သူထားခဲ့သည္အတိုင္းေလး ရပ္ေနရာမွ
က်ြန္ေတာ္ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္
ထိုင္ခ်ျပီး တအင့္အင့္ ရွိုက္ငိုေနမိသည္ ။
ဘာေတြ ဝမ္းနည္းေနတာလဲ park chan yeolရယ္?? ျပႆနာေတြ ရွင္း
သြားျပီေလ… မင္းေပ်ာ္ေနရမွာေလကြာ…
ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ရင္ဘတ္
ထဲက တဆစ္ဆစ္နဲ႔ နာက်င္ေနတယ္ ။
ႏွလံုးသားတည္ရွိရာ ဘယ္ဘက္ရင္အံု
ကို နာက်င္မႈမ်ားေျပလိုေျပငွား လက္သီး ဆုပ္ကေလးျဖင့္ ထုရိုက္ကာ အသံတိတ္
ငိုေၾကြးေနမိသည္ ။
က်ြန္ေတာ္ဘာလို႔ ဒီေလာက္နာက်င္ေန
ရသည္လဲ???
dok dok~~
"သား chan yeol!! သား!!"
အခန္းအျပင္ဘက္မွ ေမေမ့အသံေၾကာင့္
မ်က္ရည္တို႔ကို ပင့္သက္ရွိုက္ကာ ထိန္း
လိုက္မိသည္ ။
"ဟုတ္ေမေမ!!"
"fan fanေလး စိတ္ဆိုးျပီးအျပင္ထြက္
သြားတယ္!! သားတို႔ရန္ျဖစ္ထားတာ
လား?? အဆင္ေျပရဲ႕လားသား"
ပူပန္ေသာအေမးစကားေလးႏွင့္ အတူ
'ကလစ္' ဟူေသာ တံခါးပြင့္သံေလး ထြက္
ေပၚလာတာေၾကာင့္ သူထိုင္ေနရာမွ အ
ျမန္ထကာ တံခါးလက္ကိုင္ဘုကို ဖိထား
လိုက္သည္ ။
က်ြန္ေတာ္ yi fanအခန္းထဲက ခုထိမ
ထြက္ရေသးသည့္ အျပင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ
ေမွာက္က်ေနတဲ့ ဆန္ျပုတ္အစအနေတြ
ျပန္႔ႀကဲေနသည့္ ဖန္ကြဲစေတြ…
ဒါ့အျပင္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ငိုယိုထား
သည့္ က်ြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ျမင္ရင္ျဖင့္
ေမေမ က်ြန္ေတာ္ႏွင့္ yi fan ပတ္သတ္မႈ
ကို သံသယဝင္သြားႏိုင္သည္ ။
"ဟုတ္ေမေမ!! သားအဆင္ေျပတယ္!!
ေမေမသား အခန္းျပင္ထြက္လာခဲ့မယ္
ေနာ္!! ညီ႔ အခန္းထဲမွာ စာအုပ္ရွာေနလို႔"
ယံုမလား?? မယံုဘူးလားေတာ့ မသိေပ
မယ့္ ပါးစပ္ထဲေပၚရာ စကားျဖင့္ လိမ္
လိုက္မိသည္ ။
"aww imm imm" ဆိုသည့္ သိပ္မယံု
ခ်င္ရွာေသာ အေျဖစကားတစ္ခုႏွင့္ အခန္းဝမွ တေျဖးေျဖးေဝးသြားေသာ ေျခ
သံေလးကို ၾကားမွ သက္ျပင္းအသာခ်
လိုက္မိသည္ ။
ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပန္႔ႀကဲေနသည့္ ဆန္ျပုတ္
ေတြ ဖန္ကြဲစေတြကို ခပ္ျမန္ျမန္ရွင္းေန
ရင္း ျမင္လိုက္ရသည့္က လက္ဖမိုးမွ ဒဏ္
ရာ…
"wu yi fan အစုတ္ပလုတ္ေလး… ေျပာ
ေတာ့ခ်စ္တယ္ဆိုျပီး ငါ့ကိုနာက်င္မႈေတြပဲ
ေပးေနတယ္"
ကိုယ့္စကားကို သေဘာတက်ရယ္လိုက္
ျပီး တံခါးကို lockခ်ရင္း အခန္းအျပင္
ထြက္လိုက္သည္ ။
yi fanက သူ႔အခန္းကို တျခားသူေတြဝင္
တာမႀကိုက္… အျမဲပိတ္ထားေနၾကမို႔
lockခ်လိုက္ျခင္းသာ…
အခန္းထဲမွာ ဘာစိတ္ဝင္စားစရာမွ မရွိဘဲ
သူဘာလို႔ တံခါးအျမဲ ပိတ္ထားပါလိမ့္???
