ORL SPECIAL UD – JAMES POV
"I'm going to Manila. Get the earliest flight I can have."
"Is there something wrong, Sir?"
Nag-aayos ako ng gamit ko dito sa hotel room ko habang kausap si Tamara. Halos kagigising ko lang but there's no way I can calm myself after hearing her trembling voice on the other line. I know I have to be there in an instant. Something's wrong and I have to find out what exactly is going on.
But first, I have to be sure Adeline is okay.
"I'm not sure yet." Tumingin ako sa kaniya bago ko pinasok ang hawak kong damit sa maleta ko. "Don't tell me you'll stop me and force me again to go in my therapy."
Her face is always like this. Para siyang walang pakiramdam o iniisip. Good thing I can rely her with everything else that I need. For the past years, si Tamara ang naging reliable source of help ko sa lahat ng bagay. Hindi lang trabaho, maging personal life ko. She's my assistant for so many years, but she's also a friend na laging nandiyan if I needed one.
Just like when I found out that I have this damn illness.
Matagal ko ng nalaman na may sakit ako bago pa 'ko bumalik ng Pilipinas to meet Adeline. I'm undergoing therapy that time, but it's best describe as on and off therapy since I know I can still handle myself. Besides, there's a lot of things to be done in our family. Yeah, more on the business side.
When I got back to the Philippines, I was planning to meet Adeline and introduce myself as Jay – which nangyari naman. Though I was expecting that maybe, we can be more of that. But things didn't turn out well in my side but I'm fine, I guess.Besides, I know she's with someone who will take care of her higit pa sa kaya kong gawin.
But as I heard her voice, which is like a wounded animal, made me wonder what happen to the man she used to be her rock.
"Absolutely not. I know you wanted to see her."
I raised a brow upon hearing that. There's something in her voice that I'm not sure if I will be bothered or confused. I dismissed the thought afterwards. Over-thinking won't help.
"Yah, but not like this." Binalik ko ang attention ko sa pag-aayos ng gamit ko. "She's obviously not in a good condition. I wonder what Jarret have done this time."
"It doesn't matter, as long as you're there. You can do what he cannot."
I stopped. I'm not sure I like her tone this time. Umayos ako ng tayo and then I looked at her. "Is there something wrong, Tamara?"
She shook her head slightly. "I'm good, Sir." She cleared her throat and added, "I'll take care of your ticket."
I nodded. Sinundan ko siya ng tingin habang palabas siya ng kwarto ko. Nang marinig kong nagsara ang pintuan, I dismissed the idea that something's bothering her.
Kinuha ko ang phone ko sa night stand saka umupo sa gilid ng kama.
I dialled Jarret's number but it can't be reach. What's with him?
After that, si Leila naman ang tinawagan ko – Jarret's secretary.
<PHONE CALL>
JAMES: Leila.
LEILA: Mr. Martinez. Yes.
JAMES: Where's Jarret?
It took him three seconds before she answered what I'd asked.
LEILA: He's in Canada, Sir.
What the hell is he doing there?
JAMES: What's the agenda of the trip? It is about work, right?
LEILA: Uhm, Sir. Actually, he told me that it is about work and something personal.
JAMES: Is he serious!? Personal!?At this point of time?
Kung sa'n tatawag pa sa 'kin si Adeline dahil wala siya? What the hell is happening here!?
JAMES: Is that all you know?
LEILA: Y-Yes, Sir.
JAMES: You don't know who will he meet or where exactly your boss will go!?
LEILA: Sorry, Sir. Yun lang po ang gusto ni Sir Jarret na malaman ko.
JAMES: I'm not sure you're doing your job.
I want to tell her that she needs to learn from my assistant, she almost knew everything about me.
LEILA: Uh...S-Sorry, Sir. I ah—.
I heard her trembling voice on the other line. Though I'm away, and Jarret is her immediate Boss, I'm still the President of our company, second to the CEO.
JAMES: When is he coming back?
