"Je ne vete ? Si guxon e i flet ashtu asaj ? Eshte bashkeshortja jote , eshte nusja e vetme e trashegimtarit te vetem te Perandorise Vorosk . "
"Per fajin tend baba... "
"U be mire ... Me bashkimin e perandorive u be vertet mire , sepse jemi me te fuqishem . Me shume pushtet..." - u largua pa pritur qe i ati te perfundonte . Nje njeri i semure pas pushtetit, ja cfare ishte sipas tij , sipas te birit . Ai ndiente neveri per te atin e tij.
U nis drejt katit te dyte . Shkoi ne dhomen e nenes se tij. Qendronte e shtrire , si gjithmone ne shtrat . Me floket bjonde , syte e kalter , buzet e zbehura ... Por serish kishte nje hije te celur , nje hije qe te ngjallte pozitivitet e dashuri... Ishte nje grua kaq e dashur , por qe....
Nje semundje e tmerrshme e donte me shume se ai ... Kishte prej dy vitesh qe qendronte e shtrire e vuante nga ajo semundje e rende , te cilen nuk e sherojne dot as mjeket me te zote te gjithe botes. Shume kane erdhur , kane marre guximin , por nena e tij serish qendronte ashtu.. E shtrire...
"Nene..." foli teksa u ul prane shtratit te saj e lehtas i puthi doren.
"Bir..."- i ledhatoi floket . -"Cfare ke keshtu ? "
"Asgje nene..."
"Te njoh mire ... C'te mundon ? Eshte ajo , Felisia , apo jo ? "
"Jam i lodhur nene. Jam i lodhur nga e gjithe kjo qe me rrethon ... Jam i lodhur nga lufta , nga Felisia , nga babai .... Nga gjithcka... "
" Oh , biri im i pervuajtur... Te gjitha per fajin tim... " - pa lotet e saj te pikonin mbi doren e tij . Ndjeu doren t'i digjte nga ato lote qe buronin nga shpirti i nenes se tij . Lotet e saj te kristalte , ato lote qe kur i shihte e rrenonin rrenjesisht. Fajesonte veten qe ai ishte fejuar me Felisian . Thoshte se nese do ishte treguar me e kujdesshme dhe nuk do e kishin rrembyer , ajo fejese nuk do te kishte ndodhur , por ajo nuk ka faj dhe , ai per te jo vetem qe fejohej , por jepte dhe jeten , sepse ajo ishte nena e tij... Ishte personi qe e kishte sjelle ne kete bote ne fund te fundit.
"Mos thuaj keshtu nene. Ne fakt... Felisia... Ajo eshte nje person i mire , une thjesht... Kam kaluar nje dite te lodhshme."
"Mos me genje bir , e di qe ju nuk shkoni mire."
"Jo nene. Une e dua ate"- genjeu. Nuk e donte . Thjesht nuk donte qe te merziste nenen e tij, pasi ajo ndihej fajtore per pikellimin e tij. Dreqi e marrte , ajo nuk e meritonte
"Sikur te ishte e vertete bir....Por mua sma hedh dot... Largohu . Largohu diku larg , ku askush nuk mund te te gjeje dhe jeto i qete. Mos mendo per askend... "
"Nuk mundem nene. Si te te le ty dhe te iki ? Nuk e bej kurre... "
"Serish po behem une shkaktare per lumturine tende bir. I lutem zotit te me marre , qe ti te jetosh i lumtur."- Ishte ai tashme qe ndjeu syte t'i lageshin nga nje rrebesh lotesh . Nese ajo ikte , ai merrte fund. I vuri doren ne buze dhe e perqafoi fort.
Ishte nena e tij . Ajo qe si fillim e mbajti nente muaj ne bark. Duroi aq shume dhimbje per te. E ka mbrojtur gjate gjithe jetes. Ka sakfrifikuar gjithmone .... I qendroi prane , te koka , sa here qe digjej nga temperatura. I mjekoi gjurin sa here qe vritej , i puthi doren sa here qe vizatonte aq bukur , i tha nje fjale te ngrohte sa here qe cdo shprese e tij shuhej. Ishte nena e tij qe i dha fryme per te jetuar, sepse nena eshte qenia me e cmuar ne kete planet. Lotet e saj jane nje mallkim per personin qe i shkakton. Nena nuk e meriton kurre te derdhe lote , sepse nen ato lote fshihen mekatet e te gjitheve. Nena eshte ekzistenca e botes, eshte fryma e gjithesise...
"Mos e thuaj ate fjale nene , mos... Ti je shpresa ime e vetme."- Ashtu , po qendronin nen perqafim te dy kur u degjua nje trokitje te lehte ne dere. Ishte Anastasia. Duke mbajtur nje tabaka ne dore , me koken ulur u afrua drejt tyre.
"Mengjesi juaj , zonje"- foli me zerin qe i dridhej . Duart e saj dridheshin edhe me teper se zeri apo shpirti i saj . Zonja Domanov e pa dhe i buzeqeshi lehtas. Dhe me ate semundje ato dinte te buzeqeshte.
"Lere aty bije."- i foli qete dhe i beri me shenje te ulej prane saj . Ajo beri ashtu dhe , qendronte me koken ulur , duke bere disa shenja te cuditshme me duart nga emocionet qe kishte.
"Ti je vajza e re , apo jo ? " - ajo thjesht sa pohoi me koke.
"Nga cili vend je ? " -
"Nuk e di ..."- nxorri zerin lehtas ajo.
"Oh..."- foli qete zonja Domanov dhe e ledhatoi me duart e saj ne floke. "Mos mu drejto me me zonje te lutem. Ti je si vajza ime. " - vazhdoi . I njihte personat e mire , e ata te ligj . Ishte nje grua e dashur ... Ishte nje nene...
This part is dedicated to @jasemintafa qe se di nga ka humbur :P . Anyway kush eshte mendjemadhja taniii ?? Skujtohesh icik :'( Na harrove. :P Se bej shaka . You are amazing babe♥ dhe cik mendjemadhe :p. But enjoyy babes♥ Dhe i miss you prandaj te them keshtu ...
ENJOYYY EVERYONE :p ITS ANNOYING ASFM BUT I PROMISE QE DITE ME TE MIRA DO TE VIJNE :p