Flame's POV
It's been 2 weeks after mom's burial.
I still can't believe that this stupid things would happened again!I've lost my parents once....and how long I have longed for a happy family and when they finally came into our life I thought that was it,but it end up the same....
I am here in Mom's room.
My twins are already in their own rooms. Crying and being overwhelmed with pain,sorrow and anger. They want revenge,so do I.
"I can't believe this...Mom,bakit hindi mo kami sinabihan na mangyayari 'to?Akala ko ba na nakikita mo ang hinaharap? Bakit hindi mo yun ginamit para malaman mo ang mga mangyayari? Mom,bakit...."sabi ko habang nakaupo sa gilid ng kama ni Mommy.
I am so stupid. Bakit ko siya kinakausap eh hindi rin naman siya sasagot.
Habang nakaupo ako ay napayuko na lang ako ng maramdaman ko ang pag-agos ng luha ko mula sa mga mata ko. Nagsimula na akong humikbi at humagulhol ng iyak..
"Mom...bakit ba kasi... Bakit ba kasi kailangan na mangyari samin 'to?Ganun ba kami kasama para parusahan ng ganito?!" sigaw ko habang patuloy sa pag-iyak ng nakayuko.
Nagsimula akong makaramdam ng pag-init ng buong katawan ko.Gusto kong kontrolin 'to dahil baka mangyari na naman ang nangyari noon na hindi ko nagawang kontrolin ang emosyon ko. Tsk!
"Psh,she can't hear you anymore"
malamig na sabi ng isang boses sa likod ko. Lumakad siya palapit sa akin saka hinawakan angbabab ko at nakangiti nitong iniangat ang ulo ko.
"She won't be happy of where she is now if she can see that all of you are in pain" sabi niya habang nakangiti,but I can feel sadness in his voice. Tiningnan ko lang siya habang nakakunot ang aking noo.
"Malaki ang pinaghuhugutan mo ah,ano ba ang alam mo sa nararamdaman ko?Bakit nawalan ka na ba ng pamilya? Makapagsalita ka, umalis ka nga dito?!" bulyaw ko sa kaniya. Bahagya naman siyang yumuko saka tumingin sa malayo.
"I am here just to comfort you and to let you feel that it is not yet the end of the world....there are some people that is in need of you...your sister they need you to calm them or their anger will take over and be someone that they are not. Do you want them to be like me?That doesn't have anything for life because I already have nothing? or to become heartless like Queen Akera?you make your choice,Flame..."he said with a sincere yet sad and angry voice. I was startled to hear those words.
Kaya naman pala malakas ang pinaghuhugutan niya dahil nawalan din siya ng pamilya...pero papaano?
"Y-You have nothing? Ano ba ang ibig mong sabihin dun,ha?" tanong ko sa kaniya habang lumuluha pa rin at nakatingin sa kawalan.
"It's none of your business,besides I don't want to remember that nightmare"sabi niya saka galit na lumabas ng kwarto.
Ano kayang nangyare sa kaniya?
Mayamaya ay lumabas naman ako ng kwarto at nakita ko Minho na malungkot na nakaupo sa harapan ng pintong nakasarado ng kwarto ni Erina.Kaya naman ay napakunot ang noo ko.
"Ano ginagawa mo diyan?"tanong ko sa kaniya habang nakacross arm.
Nakita ko namang nagulat siya nung tumapat ang dalawa kong paa sa nakayuko niyang ulo kasi agad siyang napatayo.
"Ah ano....si Erina narinig ko kasi siyang humihikbi at umiiyak,kaso ayaw niya akong papasukin..nag-aalala lang naman kasi ako."malungkot niyang saad.
"Halata naman eh...
Anyway,I want to talk to you.
Please..."sabi ko.
Nakita ko ang pag-aalangan sa mukha niya. Tumingin muna siya sa kwarto ni Erina saka nagpakawala ng malakas na buntong hininga saka tumango na rin.
"Bakit gusto mong malaman?"tanong niya sa akin ng tanungin ko siya kung bakit ganun na lang ang pagkakasabi niya ng mga linyang yun sa akin.
"I just want to know. Bakit,bawal ba?" inosenteng tanong ko sa kaniya.
"Ano kasi,uhh..ayaw niya kasi na pinagsasabi 'to lalo't ayaw na niya itong maalala pa"sabi ni Minho saka kumamot pa sa ulo niya
"But if you want to,wala naman sigurong masama kung sasabihin ko besides you're his future wife..."sabi ni Minho na pabulong pa ang huling linyang sinabi niya.
"Ano?May sinasabi ka pa?"tanong ko sa kaniya. Nacurious lang ako sa huling sinabi niya.
"Wala...alam mo kasi nung panahon na naglunsad ang Dark Queen Akera ng isang digmaan ay sinugod din nila ang aming mga kaharian,pero dahil sa wala kaming alam sa nangyayari ay agad nilang naubos ang kalahati sa aming mga hukbo.Dahil dun ay napilitan ang aming mga ama na lumaban at kaming mga anak ay nanatili sa piling ng aming mga magulang.Dahil sa busy sa pakikipaglaban ang ama ni Daniel ay napasok ang kanilang kaharian ng isang kawal, ISANG kawal lang,pero dahil sa wala rin silang alam tungkol doon ay dumarak sa tiyan ng ina ni Daniel ang espada ng kawal na nakapasok,dahil mga bata pa kami noon ay hindi pa rin namin alam kung paano gagamitin ang mga kapangyarihan namin, gustong ipaglaban ni Daniel ang ina niya, pero ano nga ba ang magagawa ng isang bata, alam namin yun dahil muntik na ring mangyari yun sa amin"pabitin na sabi ni Minho. Bakas sa boses niya ang lungkot habang nagkwe-kwento.
