hi! here's the next update!
waaait!
IamJohnnnn Super Thank you sa pagiging super supportive! :)) ^_^ Malapit na ang KimXi! :)) Wait lang tayo!
------------------------------------------------
After nong oras na na-blackout yung buong paligid ko, I woke up in a Familiar room. Hospital Room to be precise.
Napatingin ako sa right side ng bed ko. Nakita ko si Glady na natutulog sa Couch. Hinanap ko siya pero wala eh. Wala siya. Maybe that was only a Dream. A Beautiful Dream.
Siguro matagal ko na tong nararamdaman ko kay Marky pero pinipigilan ko lang. And maybe because he likes me too right? Maybe this is the right time to tell him everything he needs to know. Tha I love him ever since he's there.
Oo nga no? Eight years na kaming magkaibigan. Nag-aaway paminsan-minsan. Tinatarayan, but he never ever left me alone. I'm so lucky having him in my life.
"O? Gising ka na pala.."
Napatingin ako sa nagsasalita. It's Him, staring completelt at me with that worried but relieved look and that gorgeous smile. Tumango lang ako and I smiled back. Hindi na ako magsasalita, kasi kung magsasalita ako baka may masabi pa ako na hindi tama. Kahit na gusto ko siyang tanungin about sa nangyari sa akin. Wag na..
Yun ang sinasabi ko sa sarili ko, pero iba yung sinisigaw ng damdamin ko. Gusto ko rin namang malaman niya ito diba? I love him, I don't care if he doesn't feel the same way.
I don't care of being hurt anymore.
"Next time kasi, wag kang nagpapagod. Tingnan mo.. imbes na ikaw yung Nurse, ikaw na yung nina-Nurse." Tinitigan ko lang siya habang sinesermonan ako at binabalatan ang orange na dala niya kanina. "Nag-Hyperventilate ka kagabi.. buti na lang talaga at sinundan kita kagabi kasi kung hindi na--" nakatigin lang siya sa binabalatan niyang orangce nun.
"Marunong ka sa Math diba?"
"Huh?" tinignan niya ako tapos inabot niya yung Orange.
"I mean Favorite mo ang Math, so Marunong ka sa Math."
"Oo. Bakit? Marunong ka din na--."
"Can you replace my X without asking why?" I looked at him. Kitang-kita mo yung confusement sa mukha niya. Nagtataka talaga siya.
Hindi ko alam kung saan ko kinuha yung lakas ng loob ko ngayon, pero wala ng bawian to. Nasabi na ang dapat masabi. It's now or Never.
"This is Crazy. I know.." tapos nagsmile ako, yung papilit. Nahihiya na rin kasi ako. Huminga ako ng malalim. "Napanaginipan kita kagabi. In my dream you said you loved me and K-kissed me. Pero ang tanga ko kasi wala akong nasabi at kinompare pa kita kay Jed. Nag-walk out ka.. You didn't give me a chance to tell you how much you mean to me and how much i love you.. Kanina na-realize ko baka wake up Call yun." Kahit nahihiya ako pinilit kong makipag-eye to eye sa kanya. Kasi nga mas makikita mo yung sincerity kung sinasabi ko yun habang tinititigan siya sa mata.
Nakatayo lang siya ng tuwid nun. He's back to his normal facial expression. It's like na-answer ko yung mga tanong niya sa sarili niya kanina.
"In my dreams I wanted to tell you na kahit hindi ikaw yung nauna ikaw naman ang bumuhay ng mga pangarap ko, ng mundo ko.. at ng ... Puso ko.. Tama man o Mali, Mahal kita.." Then I looked down.. Hindi na kinaya na ng dibdib ko ang mga titig niya. Feeling ko kung magtatagal na ganun baka ako yung bumigay at mahalikan ko siya. He's very tempting you know. "Hindi ko alam kung bakit.. kailan.. pero Mahal kita.. Mahal na mahal."
Mula knaina hindi pa rin siya nagsasalita. Ano ba? Nabingi ba siya? o Ano? Hiyang-hiya na ako sa mga pinagsasabi ko pero ano man ang magiging resulta nito hindi ako manghihinayang. I'm just being true to myself and to him. I don't think that is wrong. Pero that moment I wanted to ask myself 'Tama pa ba?'
Inangat ko ulit yung ulo ko. Tinignan ko siya, nakatitig lang siya sa direksyon ko pero parang wala. Blank lang. Walang reaction. Baka hindi niya narinig? One more..
"I Love you Marky... sa Loob ng *8 years minahal kita more than jus a friend.. hindi ko lang pinansin kasi nirerespeto ko yung friendship.. I love you.. " then I clossed my eyes. Sa hiya. Sa takot. Yes takot na mareject ako kahit alam ko na posibleng mangyari ito. Hindi ko naman kasi alam ano yung naglalaro sa isip niya.
As in Zero. Wala. Galit ba siya? Ayaw ba niya? Hindi naman niya kailangan na pilitin yung sarili niya eh kasi hindi ko rin naman siya pipilitin. Kung ayaw niya rerespituhin ko.. Ano na baa?? Sana naman magsalita siya.. Ano naa??
Ilang seconds lang yung lumipas I can feel something in front of me moving. Hindi ko magawang imulat yung mga mata ko kasi natatakot ako baka kung ano yung nasa harapan. Ospital pa naman yun.
"Twas not a Dream babe." tapos na feel ko na lang na-touch na yung lips niya sa Forehead ko. I opened my eyes. I saw him in front of me. Touching my face.
"You mean?? " Talagang totoo yun? at hinimatay ako sa pagtatapat sa kanya kagabi?
