"Cindy, aking pinsan, relax ka lang."
Pinanlisikan ko siya ng mata nang marinig ko siyang nagsalita. "Tumahimik ka, babae."
"Babae lang talaga? May pangalan ako, Marian ang pangalan ko. Ganda, 'di ba? Pwede ring Yanyan para mas cute o kaya—"
"Sige, ituloy mo 'yan, ituloy mo lang! Kapag hindi ka tumigil sa pagyayabang ng pangalan mo—nakikita mo ito?" Inangat ko ang kamao ko habang nakangisi. "Sh-shoot 'to sa bibig mo. Gusto mo?"
Mabilis pa sa dagang umiling-iling siya. Halata mong natakot sa sinabi ko. "J-j-joke lang naman! Bakit ba ang hard mo sa'kin? Ang bad mo." At 'yon, ngumuso na siya. Hindi naman bagay.
"Nakikita mo na kasing natataranta yung tao, nagagawa mo pang mag-joke!" Iritadong sagot ko. Paano ako magre-relax kung hanggang ngayon, wala pa rin akong naiisip na gagawin para sa monthsarry namin ni Juliet bukas! Bukas na! Tapos ito, hanggang ngayon, waley, nga-nga. Lumingon ako kina Dianne at Trisha na mukhang abala sa landian nila. "Kayong dalawa, tulungan ninyo ako!"
Magkakasama kami ngayon dito sa bahay namin, nandito sa kwarto ko. At simula ng tumapak sila sa loob ng pamamahay ko, wala na silang ginawa kung hindi ang magharutan. Mga bugok talaga.
Lumingon sila sa akin at nag-peace sign. Finally, lumapit na rin sila pero muntik na akong mapamura nang bigla ba naman nila akong daganan. "Aray ko! 'Langya, ang bigat ninyo!"
"Sandwich!" Hyper na sigaw ni Dianne at talagang ang kapal ng mukha na ginulungan ako. Buti na lang bumangon agad si Trisha dahil kung hindi, baka tuluyan na akong naghingalo. Sa sobrang bigat ni Dianne nahirapan na akong huminga.
Malakas na tinulak ko si Dianne pahiga sa kama at umupo ako sa tiyan niya. Pabirong sinakal ko siya sa leeg, tawa naman siya ng tawa. "Cindy, nakikiliti ako!"
"Mamatay ka sa pangingiliti ko! Ang sakit ng paggulong mong letse ka!" Naiinis na sabi ko. Bumangon na rin ako at humiga na lang sa tabi niya. Baka mapatay ko pa 'to kapag sineryoso ko ang pagsaka.
"Oh, ano, relax ka na ba?" Tanong niya pagkatapos ng ilang segundong katahimikan.
"Ha?"
Humarap ako sa kanya at ganoon din siya. Ngumiti siya, yung smile na hindi maloko. "Halata kasing tense ka. Oh, ano, kumalma ka naman ba?"
Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Parang nabawasan nga yung stress na nafe-feel ko. Napangiti tuloy ako. Dinistract pala ako ng loka. "Oo nga ano."
"Buti naman. Mas mahihirapan ka kasi mag-isip kapag taranta ka. Relax lang. So...ano bang naiisip mo na posibleng surprise sa mahal na prinsesang Juliet?"
"Wala," flat na sagot ko.
Walang emosyon na tumitig siya sa akin. "Pardon?"
"Bingi ka ba? Wala nga akong maisip." Kalmadong sagot ko.
"Ikaw talagang babae ka!" Bumangon siya at dinaganan ako sa tiyan ko at pinanggigilan ang pisngi ko na ikinasigaw ko. "Saan mo ba naiwan 'yang utak mo? Sa banyo?"
"Buang ka ba? Edi silipin mo yung banyo! Tingnan natin kung may makita kang utak doon!" Tinapik ko ang kamay niya. Hinawakan ko yung pisngi kong nangangapal ang pakiramdam dahil sa lakas ng pagkakakurot niya. Panggigilan ba naman!
"Ew! Kadiri ka Cindy!" Halata sa boses niya ang disgusto. Inabot ko yung pisngi niya at pinanggigilan din ng sobra. "A-aray! A-ouch! Aray mashakit! Letse ka! Aray!"