Kaya naman pala naging ganun siya.
Cold pero ganumpaman ay mabait naman siya at hindi tulad ng ibang cold people na palaging mainit ang ulo pero gaya nila anti-social guy siya.
"Ng nakarating ang ama niya ay huli na siya. Napasok na rin ng tuluyan ang kaharian nila ang sunod na nangyari ay napaslang sa harap ni Daniel ang ama niya, nakita niya ang karahasan na nangyari sa pamilya niya...sa harap niya mismo....and the last thing I saw ay dala na sa bisig ni Papa ang isang batang lalaki na hindi na namin makilala dahil sa mga mata niyang walang buhay...bago ang trahedyang yun isang mabait, mapagmahal at masiyahing bata si Daniel pero malungkot isipin na nabago lahat ng yun sa isang trahedya-" hindi na naipagpatuloy ni Minho ang sasabihin niya ng putulin ito ni Daniel.
"Stop......please"malamig pero malungkot na sabi ni Daniel saka ulit naglakad palayo.
"Salamat Minho,alis na ako"sabi ko saka hinabol si Daniel.
"Sandali lang Daniel!!"sigaw ko habang hinahabol si Daniel,pero hindi siya huminto kaya naman ay gumawa ako ng fire circles para harangin ang daranan niya ng mapahinto ko siya, at nagawa ko nga yun.
"Sandali lang...tungkol sa sinabi ko kanina sorry, hindi ko naman kasi alam na napagdanaan mo pala yun,isa pa mas malala ang nangyari sayo kasi sa harapan mo sila pinaslang...kami...kasi-" hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko dahil agad niya akong yinakap. Gusto kong kumawala pero ayaw niya. Hanggang sa maramdaman ko ang maliit na drop ng luha sa damit ko habang nakayakap siya.
I see,ayaw niyang kumawala sa yakap dahil ayaw niyang makita ko siyang umiiyak. Ayaw niya na makita ko ang weak side niya. Nakakatuwang isipin na nakita ko ito...
"Thanks..."sabi niya saka kumawala sa yakap.
Iniharap ko siya sa akin saka ko siya nginitian. Ewan ko sa nararamdaman ko pero malakas ang kabig ng dibdib ko. Hindi ito ang tamang panahon pero sasabihin ko rin sa kaniya sa huli.
"Alam ko Daniel,ang cute mo."sabi ko saka ngumiti ng pilit. Pano ba kasi wala akong masabi para mapagaan ang loob niya. Teka, ako dapat ang pinapagaan ang loob ah, pano nangyari yun?Aish... nababaliw na ata ako. Tsk!
*glare*
Bakit ba ganun ang sagot niya?
Ayaw niya siguro ng pinupuri,siraulo!
"You don't have to smile fakely. Besides,
I know your in Pain" nakangiti niyang saad. Wait, ngiti na nga ito at hindi na ngisi. Kakaiba talaga pagtotoo at walang bahid ng kalokohan...
He pull my hand at saka siya nagsimulang maglakad. We're heading to a place na hindi ko pa alam dito sa academy. Nandito kasi ito sa likuran ng academy to be exact sa harap sa malaking palasyo na nasa likod lang ng gubat dito sa likod ng academy.
"Wow,just wow" yan na lamang ang nasabi ko ng makita ko ang nais niyang ipakita sa akin.
Isang puno na nagliliyab ng apoy pero hindi nagiging abo o nasusunog man lang. Yun bang nakita ko dati sa lugar ni Fyro ang God of Fire. Pano nagkaroon ng ganito dito?
Bukod diyaan ay may mga nagliliparang fire flies,literaly FIREFLY dahil nagliliyab din ang katawan nila,wait they're fire fairies at ang gaganda nila.
"Ngayon lang ako nakakakita ng ganito.
I mean literally,I haven't seen a--"hindi ko na nasabi pa ang sasabihin ko ng halikan ni Daniel ang cheeks ko.
0/////0 kayo ah,sa cheeks lang,huwag kayong assuming...
"Tss,namumula ka"natatawa niyang sabi.
Agad naman akong napahawak sa magkabilang pisngi ko saka tumalikod mula sa kaniya. Bakit ba kasi ako namumula? Kainis!
"A-anong tinatawa-tawa mo diyan ha?!"
inis na bulyaw ko sa kaniya.
Makahalik naman siya hindi pa ako nainform, bwesit naman oh, namula pa ako, sa harapan pa niya! nakita pa niya tuloy,kainis naman!
"Pfft,hahahaha you're so cute"natatawa niyang sabi. Bakit ba mas lalo siyang gumagwapo pagtumatawa at ngumingiti siya?
Ano ba 'tong naiiisip ko!!!!
Ano ba yan!!!!!lumalandi na ang gaga!
Mom,Dad oh......augh!
"H-Huwag ka ngang tumawa nakakainis ka!bwesit,hala umalis ka na dito. At babalik na ako sa dorm!"inis kong bulyaw sa kaniya saka siya itinulak palayo.
Tumawa naman siya ng tumawa.
Hinawakan niya ang kamay ko saka ako hinila palapit sa kaniya at yinakap ulit.
0//////0
^____^
Bakit ba ganito siya ngayon?
Bakit ang saya niya?
"Flame de Luca you are mine now"sabi niya. Matapos nun ay naglakad na kami pabalik...
Ang weird naman ata niya...
Sa kabila nito natahimik na ako at saka napaluha ulit, pero agad ko yung pinunas at ngumiti saka nagpatululoy sa paglalakad.
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•