LEILA: Sir, honestly, he didn't say.
JAMES: What the f*ck is wrong with your Boss!?
I took a deep breath to calm myself. This isn't the time to lose control. I have to discover what happened before I get to her, and I needed it fast. Being blindsided to what's really happening is not how I work.
LEILA: Sorry, Sir. We just talk through emails.
JAMES: Emails? No calls at all!?
LEILA: Yes—I mean, No. Sir.
JAMES: Did the CEO know about this?
LEILA: Uhm, yes, Sir. But they assumed it has something to do with his projects.
I have to think. This situation doesn't feel right. And before I think about it, I said what my instinct is telling me.
JAMES: Run a search for this.
LEILA: Sir?
JAMES: You heard me, Leila. How long since huli mo siyang makausap sa phone at hindi sa email.
LEILA: Uhm...One month ago, Sir.
JAMES: D*mn it! One month!?
Napatayo ako and paced out.
JAMES: That's too long not to suspect that something bad happened to my brother!
LEILA: Sir, I'm sorry. It didn't come up to me—.
JAMES: It doesn't matter. Just do what I said. I don't have to elaborate myself. Do I?
LEILA: No, Sir.
JAMES: Good. Don't tell anything to my Father or my Grand Dad - for now. Once you tell Dad, everyone will know and it will be on a f*cking news. And don't ever tell it to Lolo, he's not in a good condition for this sh*t my brother is pulling out.
LEILA: I'll take note of that.
JAMES: Report everything to me starting the day he went out of the Philippines until now. I want every move, every place he went by, every people he met, give it to me. I'll only give you three days for that. I don't care how will you do it, I just need that report after three days. I'll be expecting your call. Am I clear?
LEILA: Yes, Sir.
JAMES: I'll let Tamara assist you with this. Work with her.
I was about to end the call nang maalala ko 'yung huling email niya sa 'kin.
Musta? Kilala mo pa ba ang mas gwapo sa 'yong kapatid? Mayaman na tayo. Tama na trabaho.Kita tayo, 'tol. Tawag ka kapag may problema d'yan, o sa 'yo. Okay?
Nakita ko lang ang email na 'yun after I get back from Australia. Nag-reply ako pero hindi na siya sumagot. Did he send that message to tell me something? Baka may problema pero 'di niya agad masabi?
JAMES: Leila.
LEILA: Sir?
JAMES: What's his mood bago siya umalis diyan?
LEILA: Ah...He looks okay but troubled. I mean, he told me na may kailangan daw po siyang ayusin bago siya makabalik. He didn't explain himself. Nothing's wrong with the company, or to any of his projects, so I thought he's talking about personal matters.
JAMES: And Adeline? Did she ask you about him?
LEILA: Yes, she updates his whereabouts almost every day after he told me na magpapa-extend po siya ng stay niya sa ____.
I ended the call after that.
Tsk! That email does tell something about his problem, or whatever is troubling him. But I think it's too late now para pagsisihan na hindi ko agad nasagot ang email niya.
My phone rings and I answered it right away nang makita ko na si Tamara ang tumatawag.
"Yes? Okay... Good. I'll see you at the airport by eight. You take care everything here. And...there's something I want you to work on. I'll run you the details when I get there in the airport. Fine, that's okay. Thanks."
Tumayo ako para isara ang maleta ko. Tiningnan ko 'yung wall clock dito sa kwarto at isang oras na ang lumipas after tumawag ni Adeline. My mind is playing tricks now, and it tells me that I'm physically stronger than before after that call.
But knowing that she's been crying, I can't force myself to get happy ngayong magkikita ulit kaming dalawa. Besides... She loves my brother and I'm not a fool to forget that.
Pupuntahan ko siya ngayon bilang kaibigan na kailangan niya.
That's all she needed from me. And I'll be damned if I won't take it so I can find the meaning of life again.
Wait a little more, Adeline. Things will get better, I promise.
Binuhat ko ang maleta ko saka naglakad papunta sa pintuan.
