Hayatıma dair hep bir senaryo kurmuşluğum vardı hislerim kuvvetliydi ve beni bekleyen şeyleri az buçuk tahmin edebiliyordum. Tahminlerim arkadaşlık ve iş konusunda her defasında beni yanıltmazdı,ama bir gün annemin telefonuyla,külkediliğinden çıkıp bir Sindirella olacağım aklıma gelmezdi doğrusu.
Haklarında en ufak bir fikre sahip olmadığım insanlar, şaşafatlı ortam, pahalı elbiseler.. ve bunların hepsini bir kenara attığımda sen..
Evet sen Yoongi, yaşamım boyunca bana tüm bildiklerimi unutturucak gibiydin neden bilmiyorum ama içimde oluşan hisler beni korkuyordu hem de fazlasıyla.
"Yoongi" dans ederken bu anı bozan tabi ki Tae Yeon'dan başkası değildi.
"Dans edebilir miyiz?" Diye sorduğunda elimi Yoonginin elinden çekip geri gittiğimde,bir şey söylemeyerek onlara izin vermiş bir şekilde yanlarında ayrılırken, kolumdan yakalayan bir elle yan tarafıma döndüğümde Hyun Dae bana bakıyordu. Yavaşça yutkunurken gülümseyip
"Hadi bizde dans edelim kardeşim"diyip bir anda elini belime sardığında ahtapot misali sarılmıştım.
Kaçacak yerim olmadığı için onunla göz teması kurmak istemeyerek yere bakarken,
"Korkma benden bu kadar" dediğinde bunu belli etmiş olduğum için hemen başımı kaldırdım.
"Korktuğum falan yok. Sadece rahatsız edicisin" dedim. Gözlerini kocaman açıp hayretler içinde bana bakarken,
"Sen nasıl bir kızsın ya" dedi.
"Düşündüğünü söylemekte çekinmeyen biriyim diyelim"
"Gelecek ay. Benimle yeni bir ropörtaj yap, ve mümkünse bu sefer saçmalama olur mu?"
Bunun bir kurtuluş olabileceğini düşünmüş olsamda büyük bir sorun vardı.
"Ben istifa ettim"
"Sen dert etme canım kardeşim! O işe yeniden başlayacaksın" diyip sinsice gülümsediğinde ona alaylı bir bakış atıp
"Kimse bana zorla bir şey yaptıramaz bu yüzden yazdıklarımı unut gitsin"
Ceketinin üzerindeki tozları parmaklarımla gıcık bir tavırla itip göz kırptıktan sonra,tavrımı bozmayarak yanından ayrıldım. Anlaşılan benim bu Hyun Dae denilen herifle işim vardı.
Otelin arka tarafındaki sahilin kenarına gelip sessizlikle başbaşkaldım,buranın sık sık kaçıp gelebileceğim bir yer olduğunu aklımın bir köşesine bunu not ederken,omuzlarımda hissettiğim sıcaklıkla bakışlarımı yanımda beliren Yoongi'ye çevirdim. Üzerimdeki ceketi farkettiğimde, onun üzerinde ceketinin olmadığını görmüştüm. Böyle sahnelerin sadece dizilerde olduğunu düşünürdüm doğrusu.
"Çok mu sıkıcı bir gün?"
Sorusu karşısında başımı sallayıp,
"Sıkıcı ve de samimiyetsiz" diye yanıtladığımda tebessüm edip bakışlarını yüzüme çevirdi bir süre dalgaların sesi ortama hakim olurken, aklımdaki soruyu sormanın vakti olduğunu düşünmüştüm.
"O kız..eğer esas oğlanın bir şeyi değilse neden o kız öyle dedi?"
"Çünkü o kız gerçekten sevgilisi"
Aldığım yanıt karşısında şaşırmıştım doğrusu, o kızın Yoongi'nin sevgilisi olması doğru durmuyor gibiydi aslında pekte onun seveceği tipte biri gibi değildi ya da ben Yoongi'ye fazla anlam yüklüyordum.
"Neyse..sanırım bu geceyi burda noktalıyorum. " dedikten sonra üzerimdeki ceketi ona uzatıp,
"Size iyi eğlenceler." Diyip tebessüm edip kalkarken,
"Teklifimi düşün dediğimin arkasındayım" dedi.
Tamamen ayaklandığımda
"Vazgeçtim, ne de olsa sizinle yaşıyacağımı düşünmüyorum bu yüzden annemin mutluluğu için bunu yapmayacağım insanların hayatına müdahale etmem doğru olmaz, sonuçta benim onun hayatında yerim yok" diyip yanından uzaklaşacakken,
"Belki de yerin var nerden biliyorsun?"
Şuan annemden bahsetmiyormuş gibi hissetsem de Yoongi de dahil hayatına müdahale edemezdim burda durursam kötü şeyler olucakmış gibi hissediyordum. Yarın iş aramaya başlasam iyi olucaktı herkes için bu en doğrusuydu.
Sorusuna cevap verme gereği duymayarak yanından giderken,
kendime bir söz verdim.
-Asla Yoongi'ye aşık olmayacaktım
**
Annem ve üvey babamın evliliğinin ardından otelden ayrılma vaktimiz gelmişti annem ısrarla almış olduğu kıyafetlerden giymemi söylediğinde, bunu reddetmedim.