park chan yeolရယ္!! ေျပာေတာ့ျဖင့္
wu yi fan အေၾကာင္းဆို စိတ္မဝင္စား
ဘူး!! ဘာပဲျဖစ္ေနေန ဂရုမစိုက္ဘူးဆို
ျပီး…
~~~~~
ထိုေန႔က တစ္ကိုယ္လံုးကိုက္ခဲေနတဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ေရာ ငိုထားတဲ့အရွိန္နဲ႔ပါ
က်ြန္ေတာ္တစ္ေနကုန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့
တယ္ ။ အိပ္ရာကႏိုးလာေတာ့ ညေန
ေစာင္းေနျပီ ။
ေအာက္ထပ္ဆင္းလိုက္ေတာ့ မီးဖိုထဲမွာ
ထမင္းပြဲျပင္ေနတဲ့ ေမေမ… arjimaနဲ႔
အိမ္အကူေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္…
"aww!! သားႏိုးလာျပီလား?? ညစာစား
ဖို႔ ေမေမလာႏႈိးေတာ့မလို႔ပဲ"
ဦးကလည္း companyက ျပန္ေရာက္
လာျပီျဖစ္တာေၾကာင့္ မိသားစုသံုး
ေယာက္ ညစာတူတူစားျဖစ္ၾကသည္ ။
10:00 o'clock…
တိုင္ကပ္နာရီႀကီးဆီမွ အခ်က္ေပးသံ
ဆယ္ခ်က္ထြက္လာသည့္ တိုင္ေအာင္
yi fan ျပန္မေရာက္ေသးတာေၾကာင့္
က်ြန္ေတာ့္မွာ ဖင္တၾကြၾကြႏွင့္ ထိုင္မရထ
မရ ျဖစ္ေနရသည္ ။
နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ အိမ္ေရွ့ျခံတံခါး
ဝကိုၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနေသာေၾကာင့္
ၾကာလာေတာ့ dramaၾကည့္ေနသည့္ ေမေမမ်က္စိေနာက္လာသည္ ထင္ရဲ႕…
"သားျငိမ္ျငိမ္ေနစမ္း!! ဘာျဖစ္ေနတာလဲ
??"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး"
က်ြန္ေတာ္ ျပန္ျငိမ္ေနလိုက္ရင္း ဦးသင္ျပ
ေပးေနေသာ companyအလုပ္တြင္သာ
အာရံုစိုက္ထားလိုက္သည္ ။ မ်က္လံုးက
ေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ျခံဝဆီ ေရာက္
သြားဆဲ…
tong!!
tong!!
tong!!!
တိုက္ကပ္နာရီႀကီးဆီမွ အခ်က္ေပးသံ
ဆယ့္တစ္ႀကိမ္ထြက္လာစဥ္မွာေတာ့ စာ
ရြက္စာတမ္းေတြႏွင့္ အလုပ္ရွဳပ္ေနသည့္
ဦးလည္း yi fanကို စိတ္ပူစ ျပုလာေလ
ျပီ ။
က်ြန္ေတာ္လည္း Phဆက္ၾကည့္သည္ ။
လက္ထဲက phပူလာသည့္တိုင္ တစ္ဖက္
က ျပန္ေျဖမည့္သူမွာကင္းမဲ့ဆဲ…
"ဘယ္ကကေလးေတြလဲကြာ?? ဒီအခ်ိန္
လူအိပ္ခ်ိန္ဆိုတာ နားမလည္ဘူးလား??"
