Rev's POV
A week later, lalo kong napagtatanto na lalong nalalim ung feelings ko kay Kylie. Ung kakaibang feeling na nararamdaman ko sa kanya, hindi na katulad ng dati. Mas sumaya pa ako.
Gusto ko na sanang tanungin sya kung pwede ko na ba syang maging girlfriend pero mukhabg si God na ung nagsasabing hindi pa ito ung tamang oras.
Alam nyo ung kahit friends kami, hindi parin namin maitatago sa aming sarili na may special saming dalawa. Dumating na nga sa point na akala nina Enzo, kami na.
Nag-iisip pa ako ng sobrang extraordinary and romantic na way para sagutin nya ako. Ayoko nung basta bastang pagtanong sa kanya. Gusto ko ung magiging memorable sa kanya. Gusto ko, maipadama ko talaga kung gaano sya kaimportante sakin.
"Hoy! Ano na ba? Kanina ka pang nakatulala jan! Aba! Imik imik din pag may time!"
"Pucha naman Enzo oh. Kailangan bang sumigaw?! Tsk." naiinis na sambit ko.
"Eh ikaw kasi. Lagi ka nang natutulala. Iniisip mo na naman siguro si Kylie." sabi nya.
"Napaka-mind reader mo talaga."
"Ako pa! So what now?"
Kami ni Enzo ang magkasama sa rehearsal room. Sunday na nga pala ngayon and may practice kami ng sayaw.
"Iniisip ko lang kung... paano ko tatanungin si Kylie para maging girlfriend ko."
"Just think of a romantic way pero ung dapat parang di mo pa nakikita sa ibang couples. Tsaka, wag muna yan ang isipin mo. Dapat muna kayong magkaayos ni Jared." sabi nya.
Napahalumbaba ako sa aking tuhod, "Haaay. Isa pa yun."
"Mag-ayos na kayong dalawa. Di mo alam, baka mas matulungan ka nya dito." sabi nya.
"Matagal ko na namang gustong makipagayos eh. Kaso, di ko lang sya mahanapan ng tamang tyempo."
"Gusto na namin kayong magkaayos ayos. Para alam mo na, kumpleto na ulit ang barkada. Move on na ung dalawa sa isa't isa at ayos na si Kristelle at Kylie kaya kailangan nyo na ding magkaayos." sabi ni Enzo.
"Tama. Kailangan na naming magkaayos." determinado kong sambit.
"Oo tama. Kaya kumain na muna tayo." aya nya.
"Wala akong ganang kumain ngayon." sabi ko.
"Huh? Anong walang gana ka jan? Ikaw? Mawawalan ng gana? Sus! Asa pa!" sabi nya.
"Ayoko talagang kumain ngayon. Wala talaga akong gana."
"Kumain ka na! Namumutla ka oh. Anemic ka ba?" tanong nya.
"Siguro. Pero wala talaga akong ganang kumain. Pakiramdam ko sobrang pagod ako."
"Haaay. Dahil lang siguro yan sa kakapractice. Oh sya, kakain na muna ako ah. Kaw din kumain ka na." saka sya tumayo at naglakad palabas ng rehearsal room.
This past few days, madalas na akong mawalan ng ganang kumain. Minsan hindi ako nakain ng breakfast dahil wala talaga akong gana.
May nakakapansin din pala na pumuputla ako. Siguro nga talaga anemic ako. Haaay. Kailangan ko nang magpa-check up. Kaso wala pang time.
Nakakainis na din. Nung nagppractice kami, kapag nagkakamali ako ng galaw tas matutumba, ang dali kong masugatan. Ung gasgas lang naman pero grabe na agad dumugo. Kakasura tignan. Kaya ngayon, may band aid ang tuhod ko.
Nung weekend din, nilagnat ako kaya hindi ako nakapagparamdam kay Kylie. Siguro inis na yun sakin. Pero parang sinat lang naman ung nangyari sakin.
Let me clear this to you guys. Wala akong malalang sakit or something. Normal lang naman sa isang tao ung magkaganito diba? Atsaka kulang lang ako sa iron kaya ako naging anemic. Wag kayong mag-alala guys. Gwapo pa din ako. (Ay anong connect? Haha.)