Binitawan ko na yung pisngi niyang parang kamatis sa pula at tinaasan siya ng kilay nang mapansing naluluha siya dahil sa kurot ko. "Ang arte mo, Dianne."
"Ang hard mo kahit sa'kin! Hanimal 'yang kamay mo!" Parang batang sabi niya at nagpapaawang tumingin kay Trisha. "Baby, oh, si Cinderella, tinorture yung cheeks ko..."
Lumapit naman si Trisha sa pasaway at baliw niyang girlfriend. Kiniss niya ito sa pisngi ng matunog. "Ayan, masakit pa?"
"Opo. Isa pa."
Napailing na lang ako sa dalawa. Naglalandian na naman. "Mga babaita, tutulungan ninyo pa ako."
"Ay, oo nga pala!" Namula si Trisha at awkward na tuma. "So...saan tayo magsisimula?"
"Sa pagkain!" Singit ni Yanyan na nandito pa pala. Tumingin kami sa kanya at mukhang nasindak naman siya. Wala sa hulog ang sagot ng loka-loka. "Sorry?"
"Seryoso na nga kasi." Desperadong sabi ko. Pakiramdam ko kasi nauubos na yung oras ko para maghanda.
"Okey," pakantang sagot ni Dianne. "Sa totoo lang, hindi materialistic na tao si Juliet, check na 'yan. Simple lang naman yung babaeng 'yon, eh. Basta galing sa taong mahalaga sa kanya, it-treasure niya 'yon ng sobra."
Napangiti ako sa sinabi niya. Totoo 'yon. Ganoon kaganda ang pagkatao ng babaeng 'yon. Siya na yata ang pinakamabait at pinaka-appreciative na taong nakilala ko. Ewan ko ba at kung anong nagustuhan no'n sa'kin. Ang ganda ko kasi, eh. Charot!
"Sa tingin mo mapapasaya ko siya sa gagawin ko?"
"Oo naman! Baka nga kahit tumambling ka lang sa harap no'n matuwa na 'yon sa'yo." Nakakalokong sagot niya.
"Siraulo. Ginawa mo pa akong stuntwoman."
Nagtawanan naman sila sa sinabi ko. Takot ko lang gawin 'yon. Baka magkalasug-lasog katawan ko, mahirap na.
Sa tinagal ng mga araw na magpaka-stress ako, sa wakas, may pumasok na sa kokote ko. Simple lang yung idea ko pero sana...mapasaya ko siya.
"'Uy, nag-text si Juliet. Nasaan daw tayo." Sabi ni Trisha habang nakatingin sa phone niya.
"Huwag ninyong re-reply-an, ako nang bahala." Sabi ko habang iniisip yung mga gagawin ko. "May plan na ako, guys, maaasahan ko ba kayo?"
Sabay-sabay silang sumaludo at ngumiti. "Ma'am, yes, ma'am!"
Isa-isa ko silang binatukan na nireklamo nila. Iilag pa nga sana si Yanyan ang kaso naabot ko agad siya. Ayon, dobleng batok natanggap niya.
"Aray naman! Bakit sa'kin madami!" Reklamo niya.
"Wala kang pake." Pabalang na sagot ko. Umismid lang siya at sumimangot.
"I never thought na may tinatago kang ka-sweet-an sa katawan, Cindy, ah. Ayie, inlab na inlab lang!" Pang-aasar sakin ni Dianne na may kasama pang sundot sa tagiliran ko. "Ayiee, tao na siya!"
Tinapik ko yung kamay niya at inirapan siya. Parang timang, eh. "Tumigil ka nga! Sasapakin kita, eh."
"Joke lang." Nag-peace sign ang babaeng gawa sa joke. "So kailan tayo magsisimula?"
Ngumiti ako ng matamis na matamis na mukhang ikinatakot nila.
"Now na."
--
Juliet's
"Juliet!"
I flinch. Bahagyang nilayo ko ang phone sa tainga. I rub my eyes sleepily and yawn. I look at the time, quarter to midnight na. "Why are you calling in the middle of the night? And please, tone down your voice."
"Oops, sorry," She giggles childishly. "Nandito ako sa tapat ng bahay mo. Labas ka, bilis."
