CHAPTER XXIII
**REN’s POV**
Hindi naman talaga ako galit kay Yuri gaya ng inaakala NIYA, NINYO, o kahit NINO man.
Oo, inaamin ko na nainis ako sa kanya nung kumalat yung picture naming dalawa. Pero hindi naman naging dahilan yun para iwasan ko siya. Kaya lang naman ganito ako umasta ngayon dahil may na-realize lang ako na isang bagay.
**FLASBACK**
(Nung araw na magkasabay kaming kumain nina Yuri at ng mga barkada ko sa cafeteria)
Nang mag-ring na ang bell eh nauna nang umalis sina Yuri at nung kaibigan niya.
“Dude, talaga bang bumait ka na ulit?”tanong sakin ni Alexis.
“Tch, imposible ba?”tanong ko rin sa kanya.
“Hindi naman. Mas mabuti nga yun eh, bumalik ka na sa dating ikaw.”masayang wika ni Alexis tapos tumayo pa siya at inakbayan ako sabay himas ng buhok gamit ang kabila niyang kamay sabay sabi, "You're back my friend!".
“mabuti nga yun. Pansin ko lang mukhang close ka na kay Yuri huh?.”sabat ni Raven nang hindi nakatingin samin dahil abala siya sa paglalaro nung in can na coke. Tapos tumigil siya sa paglalaro at seryosong tumingin sa akin. Problema neto?
“ Oo nga dude, pansin ko rin. Panay pa ang pag-uusap niyo kanina.”--Alexis
“Wala lang, masama bang maging mabait sa kanya?”sabi ko sa kanila sabay inom nung coke ko.
“Pero hindi mo ba naisip na parang ginagawa mo lang siyang panakip butas? “
Bigla akong natigilan sa pag-inom dahil dun sa sinabi ni Raven at binigyan ko siya ng "what the hell are you talking about" look. Siya naman eh seryoso lang nakatingin sa akin.
“At di lang yun, dahil sa pinapakita mong kabaitan sa kanya eh pinapaasa mo rin siya.”dagdag pa niya.
Panakip butas?
Pinapaasa?
Ganun ba talaga ang ginagawa ko sa kanya?
“Anong pinagsasabi mo?”tanong ko sa kanya.
“Tignan mo, diba kaya ka naman nagbago dahil gusto mo nang mag-move on? At sa mga panahon ng pagmomove on mo eh nagiging intouch ka masyado kay Yuri dahil gusto mong makalimot. Dun palang eh ginagawa mo na siyang panakip butas. At syempre pa, pag masyado ka nang nagiging close sa kanya, dagdag mo pa na di ka na nga nagsusungit sa kanya, eh iisipin niyang nagkakagusto ka na nga sa kanya. In that case aasa siya ng masyado sayo.” pasimpleng sabi ni Raven sa akin.
Para akong natulala na ewan dun sa mga sinabi niya. Di ko alam, pero parang gusto kong magalit. Di ko nga lang alam kung kanino o kung bakit.
Di ko alam kung galit ba ako sa sarili, o dahil ganun ang tingin ng iba sa ginagawa ko. Na ginagawa ko nga siyang panakip butas.
Pero siguro nga, tama si Raven.
Ginagamit ko nga yata si Yuri para tuluyan ko nang makalimutan si Yumi.
Pero talaga bang ginagamit ko siya???
**END oF FLASBACK**
Kaya ayun, naisip kong mas mabuti na nga kung iiwasan ko si Yuri dahil ayoko rin namang gawin lang siyang panakip butas.
She’s been very kind to me, at naiinis ako tuwing ganyan siya sakin. And besides, I’m not too numb para hindi maramdaman na hindi niya lang ako gusto kundi mahal na niya ako. And I hate it, dahil alam kong di ko kayang ibalik sa kanya ang pagmamahal na binibigay niya sakin.
Kaya naman nung nalaman kong kumalat na nga ang picture namin eh i grabbed the opportunity to act as if I'm mad at her because of what she did. At nang sa ganun, kung iiwasan ko man siya eh di na siya magtataka pa.
That day, I texted her to meet me at the rooftop.
Ilang minuto ko na ring naramdaman ang pagdating niya, pero umaakto pa rin ako na parang wala pa siya. Yun ay dahil hindi ko alam kung paano ako mag-uumpisa.
Alam kong masasaktan ko siya, pero mas ayoko namang iisipin niyang ginagawa ko lang siyang panakip butas, where in fact eh ako mismo eh naiisip ko na rin yun ngayon.