"Yes! Kaya nga nagtataka ako sa mga sinasabi mo kanina. Kagabi pa kaya kita naging Girlfriend. Tapos ngayon ---"
"Girlfriend? Nanligaw ka na ba??"
"Aba! Alam ko na naman ang sagot mo diba? Di na kailangan yun.. saka kitams! ikaw na nga yung mangliligaw sana sakin.."
"Ang kapal mo.." tapos niyakap namin yung isa't isa.
"I Love you Jazz.." Ü
*************
Ang sarap ng feeling ng May Boyfriend. Yung may nag-aalaga sayo. Yung mag naghahatid at nagsusundo sayo.. pero kay Marky hindi lang yun yung hinahanap ko eh.. yung pagiging siya.
Alam kong walang formal na panliligaw pero kailangan pa ba yun? Mahal niya ako. Mahal ko siya. Ano panghihintayin namin? Kasi wala naman talagang tao na Easy to get. Nagkataon lang na gusto ko siya.. Saka kung mahal ko siya at alam kong sasagutin ko rin siya aba.. ba't patatagalin ko pa kung pwede rin naman na ngayon na?
2 months na kami ni Marky. Kaka-celebrate nga lang namin ng Monthsarry last day. Dinala niya ako sa rooftop ng hospital tapos dun kami nag-dinner date. Duty kasi kami nung araw na yun. Ninakaw lang nga namin yung time kasi 1hour lang yung break.
Twas fun having him. Kahit papano hindi ko na naiisip si Jed. At siguro dati.. Naiisip ko lang na inlove pa ako sa kanya dahil sa idea na inlove pa talaga ako sa kanya.. Am I confusing you guys?
"May Mail Jaz o."
"Kanino galing?"
"Sa school.. Sa School natin dati.."
"ow?" tapos kinuha ko yung letter kay Glady.
"Ano daw?"
Binuksan at binasa ko yung letter..
'Dear Ms. Lim;
Greetings of Peace and Good Will.
We are pleased to inform you that St. Francis High School is celebrating her 30th (Pearl) Foundation Anniversary on December 7-11, 2***.
On this regard, we are cordially inviting you to attend the said affair to meet your old friends, classmates, acquaintances and teachers, reminiscing memorable experiences and sharing stories of success and most specially to renew our commitment to the noble ideals of our beloved Alma Mater.
The registration charges are Php 500.00 per person payable at the venue. These charges include Alumni T-shirt, Alumni ID, Alumni souvenir, dinner, live band and raffle draws.blah.. blah.. blah..'
Suuus! Homecoming na naman. Ayoko nga!
"Hoi! SFAM! Ano daw?" untag ni Glady.
"Homecoming.." matamlay ko na sabi.
"Talaga!? Kailan?"
"Next-Next week!"
"Mag-leave ka na!"
"Kung gusto mo.. Ikaw na lang.. Ayokong umuwi." tinalikuran ko siya saka dumiretso sa kusina.. Sinundan naman niya ako.
"Ano?! ilang taon mo na ngang ini-indian yung School tapos ayaw mo na naman. Sige na kasi." pilit niya.
"Ikaw na kasi.."
"Natatakot ka na mapagalitan ka ni Marky noh!?" Siguro.. Hindi ko alam. "O baka dahil baka mapalitan ka niya! Wag kang mag-alala! Mahal ka nun." Alam ko naman eh.
Hindi ko siya sinagot. Ano naman ba isasagot ko? na hindi ako sigurado?
"Papayagan ka naman nun eh.."
"Oo nga!! Papayagan naman kita eh.."
Nagising naman yung diwa ko nun ng marinig ko yung boses niya. "Uy babe!" sabay lapit at halik sa pinsgi.
"So ano na?! okay na?" si Glady.
Tinignan ko lang si Marky nun.. then he said. "Anything that makes you Happy Babe. Susundan naman din kita eh. Mag-fa-file lang ako ng Leave.."
"YEHEEEEEEEEEEEEEEEEEY!" ang ingay talaga ng babaeng ito.
Natawa lang kami ni Marky sa kanya.. tapos bumalik ako sa kusina at magluluto pa ako. Sila naman nasa Sala na.
Alam ko hindi na dapat pero hindi ko rin alam. Kasi sa loob-loob ko hindi naman talaga problema si Marky eh, alam ko naman papayagan niya ako. May personal reason lang talaga ako. Hindi ko alam papano sasabihin pero takot akong masaktan. Bakit ba?
"NAKA-BOOK NA AKO NG TICKET JAAAAZ!!!!!!!!!" Nag-eemote pa akoo eh. Sobrang ingay!
Hindi ko na lang siya pinansin..
"Are you okay Jaz?"
tumango lang ako.
" No. You're not."
"Alam mo naman eh.. Tinatanong mo pa." nakayuko lang ako nun. Inaayos ko yung pagluluto ko.
"Is this about the past?"
Hindi ako nagsalita. Ano ba kasi?I-dedeny ko ba yung obvious na oo parang affected ako kung ano man yung makikita ko pag-uwi ko? Hindi ko kasi ma-picture yung sarili ko na nasa harapan ni Jed kasama yung pamilya na. Ayoko magpeke.
"Hindi mo ma-oovercome yan kung itatago mo lang SFAM. Alam ko yang feeling na yan."
Tinignan ko lang siya. Ang bigat-bigat ng mga mata ko. Naluluha na ako. Alam ko andyan lang sa sala yung boyfriend ko pero feeling ko tinatraydor ko siya. Masaya naman ako sa kanya pero bakit ganito ang nararamdaman ko? Mahal ko pa ba si Jed? O ginagawa ko lang na panakip butas si Marky kasi alam ko mahal niya ako at para matago ko yung sakit.. Ano ba talaga??
Ang hirap nito.. :(