Wonu's
IT'S GRADUATION DAY!!!!
Si Mama, Jungkook hyung and his friends, my friends- bASTA LAHAT SILA DUMALO. Opkors nandun din ang pamilya ni ano hehehe Mingyu.
Before the program started, everyone greeted each other. Nakahiwalay kami ni Mingyu dahil kami nga ang bida sa araw na ito pero natatanaw pa rin namin sila. Nasa bandang likuran ang mga gagraduate at nasa mga kanya-kanyang upuan naman ang mga dumalo. May nagkakamustahan, nagchichismisan, nagpipicturan at marami pang iba. Sina eomma nakikipagkwentuhan dun sa katabi niya. Tapos yung mga kaibigan ko- teka asan sila?
"Emo Boiiiii!" Rinig kong sumigaw si Jeonghan hyung papalapit sa akin mula sa likuran ko, nakipagsiksikan sila makapunta lang sa akin.
"CONGRATS HYUNG!" Sigaw naman ni DK. Nahihiya na ako hah, formal 'to tapos ang ingay nila but well, it's okay. Graduating na eh.
Everyone embraced me. "Hyung congratulations, sa susunod nalang regalo ko hehehe," sabi naman ni Seungkwan.
"Hoy, graduating ka na. Huwag ka na ulit iiyak hah." Jihoon said as he handed me a present, ni hindi man lang tumingin sakin, napaka pabebe talaga nitong liit na 'to. Oh! I just remembered, gagraduate na rin pala si Jun, Hoshi hyung at Jihoon hyung sa susunod na mga araw sheyt.
"Hindi na iiyak yan! Diba hyung?" Dokyeom exclaimed, what a noisy mouth he has, pero napakabait ng kabayo naming ito.
"Kapag umiyak ulit yan dahil sa sunog na yun, hindi na ako magpipigil hah. Susugurin ko na sila sa bahay nila." Jeonghan gestured na para bang tanga dahil sa ginagawa niya. I love this crazy people.
"Walangya talaga kayo," I chuckled, pero medyo naluluha ako hahaha, tapos na kasi talaga lahat. Ang tanda ko na pala, and this will be the start of something new. "Bakit niyo ko nikocongratulate eh hindi pa nga ako nakakagraduate, hindi pa nagsisimula program,"Everyone laughed realizing their mistake.
I heard someone, sinisipon. "...hyung gagraduate ka na talaga," umiiyak si Kwan. Kahit kailan iyakin talaga 'to. Just a sign that he has a pure heart. Kapag ito sinaktan ng noo na yun, hindi na siya sisikatan ng araw. I swore.
"Oh, bakit ka naman umiiyak, dapat nga ako ang maiyak eh." I caressed his blonde hair. Before I knew it, Jeonghan hyung was also sobbing. Followed by Jihoonie. Awe, these precious yet abnormal people...I love them.
"Hoy huwag niyo naman akong paiyakin dito guys, nakakahiya." I laughed together with Seokmin. Alam kong nagpipigil rin siya. Sa pamamagitan nito, napipigilan naming maluha. Kung maluluha man kami, ang excuse namin ay 'dahil sa katatawa'.
"...eh k-kasi naman emo boi, ang l-laki na ng pinagbago mo, hindi ka na k-katulad nung d-dati na...na w-walang pake at laging nabubully..." Jeonghan stated, busy sa pagpupunas ng luha niya.
"Bahala ka hyung, bawas ganda ang pag-iyak hehehe," biro naman ni Seokmin kaso lalong naiyak si Jeonghan hyung.
"Oo nga Wonwoo. Palaban ka na ngayon...." buti pa si Jihoon marunong magmanage ng emosyon. Lumuluha nalang siya ngayon, kanina kasi umiiyak. He has a tissue in one of his hands. Pinupunasan nalang niya ang mga namumuong luha sa gilid ng mata niya bago pa ito bumagsak sa kanyang pisngi. "Kung kailangan mo ng magandang panghampas, willing talaga akong magpahiram ng gitara," he also said. Seryoso siya dun.