Mas mabuti na siguro kung sigawan ko na lang siya ngayon, kunwari galit ako sa kanya para naman matapos na. Tutal, eh ganito lang naman ang lagi kong ginagawa sa kanaya dati di ba?
Nagsalita na ko dahil feeling ko eh ready na ko sa mga sasabihin ko.
“Habang buhay ka na lang ba dyan tatayo?” pag-uumpisa ko in a cold way.
Naramdaman ko ang mga yapak niya, papalapit sakin. Nang marating na niya ang kinaroroonan ko eh tumayo siya sa tabi ko pero nakayuko lang siya.
Kitang-kita ko iyon kahit na nakatingin pa ako sa langit imbes na sa kanya, dahil sa peripheral vision ko.
“S-so--------“
Magsasalita na sana siya pero di ko na siya pinatapos dahil alam kong magso-sorry lang din siya.
Marahil eh hindi niya napansin, pero huminga muna ako ng malalim bago ko siya sinigawan.
“TANGA KA BA TALAGA HUH? WALA BA TALAGANG LAMAN YANG KOKOTE MO AT NAISIPAN MO PANG DALHIN YUNG LETRATONG YUN DITO SA SCHOOL? TAPOS HINAYAAN MO PANG MAWALA LANG! DI MO BA ALAM KUNG GANO KALAKING ESKANDALO ANG NAGAWA MO? DI KA BA TALAGA NAG-IISIP? O SADYANG TANGA KA LANG TALAGA? BWESET!’sigaw ko a kanya.
Napasobra ba ako sa mga sinabi ko? Haiist, bahala na..
Natatakpan ng bangs niya ang mga mata niya pero alam kong nagpipigil siya ng iyak. Kitang-kita sa mga nanginginig niyang kamay habang naka-closed fist pa ito kung gano siya nasasaktan. Parang gusto niyang magwala pero di niya magawa. At alam kong nagagalit siya sa sarili niya dahil alam niyang kasalanan niya kung bakit kami naiskandalo..
I feel sorry for her. I know that she don’t deserve this kind of treatment that i'm giving her. But she don’t deserve more to be feel like a rebound.
“Sorry. Di ko sinasadya.”sabi niya trying to speak directly para hindi mahalatang nagpipigil nga siya ng iyak.
“Sorry? Huh? Alam mo ba simula nang makilala kita eh puro yan lang ang narinig ko sayo? Ang tanga-tanga mo kasi kaya yan lang ang palagi mong nasasabi.”-ako
“Sorry na talaga. Di na-----“
“STOP IT!” sigaw ko ulit sa kanya, ayoko nang marinig pa siyang nagsasalita para matapos na tong pananakit na ginagawa ko sa kanya.
Pero pananakit ba talaga tong ginagawa ko sa kanya?
Sabihin niyo nga. Di naman diba?
And yes, finally. The moment of truth has come.
Eto na nga, bibitawan ko na ang mga salitang dudurog sa puso niya.
Huminga ulit ako ng malalim at saka ko pinakawalan yung mga salitang iyon na kanina ko pa prinaktisan kanina papunta ko rito sa rooftop.
Tama nga kayo, nag-practice muna ako ng mga lines na sasabihin ko sa kanya.
“Simula sa araw na to , I don’t want you to get near of me. Ayokong kinakausap mo ako, tinatawag-tawg mo pangalan ko o tinetext man lang ako. I want you out of my life!”
And with that eh umalis na nga ako then I slammed the door.
Rnig na rinig ko ang paghikbi niya dahil hindi naman siya kalayuan sa may pinto.
Pero ewan ko, may kung ano akong naramdaman. Parang kumirot ng konti ang puso ko.
Isang lingo na kaming ganito, hindi nagpapansinan. Pati nga yung pagtu-tutor ko sa kanya eh natigil din. Well honestly I was expecting her to come to my place for our review.
But I guess I was a fool to expect that she would come. Of course, sino ba namang tao ang magpapakita pa sayo matapos mong sabihin sa kanilang get out of my life diba?
Kitang-kita ko mula sa kinauupuan ni Yuri kung gano niya ko kagusto kausapin. Halata rin sa kanya na naiinggit siya. Kita ko yun sa mga mata niya kahit di ako nakatingin sa kanya ng diretso. Bale pheriperal vision lang ang gamit ko.
Bigla namang lumitaw sa harap ko etong si kaycee at inabutan ako ng sandwich. Kinuha ko na lang iyon kahit di ako nagugutom dahil bawal tumanggi sa grasya diba? HAHA
Umupo siya sa tabi ko at nakipagkwentuhan sa akin.