"Time to go."
******TO BE CONTINUED*****
ORL SPECIAL UD - RYDER'S POV
"Ready ka na?"
"Wait lang, magpapalit ako ng sandals."
"Oy, Ryder."
Lumingon ako sa likuran ko. Nakatayo do'n si Rey, or Kuya Rey tulad ng bilin ni Kuya Jarret na itatawag ko sa kaniya kahit na ayaw naman ni Rey dahil same lang daw ang edad naming dahil...kambal kami. Nakaharang siya sa tapat ng pintuan na animo harang bago kami makalabas ni Jenn dito sa bahay nila. Actually, if Kuya Jarret's not here, si Rey lagi ang nagsisilbing gwardya sibil kapag umaalis kami ni Jenn.
"Yes, Kambal!?" hyper na sagot ko.
Kaso, mukhang 'di eepek kay gwapong Rey.
"Wag mo 'ko, ma-kambal-kambal diyan. Sa'n mo na naman dadalhin kapatid ko?"
Natawa ako. Iba na talaga pag Kuya.
"Kakain lang kami sa labas. Sabado na naman. Konting happy-happy lang after ng exam niya."
"KUYA!!! SANDALI LANG KAMI!!!" sigaw ni Jenn mula sa itaas.
"YAN 'DIN SINABI N'YO NOON! INABOT KAYO NG ALAS-DYIS!!!" ganting sigaw ni Rey bago niya binalik sa 'kin 'yung tingin niya. "Ako napapagalitan sa inyo ni Jarret kapag ginagabi kayo ng uwi. Hanggang ala-siyete lang kayo."
"Oh!? Grabe naman 'yan, Kambal!" sagot ko.
He shook his head habang naka-crossed arms pa.
"Kahit wala pa si Jarret dito, inaasahan niyang gagawin ko ang tama bilang Gwapong Padre de Pamilya."
Padre de Pamilya?
"E sinong Madre de Pamilya?" tanong ko.
Nakita kong unti-unting umangat ang magkabilang dulo ng labi niya into a smile. Naloko na... Mukhang may tama 'to, ah. I mean, may napupusuan. Kayo naman.
"May girlfriend ka na?" tanong ko.
Inalis nito ang ngiti niya saka sinabing "Wala pa. Pero nakikita ko na na malapit na."
"Wow!" Tumayo ako saka siya nilapitan para tapikin ang likuran niya. "Ibang klase ka talaga e! Yung mga datingan mo, sabi ko na nga ba may matitisod—I mean, may mababaliw sigurado sa 'yo e."
"HAHAHAHA! Sinabi mo pa."
"Sino ba 'yan? Pakilala mo naman.Baka mamaya 'yung lagi mong nirereklamong nagtitinda ng pandesal sa panedirya 'yan ah?"
Sumimangot ang mukha niya.
"Hindi 'yun! Nakakainis 'yun. Sabi ko gusto ko ng medyo tustadong pandesal, pag-uwi ko sa bahay – sunog binigay sa 'kin!"
"Hahaha! Gano'n daw 'yun. Nagpapapansin sa gwapong tulad mo."
"Oo nga e. Buti na lang hindi gano'n ang anghel ko."
"Anghel? Sino nga?"
"Si Miss Wendy."
Wendy? Hindi naman siguro Wendy ni Ate Adeline 'yan.
"Sa'n mo nakilala?"
Tumingin siya sa 'kin na parang nagtataka ang mukha. "Hindi mo kilala 'yung matangkad, sexy, nuknukan ng ganda, parang lumabas lang siya sa mga billboard, at syempre – patay na patay sa 'kin, si Miss Wendy Roberts."
"Patay kang bata ka," bigla ko nasabi.
"Patay na patay talaga siya. Hahahaha!"
"Sigurado ka? Hindi ikaw 'yung mamatay—este, patay na patay? Hindi k aba nagugutom lang? O kaya nasobrahan ka sa pandesal? Hindi ba?"
