Korkumdan kaçıp gideyim derken siyahlar içindeki gencin yani Yoongi'nin ve sanırım üvey kardeşimin üzerine düşmüştüm. Ne traji komik bir sahneydi..
Yoongi kalkmam için adeta gözleriyle beni yerken sonunda bunu akıl edip kalkabilmiştim.
"İyi misin?" diye sordum mahçup bir tavırla o ise her zaman ki soğuk tavrıyla, bana aldırmayıp yerden kalktı. Gözlerimi devirip kalkarken annem ve üvey babam olacak Baek şirketinin yöneticisi adam bana bakıyordu.
"Bo Na! Kafayı mı yedin sen?" Diye soran annemle. Başımı sallamakla yetindim şu an tam da kafayı yemek ve hiçbir şeyi hatırlamak istemiyordum.
"Hadi gidelim" diyen adamla. Annem onunla ilerlerken ben de bir suçlu gibi peşlerinden gittim.
**
Yoongi karşımda otururken adamın anlattıklarını duymuyor gibiydim.
O sadece siyah boğazlı bir kazak ve siyah bir takım giymişti ama ben neden onun siyahından bu kadar etkilenmiştim bir türlü anlamıyordum.
Yani yakışıklıydı ve bir karizması vardı ama Sung Hoon varken ne diye gözümü Yoongi'den alamıyordum hiçbir fikrim yoktu.
Annemin delici bakışlarını hissettiğimde bir açıklama yapmam gerektiğini anlayarak boğazımı temizleyip söze başladım.
"Merhaba ben Im Bo Na, az önce olanlar için üzgünüm bir an annemin yanında bir adam görünce biraz ağlamak istemiştim ve akılsız davrandım sanırım" deyip başımı eğip kaldırırken.
"Im Bo Na!" ismimin şiddetli bir şekilde seslenilmesiyle arkamı döndüm ve acı gerçek karşımda duruyordu. Röportaj yapıp üstüne saçma salak şeyler yazdığım o adam,yani Hyun Dae karşımda dururken yavaşça yutkundum
"Sen o kızsın " deyip üzerime doğru gelirken annem ayağa kalkıp
"Neymiş benim kızım?" diye sorduğunda. Hyun Dae adımını durdurup şaşkınlık içinde bana baktı.
"Sen yani şimdi bizim üvey kardeşimiz misin?"
Gözlerini kocaman açmış bu soruyu sorduğunda, bir an böyle duymak tuhaf olmuştu. Yani ben, Yoon Gi ve Hyun Dae kardeştik.
Ah tanrım sen benimle uğraşmayı çok mu seviyorsun acaba?
"Üvey kardeş olmamız benim hakkımda yazdığın yazıların gerçeğini değiştirmez, üzgünüm hanımefendi ama kızınıza daha iyi bir terbiye vermeliymişsiniz. Bir yazar olarak hakkımda yalan yanlış şeyler yazmış olması hiçte doğru değil "
"Ya ya ya! (Tepkili çıkışımla bana dönmüştü herkes) yalan mı? Kadınlarla gününü gün ediyordun, egoist kendini beğenmiş, anlayışsız bir yöneticinin önde gidenisin, yazdıklarımın bir gramı için pişman de..."
Bir anda dışarı sürüklenmeye başladığımda, sözüm yarıda kalırken, Yoongi'nin elinin kolumda olduğu gördüm.
Ne diye şimdi beni dışarı çıkarıyordu bu!
Dışarı çıkana kadar soruları mı cevapsız bırakmıştı kolumu bırakıp, ellerini pantolonunun kenarlarına koyup gözlerini bana diktiğinde, yavaşça yutkunup başımı yere eğdim.
"Yaptığın şeyden utanıyor olman gerekirdi " dediğinde başımı kaldırıp konuşucakken. Sözümü kesip
"Yaptığın doğru mu sence?" Diye sorduğunda başımı iki yana sallayıp
"Değil" diye mırıldandım. Derin bir iç çekişten sonra merdiven basamağına kurulduğunda ben de hiç beklemeden yanına oturdum.
"Bunu geçelim de, asıl içerideki gerçeğe bakalım. Annem ve senin baban bu akıl alınmaz bir şey ve biz üvey kardeşiz hem de tüm gün bana sorun çıkaran seninle" deyip önüme döndüğümdebana bakarak konuşmaya başladı.
"Karşıma çıkıp duran sendin bence ama neyse konu bu değil, nereden bilebilirdik ki böyle olacağını "
Bakışlarımı ona döndürdüğümde birbirimize böyle yakından baktığımız için hafifçe yutkundum.
Her defasında ona bakınca etkilenmem normal miydi?
"Onları ayırsak?" sorum karşısında gözlerini kocaman açıp
"Sen ne dediğinin farkında mısın? Ne diye insanların hayatlarıyla oynayalım" dedi.