I remembered Jeonghan hyung. Niloko kasi siya dati nung ex niya tapos pinahiram ni Jihoon yung puti niyang gitara, pagbalik ni hyung...grabe, sa gitara ako naaawa hindi sa ex niya. Ang ganda ng gitarang yun tapos sinira lang. Hayss...ang yaman kasi ni Jihoon eh tsk. "Jihoon wala akong balak humiram ng gitara sayo kasi sayang," he chuckled.
"Ako nalang Hoonie hyung hehehe," Seungkwan said. Inirapan lang siya ni Jihoon.
Nagstop na yung music na pinapatugtog sa venue. Every candidate knows what this means. Nagsi-ayos kaming lahat ng mga sarili namin at pumila ng maayos para sa marcha.
"Thank you guys, mabuti pa bumalik na kayo kasi mags-start na ang program." I reminded them bago mag-ayos. Sumunod naman sila.
Then, napatingin na naman ako kay Mingyu.
hINDI MO MAIIWASAN KASI ANG TANGKAD NIYA! NAKAKAANGAT YUNG HEIGHT NIYA SO AGAW PANSIN TALAGA SIYA!!1! Hindi kaya ako intentionally na tumitingin....HINDI TALAGA PROMISE
O- Bati na pala sila?
Nakita kong nagaapiran yung barkada niya. Pero this last month kasi, hindi sila nagpapansinan, blinock pa nga eh. Pero ayos na pala sila? Then...that's good.
I stopped looking at them and started to pay attention to the emcee. "Everyone, please settle down before the program starts. Kindly turn off your smart phones..." she started giving reminders.
I still don't know what to do. Nakapagdecide na ako na hanggang ngayon lang ako magkakagusto kay Mingyu, I still have time left after graduation. Will I talk to him? But, he might not talk to me. He hates me, I think.
I also wanted to do something I've always wanted to do to him. Gawin ko kaya ngayon? Graduation gift niya sakin.
It's decided then. I will talk to Kim Mingyu after this graduation ceremony.
"...ladies and gentlemen, may I present to you..."
Gagraduate na ako!
-----
Picture diyan, picture doon. Iyan naman palagi ang scenario kapag tapos na ang graduation. Nauna na ang pamilya ko sa bahay dahil may surprise ata sila pero kunwari hindi ko alam syempre.
Kanina pa maraming nagpapapicture sa akin. Halos lahat babae. Kanina nga nagtatampo pa si Jeonghan hyung kasi inuuna ko pa daw ang fangirls ko kaysa sa mga kaibigan ko, but later on pati sa kanya ang dami na ring nagpapapicture kaya inuna muna talaga namin sila. I was also surprised Dokyeom is popular.
Si Jihoon at Kwan biglang nawala. But then I saw them with their baes. Si Seungkwan kanina pa sinusuyo ni Vernon, nagseselos ata kasi marami rin nagpapapicture kay Vernon na babae. Oh I forgot to tell, kailan lang umamin si Vernon, pero hindi pa sila ni Kwan. Eh alam niyo naman si Kwan, masyadong possessive yun when it comes to Vernon and clingy siya.
Walangya, si Jihoon pala hindi ata babe niya ang kasama...? Not sure, kasi si Seungcheol ang kasama niya. Diba dapat si Hoshi? Oh my g0sh.
Jisoo was also here, he is rejecting every female who asks for a picture with him. Hindi mapagkakaila na isa siya sa mga pinakagwapong tao na makikita mo kaya gugustuhin mo talagang magpapicture, kaso wala. Bawal siya. Lalo na't matanglawin ang mata ni Jeonghan.
Alam ko naman na hindi nag-aaminan ang dalawa pero pusang gala, halata naman sila. Para silang MU pero hindi sila nag-aminan (luh siya anu daw). Marunong naman kasing makiramdam si Jisoo kaya kahit hindi sila, iniiwasan niyang gumawa ng kahit anong makakabother kay Jeonghan. Patay na patay si Hong sa anghel namin eh.