"Hahaha! Ano ka ba, masanay ka na sa 'kin. Si Jarret lang naman hindi e. Wala kasing pagtanggap sa sarili 'yon na mas may itsura naman ako sa kaniya."
"Eh...siguro nga."
"Okay na 'ko," narinig kong boses ni Jenn kaya napalingon na 'ko sa kaniya. Pababa siya ng hagdan."Kuya, promise, uwi kami kaagad."
"Ala-siyete, uwi na kayo."
Napatingin ako sa relos ko. Eleven twenty-four na... Babyahe pa kami tapos mga ilang oras na magtatalo sa'n kakain, and then—"Eight na lang, last tawad," bigla kong sabi.
"Alas-otso? Nako, hindi na. Baka—."
"Sasamahan kita pumunta sa bahay nina Wendy—I mean, Ate Wendy."
Parang biglang nagkorteng puso ang mga mata niya pagkarinig niya no'n.
"Sige, alas-nuebe."
"Hahaha! 'Yan ang gusto ko!" Sabay akbay kay Rey.
"Kuya talaga," sabi naman ni Jenn.
"Pero oras-oras mag-text kayo sa 'kin. Ryder, bubugbugin kita pag may nangyari sa kapatid ko."
Tinanggal ko 'yung pag-akbay ko saka inuring siya nang bahagya palayo sa pintuan.
"Alam ko 'yan. Dalawa pa kayo ni Kuya Jarret bubugbog sa 'kin."
"Tama!"
Sumenyas na 'ko kay Jenn na lumabas na bago pa magbago isip ng Kuya niya.
"Bye, Kuya! Text ako mamaya."
"Ge, ge, ge."
Nang makalabas si Jenn, nagsalita ulit ako.
"At isa pa, Rey, dalawa naman kaming bantay niya."
Napakunot ang noo ni Rey pagkasabi ko no'n.
"Dalawa? Sino?"
"Sino pa ba?Ge, una na kami."
Naglakad na 'ko palabas ng gate. Sigurado, nagulat si Jenn pagdating niya ng sasakyan ko. Pero alam ko namang, matutuwa rin siya. Nang makarating ako sa tapat ng sasakyan ko, napansin ko na agad na parehas silang tahimik sa loob ng sasakyan. Maybe, I'm right all this time. Sumakay ako sa driver's seat saka nagsuot ng seatbelt.
"All set?" tanong ko.
Parehas lang silang umiling at kulang na lang matawa ako sa kanilang dalawa. Pinaandar ko ang engine saka kami umalis sa tapat ng bahay nina Jenn. Nang hindi na 'ko makatagal sa katahimikan nilang dalawa, unlike the old times kapag umaalis kami, nagsalita na 'ko.
"Dapat hindi talaga sasama 'tong si Michael, buti napilit ko."
Umismik lang si Michael at tumango naman si Jenn habang nakatingin sa 'kin sa rear mirror. Ano ba naman 'tong dalawa...
"Uumpisahan ko kaysa mamaya aabutin pa tayo ng mga isang oras sa pagpili. Ano?Sa'n tayo kakain? Let's have lunch first."
"Anywehere."
"Kahit sa'n."
Napakunot ako ng noo.
"Pinahihirapan n'yo kong dalawa. Ano ba? Nag-away ba kayo?"
Parehas silang napatingin sa 'kin. Did I hit the jackpot? Or...not?
"Para kayong mga sira. Ano ba? May LQ ba kayo?"
"What!?"
"Ano???"
Bigla akong natawa.Sa totoo lang, matagal ko na namang nahahalaata... Matagal ko ng napapansin, at nararamdaman na rin. Kilala ko si Michael, matagal na kaming magkaibigang dalawa. At malakas din naman akong makaramdam pagdating kay Jenn, o sa kahit na sinong babae, pagdating sa special affection nila sa gusto nilang lalaki.
These two had each other's eyes for quite a long time.
Yeah, I'm sure about that now.