"Yapma ama Yoongi! Bu annemin üçüncü evliliği bıkmış durumdayım böyle bir saçmalığı kaldıramam ben. Babamdan sonra.. (boğazımda o an düğümlenen şeyi sakin olmaya çalışarak yutarken ) açık olucam..(dediğimde bakışlarını tekrar bana çevirdi)
Biz çok mutlu bir aileydik,her gün gezerdik,birlikte kamp yapardık, babam beni mutlaka lunaparka getirirdi çünkü çok severdim. O yanımdayken dünyanın en güçlü kızı benim gibi hissederdim.
Ama sonra annem ve babam her gün kavga etmeye başladı ben ise onların bağırışlarını odamda bir köşeye sinip dinlerdim. Sonra bir gün resmi olarak ayrıldılar ve babam evi terketti. Mahkeme kararı ile anneme kalmıştım babamı özlüyordum, eski günlerimizi özlüyordum ama onları geri getiremiyordum.
Babamdan sonra güçlü bir kız olmaya karar verdim. O yanımda yoktu ama ben kendimi korumak zorundaydım ve sonra annem bir daha evlendi. Neyse ki çok geçmeden evlendiği adam öldü"
Yoonginin şaşkınlık içinde baktığını gördüğümde. Son kurduğum cümleyi duymamasını dileyerek sırıttım.
"Ölmesinde herhangi bir suçum yok yemin ederim" deyip ellerimi kaldırdığımda tebessüm etti.
İlk kez gözlerimin önünde gülümsemişti ve gülümsemesine neden olan bendim.
Çok sürmemişti ama sonra hemen ciddileşti neden onun da içinde bir yerlerde yarası varmış gibi hissediyordum.
"Bo Na " dediğinde ciddiyetle ona döndüm.
"Artık elimizden bir şey gelmez ben de evlenmesine istekli değilim ma hayat onun hayatı. Zaten bize olan olmuş değil mi? Bırakalım da onlar mutlu olsun "
"Ama ben o yazıyı yazan kızım nasıl yüzünüze bakacağım"
Başımı eğdiğimde kıkırdadığını duydum. Bunu görmek isteyerek başımı kaldırdığımda cddiyete tekrar bürünüp,
"Bu konuda yapacak bir şey yok. Görünen o ki abimle iyi geçinemeyeceksin o biraz daha baskın karaktere sahiptir ve de kin tutmayı çok iyi bilir ama babam için aynı şeyi söyleyemem onun bunu çok sorun edeceğini sanmıyorum "
"Peki ya sen ? Sen ne düşünüyorsun bu konuda?"
"Yazdıklarının arkasındayım" dediğinde en azından bunun için mutlu olabilirdim.
**
Akşam ki düğün için üzerime zorla geçirdikleri elbise ile.
Aynaya bakarken bunun ben olduğuma pek inanasım gelmiyordu. Doğrusu biraz havaya girmiştim kabul ! Uzun zamandır elbise giymemiş olmama rağmen üzerimde iyi taşıyordum.
Kıkırdayıp telefonumu aldıktan sonra yırtmaç detayımı gözler önüne sererek bir kaç havalı poz verdim.
Kapı çaldığında hemen düzelip kapıya döndüm. "Girin" dediğimde. Annem gelinliği ile içeri girdi çok abartılı değildi, dümdüz iniyordu kısa bir kuyruğu vardı. Dürüst olmak gerekirse bu kadın kesinlikle benim annemdi.
"Çok güzel görünüyorsun " dediğimde tebessüm edip ellerimi tuttu
"Sen de öyle bugün yanımda olduğun için teşekkür ederim"
"Aslında buraya zorla geldim" dediğimde dudak büzüp bana bakarken,
"Ciddiyim. Evsiz kaldım gidecek yerim yoktu" dedim.
"Yine mi evden kovuldun?" Başımı sırıtarak sallarken, "Bundan böyle bizimle yaşarsın. Zaten duyduğuma göre iştende kovulmuşsun" dedi.
"Kovulmadım! İstifa ettim" diye çıkıştığımda başını tabi der gibi sallasa da daha fazla üstelemedim.
"Hayatım vakit geldi' diyen üvey babam olacak adamla, annem yanımdan ayrılırken, ben de çantamı alıp peşlerinden çıktım. Onlar merdivenlere ilerlerken son kez üzerime bakınarak ilerlemeye başladım ama bir anda belimi saran bir kolla durmuştum. Merdivenlerin başında olduğumu gördüğümde neredeyse düşmek üzereydim başımı kaldırdığımda, Yoongi beyaz gömleği ve siyah takımıyla karşımda duruyordu.
Yine beni kurtarmayı başarmıştı, bunu nasıl yapıyordu bilmiyordum ama ne zaman yardıma ihtiyacım olsa yanımda beliriyordu.
Ve ben o varken başıma asla kötü bir şey gelmeyecek gibi hissediyordum..