Bu sefer o kızın yanında daha iyi görünmem gerektiğini düşünmüştüm. Dar bir pantolon giyip üzerine beyaz omuzları açık bir bluz giydim. Saçlarımı doğal haliyle açık bırakırken,ayaklarıma kendimden ödün asla vermeyeceğim beyaz spor ayakkabılarımı giymiştim. Tüm gün bir de topuklu ayakkabı ile uğraşamazdım.
Odamdan çıktığımda Yoongi bugün de yine siyahlardan yanaydı bazen siyahtan başka kıyafeti olmadığını düşünüyordum.
Kapımı kapatıp çantamı takarken yanımda durmadan geçip geçmişti. hızlı adımlarla yanına yetişip,yanına koşmamışım gibi bir havayla,
"Senin ki nerde?" diye sorduğumda.
Adımını durdurmuştu zaçma bir sorumu sordum diye düşünerek ben de ona döndüm.
"Neden konu hep TaeYeon'a geliyor, yani o kızı sevmediysen konusunu açmayıp ilgilenmezsin değil mi?"
Dediklerinin haklılık payı olduğu için ne söylemem gerektiğini iyice bir tartmıştım.
"Ben öylesine yani o da bizimle gelir diye düşündüğüm için"
"O dün gece gitti zaten." Lafını vurgulu bir şekilde söylediği için bir daha bu konuyu açmamam gerektiğini kendime defalarca söyleyip, bunu beynimin bir köşesine iyice oturttum.
Asansöre geldiğimizde Hyun Dae de orda olduğu için zinirim direk tepeme çıkmıştı ama sakin olmaya çalıştım.
Bu adamı görünce olmayan tansiyonum bile oynuyordu!
"Çok sevgili kardeşim. Umarım otelimizden memnun kalmışsındır sonra gidip bunun hakkında da yalan yanlış şeyler yazma olur mu?"
İmalı bakışları eşliğinde kurduğu cümle ile sahte bir gülüş atıp,
"Merak etme! Onu sadece sana özel yapmıştım" asansörün gelme sesi duyulduğunda önden ilerleyip asansöre havalı bir giriş yaptığımda, onlarda yanımda yerini aldı.
**
Yoongi arabayı durdurup indiğinde, ben de kemerimi çözüp indim. Yoongiyi takip ederek ilerledikten sonra gördüğüm manzara karşısında yavaşça yutkunup durdum.
Nutkum tutulmuş,nefes alma ve düşünme yetim kısa süreliğine işlevini yitirmişti. Annemin böylesine zengin bir adamla evleneceği aklıma gelmezdi Hyun Dae denen herif olmasa burda bıkmadan yaşayabilirdim ama o ve Yoongi ahh.. tabi o varken burda yaşamak benim için fazlasıyla zor olurdu.
"Burda dikilmeye devam mı ediceksin?"diye soran Yoongi ile uzun zamandır dikildiğimi düşünerek, kendime gelmeye çalıştım. Yoongi önümden ilerlerken onu takip edip içeriye ilerledim.
Evin içide anlatamayacağım kadar muhteşem ötesiydi annem heyecanla yanıma gelip,
"Hadi sana odanı gösteriyim" dediğinde.
"Ne odası ? Ah.. hayır buna gerek yok anne ben geri dönücem" dedim.
"Ne demek geri dönücem Bo Na! Saçmalama, odanı haftalar öncesinden hazırladım gitmene müsade edemem"
"İşimi yapmaya devam edicem anne biliyorsun buraya sadece düğün için geldim."
"Yalan yanlış haberler yapmayı çok mu seviyorsun?" Diye soran Hyun Dae koltuğa kurulurken gözlerimi devirip ona aldırmadım.
"Tamam ama bir süre kal hemen gitme lütfen"
Yalvaran gözlerle bakan annemle Ç
Çok kısacık bir düşündüm sanırım Yoongi'yi o kıza bırakmaya niyetim yoktu.
"Tamam ama bir süreliğine" dediğimde annem gülümseyerek başını salladı.
Üvey babam olan adam yanımıza doğru gelip
"Birbirimizi pek tanımıyoruz Bo Na ben şuan senin için kötü biri olabilirim ya da yabancı biri, ama umarım gitmezsin nnen seni bana çok anlattı senden ayrılmak onu fazlasıyla üzüyor " dediğinde buna şaşırmıştım.
"Hayatım bunu burda yapma lütfen" diyip başını eğen annemle daha da bir şaşırmıştım utanmak ve annem?
"Dik başlı biri olduğumu da anlatmıştır o yüzden kararlarımdan hemen vazgeçmem" dediğimde.
"Efendim arabanız hazır" diyen çalışan ile üvey babam başını sallayıp
"Evi sana Yoongi gezdirir çekinme lütfen hadi gidelim hayatım"
Annem bana dönüp,
"Biz bir süreliğine tatile çıkıyoruz. Ben yokken kendine dikkat et olur mu? Bir yere gidersen Hyun Dae veya Yoongiye de onlar seni getirir,her gün arıyacağım ona göre"
"Tamam anne çocuk değilim ben hadi gidin. İyi eğlenceler. "
Onları yolcu ettiğimizde geriye gecenin sessizliği Yoongi ve Hyun Dae kalmıştık. Açıkcası bu bir an tuhaf hissettirmişti ,onlar hayatımda bir anda beliren iki adamdı ve ben yalnızlığa alışmışken şuan yalnız değildim.
"Ben gidiyorum siz keyfinize bakın"
Hyun Dae dediğini yaparak yanımızdan ayrılıp arabasına binerken,durum şuan daha da tuhaf bir hal almıştı.
Yoongi ve ben şimdi bu evde yalnızdık ..