Ang totoo lang eh napakaboring siyang kausap. Halos di na nga ako nakikinig sa kanya eh. Di ko na alam ang mga pinagsasabi niya.
Ewan ko kung ano nangyari sa akin pero bigla na lang akong napatingin sa direksyon ng engot na yun. HAHA, nakakatuwa ang istsura niya. Parang gusto niyang pumatay ng tao. Ewan ko lang kng sa akin ba siya nakatingin o kay Kaycee.
Siguro nagseselos siya kay Kaycee. HAHHAHA
Bigla namang tumunog ang cell phone ko. Nag-excuse muna ako kay kaycee dahil sasagutin ko muna yung call.
Lumabas na ako ng room. Mga ilang minuto na ang nakalipas bago ako ulit nakabalik ng room. Distansya pa lang eh may naririnig na akong naghihiyawan. Mga kaklase ko pala.
“WOOOOOOOH” hiyaw nila.
Huh? May trouble ba?
Binilisan ko ang paglakad ko at nakita kong nagsasabunutan si Kaycee at nung kaklase namin. Di ko mamukhaan dahil nakatalikod siya.
“You are really a bitch! Maybe your mother is a bitch too.”sigaw ni Kaycee dun sa kaaway niya.
Tumakbo na ako papunta sa classroom at nang makarating ako dun nakita kong nakaupo na sa sahig si Kaycee habang kalat na kalat ang buhok niya. Tumingin ako dun sa kaaway niya at nagulat ako nang makita kong si Yuri pala ang nakasabunutan niya.
Gusto ko sanang lapitan si Yuri, pero ewan ko bigla na lang ibang pangalan ang naisigaw ko. At saka isa pa, nakakahiya rin kung siya ang lalapitan ko. Matapos ko ba naman siyang sigawan at pagbawalang lapitan niya ako, baka iisipin pa niya na naguguilty ako sa mga sinabi ko sa kanya kaya ko siya nilapitan.
“KAYCEE.” Sigaw ko.
Lahat ng atensyon nang mga kaklase ko eh nabalin sa akin nang sumigaw ako. Di ko na lang sila pinansin at tumakbo na lang ako papunta kay Kaycee. Kahit papaano eh naaawa rin ako sa kanya. Bakit ba kasi sila nag-away ni Yuri???
“Ayos ka lang?”tanong ko sa kanya habang tinutulungan siyang makatayo.
"Hinde, masakit.. Sinabunutan niya ko bigla tapos di siya nakuntento at tinuluk pa niya ko."sagot niya na naiiyak na.
Hindi ko talaga alam kung bakit sila nag-away. Kung bakit nagawa ni Yuri na sugurin siya.
Tumingin ako sa kanya at kitang-kita sa kanya na natatakot siya.
“AND YOU!”bigla kong naisigaw sa kanya.
Di ko alam. Di ko naman talaga sana siya sisigawan. Pero may kung ano sa loob ko ang nagpasigaw sakin. Siguro dala na rin to sa pagkainis ko na hindi ako makapaniwalang nagagawa pala niyang manakit ng tao.
Oo alam ko may kasalanan din naman si Kaycee dahil may mga nasabi rin siya kay Yuri. Pero mas mali si Yuri eh dahil una niyang sinugod si Kaycee.
“What the hell did you do to her? I can’t believe this.”sabi ko habang nakahawak sa may noo ko. hindi talaga ako makapaniwala.
“Wag kang m-----“
“Hndi ko inakalang magagwa mong manakit ng kapwa. Dahil ba sa nagseselos ka kanina eh kaya mo yun nagawa? Unbelievable! You’re unbelievable you know that? Crop!”
Matapos ko yun sabihin eh inalayan ko na si Kaycee papunta sa clinic.
“ARGGGGGGGGGGGH!!! nakakainis talaga ang babaeng yun. Look what she have done to my hair.”naiinis na sumbong ni Kaycee sakin habang pinapakita pa ang buhok niya sakin.
Kakaalis lang namin sa clinic. Ayos lang naman na siya eh, wala naman siyang galos o sugat na natamo. Sadyang sumakit lang ang ulo niya dahil sa pagkakasabunot sa kanya.
Buti na lang talaga at walang teacher ang nakakita sa kanila, kundi tiyak na maga-guidance silang dalawa.
“Hey, daan muna tayo sa cafeteria. Ngutom kasi ako eh.”sabi niya sakin.
“Okay.”pagsang-ayon ko naman.
“Yes! Thank you!”sabi pa niya.
“Teka lang, ano nga bang paborito mong food?”tanong niya ulit sakin.