Well, for the past four years na magkakasama kami, I have to admit na no'ng mga unang dalawang taon, I have this feelings for Jenn. She's like the girl I wanted to be with ever since makita ko siya. Mabait, reserved, masipag, maalalahaanin, at totoong maganda rin naman kahit walang effort tulad ng iba. At habang tumatagal, I knew na I'll do anything para patawanin siya, protektahan, o alagaan tulad ng ginagawa ni Kuya Jarret.
Yeah, that pretty sums it all.
My affection for became friendlier and little closer to a brother. I mean, kabanggaang balikat niya kapag kailangan niya 'ko, or pwede ring iyakan niya dahil bumagsak siya sa isang subject at ayaw niya sabihin sa mga Kuya niya, I am that.
And there's Michael.
He's the same with me. He became protective of her, always there when she needed someone to be with, or making sure that everything's fine with her. The difference is, his feelings were not the same of me, and it's different.
Michael likes her – a lot.
The fact na lumayo siya nitong mga huling lingo sa 'min, alam ko na kung ano'ng dahilan niya. Kaso...mukhang marami pa siyang nakikitang dahilan para hindi ako tabigin sa isang tabi at sabihing F*CK OFF!
Maybe a little push would help.
Nang makarating kami sa tapat ng restaurant na napili kong kainan, at wala naman silang tanggi, pumasok na rin kami. Pero bago 'yon, I think a little getting on his nerves will be fun. Mabilis kong binuksan ang pintuan ni Jenn bago siya makababa at saka in-offer ang kamay ko para hawakan niya para alalayan siya. Though I know medyo OA dahil hindi naman mahirap lumabas ng sasakyan ko lalo na at naka-jeans naman si Jenn. Pero ginawa ko pa rin.
Halatang nagulat si Jenn pero inabot pa in niya ang kamay ko saka siya bumaba. Yeah, in my peripheral view, nakikita kong nakalingon sa 'min si Michael. At nang hindi ko binitawan ang kamay ni Jenn pagkasara ko ng pintuan niya, malakas namang sinara ni Michael ang kaniya.
Napatingin kami ni Jenn at halatang kinakabahn na naman siya sa mood ng kasama namin. Hinigpitan ko ang kapit sa kanya to assure her. Bago pa 'ko makapag-aya pumasok, nauna na sa 'min si Michael.
"Someone's mad..." bulong ko.
Pagkapasok naming sa loob, nakita kong nakaupo na si Michael sa isang table doon na katabi ng bintana. Nakatingin siya sa labas habang umiinum ng tubig. Lumapit kami sa kaniya habang nagpipigil ako ng ngisi.
Una kong pinaupo sa kabilang side si Jenn at saka ako sumunod.
Inabot ko ulit ang kamay nito mula sa ilalim at saka pinatong sa mesa ang magkahawak naming mga kamay. Napatingin naman ang mga mata ni Michae do'n kahit hindi ditto nakalingon ang mukha niya. Kinuha niya ulit ang baso ng tubig niya saaka straight na ininum.
I'll take a mental note that he needs something stronger later after this.
"Sir, Ma'am, here's our menu for this day."
Saka inabot sa 'min isa-isa 'yung menu card ng resto. Sinubukang kumawala sa pagkakahawak ko si Jenn pero mas hinigpitan ko ang kapit sa kamay niya, Lumingon ako sa kaniya at saka ngumiti. Hindi naman nabawasan ang pangamba sa mukha niya kahit na matipid siyang gumanti ng ngiti sa 'kin.
Let me handle this.
"Anything you want to order?" tanong ulit ng lumapit na server sa 'min.
Habang nakatingin ako sa menu card, nagsalita ako.
"For starters, can you give us drinks? Orange juice and Iced tea for the both of us." Tumingin ako sa server. "And maybe...a cold water for my friend here." Lumingon ako kay Michael, nahuli ko siyang naakatingin sa kamy namin ni Jenn pero mabili niya 'tong binawi at saka tumingin sa 'kin. "I think init na init ka. Kanina ka pa umiinum ng tubig."
