yapmak istemeyerek üzülmeyi seçersiniz ve boğazındaki yumrunun çözülmesine izin verirsiniz. Eş zamanlı olarak gözyaşlarınız dökülür. O insanla güzel bir anınız yoktur onun hakkında pek bir şey bildiğiniz söylenemez ama hayatınızın bir köşesinde her zaman yeri vardır. Sizi sinir etmesi, size bakması,alay etmesi ve bir çok şey gözünüzün önüne gelir. Sevmeseniz bile farketmişsinizdir ki o çoktan hayatınızda bir yere sahip olmuştur ve siz üzülürsünüz asla üzülmeyeceğiniz düşünseniz bile sadece Üzülürsünüz..
"Bu olanlara inanamıyorum" Yoongi şaşkınlıkla boş duvara bakarken mırıldandığında, gözlerimi kanlı ellerimden kaldırıp ona baktım. Bu benim zaferimmiş gibi ellerimde duruyordu ama ben kendimi berbat hissediyordum.
"Im Bo Na" tanımadığım bir sesten yükselen ismimle bakışlarımı karşımdaki adama çevirdiğimde elindeki cüzdanı açıp bana uzatarak
"Ben polis memuru Il Gook sizi bay Kim Hyun Dae'yi öldürmekten tutukluyorum"
Söylediği cümleyi anlamaya çalışarak ayaklanırken Yoongi araya girerek
"Bo Na öldürmedi onu " dediğinde polis memuru gülüp
"Silahtaki parmak izleri her şeyi açıklıyor bence" diyerek ellerimi tutup kelepçeyi bileğime taktığında, Yoongi ellerini kollarıma koyup
"Size Bo Na suçsuz diyorum beni neden dinlemiyorsunuz!" Diye bağırdığında diğer iki polis kollarıma girerek beni evden götürmeye başlamıştı.
Hayatımın bir çok dilimi gözümün önünden geçerken işlemediğim bir suç için şu an bu durumda olmam fazlasıyla haksızlıktı.
"Kızımı nereye götürüyosunuz?" diye soran annemle. Bakışlarımı ona çevirdim.
"Benim Hyun Dae'yi öldürdüğümü söylüyorlar" annem şaşkınlıkla bana bakarken polis memuru beni arabaya sokmuştu.
"Peşinden geliyorum Bo Na endişelenme" diyen Yoongi 'ye iyimişim gibi yaparak başımı salladım ama hiç iyi değildim..
♤♤
"Hala inkar ediyorsun senin yaptığın ortada işte!"diye bağıran memur masaya eliyle vurduğunda irkilerek geri çekildim. Geldiğimden beri yapmadığımı söylesem de adamı ikna edemiyordum. Silahta parmak izim vardı ve o sırada bahçede bir tek benim olmam tüm okları bana çeviriyordu. Bu durumda kendimi nasıl savunabilirdim bilmiyordum
"Bakın her şey sadece bir tesadüf tamam o silaha dokundum ama Hyun Dae'yi öldürmek için değil ve o an bahçedeydim isterseniz kamera kayıtlarına bakın. Evin her yerinde var"
"Akıl etmemiş olduğumu mu sanıyorsun? Ben yıllardır bu işin içindeyim senden akıl alacak halim yok! Kameraların hepsi o an işe bak ki bozulmuş sence neden?"
"Neden?" Diye sorduğumda yeniden elini masaya vurup
"Bak! Salağa yatıp durma anlat neden yaptın ? "
"Ben yapmadım" diye fısıldadım güçsüz sesimle.
Sonuç olarak kendimi parmaklıkların arkasında bulmuştum. Bacaklarımı kendime çekip duvara yaslanmış otururken hayatımın nasıl bu noktaya geldiğini düşünüyordum.
Bir suçlu olmadığım kalmıştı onu da başarmıştım. Saçlarımı karıştırıp arkaya attarken
"Bo Na.." Yoongi'nin sesiyle yavaşça yutkundum. Bakışlarımı ona çevirdiğimde yüzüme sahte bir gülüş ekleyerek ona doğru yaklaştım. Parmaklığa koyduğu ince parmaklarının üzerine ellerimi koyup ona baktım.
