Note: Choco Pink is just a codename. Choco Young ang totoong pangalan ng ating bida <3
Choco's POV
"Goodmorning Choco" na pitlag ako nung maramdaman ko si Sehun na nakayakap sakin mula sa likod.
"Uy, morning. Coffee or breakfast?" tanong ko sa kanya, sabay halik sa pisngi niya.
"Both will do" sagot nito.
"Oh sige, pero toothbrush muna atsaka gigisingin ko pa si Chozer at nang maka breakfast narin siya" sabi ko. Tumango lang siya bilang sagot, pumanhik naman ako papunta sa room ni Chozer.
"Hey, baby. Wake up, time for breakfast ang go to school" gising ko. Dahan-dahan naman iminulat ni Chozer ang kanyang mga mata
"Goodmorning Mommy" bati niya sabay kiss sa lips ko
"Morning Baby. Bangon na at para maka ready kana para pumasok, ihahatid ka namin ni Daddy Sehun mo" sabi ko. Bumangon naman siya mula sa pagkakahiga at agad ko siyang giniya papasok ng banyo.
"Ihahanda ko lang ang damit mo. Pagkatapos mong maligo at magbihis baba na sa dinning area" sigaw ko
"Opo Mommy" sagot niya
Hays, what I like in my son. Ayaw niya ang bine-baby siya. Mag tatampo iyon. Maybe he get it sa tunay niyang ama. Bumaba na ako para makahanda na rin papasok ng office.
"Oh, where's Chozer?" tanong ni Sehun nung makitang mag-isa akong bumaba.
"Naliligo na. Alam mo na ang batang yun, masyadong indipendent, kahit na 3 years old pa lang, eh, ayaw mag patulong" malungkot na sabi ko. Lumapit naman sakin si Sehun at niyakap ako at i-cinomfort.
"Shhh. Its okay, lumalaki na ang bata. Ano kaba" sabi ni Sehun. Bumalik na kami sa kina-uupuan namin nung bumaba na si Chozer at nag sisigaw.
"Daddy. Can you tie my shoelace please" paki-usap niya. Natawa naman kaming pareho ni Sehun.
"Sure baby, come a little closer so i can reach your shoelace" sumunod naman ang bata sa inutos sa kanya.
"Akala ko, pati pag sintas eh alam niya na. Still he's our baby parin" sabi ko sabay himas ng buhok niya.
FF~
"Bye Dad, Mom" sigaw ni Chozer bago bumaba ng kotse. Kumaway naman ako sa kanya
"Ah, Choco, baka di ko kayo ma sundo maya, may business meeting ako dadaluhan sa isang mga branch ng company" paalam sakin ni Sehun.
"Okay lang, ako nalang maya mag susundo sa kanya" sagot ko.
Naka rating kami sa opisina na maraming bumabati samin. Dahil si Sehun ang tumatayong CEO, ako naman ang secretary niya.
"Sige, mauuna na ako, baka nandun na yung ka business deal natin eh"
"Sige. Go, nakakahiya kung ma late ka"
Agad naman akong dumiretso sa opisina ko. Naka salubong ko pa yung assistant Secretary at tinanong kung nasan si Sehun.
"Ah, nasa isang branch ng company natin, may ka business deal eh"
"Ah ganun po ba? Naku, pano na to. May gustong mag invest sa company natin and gusto niya na ngayun mismo ang meeting"
"Huh? Di ba pwede sa ibang araw nalang iyan?"
"Nako ang sabi po kasi ngayung araw lang daw po talaga eh"
"Sige na nga. Ipapunta mo na siya sa conference room. I'll be there within 5 minutes. Kakausapin ko lang si Sehun about dito"
"Sige po"
Agad ko naman tinawagan si Sehun. Pumayag naman siya na ako ang maki pag meeting. Buti nalang sinasama niya ako tuwing may meeting about this stuff. Pumunta naman ako sa conference room.
"Nasa loob napo siya" sabi sakin ng assistant secretary. Tumango ako at agad pumasok sa loob.
"*ehem* I'm sorry if I keep you waiting Mr.?" Pag kaklaro ko sa apelido niya. Lumingon naman siya.
"Mr. Sy, I'm Khalil Lillvo Sy and you're worth a wait" sabi nito na naka ngiti.
Napa takip ako ng bibig ng wala sa oras, hindi ma-aari ito. Am I dreaming? Umikot siya sa mesa at pa punta ito sa akin. Ini atras ko ang kaliwang paa ko. At dahan-dahang umatras, habang lumalapit din siya sa akin ng dahan-dahan.
"Choco" malambing na sabi niya. Napa pikit ako nung binanggit niya ang pangalan ko
"Wag kang lumapit. Please, stay away from me" pigil ko sa kanya
"Choco, I' am very sorry, dun sa pang-iwan ko sayo. I don't mean to leave you. Pero kailangan ko lang gawin for your safety" paliwanag niya. Ipinilig ko ang ulo ko,
"Bakit ka pa bumalik?"
"I told you I will be back"
"Para san pa? Para saktan nanaman ako? Tama na Khalil please, you cause too much pain. I am happy now in my life"
"Really? Now, Choco. Ganun lang ba yun kadali? Sige, hahayaan muna kita, basta tandaan mo ito. Babalikan kita, kukunin kita sa lalaking yun" at tuluyan ng lumabas ng kwarto si Khalil.