Kinuha ko ang aking cellphone sa bulsa ko para tignan kung may text ako galing kay Kylie. Nabigla ako kasi... wala man lang text galing sa kanya. Aba! Talagang nainis sya sakin nung weekend?!
Dinial ko ang number nya. After ng ilang rings, sinagot na nya.
"Oh?" pambungad nya.
"Huy, galit ka ba sakin?" tanong ko.
"Hindi. Bakit ako magagalit?" sus. halata sa boses nya na galit sya.
"Kasi hindi ako nakapagparamdam sayo nung weekend. Hindi kita natext. Sorry na."
"Bakit ka nga ba hindi nakatext?" see? Yun talaga ung reason.
"Nilagnat ako eh." sagot ko.
"M-magaling ka na?" napangiti ako sa tono ng boses nya. Mula sa pagiging galit, naging concern na.
"Opo. Magaling na ako. Dinaanan lang naman ako ng lagnat pero ok na ako. Sorry na ah?"
"Tch. Oo na. Alagaan mo nga ang sarili mo. Wag mong hayaan ang sarili mong magkalagnat. Tsk. Nag-iisa ka pamandin sa bahay."
"Aalagaan mo naman ako diba?"
"Kahit pa. Kahit na alam mong may magaalaga sayo, dapat matuto ka ding magalaga ng sarili mo. Hindi all the time nasa tabi mo ako." sabi nya.
"Linya ko yan ah. Kakasuhan kita ng plagiarism." biro ko.
"Tungak. Wala kang copyright kaya hindi mo ako makakasuhan. Geh. Babye na. May exam na kami."
"Ok. God bless."
"Ok. Thanks." then she hung up.
---
After nung subject ko ay vacant kaya pumunta akong basketball court. Mag-a-alas tres na din pala. Kumuha ako ng bola saka nagsimulang magshoot.
Ang tagal na din pala simula nung nakatapak ako sa basketball court at magshoot sa ring ng school. I used to play for the school as a varsity player but I have to quit for some reasons.
Nung mga panahong iyon, magkaibigan pa kami ni Jared at straight pa si Enzo. Nagsimula lang naman akong magquit nung... nagkaroon ng issue saming dalwa ni Jared then sumunod si Enzo dahil lumantad na pala sya.
Hindi kami madalas magkasundo ni Jared. Ika nga nila, your bestfriend is your best enemy. Kaya siguro hinding hindi kami magkaayos ng matagal ni Jared.
But everything comes into reconciliation right? Kaya pa naman sigurong magkaayos ayos kami.
Nakakailang shoot na ako sa ring nang biglang may dumating. Pagkatingin ko si Jared pala na naglalakad palapit sakin.
"It's been a while, huh?" kinuha nya sakin ang bola at shinoot ito.
I smiled, "Yeah. Ang tagal ko din palang hindi nakakatapak sa court."
"Me too. Nakakamiss din palang maglaro." he said habang naglalakad at dinidribble ang bola.
Magkatapat kami sa isa't isa at tila ba nagiging awkward ung atmosphere sa aming dalawa. Sa haba ng katahimikan, sobra itong nakakarindi. Ngunit, nasira ang katahimikan nang sya'y magsalita...
"Please take care of her." pambungad nya.
"I will."
"Hindi ko toh sinasabi dahil may feelings pa ako sa kanya. Oo, nagmamalasakit ako sa kanya. Pero pinagkakatiwalaan din kita." sabi nya.
"I won't go breaking her heart." sabi ko.
"Make sure you won't. Because she'd been hurt before... and I don't want that to happen... again."
"Trust me."
He pats my shoulder, "Ok then."
"There's still one thing I'm worried about." sabi ko.
"Ano un?" tanong nya.
"I want a romantic but extraordinary proposal for her." sagot ko.
"Aayain mo na syang magpakasal?!" nabiglang tanong nya.
"Tungak. Tatanungin ko na sya kung pwede ko na syang maging girlfriend."
