- Abi sana bir soru sordum !
- Pardon dalmışım..
- O zaman soruma cevap ver bu bilekliği nereden buldun ?
- Nereden olacak canım size geldiğimde yerde gördüm ama kopmuştu bende yaptırmak istedim..
- Abi emin misin ben ve annem onu 2 gün aradık ama bulamadık.
- Tabii ki canım.. Senden bir şey saklamam biliyorsun.
- Evet abi biliyorum..
- O zaman bende sana bir şey soracağım Mira
- Tabii ki abi hayırdır ?
- Bugün tepkin neden değişti ? Ahmet sana ne dedi de birden değiştin..
- Tepkimde haklı olduğumu söyledi..
- O zaman niye tepkin değişti..
- Ali Hoca için.
- Nasıl yani ?
- Orada baya öğrenci vardı ben biraz daha öfkemi kontrol etmeseydim ağzımdan daha ağır kelimeler çıkacaktı.. Betül Hoca umrumda değil ama Ali Hoca öğrencilerin karşısında küçük duruma düşecekti ve ben ne yazık ki Ali Hocaya değer veriyorum..
- Vay be kimin kardeşi hemen de öğretmenini korurmuş.. :)
- Abi ya. dediğim gibi Hasan Abi geldi ve bana sarıldı.. Onun sarılmasında ki sıcaklığı hiçbir yerde bulamadım bugüne kadar. Belki babam da bu kadar sıcak sarılırdı. Tabii ya baya saçma oldu babasını hiç görmeyen birinin böyle yorum yapması..
Ama yalan olmasın çok merak ediyorum onu. Acaba öldü mü ? Ya da yaşıyor mu ? Ben nedense bu iki seçenekten ilkinin olmasını isterim çünkü eğer yaşıyor ve bana hiç ulaşmıyorsa o zaman daha ağır olur benim için.
Şimdi bir düşünelim en güzel anılarınızda her zaman bir erkeğin yeri boş. En kötü anılarında yine o erkeğin yeri boş. O erkeğin yokluğunu hayatınızda doldurmak için biri geliyor. Ve o senin abin, arkadaşın, öğretmenin, sırdaşın, zor zaman dostun yani kısacası her şeyin oluyor. Ve ondan sonra hayatına hiç kimse alma ihtiyacı duymuyorsun. Taki Ali Hocaya kadar. Ama benim bahsettiğim Ali Hoca 1 hafta önceki.. 1 hafta boyunca o kadar değişti ki ben bile tanıyamıyorum.
- Mira bir şey mi oldu ?
- Yok abi ne olacak baya yorgunum.. Ama kahve baya iyi geldi artık bir dahakine ben ısmarlarım.. :)
- Tabi ki sen ısmarlayacaksın artık yeter. :) :)
- Abi ya sen ne kadar kötü oldun :)
- Şaka kız sen iste kahve dükkanı açayım.
- Abi ya.. :)
- Anla artık ne kadar değerlisin benim için.
- Sağol abi. Abi sana bir şey diyeceğim ama bana kızma..
- Ne zaman kızdım ki sana.. Söyle ?
- Bugün biraz yoruldum ve yazımda birkaç yer kaldı eve mi gitsek biliyorum yeni geldik ama gerçekten çok yorgunum.
- Tabii ki canım sen yeter ki iste. Zaten diğer geldiğimizde de kahveyi sen alacaksın..
- Abi ya yorgunken bile beni güldüyorsun. dedim ve gülmeye başladım. Ben gülerken masamıza 2 kişi geldi.. Başımı kaldırdım onlara bakmak için ve onlar tabii ki..
Ali Hoca ve Barış Hocaydı.. Ali Hocayı görür görmez nedensiz bir şekilde yüzüm düştü ve bakakaldım. O değil de Barış Hoca pikniğe gelmemişti. Ali Hocayla Barış Hoca ne ara buluştular da kahve içmeye karar verdiler.
Ali Hocayla yakın olduğum zamanlarda Barış Hocayla da baya yakındım. Nedeni belli zaten baya yakın arkadaşlar.. Hatta bir kere Ali Hocaya sürpriz hazırlamak için Barış Hocadan yardım bile almıştım. Ne günlerdi ama diye düşünürken bir ses geldi..
- Aa ne büyük şans.. dedi Barış Hoca. Hasan Abi de hemen karşılık verdi.
- Evet şansın da böylesi ama ne yazık ki bizim kalkmamız lazım..
- Hayırdır niye birden kalkıyorsunuz ?