"Merak etme seni buradan çıkarmak için elimden geleni yapacağım" dediğinde açıkçası buna inanmak içimden gelmiyordu.
"Ben hala bu olanlara inanamıyorum Yoongi "
"Sana en iyi avukatları tutacağım ve suçsuz olduğunu ortaya çıkaracağım"
"Bana inandığın için teşekkür ederim"
Tebessüm edip elini elimin üzerine koyduktan sonra"Sen kendine dikkat et ,gerisini düşünme " dediğinde başımı sallayarak buna inanmayı denedim.
Birbirimize veda ettiğimizde yine oturduğum yere geri dönüp aynı poziyonda oturmaya devam ettim ve daha fazla tutamadığım gözyaşlarımı serbest bıraktım.
♤♤
"Bo Na-shi!"
Uykumun arasında duyduğum adım ile başımı kaldırıp baktığımda
"Serbestsiniz " diyen adamla şaşkınlıkla gözlerimi açmıştım.
"Nasıl yani?"diye sorduğumda
"Gerekli bilgiyi size verirler" diyen adamla başımı sallayıp o kafesten çıktım.
Gerekli evrakları imzalarken yanıma gelen Yoongi beni kollarının arasına aldığında dünyaları şimdi bana verdiklerini hissetmiştim.
Geri çekilip yüzümü ellerinin arasına aldığında "Seni kurtaracağımı söylemiştim" dediğinde neler olduğunu fazlasıyla merak etmiştim. Tebessüm ederken elimden kavramıştı. Birlikte karakoldan çıktığımızda durup Yoongi'ye baktım. Bana döndüğünde
"Gitmek istiyorum Yoongi"dedim tam olarak içimdekileri cümleye dökerek. "Herkesten uzak olmak tüm bu yaşananların olmamış olduğunu düşünerek gitmek istiyorum. Yoruldum" gözyaşlarımı daha fazla tutamayarak ellerimi yüzüme koyduğumda beni kendine çekip göğsüne yasladı.
"Gidelim o zaman Bo Na inan bana ben de bunu istiyorum" ellerimi ona sarıp sadece şu an onunla sakinleşmek istedim. Onun varlığı benim iyi olmam için en iyi nedendi ve bu nedenin hep yanımda olmasını istiyordum.
"Nasıl yani pencerende nasıl kamera olabilir ki? Sapık falan mısın sen?" diye sorduğumda gülmüştü. Elimdeki dondurmayı yalayıp bir kez daha ferahlarken ki havanın soğuğunda ferahlamam çok tuhaftı. Bakışlarımı eş zamanlı olarak Yoongi'ye çevirdim.
"Ortaya tanıdıklarımızı da soktum babam para verip susturdu bir çoğunu ama bunun dışında penceremin önüne dışarıda olup bitenleri sabahları izlediğim bir kameram vardı. Biliyorum tuhaf ama güneşin doğuşuna kadar dünyanın değişimini görmeyi seviyorum ve bak işe bile yaradı. Kamera o sırada seni çekiyordu bu da senin o an o suçu işlemediğini gösteriyordu"
Derin bir iç çekiş eşliğinde"Ama Hyun Dae öldü ve bunu kim yaptı bilmiyoruz " dediğimde o da derin bir iç çekmişti.
"Biliyor musun? Duygularım nötr ,bir şey hissetmiyorum onca zaman geçirmemize rağmen umrumda bile değil. Artık annemle bir dakika (dediğinde aklına ne geldiğini merak ederek bakmaya devam ettim) o adam olmasın. Hyun Dae'den nefret eden adam.
"Olabilir mi ki?"
"Gidip konuşsak iyi olur." deyip kalktığında kolundan tuttum.
"Hayır Yoongi,istemiyorum ! İster o yapmış olsun ya da yapmamış olsun. Dedim ya gitmek istiyorum"
Yoongi başını sallarken"Pekala, nasıl istersen öyle yapalım" dediğinde gülümsedim.
Artık sorunsuz bir hayat istiyordum. Kimsenin olmadığı sadece Yoongi ile benim olduğum bir hayat.
Her ne kadar aramızdaki ilişki belirsiz olsa da o yanımdayken hep güvende olurdum.
Hep Yanımda ol Yoongi olur mu?