Lucy P.O.V:
In de deuropening staat iemand die ik niet had verwacht.
Ashton.
Zijn ogen zijn rood van het huilen en zijn krullen zitten in de war.
Hij komt tussen Calum en mij op de bank zitten.
Ik trek hem in een knuffel.
Een traan ontsnapt uit mijn oog hoek.
Snikken verlaten zijn lippen.
Zacht wieg ik heen en weer.
"Ssst... het komt goed." zeg ik.
Ik hoor Calum zeggen dat hij samen met de jongens de slaapzakken ging halen.
Ik besloot om bij Ashton te blijven tot ze terug waren.
"Luce waarom heb je een relatie met Luke, hij was je type toch niet?" vroeg Ashton.
Ik zucht.
Ashton P.O.V:
"Luce waarom heb je een relatie met Luke, hij was je type toch niet?" vraag ik.
Het enige wat ze doet is zuchten.
"Ash, soms veranderen dingen en ik heb altijd al een zwakte voor jongens zoals Luke gehad."
Ik hoor aan haar stem dat ze liegt.
"James was nochtans helemaal het tegenovergestelde van Luke.
Hoe verklaar je dat dan?" zeg ik.
"Laat James hierbuiten!" sist ze.
Ik leg mijn hand op haar schouder.
"Zo bedoelde ik het niet Luce. Ik ken je al lang genoeg, je bent veranderd." zeg ik. Ze duwt mijn hand weg en kijkt me geïrriteerd aan.
"Laat me Ash, ik wil alleen zijn okay. Ik wil je medelijden niet." met deze woorden staat ze op en loopt ze door de achterdeur naar de tuin.
Lucy P.O.V:
En weer deed hij het.
Weer bracht hij het onderwerp James naar boven.
Hij weet dat ik niet wil praten over wat er gebeurd is.
De laatste tijd gedraagt hij zich ook anders tegenover mij en Luke, alsof hij jaloers is.
Luke P.O.V:
Ik neem Lucy's spullen en loop terug naar Ashton's huis.
"We zijn terug." zegt Michael en loopt de woonkamer in.
Ik volg hem en zet samen met Calum de spullen neer.
"Waar is Lucy?" vraagt Calum.
"In de tuin, denk ik... ik vroeg haar iets, ze werd boos of bang ik weet niet wat er gebeurde vervolgens zei ze dat ze alleen wou zijn en liep ze naar buiten." Zei hij.
Ik zag aan Calum dat hij zich zorgen maakte.
"Ik ga kijken hoe het met haar gaat."zegt Calum snel en liep naar buiten.
Samen met Michael en Ashton leg ik de matrassen in de woonkamer.
Even later liep Calum de woonkamer terug in... zonder Lucy.
"Ze is weg... Lucy is weg." zegt hij zwaar ademend.
"Waar is ze naartoe?" vraagt Michael.
"Hoe moet ik het nu weten! Ik heb haar niet gezien." roept hij gefrustreerd.
Ik neem mijn telefoon en probeer haar te bellen.
Voicemail.
"Ze neemt niet op."
"Ik ga haar zoeken."zegt Calum.
"We wachten beter een uur messchien komt ze vanzelf terug. Waarschijnlijk is ze gewoon even gaan wandelen om af te koelen." zegt Michael.
Ik hoor Calum luid zuchten.
Ik weet hoe bezorgt hij is en zeker als het over Lucy gaat.
Ze is dan wel "ouder" dan hem maar dat houd hem niet tegen om beschermend te reageren.
•••
Calum P.O.V:
Het is al een uur geleden dat ze verdween en ze is nog steeds niet terug.
Buiten is het ondertussen al donker.
Ik vraag me af waar ze is.
Ik hoor de beltoon van mijn telefoon en kijk meteen op het scherm.
Lucy.M.Hood🦄 is calling...
Ik druk direct op de groene toets.
"Cal..Help." hoor ik haar zachte stem zeggen.
"Luce... ik kom je zoeken. Zet je locatie aan op je telefoon."
"Okay,...Cal hang niet op please."
"Ik hang niet op tot ik je gevonden heb."
Ik trek mijn schoenen en jas aan en loop naar buiten.
Na een half uur lopen aan een snel tempo, kom ik aan in een klein steegje dicht bij het park.
"Lucy!" roep ik.
Ik hoor zachte snikken.
Daar zit ze dan met haar knieën opgetrokken tegen haar borstkas.
"Luce?"
Ze kijkt op, er staan tranen in haar ogen.
Ik loop naar haar toe en help haar recht.
Ze trilt helemaal en kan niet op haar benen staan.
Voorzichtig leg ik haar armen om mijn hals en til haar in bruidstijl op en loop op hetzelfde tempo terug naar Ashton's huis.