- Yanlış anlamayın sakın tam kalkarken siz oturdunuz. Ben bugün baya yoruldum hem ben dinleneyim hem de Mira'nın yetiştirmesi gereken bir yazı var ona yoğunlaşsın. dedi ve o an gözüme Ali Hoca çarptı bana bakıyordu. Barış Hoca bana döndü ve ;
- Miracığım beni kırmaz ya ?
- Hocam tabii ki sizi kırmak istemem ama emin olun yetiştirmem lazım..
- Burada yazamaz mısın ? Hasanla uzun uzun konuşmak istiyordum ne zamandır.
- Hocam bilgisayarım yanımda yok. Tablet var onunla denerim ama etkili olmaz.. Zaten yazmam için kulaklıkla şarkı falan dinlemem gerek şimdi ayıp olur..
- Olur mu canım sen nasıl rahat edeceksen davran zaten biz burada konuşuruz. dedi ve o an Hasan Hoca bana döndü ve ;
- Canım benim rahatsız olacaksan gidelim..
- Yok abi şimdi ayıp olur ama istersen sen kal ben giderim..
- Öyle olmaz ya beraber gidelim ya beraber kalalım.
- Tamam abi öyleyse siz biraz konuşun bende yazmaya çalışayım..
- Tamam canım yorulursan haber ver beraber kalkarız.
- Tamam abi siz keyfinize bakın bu arada baştan diyeyim eğer olurda bana seslenirseniz ben büyük ihtimal duymam ve o zaman biri kulaklığımı çıkarsın. dedim ve masadaki herkes gülmeye başladı. Tabii herkes gülünce bende yalandan tebessüm ettim. Ve yazmaya başladım..
Ali Hoca'dan
Evinde cümlemi tamamlıyamadan gitmişti Mira. Saat tam 20.00 dı ve Hasan Mira'yı aradı. Ve Mira hemen çıktı. Mira Hasana ne kadar çok değer verdiğini düşünürken aklıma bugün onunla konuşmam gerektiği geldi. Ve Mira'nın gideceği yeri kesinlikle Starbucks olacağı belliydi. Belki orada onunla zaman yaratıp konuşabilirdim ama bir sıkıntımız vardı. Hasan!!
O oradayken ben Mirayla konuşamazdım onun için Hasanı birinin oyalaması lazım.. Tabii ki Barış!! NE zamandır Hasanla oturup konuşmak istediğini söylüyordu. Hasan da onu kırmaz herhalde.. Bende o arada Mirayla baya konuşurum. Yani umut ediyorum ki konuşuruz..
Evet Barışı aradım ve kahve içelim mi diye sordum. Ve o da kabul etti. Hemen Starbucks'ın yolunu tuttuk. Ve içeride ilk gözüme çarpan Mira'nın içten gülmesiydi. Hemen girip selam verdik. Ama Mira hiç memnun değildi. Yüzünden belli oluyordu. Tam Barış konuyu ilerletirken Hasan gitmeleri gerektiğini söyledi. O an içim ne kadar yandı anlatamam. Ama zoraki ikna ettik ve oturdular. Şimdi benim Mirayla konuşmak için zaman bulmam lazım.
Mira o an tablete gömüldü tabii bende Mira'nın yüzüne..
MİRADAN
O an gözüme Ali Hoca çarptı. Gözlerine kırpmadan bana baktı.Hemen yazıma döndüm. Tam 45 dakika geçmişti yani saat 21.00 olmuştu. Ve ben aşırı derece yoruldum. Kulaklığımı çıkardım ve dinlemek için başımı masaya koyduğumda Hasan Hoca bana baktı ve gülümsedi. Bende karşılık verdim gülümsemesine. Ali Hoca tarafına döndüm ve ben ona dönünce yüzünü hemen kaçırdı ama bana baktığı belliydi. 45 dakikanın en az 30 dakikasında bana baktığını yakaladım. O an gelen bir mesaj sesiyle irkildim ;
Mesaj Utku hocadandı. Bugün ders vardı ve ben unutmuştum. Saat 21.30 da olan dersi hatırlattı. Annem de Utku Hocayı tanıdığı için dersleri biraz geç yapmamız sıkıntı olmuyordu. Hemen HAsan Abilerin olduğu tarafa döndüm ve ;
- Abi izninizle benim kalkmam lazım..
- Nasıl yani ? Sıkıldın mı ?
- Yok abi estağfurillah. Utku Hocanın dersi vardı ben onu unuttum.
- Ertele biraz yazını falan tamamlıycaksın. Yorulursun baya..