Tinitigan niya lang ako na parang kakainin niya 'ko ng buhay sabay sabing D*mn you, Ryder.
I have to stop myself bago ako matawa sa harapan nila.
Umalis ang server pagkatapos makuha ang mga orders namin. Nang ihatid naman ang mga pagkain na for sharing sa table, mabilis kong inasikaso si Jenn. Alam kong hindi na komportable si Jenn sa ginagawa ko pero kailangan ko siyang magtiis ng kahit sandali pa para lang magising ang kaibigan kong 'to na paulit-ulit na 'kong binubugbog sa utak niya.
Nang matapos kaming kumain, umalis ulit kami para naman pumunta sa mall to watch the film na matagal na naming inaabangan bago pa hindi nagparamandam si Michael sa 'min. Bumili ako ng ticket mag-isa to give them the priviledge of being alone para makapag-isip pa 'ko ng gagawin ko. Sinabi ni Jenn na bibili na lang muna sila ng Popcorn at drinks.
Mga five minutes lang, nakita ko na sila at mukhang walang development dahil mukhang hindi namans ila nag-uusap.
At nang makalapit na 'ko sa tabi nila, umakbay ako kay Jenn saka inabot kay Michael ang ticket niya. I heard him groaned pagka-akbay ko kay Jenn. Halata namang nagulat si Jenn sa ginawa ko pero hindi naman niya pinansin pa , but nevertheless – she's uncomfortable. Sorry, Jenn. Konti pa... Pumasok kami sa cinema nang nakasunod sa likuran naming ni Jenn si Michael. I have to be alert baka mamaya, may gawin na sa likuran ko si Michael ng hindi ko alam.
HAHAHA! Of course, that's a joke.
Hindi pa siguro ngayon, baka mayamaya pa.
Sa balcony kami umupo at pinauna kong pumasok si Jenn saka ako sumunod, and then si Michael. Pagkaupo namin, binalik ko ang pag-akbay k okay Jenn hanggang sa mag-umpisa na ang movie. I may not see him looking at us pero ramdam ko namang 'yun exactly ang ginagawa niya ngayon. Nagpapanggap akong nag-eenjoy ako sa movie kahit alam kong sobrang kumukulo na ang dugo ng katabi ko.
Mayamaya pa, hinawakan ko ang kamay ni Jenn gamit ng isa ko pang kamay. I felt her froze kaya dumulong ako sa kaniya.
"Sorry, Jenn. I know naiilang ka na pero trust me – I'm not doing this for my own enjoyment. Do you trust me?" tanong ko.
Tumango lang siya.
"Nice. Basta... Hintay ka lang. And...brace yourself."
Lumingon siya sa direction ko ng konti, confusion is visible in her eyes. Ngumiti lang ako in response saka ko mas hinigpitan ang pag-akbay ko sa kaniya na halos hinihila ko na siya palapit sa 'kin. RAmdam ko na ang pisngi niya sa dibdib ko and I know someone's fuming beside me.
Habang nakatingin sa ako sa screen, pabulong akong nagsalita that I wished maintindihan ni Jenn. Nilapit ko ang labi ko sa tenga niya para siguradong siya lang ang makarainig.
"Count one to five pagtapos ko magsalita then say, 'ano ba, Ryder."
I know Michael is just seconds away from his beast mode since sobrang diin nan g kamao niya habang nakapatong sa arm rest ng upuan ko.
Lilingon sana sa 'kin si Jenn pero hinndi ko siya hinayaan at mas hinigpitan ko pa ang pagkakaakbay ko sa kaniya.
"Now..."
1... 2... 3... 4... 5...
Like a whisper, but enough para marinig ng katabi ko, she said, "A-Ano ba, Ryder..."
Then like a cue, naramdaman kong gumalaw si Michael at wala na 'kong nakita sa screen as he pulled Jenn away from my arms at saka niya 'ko hinila patayo.