"Ahh. Sus. Kaya mo na yan. Ikaw pa." humarap ulit sya sa ring at nagshoot.
Napagrin ako. Ayos na kami ni Jared. Sana magtuloy tuloy na ito.
Kylie's POV
"At nilagnat pala ang kumag na yun?! Kainis! Kaya pala hindi sya nagparamdam nung weekend!" himutok ko.
"Daiii, move on na daiii. Nung weekend pa un." sabi ni Enzo sakin.
"Kahit pa! He should've at least told me para nakapunta ako sa bahay nya para alagaan sya. Tch! Bakit ba kasi hilig nyang maging mag-isa sa bahay eh!" inis na sambit ko.
"Chill lang girl! Andito na naman sya eh. Magaling na sya. No need to worry." sabi sakin ni Kristelle.
Napahalumbaba ako then sighed, "I don't what's with him that made me go like this. I'm such a dork!"
"A dork in love. Sagutin mo na kasi!" sabi ni Enzo.
"Wag muna noh. Kahit na bestfriends kami at madami na akong alam sa kanya ay sasagutin ko agad sya. He should at least make an effort." sabi ko.
"Oo nga naman Enzo. Atsaka bakit ba nya ineexplain sayo eh hindi mo naman maiiintindihan. It's a girl thing!" sabi naman ni Kristelle.
"Am I not a girl?" Enzo smirked.
"No. Feeling girl lang." sabi ni Kristelle.
"Tch." then he rolled his eyes. "By the way, I haven't heard of Patricia. Actually, hindi ko na sya masyadong nakikita dito sa school. Wait, nagtransfer na ba sya?" nagtatakang tanong ni Enzo.
"Tss. Who cares?" sabi naman ni Kristelle.
"Oo nga noh? Hindi ko na sya masyadong nakikita dito." sabi ko naman.
"Baka naman nagtransfer na sya." sabi ni Enzo.
"Edi mas mabuti. Tch. Parang namang may magke-care sa existence nya." sabi ni Kristelle.
"Itong isang toh ang bitter kay Patricia!" sabi naman ni Enzo.
"Oo nga. hahaha." segunda ko.
"Hindi ako bitter sa kanya. Sadyang nainit lang talaga yung dugo ko kapag napaparinggan ko ang pangalan nya." pagpapaliwanag nya.
"Sabagay." sabi naman ni Enzo.
---
Habang nagkaklase na, syempre, nakikinig ako. Pero sa kalagitnaan ng klase, nagtext si Rev kaya naman tinignan ko ito nang patago.
'Nasa clinic ako. Text mo ako kapag pupunta ka.' yan ang text nya.
Naalarma agad ako sa text nya at hindi nag-atubiling mag-excuse at dumeretso sa klase. Napaano naman kaya si Rev?! Aish.
Pagkarating ko dun, binuksan ko ung unang curtain at nakita si Rev na nakaupo at nagsecellphone habang may nakapasak na tissue sa kanyang ilong.
"Oh. Andito ka na pala. Sabi ko magtext ka ah." sabi nya.
Naglakad ako palapit sa kanya, "Anong nangyari sayo?" tanong ko.
"Ah. May kausap kasi akong foreigner kanina eh. Dumugo ilong ko."
"Umayos ka nga. Bakit nga? Ano ngang nangyari?" tanong ko.
"Wag ka nang masyadong mag-alala. Dala lang toh ng init kaya dumugo ang ilong ko." pagpapaliwanag nya.
Pero parang hindi pa din ako convinced. Sobra na akong nag-aalala sa kanya. Kakagaling lang nya sa lagnat tas malalaman kong dumugo ang ilong nya?
"Oh? Bakit ganan ang mukha mo?" tanong nya sakin. "Halika nga dito."
Lumapit ako sa kanya tas hinawakan nya ang kamay ko.
"Ok lang ako. Wag ka nang mag-alala. Okay?" sabi nya sa mga mata ko.
Napatingin ako sa kamay nyang nakahawak sa aking braso. Napansin kong may maliit na pasa ito.