Haissst, dami niyang tanong huh? Para lang din siya si Yuri. >____<
“Chocolate.”-ako
“Chocolate? Anong klase? Cake ba, cookies, ice cream o candy?”
“Kahit ano basata chocolate.”walang gana kong sagot sa tanong niya.
“Ahh okay”-siya
Buti naman at di na siya nagtanong pa.
RIIIIIIIIIIIIIIIIING!!!
“mauna ka na, I’ll just answer this call.”sabi ko sa kanya habang dinudukot ang phone ko sa bulsa.
“Okay, maghahanap na ko ng table.”
Matapos kong sagutin yung call eh naglalakad na ulit ako papunta sa cafeteria.
Natigilan ako nang madatnan kong nandun si Fizz sa cafeteria kasama si???
Si Yuri ba yung kasama niya???
“Ren, babe, here!”sigaw sakin ni Kaycee habang kumakaway pa.
Ano raw tawag niya sakin? Babe? Tch, at ano na naman bang kalokohan ang pumasok sa isip ng babaeng eto?
Napalingon naman si Yuri at nakipagtitigan pa siya sa akin. Ilang segundo pa’y umiwas na rin siya ng tingin.
Pssh, kabadtrip! Bakit nandito ang lalaking yan? Kung alam ko lang na andito siya edi sana di na lang ako pumayag kay Kaycee na dumaan kami rito, >___<
Naglakad na ko papunta dun sa table kung nasaan si Kaycee.
“Here, I already ordered your favorite food.”sabi sakin ni kaycee sabay abot nung pagkain na binili niya.
Ahh, kaya pala tinanong niya sakin kanina kng ano ang favorite food ko. Kala ko pa naman tinanong lang niya sa wala.
“Thanks.”
“That girl is really a bitch.”pagpapatukoy niya kay Yuri.
Bitch? Bakit naman? -______-
“Tignan mo oh, may bago na naman siyang nilalandian. Grabe talaga.”sabi niya ulit sabay turo kay Yuri.
Tumingin ako dun sa direksyon nila at nakita kong masayang nakikipagtawanan si Yuri kay Fizz.
Bweset na lalaking yan, ano na naman kaya ang ginagawa niya rito? Kabadtrip talaga!
“Pati tawa, ang landi-landi rin. Siguro malandi rin yung nanay niya.!”
Ano ba tong mga pinagsasabi niya? Di ko na nagugustuhan huh.
Of course, it's not good to talk behind people's back.
“Stop it!”saway ko sa kanya.
“Okay. I’ll shut my mouth.”-siya.
Buti naman.
Ilang Segundo pa’y.
“Pero naiinis talaga ako sa babaeng yan. Napakalandi. Ak----”
“I said STOP!” di ko na napigilan ang sarili ko at bigla ko na lang siyang nasigawan. And with that eh nag-walk out na ako.
Kabadtrip! Napaka-talkative niya. Nababadtrip na nga ako dahil sa Fizz na yun tapos dumagdag pa siya. Dada ng dada. Nakakataas ng dugo!>__<
"Babe, sandali lang. San ka pupunta?"pahabol na tanong sa akin ni Kaycee.
Di ko na siya sinagot pa at nagpatloy lang ako sa paglalakad.
Naglakad lang ako nang naglakad. Di ko napansing nakasunod lang din pala sa akin si Kaycee.
"Hey, wait up!"sabi pa niya. Pero di pa rin ako tumigil sa paglalakad.
"Look babe, okay I'm sorry for the things that I've said awhile ago. I di--------"
"KAYCEE STOP!!! For once will you please shut your mouth!?" sigaw ko sa kanya. Halata namang nabigla siya at parang namutla pa ang mukha niya.
"Stop following me, oh and please, don't call me babe cause I'm not yours!"nag-aapoy kong sabi sa kanya.
naglakad na ulit ako at di ko na rin naman naramdaman na nakasunod pa siya.
Habang naglalakad ako, di ko namalayang napadpad na pala ako dito sa likuran ng school.
Di ko inakalang maganda pala yung view dito. Maraming mga puno. Perfect place for tambayan.
Umupo ako sa ibabaw dun sa isa sa mga puno.
"Hayyy, I think makakarelax ako ngayon dito." sabi ko sa sarili ko.
Inikot ko ang paningin ko sa paligid. May nakita akong bag na naiwang nakabukas malapit dun sa kinauupuan ko.
Di naman sa pakialamero ako, pero lumapit ako dun sa may bag.
Baka may nkaiwan neto, mas mabuti siguro kung dadalhin ko na lang dun sa "lost and found office".
Isasarado ko na sana yung bag, but there's a stuff there which catched my attention.