How can you do this to me. You are making me crazy, i wan't you back Khalil. Pero magiging selfish ako, pano na si Sehun? Ilang taon din siyang nasa tabi ko siya. Tapos iiwan ko lang siya ng ganun lang?
Ilang minuto rin ako nag stay dun sa loob at nag pasiya nang lumabas. Agad naman akong pumunta sa office ko. Nagulat pa ako nung makita kong nandun si Chozer at Sehun sa office.
"Mommy!!"
"Oh kamusta naman ang meeting mo?" tanong ko kay Sehun at niyakap si Chozer
"It goes just fine" sagot naman nito.
"Eh yung sayo? Balita ko napapayag mo si Mr. Sy, na mag invest sa company. Anong ginawa mo? Pihikan sa pag pili ng pag iinvestan si Mr. Sy. Ang galing mo naman kung ganun"
"Ah, eh, Hehe. Wala naman" medyo naguguluhan pa ako sa mga pinag sasabi ni Sehun. Pano nangyari yun, eh nag usap lang naman kami.
"Ah may gagawin ka pa ba? Kung wala na, halika na ihahatid na natin si Chozer kanila Mama" biglang sabi ni Sehun
"Lets go" sang ayon ko nalang
Khalil's POV
"Boss, susundan ba natin ang kotse na yun?" tanong ni Leo
"Sige" tanging sagot ko
Umusad naman ang sasakyan. Nung makita ko ang lalaking niyakap niya kanina alam kong masaya na siya ngayun. Pero di ganun kadali para sakin ang ibaliwala lahat ng pinaghirapan ko. Nangako ako dati na babalikan ko siya. Gagawin ko lahat upang mabawi ang pinaka mamahal ko. Kahit magkamatayan pa. Pag pasok nila sa bahay na iyon, lumabas ako ng kotse at lumakad papunta sa malapit sa gate. Tatalikod na sana ako para umalis sa lugar na yun nung may biglang pumarada na kotse sa likod ko at inuluwa ang nakasakay rito.
"Khalil?" tanong ng isang lalaki. Iniangat ko ang tingin ko sa lalaki.
"Atom!" sigaw ko
"Khalil. Kailan ka pa dumating atsaka bat nandito ka sa labas. Hali ka tuloy" aya sakin ni Atom. Agad naman kami pumasok. Pag pasok ng bahay rinig namin ang pag-sigaw ng bata at patakbo itong papunta samin. Agad naman sinalubong ng halik ni Atom ang bata.
"Tito Atom. Where's my pasalubong?" tanong ng bata. This child, may naalala ako sa mukha niya.
"Pasalubong agad di mo pa nga nagagantihan ng kiss si tito eh" pang aasar ni Atom sa bata
"Eh, ito na kiss na kita. Mwahh" at pinupog na ng halik ng bata si Atom. Twang tawa naman si Atom sa ginagawa ng bata.
"Here's your pasalubong" agad na iniabot ni Atom ang isang supot na may lamang chocolate.
"And tito, sino po siya?" agad naman ibinaling ni Atom ang tingin sakin
"Ah, siya si Tito Khalil mo" pakilala sakin ni Atom
"Kilala po ba siya ni Mommy and Daddy?" tanong niya. Parang kinurot ang puso ko. So anak talaga to ni Choco at nung lalaki na yun.
"Hmm, oo kilala siya ng Mommy mo but not your Dad" paliwanag ni Atom sa pamangkin
"Great! Cause i will introduce you to my dad" excited na sabi ng bata. Tinanguan naman ako ni Atom na tila ba sinasabi na 'sige na sumunod ka na'. Hinila na ako ng bata papunta sa kusina, kunga saan nandun ang lahat nag hahanda na for lunch.
"Mommy I brought your friend here. Tito Atom says he is your friend" sabi ng bata sa lahat. Agad naman na nilingon nila ang bata. Gulat ang makikita sa mukha nila. Lalo na si Choco.
"Khalil, kamusta? Kelan lang dating mo?" tawag sakin ng daddy ni Choco nang makabawi na sa pag kagulat.
"Ah hehe. Last week pa po" sabi ko na may pag galang
"Eh nabisita mo na ba ang papa mo? I mean your uncle?"
"Yes po. Last week din"
"Good. Now hows your living?"
"Fine sir" puno na pag galang ang sagot niya
"Hmm, I'm sorry about what happen a long time ago" maya sabi ng matanda. Napuno ulit nang kakaibang atmospera ang paligid.
"Its okay sir. I already forget what happen a long time ago" puno ng sinserong sabi ko
"Mabuti kapa at nakalimutan mo na ang lahat. Ganun lang ba kadali para sayo yun?" biglang sabat ni Choco, na kanina pang tahimik. Muli nabalot ng katahimikan.
"I'm sorry! Aakyat lang ako" biglang bawi niya. Mukhang na realize niya kung ano lang yung sinabi niya.
"No, ako na ang aalis. Mukhang nasayang ko na ang oras niyo. Atsaka may kailangan pa akong tatapusin" paalam ko sa mga ito. At tumalikod na ako.
Someone's POV
"Kailangan ko nang umuwi ng Pilipinas. Dad, nandun yung karibal ko sa buhay ni Khalil. I found that Khalil is still inlove with that biatch. I need to kill him"
"Sige na. Ako nang bahala dito. Kailangan mapupunta sa atin ang kalahati ng yaman ng mga Sy Groups of company"
"I know right daddy. Kaya nga kailangan natin mag tulungan upang matupad ang matagal na nating inaasam"
itutuloy-