- Yok abi sıkıntı değil sağolsun Utku Hoca baya enerjik biri emin ol yanında daha çok gülüyorum rahatlıyorum.
- Kaçta başlayacakmış.
- 21.30 da
- Tamam hadi kalkalım.
- Yok abi sen kalkma zaten anca sohbete kızıştınız.
- Ee sen nasıl gidicen..? dediği gibi lafa Ali Hoca da girdi.
- Hasan sen Barışı evine bırakırsın de mi ? Ben de Mirayı götürürüm..
- Hocam evinize gitmek isterseniz siz bilirsiniz tabii ki ama sağolsun Utku Hocamız gelip beni alacakmış. Bir günlük özel şöfor olmayı kabul etti. :)
- Şimdi Utkuya zahmet olmasın zaten aynı yere gidiyoruz..
- Bende aynısını dedim hocam. Ben gelebilirim dedim ama ona pasta ısmarlamam lazımdı. Onu da alacakmışız. :)
- Bu arada ders sizde mi olacak ?
- Evet hocam..
- Gamze Abla evde değil de mi ?
- Yok değil hocam.. dedim ve Barış Hocaya baktım
- Hocam izninizle ?
- Tabii ki ders önemlidir. Ama bunu saymam bir dahakine hep beraber oturup konuşucaz
- Tabii ki hocam büyük bir istekle. dedim o an Uyku hoca geldi ve bana seslendi;
- Ah ne yazık ki yine karşılaştık.
- Ya hocam ama sizde. :)
- Ya o değil de resmen sana şoförlük yapıyorum.
- Hocam size dedim ama ben gelirim diye.
- Ya ne olacak canım. Hem ki pasta almaya gidiyoruz :)
- Tabii ki her şey pasta içindi :)dedim ve gülmeye başladık. O an Utku Hoca Ali Hocalara döndü ve ;
- Kusura bakmayın Miraya daldım sizi unuttum. :)
- Hoş geldin Utku otur bir kahve iç. dedi Hasan Abi
- Yok sağol Hasan,Gamze evde bize koyar. O an lafa Ali hoca girdi.
- Gamze Abla evde yok.
- Aa gerçekten mi artık ne yapalım Miraya kaldık. Mira bize kahve yapar. Tabii inşallah ölmeyiz. :) Hasan ne zamana eve gelirsin.
- Ben en erken 12 de gelirim. Niye ?
- Yani geldiğinde kapı açılmazsa bil ki biz öldük. dedi ben de güldüm. :)
- Hocam ya o kadar değil herhalde. İki kişi bir kahve yapamayacak mıyız. Ve sizde ne kadar güzel yemek yaptığımı biliyorsunuz. O yemeği yapan bir kahve koyamayacak mı ? :)
- Tamam ya sinirlenme :) dedi bende o an tebessüm ettim ve Barış Hocaya taraf elimi uzattım ve görüşürüz dedim.
Hasan Abi ayağa kalktı Utku Hocayla el ele tokalaştı ve beni geldi öptü. Ardından Ali Hoca da ayağa kalktı niye kalkmıştı ki şimdi bu adam. Gitti Utku Hocayı öptü ve bana doğru öpmeye gelince elimi uzattım ve son dakika duraksayıp elimi sıktı..
Nihayet arabaya binip uzaklaşmaya başlamıştık. Araba yolculuğu her zamanki gibi gülerek geçti. Utku Hocaylayken nasıl üzülebilir ki bir insan ? Pastayı aldık tekrar arabaya bindik ve Utku Hoca bana dönüp;
- Mira ?
- Efendim hocam
- Ali ile aranızda bir şey mi oldu?
- Yok hocam ne olacak neden ki.
- Ali'ye karşı soğuk gibiydin.
- Yok hocam bugün biraz yorgunum ondandır.
- Bende öyle düşündüm başta ama o zaman şimdi bu kadar gülmezdin. Tabii ki sana gülme demiyorum ama senin yorgun hallerinde böyle olmadığını biliyorum.
- Yok hocam gerçekte istemsiz bir şey. Yani dikkat ederim artık.
- Tamam o halde bir şey olsa söyle olur mu.
- Tabii ki hocam. dedim ve yolculuk şarkılarla esprilerle geçti.
Eve geldik ve Utku Hoca pastayı bana verdi ve dnlenmek için oturma odasına geçti. Bende kahve makinasını ayarlıyıp ne içmek istediğini sordum ve 10 dakika sonra bende yanındaydım. Pastamızı yiyip biraz da kahve içip derse başladık. Utku Hocayla zamanın nasıl geçtiğinin farkında değildik. Telefonum çaldığında saat 23di. Arayana bakmak için başımı kaldırdığımda çoktan Utku Hoca telefonu açmıştı.