"Napaano ang kamay mo? Nakipagsuntukan ka ba?" tanong ko.
"Oo eh. Ang gagago kasi ng mga tao dito. Nangati ang kamay ko kaya sinuntok ko." sagot nya.
"Masakit pa ba?" tanong ko hmtas hinawakan ung kamay nya, ung part na may pasa.
"Medyo. Kiss mo. Dali na."
Tinabig ko ung kamay nya, "Tss. Pinaglololoko mo lang naman ako. Bwiset." sabi ko.
"Masakit pa nga. Dali na. Kiss mo naaaaa. Pleeeaaaasssseeee."
Pinalo ko ung pasa nya, "Oh ayan. Gagaling na yan."
"ARAY! TSK!" hinimas himas nya ang kamay nya bago ito itago sa likod nya.
"Ang arte mo. Gusto mo lang namang maka-score." sabi ko.
"Bawal ba?"
"Oo dahil hindi pa kita sinasagot noh. Tsaka, patungan mo nalang yan ng ice , gagaling din yan." sabi ko.
"Hindi ice ang hanap nito eh. Lips. Lips ni Kylie." he joked.
"Aish. Seriously."
---
Ngayong dismissal na, papunta akong locker para maglagay ng books na hindi ko naman gagamitin sa bahay. Habang naglalagay ako, may lumapit sakin...
"Kylie..."
Napatingin ako sa kanya, "Patricia."
"Look... I know... napakadami kong kasalanan sayo. Simula nung nakilala kita, hindi na maganda ung start natin. Kaya andito ako para... patra humingi ng tawad sa lahat ng nagawa ko." sabi nya.
Sa tagal ng panahon na hindi ko sya nakikita dito sa school, sadyang nakakabigla na lalapit sya sakin ngayon para mag-sorry. And take note, she looks so sincere.
"Kylie, wala nang halong kaplastikan toh. Gusto ko lang talagang magsorry para... para kahit bago man lang ako umalis, nakapagsorry ako." sabi nya.
Napatingin ako sa kanya.
"Magma-migrate na kami sa Europe. Hindi na ako babalik dito and... ayoko namang umalis ako ng bansa na may masama pa ang loob sakin. Please forgive me." sabi nya.
"Tss. Ingat ka sa trip mo ah. Skype skype nalang tayo." sabi ko.
Napatingin sya sakin, "Pinapatawad mo na ako?"
I nod.
"Yes! Thank youuuuu!" then she hugged me and i hugged her back.
"Have a safe trip." I said.
Rev's POV
Ang tagal naman ng babaeng un! Kanina pa ako ditong nagiintay sa lounge pero ang tagal nya. Sabi nya maglalagay kang daw sya ng libro sa locker tas tumagal sya. Pinasok na nya na ung sarili nya sa locker?!
"Geh. Babye."
"See you. Skype nalang tayo."
Napatingin ako sa dalwang babaeng magkasabay na naglalakad dito sa lounge at na-realize kong si Kylie at Patricia pala un. Nakaalis na si Patricia kaya nilapitan ko sya.
"Magkasama kayo?" tanong ko.
"Oo. Bakit?"
"Wow. Buti hindi sumabog ang school noh?"
"Timang. Bati na kami okay?" sabi nya
"Talaga? Kaya ka ba nagtagal dahil kausap mo sya?" tanong ko.
"Oo eh. Sorry. Naghintay ka ba ng matagal?" tanong nya.
"Tch. May pupuntahan pa ako eh." sabi ko.
"Aw. Ganun ba? Wag mo na akong ihatid. Ok lang ako. Sige. Ingat ka ha?" paalis na sana sya pero hinawakan ko ang braso nya kaya napatingin sya sakin.
"Di naman pwedeng... pabayaan nalang kitang maglakad eh. Lalo na't lumulubog na ang araw." sabi ko.
She took a step forward to me then hinawakan nya ang mukha ko, "Ok lang ako. Sus. Wala ka bang tiwala sa bespren mo?" she winked at me.
Napangiti ako, "Bakit ganun? Bakit iniisip ko na... tayo na?" tanong ko habang nakangiti.
