Hoofdstuk 62
Pov. Louise
Ik grom luid naar hem. Ondertussen voegen er steeds meer vampieren bij hem toe. 'Ik vind het best grappig dat jullie vier bij hun hebben aangesloten. Vampieren zijn de vijanden van weerwolven niet waar? Jullie kiezen blijkbaar liever voor de zwakkelingen.' Zegt Levi grijnzend.
'Houd je lelijke klep dicht.' Roept Maredith woendend.
'Bedankt dat je me vergeleek met een wc. Je comebacks zijn niet veel beter geworden sinds je bij de vijanden bent overgelopen.' Levi's lach galmt door het zaal heen.
'Zometeen lacht hij niet meer.' Mompelt Justin. Levi lijkt zijn opnerking niet te merken.
'Genoeg gepraat. Waar wachten we nog op? Ik heb niet heel de dag de tijd. Aanvallen!' Beveelt Levi.
De vampieren vallen ons aan. Terwijl Levi lachend toe kijkt. Ik val gelijk een vampier aan.
De vampier probeert in mijn rug te steken met een zilveren mes. Ik ontwijk het op een nippertje. Ik duw hem hardhandig tegen de vloer aan. Ik geef hem een klap in zinn gezicht met mijn poot.
5 lange diepe sneeën sieren op zijn gezicht. Het bloed stroomt uit de sneeën. Hij roept om hulp, maar dat is al te laat. Ik onthoofd hem. En trap zijn hoofd weg als een voetbal.
Ik hap gelijk naar een nek van mijn volgende slachtoffer. Ik bijt zijn nek door en onthoofd hem net als de vorige vampier.
Ik zie voor mijn ogen hoe Kelly omsingeld word door een groepje vampiers. Terwijl zij daar op het koude vloer ligt in een plasje bloed.
De vampieren maken een discussie wie haar bloed mag opdrinken.
Ik spring op de rug van een vampier en trap haar weg. Ik ontbloot mijn tanden en grom dreigend naar hun. De vampieren laten om hun beurt hun scherpe hoektanden zien.
De vrouwelijke vampier die ik net wegtrapte staat voorzichtig op met het hulp van een vanpier naast haar. Zo te zien is haar rug gebroken.
Een vampier valt me aan. Ik ontwijk hem en ren recht op hem af. Hij knalt tegen de stenen muur aan.
In mijn ooghoek zie ik dat Levi grijzend zie toe te kijken. Hoe iedereen zich verdedigt en van zijn of haar leven word beroofd.
Ondertussen zijn de groepje vampieren die om Kelly heen singelde verdwenen. Ik sprint naar haar toe.
Ik verander in mijn mensenvorm. 'Dit is mijn fout.' Ik kijk Kelly bezorgd aan. Kelly kijkt me glimlachend aan. 'Nee ik verdien het.' Zegt ze.
'Hoe bedoel je?' 'Ik verdien het om dood te gaan.' Antwoord Kelly moeizaam. 'Hoe bedoel je?' 'Door mij zijn Aiden en Kate samen. Door mij kent Kate Aiden. Ik verdien het. Ik ben een bitch.'
Kelly haalt onregelmatig adem. 'Nee het is niet jouw schuld Kelly. Aiden had haar kunnen afwijzen. Dat heeft hij niet gedaan. Dit is zeker niet jouw schuld.' Leg ik haar met lichte paniek uit.
'Beloof me dat je het juiste keuze maak. Ik hoop dat je gelukkig word.' Kelly's ogen rollen weg. Ze is dood.
Ik sta kwaad op. Ik grijp naar een houten speer van de vloer.
Ik smijt hem recht op een vampier af naast voor Levi. Het speer doorboort zijn lichaam. De vampier valt op het grond neer.
Ik zie Levi duidelijk grinnikken.
'Iedereen stop onmiddelijk met vechten.' Roep ik kwaad door het zaal heen. 'En wel nu meteen.' Mijn alpha-toon kan je duidelijk horen.
Iedereen stopt. Inclusief alle vampieren.
Ik loop recht op Levi af. Als ik voor zijn neus sta geef ik hem een bitchklap op zijn wang. Hij draait zijn hoofd naar me toe.
'Wij tweeën gaan tegen elkaar. Als jij mij versla winnen jullie. Als ik jouw versla winnen wij. Deal?' Ik kijk hem vijandig aan.
'We vechten zonder wapens. Man tegen man.' Levi kijkt mij grijnzend aan.
'Vrouw tegen man.' Verbeterd Justin. 'Justin!' In mijn ooghoek zie ik Jill Justin meppen.
'Je mag geen hulp inschakelen en iedereen verlaat deze zaal. Ze wachten zonder met elkaar te vechten.' Zeg ik terwijl ik een aantal dolken van Jill pakt. Iedereen verlaat de zaal. Nataly werpt me een bezorgde blik. En verdwijnt dan stilletjes het zaal.