လမ္းမထက္ဆီမွ ေဟးကနဲ wah!!ကနဲ
အသံစူးစူးေတြေၾကာင့္ ဦးက စိတ္ရွုပ္စြာ
ျမည္တြန္ေတာက္တီးေလသည္ ။
အမိုးဖြင့္ကားအမဲေရာင္ေလးဟာ ျခံေရွ့
မွာ အရွိန္ျပင္းျပင္း engineသတ္သံ က်ယ္ေလာင္စြာျဖင့္ ရပ္တန္႔သြားျပီး
ေနာက္ ကားထဲမွာ ယိုင္တိုင္တိုင္မတ္တပ္
ရပ္ေနသည့္ေကာင္ေလးကို သူ႔ေဘးမွာ
သူ႔ကို ထိန္းကိုင္ထားသည့္ေကာင္ေလး
ဟာ အတင္းဆြဲေခၚေနေလရဲ႕…
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဦးတည္ရာက က်ြန္
ေတာ္တို႔ျခံထဲကို…
ျခံထဲမွာထြန္းထားသည္ ႏွင္းခြဲမီးတိုင္မ်ား
ေအာက္မွာ ျမင္ေနရသည့္ ေကာင္ေလး၏
ပံုရိပ္ဟာ က်ြန္ေတာ္ႏွင့္ အေတာ္ကို ရင္း
ႏွီးေနသလို…
"wu yi fan??"
အိမ္တံခါးဝမွာ ရပ္ေနသည့္ က်ြန္ေတာ့္
နားေရာက္လာေတာ့မွ ထိုေကာင္ေလး
ႏွစ္ေယာက္၏ ပံုရိပ္က ပိုထင္ရွားလာေလ
သည္ ။
အေတာ္ကိုပင္ အမူးလြန္ကာ ေျခလွမ္း
ေတာင္အႏိုင္ႏိုင္ လွမ္းေနရသည့္ေကာင္
ေလးဟာ က်ြန္ေတာ္ရဲ႔ wu yi fanတဲ့
လား??
အိမ္ကထြက္သြားတုန္းက designႏွင့္
မတူဘဲ က်ြန္ေတာ္သူ႔ကို စေတြ႔ခဲ့သည့္
ကပိုကယို ပံုစံေလးျဖင့္… လက္မွာလည္း
accessoriesေပါင္းစံု ေဘာင္းဘီအမဲႏွင့္
အက်ီအမဲကလည္း အျပဲေတြႏွင့္ ေတာ္
ေတာ္ကိုဗရုတ္သုတ္ခပံုစံရယ္ပါ…
သူ႔ကိုကူတြဲေပးထားသည့္ ေကာင္းေလး
ကေတာ့ သိပ္မူးသည့္ပံုမေပၚ… က်ြန္
ေတာ္သူ႔ကိုလည္း ေက်ာင္းေရွ့မွာတစ္ခါ
ျမင္ဖူးပါရဲ႕… yi fanရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း se
hunဆိုလား???
"hyung က်ြန္ေတာ္သူ႔ကို အပ္တယ္
ေနာ္… ေသခ်ာေလးထိန္းေပးပါဦး!!"
သူ႔ပုခံုးေပၚတင္ထားသည့္ yi fanလက္
ကို က်ြန္ေတာ့္ပုခံုးေပၚလႊဲေပးရင္း ေျပာ
လာေတာ့ က်ြန္ေတာ္ေခါင္းျငိမ့္ကာ ျပံုးျပ
မိသည္ ။
"ေဟ့ေကာင္ oh se!! လာေလကြာ!! ငါ
တို႔လည္း ျပန္ရဦးမယ္ကြ!!"