"Gusto mo ba?" tanong nya.
Nilapit ko ang mukha ko sa kanya... "Bakit mo ba sakin yan tinatanong? Ako dapat nagtatanong nyan." sabi ko.
Inalis na nya ung kamay nya mukha ko, "Haha. Hindi pa noh." she smirked then turned her back on me then start walking.
"Hoy! Magiging akin ka!" pahabol ko sa kanya.
"Text mo nalang ako kapag nakarating ka na dun sa pupuntahan mo ah! Ingat!" sigaw nya nang hindi nakatingin sakin at tuluyan na syang nakaalis.
Tinignan ko ang phone ko at may text na si daddy. Pinapapunta na nya ako.
---
Nakarating ako sa hospital. Then doon, nakita ko si daddy sa may tapat ng office ni tito Allen. Doctor sya dito sa ospital na ito.
After ng ilang minutes, pinapasok na din kami ni tito para magpa-check up. As soon as nakaupo na ako sa harap ng table nya, nagtanong na sya sakin.
"How have you been? Ang binata mo na ah." sabi ni tito.
Napangiti na lang ako sa sinabi nya.
"So, your dad called because you fainted at your school earlier?"
I nod. "Opo."
He nods, "Nakakakain ka ba ng ayos? Do you eat three times a day?"
"This past few weeks po, I've been skipping meals kasi po... nawawalan ako ng gana."
He nods then writes something on his notebook. "Do you get nosebleeds?" tanong nya.
"Opo. Kanina lang po."
He let out a load sigh then sumandal sya sa upuan. "I think he needs to be confined tonight for some tests." sabi nya.
"Wala naman po akong... malalang sakit diba?" tanong ko.
"Wala iho. I just have to prove something."
That night, they have done a lot tests sakin. Hindi ko alam ang tawag eh basta ung iba sa dugo.
Mga 9pm natapos ung tests kaya naman andito ako ngayon sa private room kasama si daddy habang iniintay ung mga resulta.
Tinext ko si Kylie na nandito ako sa ospital. Nag-alala sya syempre sakin. Gusto pa nga nyang pumunta eh. Pero hindi ko na sya pinayagan kasi gabi na. Kahit may sundo sya, malamig kaya. Baka magkasipon pa sya.
Oo nagsinungaling ako kay Kylie kanina. Hindi naman dahil sa init kung bakit dumugo ung ilong ko eh. Naramdaman ko na lang na dumudugo ito then I passed out. Hindi ko nalang din binanggit sa kanya na nahimatay ako kanina. I don't want her to think that I'm weak because I'm here to be strong for her. Wala naman akong sakit... maybe. Pero kung meron man, hindi un ganung kalala.
Kylie's POV
2 weeks na ang nakalipas. Magsisimula na ang September next week. Grabe ang bilis naman. Magbber months na ulit.
Kami naman ni Rev, eto, ayos pa din. Pinaplano ko naman talaga na September sya sagutin. Tsaka, ang lalim na talaga nung feelings ko sa kanya. Ung mga hindi ko nagagawa,nagagawa ko. Ung pagyakap sa kanya, makipagtitigan sa mata. Mga ganun. Ghaaaad. I'm madly in love with him.
Nasabi na din pala sakin ni Rev ung resulta ng kanyang check up last last week. May anemia lang naman daw sya kaya wag daw ako masyadong mag-alala. Duh! Sinong di mag-aalala dun?!
Pero ngayon, napapansin ko na medyo namayat si Rev. Medyo lang naman. Tsaka hindi na sya ganung katakaw. Nakakatuwa din ung hindi nya pagiging matakaw dahil save ako sa librehan. Hahaah. Madalas na din syang nagjajacket. Tss. Na-concious na siguro sya. Nagpapaputi na. Hahahaaha.
Nagiging masyado din syang busy. Siguro dahil dun namamayat sya. Kapag tinatanong ko kung ano ung pinagkakaabalahan nya, hindi nya sinasagot. Aiiiiisssshhhh.
Whatever it is, malalaman ko din yan.
_________________________