'Deal.' Levi verdwijnt plots. Ik kijk om me heen. Plots word ik van achteren gegrepen. Zijn arm zit om mijn nek heen. 'Je gaat het verliezen.' Lacht Levi duivels.
'In je dromen.' Mompel ik.
'Je heb alles al verloren. Het enigste wat je nog heb is jouw eigen leven.'
'Dat denk jij.'
'Je ouders en je oom heb je niet meer. Ik heb jouw oom eergisteren nog omgebracht. Jij en je mate verafschuwen elkaar. Ik kan je wel vertellen dat hij en zijn mage binnenkort in een huwelijksboot stappen. Ben ik nog iets vergeten? O ja. Die ene vrouw die je tot je 6e opvoedde. Ik heb haar samen met haar mate samen met je oom Alex omgebracht. Leuk hè?' Verteld Levi, terwijl hij me nog in een wurggreep vast houd.
'Je komt er niet mee weg.' Snauw ik.
Ik bevrijd me uit zijn greep en trap hem in zijn buik. Het blijkt geen effect te geven.
We cirkelen om elkaar heen. 'Heb ik je al verteld dat je een zusje heb van 15 jaar oud?' Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Ik geloof je niet.' Ik kijk hem kil aan. 'Moet je zelf weten. Ik heb haar laten leven net als jouw ouders.'
Ik kijk hem zwijgend aan. 'Toen jij pas geboren was had ik jouw laten ontvoeren. Ik wist dat jij speciaal was. Bovendien wisten we dat jij ons aan een ondergang kon bezorgen. Helaas zijn mijn vampieren jouw kwijt geraakt. En heeft Vanessa jouw gevonden.' Grijnst Levi.
Waarom praat Levi zo veel?
Ik ren op hem af en ram mijn vuist tegen zijn oogkast aan. Een blauwe plek siert om zijn ogen heen.
'Dat was niet zo verstandig.' Hij ramt zijn vuist in mijn buik.
Ik tranformeer in mijn wolvenvorm. Ik neem een aanvallende houding aan.
'Schattige wolfje ben jij toch Allison. Maar helaas ben je dat niet meer zodra ik jouw heb geslacht.'
Debiel...
Ik val hem aan. Ik probeer in zijn been te bijten. Maar hij ontwijkt het snel. 'Tjaa.. Als vampier heb ik eenmaal het geluk om snel te kunnen bewegen.'
Ik transformeer terug. 'Waarom verander je weer terug?' Hij trekt zijn wenkbrauw omhoog.
'Ik vecht liever in mensenvorm.' Reageer ik droogjes. Ik maag gebruik van deze gelegenheid om zijn neus te breken.
Er sijpelt bloed uit zijn neus.
Hij voelt met zijn vingers aan zijn neus. Als hij bloed op zijn vingers ziet plakken word hij kwaad.
Hij stormt op me af en ramt zijn vuist in mijn oog. Ik trap hem keihard tegen zijn knie aan. Hij trekt aan mijn paardenstaart.
Ik schop hem in zijn edelen. Hij laat onmiddelijk mijn haren los. Er flits een seconde pijnlijke blik in zijn oog.
'Gebruik maken van zwakheden van mannen, hè. Triest.' Hij cirkeld om me heen.
'In liefde en oorlog mag alles. En laat dit nou een oorlog zijn.'
Ik duw hem razendsnel tegen een kast aan. Een vaas van de kast valt naar beneden en valt kapot op Levi's hoofd.
Arme vaas.
Ik schop hem in zijn maag. 'Dit is voor Alex.'
Ik geef hem een harde klap tegen zijn wang aan. 'En dit is voor de mate van Vanessa.' Er komt een kras op zijn wang tevoorschijn.
'En dit is voor Vanessa.' Ik schop hem keihard in zijn edelen.
Hij duwt me omver. Ik val op de ijskoude vloer. Hij komt voor mijn voeten staan. Ik sta strompelend op.
Hij schopt zijn voet in mijn buik. Ik sta struikelend op.
Ik wil hem een klap geven, maar hij incasseert mijn klappen. Hij smijt me dwars door een glazen deur heen. Ik land tegen een ijzeren hek aan van de balkon. De balkon ligt akelig ver boven de grond.
Hij loopt grijnzend naar me toe. 'Wel, wel. Ik had het zelfs voorspeld.'
Ik sta met moeite op. 'Maak je geen zorgen om je dierbaren. Ze gaan dezelfde lot onder.'
'Klootzak.' Mompel ik.
Hij loopt dreigend naar me toe. Ik ram mijn vuist in zijn gezicht. Er verschijnt een rode plek op zijn wang.
Hij rent op het hek af. Terwijl ik ondertussen voor zijn gezichtsbeeld sta. Hij duwt me omver.
En dan zie ik mezelf naar beneden vallen.