ျခံေရွ့ က ကားေခါင္းခန္းမွာထိုင္ေနသည့္
ေကာင္ေလးက လွမ္းေအာ္ေလသည္ ။
ဒီေလာက္အေဝးႀကီးေတာင္ သူ႔အသံကို
အက်ယ္ႀကီးၾကားရတာမို႔ ဒီေကာင္ေလး
ဟာ အသံပါဝါေတာ္ေတာ္ေကာင္းမည္
ထင္၏ ။
"ေအး လာျပီဟ!!"
se hunက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို လွမ္း
ေအာ္ျပီးေနာက္
"yi fanတစ္ခ်ိန္လံုး hyungနာမည္ပဲ
ေခၚေနတာ!! ေသာက္ေနရင္းလည္း မူး
မူးနဲ႔ ေအာ္ငိုေသးတယ္!! ဘာျဖစ္တယ္
ေတာ့မသိေပမယ့္ သူ႔ကိုဂရုစိုက္ေပးပါ
ေနာ္!!!"
"ေကာင္းပါျပီ!!"
ထို႔ေနာက္ se hunက က်ြန္ေတာ့္ကို ျပံုး
ျပကာ ကားဆီျပန္ေျပးသြားေလသည္ ။
~~~~~
က်ြန္ေတာ္ ပုခံုးေပၚက yi fanလက္ကို
ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း အိမ္ထဲဝင္
မည္ျပုေတာ့ က်ြန္ေတာ့္လက္ကို သူျဖုတ္
ခ်လာသည္ ။
သူ႔လက္ကို အသာျပန္ကုိင္ျပီး တြဲရန္ဟန္
ျပင္ေတာ့ အတင္းေဆာင့္ရုန္းသည္ ။
"ငါ့ဟာငါ သြားႏိုင္တယ္!!"
"wu yi fan အိမ္ျပန္ေရာက္ပါျပီ ခင္ဗ်"
ၾကမ္းျပင္ေပၚငုတ္တုတ္ထိုင္ခ်ကာ ဖိနပ္ ကို အတင္းဆြဲခ်ြတ္ေနရင္းက ဧည့္ခန္းမွာ ရွိေနသည့္ ဦးႏွင့္ ေမေမ့ဆီ အသံက်ယ္
ႀကီးႏွင့္ လွမ္းေအာ္ေလသည္ ။
"wu yi fan!! မင္းဒီအရည္ေတြ ေသာက္
လာျပန္ျပီလား??"
ဦးရဲ႔ ေဒါသတႀကီးေအာ္သံအဆံုး သူ႔ကို
ဆြဲထူေနသည့္ က်ြန္ေတာ့္လက္ကို ပုတ္
ထုတ္ကာ အတင္းကုန္းရုန္းထျပန္သည္ ။
"ေသာက္လာတယ္ pa pa!! က်ြန္ေတာ္
စိတ္ညစ္လြန္းလို႔ ဒီအရည္ေတြကို နည္း
နည္းေလးေသာက္လာခဲ့တယ္!!"
ဦးေရွ့ ယိုင္တိုင္တိုင္ရပ္ရင္း လက္မႏွင့္
လက္ညွိုးကိုေကြးကာ မ်က္လံုးေတြပါ ေမွးစင္းလ်က္ေျပာေနသည့္ yi fanဟာ
ေတာ္ေတာ္မူးေနပံုေပါက္တာမို႔ က်ြန္
ေတာ္အသာ ဝင္ထိန္းမိသည္ ။
"ဦး က်ြန္ေတာ္သူ႔ကို အေပၚေခၚသြား
လိုက္မယ္ေနာ္!!"
"ဖယ္စမ္း park chan yeol!! ငါ့အသား
ကို လာမထိနဲ႔"
က်ြန္ေတာ့္ကို ေဆာင့္တြန္းရင္းေအာ္လိုက္
ျပန္တာမို႔ ဦးကေတာ္ေတာ္စိတ္တိုသြား
ပံုရသည္ ။
"wu yi fan!! မင္းရိူင္းလွခ်ည္လား??