"What the f*ck!?" nagpapakainosente kong sabi.
"Are you nuts!? Can't you see she's not okay!? What are you, a f*cking maniac!?"
Okaaay."Woaw, pare. Maniac!? Seriously?"
"Mga Sir, do'n po tayo sa labas. Nakakaistorbo po tayo sa mga nanonood."
Pero parang walang naririnig 'tong si Michael dahil hawak pa rin niya ang front shirt ko.
"Ryder... Michael..." narinig kong sabi ni Jenn.
"Don't touch her like that," mahinang sabi ni Michael.
"What!?" Sabay alis ko ng kamay niya sa damit ko. "Ano bang sinasabi mo?!"
"No, don't touch her, at all." Inabot niya'ng kamay ni Jenn na aktong hihilahin na niya 'to paalis do'n. "I'm warning you."
"Sandali—."
At saka sila tuluyang umalis sa sinehan. Tumingin ako sa mga security.
"Sorry, mga pre! Medyo... may LQ kami ng kaibigan ko."
"Ano ba 'yan, panira naman ng mood."
"Oo nga."
Bumalik na 'ko sa upuan ko saka inabot yung popcorn ko na hindi nalaglag tulad ng kina Michael sa pagbi-beastmode niya. Naka-pause pa 'yung movie at saka lang tinuloy nang makasiguro silang wala ng iistorbo sa panonood.
Tsk tsk tsk...
Magtitiwala na lang ako kay Jenn na lilinisin niya ang pangalan ko.
Though I'm still not sure kung makakaligtas ako sa pambubugbog niya kapag nalaman niya'ng totoo.
I'm a good friend, after all.
Kunin ko na kaya number nung girl barista?
Tumunog ang notification ng messenger ko. Nakita ko 'yung mukha ni James kaya binuksan ko agad. Hmm...
MESSAGE FROM JAMES: Hey, I'll be there tomorrow morning. Let's meet in the afternoon after I went to Adeline's house. Don't tell it to Lolo, though I know Dad will know it kahit hindi ko sabihin. Base on your FB posts, I don't think you have any idea what's going on with Jarret's life. Are you too busy with women!? Drop whatever you're doing and we have to talk whenI get there. RED-F*CKING-ALERT.
Okay? James never swearskung walang matinding dahilan. At hindi niya 'ko nire-reprimand sa mga "relationships" ko kung walang seryosong nangyayari. At pupunta siya kay Ate Adeline? Bakit!? Ngayong uuwi siya after ilang years, mukhang hindi maganda ang nangyayari. At bakit wala akong alam!!?
Teka...nasa'n nga ba si Jarret!?
*******TO BE CONTINUED********
AUTHOR'S NOTE:
OKAAAAAAYY!???? HAHAHA!
THIS IS NOT A DRILL – THIS IS RED-FCKING-ALERT.
ACCDG. KAY JAMES. (/**)/
JAMES IS BACK.
THE BIG BRO IS READY TO TAKE YOUR WORLD.
AYUSIN NI LEILA ANG PAG-SEARCH – MALILINTIKAN TALAGA SIYA.
WAG NA MPASAMAHIN SI TAMARA! PAPATOKHANG KO SIYA. HAHAHA
AT ANO NAMAN KAYA ANG MAGIGING REAKSYON NIO MICHAEL SA PAG-BEASTMODE NIYA KAPAG NALAMAN NIYA ANG GINAWA NI RYDER. HAHA! AT ALONE ANG DALAWA <3 YIIIH
ANYWAYS! SALAMAT SA PATIENCE.
HINDI MUNA AKO MAG FULL LENGTH UD FOR NOW (THIS MONTH) DAHIL MAY TINATAPOS AKONG NOVEL ;) ABANGAN NYO RIN 'YUN AH!!!
SHARE THE LOVE!
VOTE WITH PAK!
COMMENT BEFORE YOU LEAVE!
MWAH!
ABCastueras