Maandag :
Ilham :
Ik hoorde mijn alarm afgaan en drukte die uit. Elke 5 minuten ging hij af, maar ik drukte het telkens weer uit. Ik wil niet opstaan, ik wil niet naar school. Ben het beu. Al die hoofden, die bitches, Anissa... Ugh
"Ilham! Word wakker het is al 8 uur!" kwam me ma me wakker maken. (Ondertussen was het maar kwart voor 8) Met tegenzin stond ik op en liep naar de badkamer die bezet was door Amel. Ik bonkte op de deur tot ze open deed.
Ik trok snel mijn zwarte adidas trainingspak aan en liet mijn krullen los. Ik deed wat concealer onder mijn ogen en bracht wat mascara op. Ik deed mijn stan smiths aan, nam mijn tas en liep naar beneden.
Amel :
Ik kleedde me om en ging naar beneden. Ilham stond me op te wachten en we liepen samen naar buiten. Ik hoop dat Youssef, Ilham vandaag komt aanspreken. Ik ga er wel voor zorgen, want die 2 moeten het uitpraten.
We namen de metro richting school samen met mo, Youssef en Khalid. Youssef en Ilham hadden vandaag allebei adidas trainingspak aan. Kapot schattig. Ik zag wel hoe Youssef haar de hele tijd aanstaarde in de metro. Ik lachte binnensmonds en luisterde verder naar wat muziek.
Ilham :
8u40 :
Ik zat naast mo. Hij deed een beetje raar, maar ik trok me er niks van aan. De les begon en ik legde mijn hoofd op de bank. Ik heb slaap te kort, want ik slaap te kort.
Ik werd wakker door de bel en ging rechtop zitten. Ik stak mijn boeken in mijn tas en liep naar buiten.
15u30 :
Ik ging eerst naar de wc omdat ik dringend moest en ging daarna in snelle pas naar buiten. Ik wil hier zo snel mogelijk weg.
Niemand stond voor de schoolpoort, behalve een paar leerkrachten en paar leerlingen die ik niet ken. Ik zocht Amel, maar ze was er niet. Is ze al door? Ik belde haar, maar ze nam niet op. Ze is sowieso nog binnen, ze zou nooit doorgaan zonder mij. Ik ging zitten op een muurtje en wachtte haar op.
Ik zag Youssef naar me toelopen. Hij had ook adidas aan. Pleas zeg dat hij niet naar me toe komt. Oh jawel, hij komt naar me toe. "Ik wil je spreken" zei hij. Ik keek hem gewoon aan. "Kom mee" "Naar? Je kan hier ook gewoon spreken" zei ik. "Gewoon parkje hier naast, waar we alleen kunnen zitten" "Zeg je dat naar alle meiden?" Hij zuchtte. "Als je nu eens luistert naar wat ik te zeggen heb" Ik sprong af het muurtje en liep met hem mee. Ondertussen stuurde ik Amel een berichtje dat ik in het parkje zat, samen met Youssef.
We gingen zitten op een bankje. "Wollah het spijt me, maar het is niet wat je denkt" zei hij. "Kijk Youssef, je doet met je leven wat je wilt, maar denk niet dat je met mij gaat kunnen spelen" "Ik wil niet met jou spelen! Wat je zag met Anissa, was gewoon misverstand" "Ik heb het nochtans met mijn eigen ogen gezien" "Ja weet ik en het is fout van mij om zo te doen, maar jij weet het verhaal niet" "Nee en die ga je me nu vertellen?" Hij knikte en vertelde me wat er achter zat.
"Oke dat snap ik, maar waarom zat je aan haar kont en zaten jullie te zoenen? Je kon ook gewoon uitpraten" zei ik. Hij zweeg. "Ik ben een jongen, ik heb het moeilijk met verleidingen weet je" Ik begon te lachen. "Is dat je excuus?" "Het is geen excuus, ik praat sah met jou" "Ik geloof je, maar je snapt ook gewoon dat ik nu een ander beeld heb over jou" "Ilham" zei hij en keek me diep in de ogen aan. Alalala ik word gek. "Eerlijk, als ik niet om je gaf, denk je dat ik tot bij jou zou komen om mijn excuses aan te bieden en je alles uit te leggen?" Ik haalde mijn schouders op. "Wollah, je doet iets met me. Je geeft me een bijzonder gevoel die ik nog nooit heb gevoeld" zei hij en hield mijn hand vast. Ik bloosde. "Youssef, ik uhh... je weet hoe ik hierover nadenk" "Ik weet dat je jongens niet vertrouwt omwille van je vader, maar ik ben er om te bewijzen dat niet alle jongens zo zijn" "Ik weet het niet... ik heb tijd nodig" zei ik. "Ik geef je gerust alle tijd, maar denk er goed over na" Ik knikte. "Ben je nog boos?" Ik schudde mijn hoofd. "Ik was nooit boos, maar teleurgesteld" "Ik beloof je dat ik je niet meer teleurstel" zei hij en gaf me een kus op mijn hoofd. Ik glimlachte. We stonden op en liepen het park uit.
Amel belde me. "Waar ben je eh mossiba" zei ik. "Sorry ben al thuis" "Huh wat? Waarom heb je nie..." Oww wollah nu snap ik alles! Zij zit hier gewoon achter. "Mohim, spreek je thuis doei" zei ik en legde af. Ik keek naar Youssef. "Zit mijn zus hier achter?" vroeg ik. "Hoe bedoel je?" "Heeft mijn zus gezegd dat je met me moest komen praten?" "Nee, ik wou het zelf doen, maar je zus heeft er voor gezorgd dat het mogelijk werd ja" Ik begon te lachen. Typisch Amel...
Dit was het dan voor vandaag. Gn dames en bsaha ftorkoum xx