အကိုကို ဘယ္လိုဆက္ဆံေနတာလဲ??
ဒီလိုရိုင္းစိုင္းေနဖို႔ မင္းကိုငါသင္ေပးခဲ့မိ
လား??"
ဦးက စိတ္တိုတိုႏွင့္ yi fanကို ရိုက္မည္
ျပင္ေနတာေၾကာင့္ ေမေမက ဦးကိုထိန္း
ရေလသည္ ။
"စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ ကိုရယ္!! ကေလးလည္း
စိတ္ညစ္စရာရွိလို႔ေနမွာပါ!! မနက္က်မွ
နားဝင္ေအာင္ေျပာျပေလေနာ္!!"
"ေတာက္!! wu yi fanမင္းကြာ!!"
"chan yeolသား fan fanကို အေပၚ
ေခၚသြားလိုက္ေတာ့!!"
"ဟုတ္ေမေမ!!"
ေမေမ့စကားေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္လည္း yi fanကို တြဲကာ အေပၚတက္ဖို႔ျပင္မိသည္။
"မထိနဲ႔လို႔ေျပာေနတယ္ေလ!!"
က်ြန္ေတာ့္ကို တြန္းထုတ္ျပန္သည္ ။ က်ြန္
ေတာ္လည္း ဘာအမွားမွမလုပ္ပါပဲႏွင့္…
wu yi fanဘာျဖစ္ေနျပန္သည္လဲ??
"ေျပာေတာ့ ဂရုမစိုက္ဘူးဆို!! ငါဘာျဖစ္
ျဖစ္ မစိုးရိမ္ဘူးဆို ဘာလို႔လာတြဲေနျပန္
တာလဲ?? ငါ့ကို ကစားေနတာလားဟမ္!!
ေျဖေလ park chan yeol!!"
က်ြန္ေတာ့္ပုခံုးကို ဆြဲလႈပ္ရမ္းကာ ေဒါသ
တႀကီးသူေအာ္ေတာ့ သူ႔ကို အထိမခံရ သည့္အေၾကာင္းအရင္းကို သေဘာ
ေပါက္လာသည္ ။
ဦးႏွင့္ေမေမ့ကို ၾကည့္မိေတာ့ က်ြန္ေတာ္
တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အံအားသင့္စြာၾကည့္
ေနၾကသည္ ။
ငါဘယ္လိုေျဖရွင္းရပါ့မလဲ yi fanရယ္?
"မေျဖႏိုင္ဘူးမလား?? hk ငါသိေနပါ
တယ္ ဒီလိုပဲပါးစပ္ပိတ္ေနမယ္ဆိုတာ"
"ငါ့ကိုလာမထိနဲ႔!!"
လာကူတြဲသည့္ အိမ္အကူေကာင္မေလး
ကိုလည္း ေအာ္လႊတ္ကာ ေလွကားေပၚ
ယိုင္တိယိုင္ထိုးႏွင့္တက္သြားေလသည္ ။
တံခါးေဆာင့္ပိတ္သံ ဒုန္းကနဲၾကားရျပီး
ေနာက္ ဦးႏွင့္ေမေမ့ကို က်ြန္ေတာ္လွမ္း
ၾကည့္မိေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ကို ေၾကာင္အ
စြာၾကည့္ေနၾကတုန္း!!
က်ြန္ေတာ္စိတ္ညစ္ညူးစြာ သက္ျပင္းကို
သာ တြင္တြင္ခ်လိုက္မိရဲ႕…
~
~
~
11:30 P.M
(april 10, 2017- Mon)
#updateေနာက္က်သြားတာ ေတာင္း
ပန္ပါတယ္… ဇာတ္လမ္းကေတာ့ အရစ္
ရွည္ေနတုန္းပဲရယ္… ခုထိဘာမွမဘာရ
ေသးဘူးရယ္
#RyunSuuKrisYeol dateေပးလိုက္
ျပီေနာ္… message boardမွာ rpျပန္
လို႔မရလို႔ပါ