Nathalia's Point of View
I'm glad that he stop on not letting me get out of the scene coz seriously right now I wanna take him down and I don't care if i'm gonna blown out my cover. Once I get pissed of someone, I don't care about the existance of others. Yeah right I can't control my emotions. Well kung hindi pa ko masyadong nadadala I still can prevent myself para sumiklab but when I reach my boiling point don na ako sumisiklab sa galit.
Bumalik na ako sa classroom ko yet I was bumped into someone. And that someone sounds like a bitch.
"Bitch! Watch out your way!" See told yah, a school would never lack someone like this one, someone who seeks attention. Tumayo siya sa pagkaka-upo habang ako itong tinitignan siya with a blank face. Umalis na ako dun bago pa ko mapikon at masuntok siya sa mukha. Pagdating ko sa classroom wala na yung prof.
"Oi Nerd, wala na daw tayong klase for today may meetings daw." Just when the fuck did my mother named me that?
Tumango lang ako sakanya at pinuntahan ang upuan ko para kunin ang bag ko. Uuwi nalang muna siguro ako, oh wait, pupunta nalang muna siguro ako sa Gangster Arena ng mabawasan man lang ang inis na nararamdaman ko sa loob loob ko.
Minsan na kaming nag-away ni Nathan pero iba to ngayon. Never kaming nagpaki-alaman sa lahat ng bagay. We already talked about this yet here we go now.
Hindi ko rin alam kung bakit ganun nalang siya kung umasta. Ganun na ba talaga kahirap sakanya ngayon ang hindi ako pakialaman. Kasi sakin? Hindi naman mahirap yun eh.
Ipinilig ko ang ulo ko dahil sa naiisip kung iyon.
"Noona!" Bagsak ang balikat akong humarap kay Cade. "Not now Caden. I'm tired masakit yung ulo ko." Pagsisinungaling ko.
"H-huh? O-okay sige magpahinga ka noona ha" ngumit lang ako ng pilit sakanya at saka ako nagpatuloy na maglakad.
"P-pagaling ka..." hinarap ko si Dyron. "...para kay Cade" ngumiti lang ako ng pilit sakanila at saka umalis na.
Pasimple narin akong naglakad patungo sa Garage at saka sumakay na sa Bugatti ko atsaka dumeritso pauwe.
Russel's Point of View
Nawala bigla yung energitic na Caden na kilala ko at nakikita ko sa mukha niya ang bakas na pag-aalala. Pinagmasdan ko ang nakabusangot niyang mulha at napailing.
"Wag kang mag-alala. Magiging okay rin yun" pagpapagaan ko ng loob niya at ngumiti naman siya.
"Mauna na'ko. Ingat kayo" sumakay na ako ng kotse ko at di na hinintay pa sila. Uweng-uwi nako busto ko ng matulog. Puyat ako kagabi kaka-research nung taong pinahahanap ni Dyran.
Wait. Is that Thalia? And she's riding a car? Luminga pa muna siya bago tuluyang pumasok sa kotse. Wew a nerd with a car? What do you mean by this? A disguise? Aigoo, sino ba talaga tong babaeng to?
Sinundan ko na agad pa yung sasakyan niya. Sinigurado ko narin ang pag-iiba iba ng kulay nito at modelo para di niya mahalata ang sasakyan ko.
Itinabi ko ang kotse ko, limang bahay ang layo sa bahay na pinasukan niya. Nang mapansin kong hindi na siya lalabas pa ay saka ako dumeritso na. Pero natigil ako ng bigla siyang naglakad at humarang sa daan.
"Fxck! Magpapakamatay ba to!" Nabalot ako ng inis dahil muntikan na yun! Pero nawala rin yun at kaba ang puma-ilalim sakin ngayon.
Kakaiba ang tingin niya, may kakaiba rin sa mga ngiti niya. Dfq, this girl is giving me chills!
Dahan dahan siya naglakad patungo sa gilid ng kotse ko at dumungaw,pagkatapos ay kumatok ng tatlong beses.
Ikinalma ko na muna yung sarili. Fxck yourself Russel ba't ka ba kinakabahan! Huminga na muna ako ng malalim bago ko buksan ang bintana ng kotse ko.
"Baba" utos agad nito. Wala akong makitang emosyon sa kanya. Blangko lang ang mukha niya. Bumaba na ako ng kotse ko at saka humarap sakanya.
"Ba't mo ko sinusundan?"
"Hindi kita sinusundan, dito lang talaga ang daan ko pauwi."
"Hmmm talaga? Pero hindi ko naman ata nakikita itong sasakyan mong dumaan dito?" Dun na ako tinubuan ulit ng kaba, ewan sayo Russel.
"A-ahh bago kasi to. Kakabigay lang sakin last week ngayon ko lang nagamit."
"Hmm ganun ba. Sige bukas yung dating kotse na ginagamit mo ang dalhin mo. Mas trip ko yun eh" namamalikmata man o hindi. Kita ko dito kung pano siya ngumisi.
"Huling tanong. Ba't mo ko sinusundan? Ang totoo ang gusto kong marinig Russel." Para akong kinilabutan sa paraan ng pagtingin niya sakin. Pakiramdam ko malulunod ako sa lalim ng pagtitig niya.
"N-nakita kita kanina okay! Hindi ko rin alam kong bakit kita sinusundan. Maybe curiousity did! Nakita kitang sumakay ng kotse at dumeritso dito. Tell me,who are you?" inis na ang puma-ibabaw sakin ngayon.
"Simple, i'm Nathalia. May kakilala lang ako dito na lagi kong binibisita tuwing hapon, ipinahiram niya lang sakin ang kotse yan. Umuwi ka na."
Iginala ko ang paningin ko sa mansion na nasa harapan ko ngayon. Sa pagkaka-alam ko mansion ito ng pamilyang Hamada, at Hamada rin ang babaeng to. Pinagloloko niya ba ko? Paano niya naging kaibigan ang mga 'to eh alam nating lahat na mailap ang pamilya nila.
Impossible ring anak siya ng mag-asawang Hamada dahil sa pagkaka-alam ko, hindi ito lumalabas ng bahay, at mas lalong mailap iyon sa mga tao.
I need to do some research about her.
"Umuwi ka na Russel. Hihintayin kitang maka-alis." Pumasok na ako sa kotse ko at pinaharurot na ang kotse ko. Gising na gising na ang diwa ko. Mas mabuti na siguro ipagpatuloy ko na ang ginagawa ko.
Sa bahay ako dumeritso at agad pumasok sa computer lab ko at pinagtuloy ang pinapagawa sakin ni Dyron, impormasyon tungkol kay Nathalia Hamada.