Hoshi was staring at Dokyeom, parang may nagbobother sa kanya, mukha siyang natatae. His face scrunched while looking at Dokyeom. What the hell is Hoshi thinking. Wala naman ginagawa si Dokyeom na mali.
Nandun rin ang Junhao. Ayun nagseselfie sa may fountain. Nahuhuli ko rin na nagnanakaw ng halik si Jun, walangya talaga 'tong dalawa, walang pinipiling lugar hayss. But it's good that Jun's in a great condition.
Dino was not here, he went back to Japan, may mga aayusing papeles.
Balik tayo sa akin, tapos na sila magpapicture lahat so ako, sinusulit ko nalang yung huling araw ko dito sa school na 'to. Kahit saan ako tumingin, may memories akong nakakalap. Lalo na dun sa daanan na shortcut that leads to the back of the school....mamimiss ko 'to.
Nakapikit ako habang nakaupo sa may bench nang biglang may umakbay sa akin. "Hindi ka pa namin nakocongratulate, Mr. Magna Cumlaude." He ruffled my hair. When I opened my eyes, they are surrounding me, yung barkada ni Mingyu. When my eyes found my circle of friends, they are doing the same with Mingyu. Nakapalibot rin sila sa kanya.
"CONGRATULATIONS WONWOO!" they said in chorus dahilan para mabalik ang atensyon ko sa kanila imbes na dun sa mga kaibigan kong baka kung ano na ang ginawagawa kay Mingyu. May cake pa silang maliit na inihanda para sa akin. How sweet :)).
"Thanks guys." Is all I can say. They shook my hand and then gave me a gift na galing daw sa kanilang lahat. I am thankful. So thankful for this big day.
Nagdisperse sila pero naiwan si Cheol hyung. "Kausapin mo yung buang naming kaibigan sa rooftop. Sabihin mo na gusto mong sabihin, okay? No regrets Wonwoo, no regrets." He whispered then he smiled and left me.
I will, hyung.
No regrets.
Napansin kong nilubayan na rin nina Jeonghan hyung si Mingyu and Mingyu has this...nonchalant expression again. Mukhang hindi siya pinagmalditahan ng mga kaibigan ko. He seems fine.
Papunta sa akin sina Kwan kaso nilagpasan lang ako. Jeonghan hyung bumped my left shoulder, "kausapin mo sa rooftop yun, bago pa mag fireworks display." He whispered and winked. Plinano ba nila 'to?
Huminga ako ng malalim bago humakbang patungo sa kinatatayuan ni Mingyu. Shit, kinakabahan ako. This might be the last time I'll see him kasi baka sa ibang bansa ako magtrabaho at sumama ako kay Jungkook hyung sa US.
Kaya mo 'to Wonu.
Nakatingin siya sa gawi ko habang naglalakad ako papunta sa kanya and FUCK I THINK MAGIGING AWKWARD ANG USAPAN NAMIN. He looks so handsome today tho....jUST SAYIN'.
Isang hakbang nalang at nasa harap na niya ako. Parang nagslomo lahat. Hindi siya nakatingin sa akin, he was looking down. Palagi nalang.
When I reached him, ako ang unang nagsalita. "Congrats." Watdafok iz DAT WONWOO ANG LAMYA MO HUHU. I screamed in my head. Sa dami ba naman ng pwedeng ipangbati, ayun pa.
"Congratulations, Magna Cumlaude ng batch namin." He smiled. Pati mata niya nakangiti.
There's really something different in his face. I can't figure it out though.
He offered a hand so I took it. Shake hands, how formal. Hindi siguro kami ganito kaawkward kung- aISH TAPOS NA YUN HUWAG NA NATING BALIKAN. Napagdesisyunan ko na sulitin nalang ang moment na 'to. Once in a life-time 'to.
"Akyat tayong rooftop?" Alok niya. Yiee-char.
Kinakabahan akooooo!
"Tara." I muttered. Kasalukuyan kong kinakagat ang dila ko. Somehow, it makes me feel happy. I can't help but smile.
Eto na talaga.
----
HWAITING LANG WONWOO!!!