Our teachers just discussed it until the end of our Morning class. On the first day of school, many people are asked to do it right away. They feel sorry for us. I was arranging my belongings when the man who bumped into me approached me. I looked at him expressionless as he smiled at me. Jerk! I want to curse him for not saying 'sorry' to me.
"Nice to meet and see you." He sweetly smiles. Tinaasan ko lang s'ya ng kilay at tumungin kila Cessna at Alyssa. They're waiting for my response.
"Nothing nice there, so get lost," Alyssa replied. I smiled at what Alyssa said, and her horn came out again. I love it! Marco frowned. He didn't like Alyssa's answer to him. Tsk, it's his fault why Alyssa hurt her on words. He was quick to get caught up in simple things. Let's see.
"Are you smiling?" He asked me. I approached him and spoke but they heard me.
"Pikon ka pala." -When I said that the three of us walked and went to the cafeteria. These two with me couldn't stop laughing. They're too happy on what happened inside the classroom. Oh, I miss fighting, pero bagong buhay na kami.
"Bat kayo natatawa?" walang gana kong tanong.
"Eh kasi naman bago tayo lumabas tumingin pa kami sa kanya.' Cessna said.
"Oh, tapos?" I was bored to ask. Do I look interested in his reaction?
"Mukhang na bwisit mo siya," Alyssa laughed. "Damn! Priceless. He blushed with annoyance." Ha? Diko nakita yon ha. Mukhang may maasar kami lalo't pikonin siya. This is getting interesting.
"Parang first time niyo lang makakita ng lalaking putlang putla sa inis remeber? Madaming naiinis satin na boys sa old school natin." Sabi ko sa kanilang dalawa. Pero sa old kasi namin di naman gaanong pinapansin ang mga lalaki dahil kasalanan din lang naman nila kung bakit gaanon pakikitungo namin.
Pag karating namin sa cafe ang daming tao at ang haba ng pila ang ingay pa nila pero no'ng nakita nila kami tumahimik sila at nawala ang pila. Jusko para naman kaming mangangain dahil sa takot ang mukha nila. Pero di nalang namin pinansin at tumuloy sa paglalakad hanggang sa nakalapit kami sa cafe.. Sulitin nanamin to hanggang walang umaangal. Mag oorder na sana kami nang biglang may sumingit. Oo may sumingit! Siningitan kami.
"ANO BA?!" Sigaw ko.
"Bakit may problema ba?"-tanong nila. Oo 'nila' as in 'nila'. Ugh! Nakaka bwisit naman oh. Bakit ba ganyan sila? Naiinis na ako. Ano bang problema nila?
"OO! MAY PROBLEMA ! NAUNA KAMI DITO! DOON KAYO SA LIKOD NAMIN!" I shouted angrily. This is our first day and we're being treated like this. what the hell?!
.
Tumitingin na samin ang mga estudyante dito sa cafeteria.
Eh paano ba naman nagsisigawan na kaming lima. Nilalabas na namin ang inis sa isa't isa. They're too much for doing this. They're not respecting at all. Are they crazy?
"At sinong nagsabing pipila kami sa likod niyo?"tanong niya sa'min. He's one of ours, a classmate. And what the fuck is problem?
"Kami bakit may angal ka?" Gigil na sigaw ni Alyssa. Bakit ganto and trato nila saamin. Is it because we transferred here? Is that their problem? We didn't even do anything that makes them upset with us.
"Oo meron kami nauna dito." Marco said and I scoffed. Nauna? I-untog ko kaya siya. Asan ba mata niya? Nasa likod ba. Iniinis niya talaga kami. We didn't offend them, they are the one who offered us.
"At paanong kayo ang nauna?" Mahinhin ngunit matigas na pagkakatanong ni Cessna.
Nagugutom na ako. Diko na lang sila pinansin silang apat na lang ang nagaaway kaya dumeretso ako sa cashier at sinabi ko ang order ko last na choco cake yon eh maunahan pa ako ng iba. Favorite ko to, iiyakan ko talaga pag naagaw pa ng iba. I love sweet foods pero hindi yong sobrang tamis, magka diabetic pa ako. Babayaran kona sana ng may nag bayad na at kinuha ang order ko. Lumaki ang mata ko kasi last na yon eh. I told you, iiyakan ko pag nawal saakin iyon, pero hindi ko sinabing hindi ko ipaglalaban ang choco cake ko. Hayop siya kung sino ang nang ahas na agawan ako ng pagkain.
"Hoy ano ba?! Order ko yan?!" Sigaw ko tumingin naman samin ang apat at ang mga estudyante. Galit na galit ako sa loob pero pinipigilan ko. Ang daming cake jan yong order ko pa ang aagawin niya saakin. Seyoso ba siya? Talagang kami ang target nila. Gusto nila kaming guluhin. Gusto nila kaming paglaruan. Ang parang may pinapakita sila saamin na ayaw namin intindihin at malaman muna, pero pinipilit nila kami.
"They're weak, dude." Boy 1
"They can't do anything." Boy 2
"They're just a girl so take it easy." Boy 3
I tried to calm myself pero parang mas lalong nag iinit yong loob ko sa mga bulungan nila at tinitignan nila kami ng mababa. I wanna slap them for saying things that we are weak just because we are girls. What's the problem being a Girl?! Nagbulong bulongan naman ang ibang estudyante. Sinipa ko naman sa tuhod yong nanguha ng choco cake at maraming nagulat sa ginawa ko.
"Hindi niya ba kilala si Prince Kyle Salvador?" Girl Whispered to her friends.
So he is Kyle when I look at him. He is looking at me too with a big question on his head and shocked. I don't but I wanted to laught, this is crazy.
"Hindi siguro sinigawan niya nga eh. Sinipa pa nga." One of the girls said.
"But it is good that someone is fighting back for us."
"This is the first time that Kyle joined them."
"I heard that they're Royalties, but why they're fighting with each other?"
"Royalties? You mean they're the one who fought on that position with Jamie and her friends?"
And who the hell Jamie? And what's royalty they talking about? are they kidding on us? This is school crazy.Heto ba ang Alma Mater ng mga kuya namin? Seriously?