- Alo.
- ....
- Ben Mira Hanımın sekreteri. Kendisi şuan bir soruyu çözmekle meşgul.
- .....
- YA Ali ya :) Sİz ciddiye mi aldınız hala yaşıyoruz. :) Korkmayın ölmedik.
-.....
- Şuan veremem soru çözüyor hadi görüşürüz. :) dedi ve telefonu kapattı. Sonra bana dönerek;
- Beni ciddiye almışlar :) Öldünüz mü diye soruyor.
- Kimdi ki hocam Ali Hoca mı ?
- Evet Aliydi. Bu arada dedi ki Miraya ver ben vermedim. Telefonu yüzüne kapatmadan dedi ki ben gidince kesin mesaj atman lazımmış.
- :) :) :) tamam hocam atarım.
- O zaman bugünlük bitirelim mi ?
- Tabii ki hocam nasıl isterseniz.
- Yok canım bana fark etmez ama dalgınsın belli toplama işleminde bile dalıyorsun.
- Aa pardo hocam daha dikkatli olmaya çalışacağım artık.
- Olur arada canım. İstersen Hasan gelene kadar yanında durabilirim.
- Hocam tabii ki istediğiniz kadar oturabilirsiniz. Ama tek kalıcam diye diyorsanız gidin benim için sorun yok alıştım :)
- Tamam o zaman canım ben gidiyorum zaten biliyorsun saat kaç olursa olsun arayabilirsin. Dersi de ne zaman istersen yaparız.
- Vay programında hiç yer olmayan Utku Hoca mı diyor bunu :)
- SEnin için her zaman ayıracak 2-3 saatim var unutma :) dedi ve kapının önüne doğru yürüdü. Vedalaştıktan sonra içeri girip tabakları mutfağa götürdüm. Kendime bir kahve yaptım ve oturma odasına geçip bir şarkı açıp düşündüm.( düşündüğümde çok kahve içtiğim doğrudur )
Yarım saat geçti ve bir mesaj geldi. Hasan Abidendir diye hemen baktım. Çünkü eve gelmeden istediğim bir şey varmı diye sorar hep. Ama mesaj atan Ali Hocaydı. Mesajda şu yazıyordu. " Merhaba Mira nasılsın. Yarım saat önce iyi gözüküyordun. Bilmiyorum Utku konuşmak istediğimi iletti mi ama ona da demiştim o gider gitmez senden mesaj beklediğimi. Umut ediyorum ki Utku demeyi unutmuştur. Şimdi tabii ki dedi, demedi kavgasına girmeyeceğim. Seninle konuşmak istiyorum. Şeytan şuan kapına gel ve konuş diyor ama yorgun olduğunu ve konuşmak istemeyeceğini biliyorum ondan dolayı yarın okula beraber gidelim istiyorum zaten okul yakın en fazla 20 dakikalık bir konuşma süremiz olacak bu da bana çok görme olur mu ? Bunu senden bir öğretmenin olarak değil sana çok değer veren biri olarak istiyorum. Beni kırmayacağına eminim. YArın görüşürüz..
Şimdi ne yapmalıydım ?
********************************************************************************************************************************************
MERHABA ARKADAŞLAR SİZDEN UZAK KALDIM AMA TATİL SAYESİNDE YİNE SİZİNLE ÇOK YAKIN OLACAĞIM. GERÇEKTEN SİZİ BAYA ÖZLEDİĞİMİ FARK ETTİM BU BÖLÜMÜ YAZARKEN VE DAHA DEMİN 13.8 K OLDUĞUMUZU GÖRDÜM. GERÇEKTEN SİZİ ÇOKK SEVİYORUM. GEÇ OLAN BİR BÖLÜM OLDUĞU İÇİN TELAFİ AMAÇLI UZUN BİR BÖLÜM YAZDIM. YORUM VE VOTELERİNİZ BENİM İÇİN ÇOK DEĞERLİ ZATEN YORUM YAZAN ARKADAŞLAR BİLİR YORUMLARINIZA ÇOK ÇABUK CEVAP VERMEYE ÇALIŞIYORUM. BU ARADA CİDDİ CİDDİ DİĞER BÖLÜMDE BOMBA BİR ŞEY OLACAK. SPOİLER OLARAK BUNU DİYİCEM BİR KAZA OLAYI OLABİLİR. BEKLEMEDE KALIN EN KISA SÜREDE YENİ BÖLÜM GELECEK :*