Biglang nagising ang diwa ko sa sinabi niya. "What? Dianne, alam mo ba kung anong oras na? Umuwi ka na."
Seriously, what's with her? Kanina, ayaw nilang magreply sa text ko then now she's ruining my sleep. Isa pa si Cindy, she rejected my call kanina and texted me na huwag muna ako pumunta sa kanila. I texted her why but she didn't text me back na? Now, I wonder. Did I do something wrong? Is she mad at me? I sigh. Monthsarry na namin maya-maya. Sana tanggapin niya yung gift ko.
"No. Sasama ka sa akin." She says sternly.
I frown. "Why? Can it wait tomorrow?"
"Basta! Lumabas ka na, now na!" She demands and mabilis na pinatay ang tawag before I can even complain.
I sigh and shake my head. Ano pa nga bang magagawa ko.
I quickly go outside the house pagkatapos maghilamos at magpalit ng damit. I'm wearing a loose tank top and sweat pants. I saw her in the front of the gate, waiting patiently. I open the gate. She looks at me at tiningnan ang kabuuan ko.
I frown at her."What?"
"Wala," She mumbles and shakes her head. "Pwede na 'yan. Halika na."
"Wait. Where are we going? Ang late na, Dianne." I complain.
"Basta! Huwag nang madaming angal!" Hinawakan niya ang kamay ko at ipinasok ako sa loob ng car niya. Ow, she brings her car too seldom. I wonder kung anong meron today.
She quickly jumps right on the driver's seat pagkatapos kong makapasok sa loob. She starts driving fast after niyang buhayin ang makina.
"Hey, Dianne, chill!" I yell. Para akong nenerbyosin sa ginagawa niya.
"Relax! Wala nang masyadong sasakyan, it will be fine." She assures me with a chuckle.
I eyed her suspiciously. "Just make sure, Dianne. I don't want to die yet. I'm gonna marry Cindy pa."
"Nakow! Huwag mo akong banatan ng kaharutan mo. Magpapasalamat ka pa sa ginagawa ko ngayon, swear." She says meaningfully.
"And why is that?"
"You'll know later." She winks at me and smile.
Minutes later, I notice na familiar yung kalsadang dinadaanan namin. "Dianne?"
"Relax, malapit na tayo."
"Why are we—"
"Basta." She cuts me off. Fine, I'll shut up.
Dianne stops the car finally. Napatingin ako sa time ng phone ko, it's exactly midnight na. Monthsarry na namin. Lumabas na kami ng sasakyan at namangha dahil ang liwanag ng bahay na tinitingnan namin ngayon. I look at her. "Anong meron sa bahay nina Cindy?"
She smiles teasingly. "Why don't you see for yourself? Lakad na."
Napatingin ulit ako sa bahay ng girlfriend ko, maliwanag talaga. I nod without looking at my friend at nag-start nang maglakad. I notice that there are scented candles everywhere. It smells comforting. Also, marami ring nakakalat na flower petals sa dinadaanan ko. This place looks so romantic.
As I walk closer to the door, unti-unti akong nakarinig ng sound ng piano. May tumutugtog sa loob. I breathed in and out before I open the door. I can't help but gasp.
There she is, Cindy, in the middle of this four cornered living room, playing an instrument. Napaka-graceful niyang tingnan sa pagtipa ng piano keyboard. She looks like an angel.
Nahiya tuloy ako sa suot kong tank top and sweat pants. Kung alam ko lang na mangyayari 'to edi sana nag-ready ako. She looks gorgeous on her white dress, she looks cool and perfect. Well, everything about her is perfect naman, eh.
My heart almost stopped beating when she smiles at me, natugtog pa rin siya. Na-realize ko na she's playing Unbelievable by David Craig. That song, sobrang ganda no'n...one of my favorite actually.
She beckoned me na lumapit sa kanya and I oblige. Huminto siya saglit. She holds my hand at pinaupo sa tabi niya. Halos hindi ko na magawang ibuka ang bibig ko. I'm so mesmerized by her enthralling beauty, and her smile. Gosh, I really love this woman in front of me.
"Huwag mo ako masyadong tingnan, mai-in love ka niyan lalo, sige ka." She jokes, chuckling a bit. "Haba kasi ng hair ko."
I tuck her loose hair beneath her ear and smile. "You're beautiful, ove."
She blushes a bit. "Alam ko."
Binitawan na niya ang kamay ko at tumikhim. Inilagay na ulit niya ang mga kamay sa tipa ng keyboard. She looks at me and quickly kisses my cheeks. She's unusually sweet today.
"Makinig ka na ng mabuti. Ngayon mo lang ako maririnig kumanta ng seryoso at hindi ko na alam kung kailan ito mauulit. Gets, Juliet?" She says.
I nod like a child. She smiles again and I did the same. She's really beautiful. She mumbles something like she's nervous and then, sinimulan na niya ang pagtugtog.
"Always said I would know where to find love,
Always thought I'd be ready and strong enough,
But sometimes I just felt I could give up.
But you came and you changed my whole world now,
I'm somewhere I've never been before.
Now I see, what love means.
It's so unbelievable,
And I don't want to let it go,
Something so beautiful,
Flowing down like a waterfall.
I feel like you've always been,
Forever a part of me.
And it's so unbelievable to finally be in love,
Somewhere I'd never thought I'd be.
In my heart, in my head, it's so clear now,
Hold my hand you've got nothing to fear now,
I was lost and you've rescued me somehow,
I'm alive, I'm in love you complete me,
And I've never been here before.
Now I see, what love means.
It's so unbelievable,
And I don't want to let it go,
Something so beautiful,
Flowing down like a waterfall.
I feel like you've always been,
Forever a part of me.
And it's so unbelievable to finally be in love,
Somewhere I'd never thought I'd be.
When I think of what I have, and this chance I nearly lost,
I can't help but break down, and cry.
Oh yeah, break down and cry.
It's so unbelievable,
And I don't want to let it go,
Something so beautiful,
Flowing down like a waterfall.
I feel like you've always been,
Forever a part of me.
And it's so unbelievable to finally be in love,
Somewhere I'd never thought I'd be.
Now I see, what love means."
She breathed in and out. She looks at me finally and I, I'm still...damn. Her voice. Her voice...
Ang lambing ng boses niya. Ito pala talaga yung boses niya kapag nakanta. Usually kasi nilalaro niya lang lahat ng kinakanta niya. She's a great singer, as in. And I never thought she can play a musical instrument with so much passion. Ang galing niya. Ngayon ko lang nalaman ang ganitong side niya.
"Happy first monthsarry...love." She greets sweetly.
I bit my lower lip and smile. It is overwhelming. I was moved, really. I never thought she will do things like this. Never thought na paghahandaan niya itong araw na ito. I cupped her face and kisses her tenderly. "Happy monthsarry, too. I love you, Cindy."
"Mahal din kita." Ngiting-ngiting sagot niya.
I pout. Hindi ko nadala yung gift ko. "Nasa bahay yung gift ko sa'yo, Mine."
Natawa siya ng mahina at pinalo ang braso ko ng pabiro. "Ayos lang. Bigay mo na lang bukas, este, mamayang umaga. Ay, wait." Kinuha niya sa gilid niya yung isang box na nasa tabi pala niya. Then, sa box, kinuha niya ang isang pares ng silver ring. Simple lang ito and may design na infinity symbol. Sinuot niya sa akin yung isa and gano'n din siya. "Ayan, ang ganda."
"Nagp-propose ka na ba?" Biro ko.
"Propose agad? Gift lang 'yan! Ikaw ang magp-propose, 'no." She huffs at inirapan ako. Si Cindy pa rin talaga siya.
I hug her so tight. "Thank you for today, love. You made me really, really, happy."
True. Ngayon lang may gumawa sa akin ng ganito. Yung tipong gigisingin ako ng alanganing oras then will surprise me just like this. Who will have thought that my girlfriend can pull some strings?
"I love you, Juliet. Masaya akong napasaya kita." She's full of emotions right now and she's really beautiful.
This is one of the best days of my awesome life!
"Pa-kiss ako."
"Luh."
Natawa ako sa reaction niya. "Kiss lang, eh."
"Isa lang, ah."
"Yes, Mine. I love you."
"Oo na."
"'Yon lang sagot mo?"
"I love you, too. Okay na?"
"Okay na okay!"
_____