Pov ni Clyde ang chapter na to. May mga nagtatanong sa inyo na parang matagal na silang magkakilala. Ito na po yung sagot sa tanong niyo. Ito po yung unang pagkikita nila Cassandra at Clyde. Flashback po ito ni Clyde at ano po yung mga nasa isip niya noon. Nandito na rin po yung unang inakala ni Cassandra na first time niyang makita si Clyde. 😊
~¤💞¤~
Tumigil ako sa ginagawa ko. Ang daming papeles na kailangan kong pirmahan. May panibagong ilalagay ang secretary ko kung hindi pa ito mababawasan ngayon. Sumabay na masakit pa ang ulo ko. Nang ibigay na sa akin ang posisyon ni dad, hindi na ako makaalis sa office. Mas lalo akong naging hands-on sa pagpapatakbo kahit na hindi ako lumabas basta mapatunayan ko sa kanya na tama ang desisyon niya sa paglalagay sakin bilang CEO ng kompanya.
Bumukas ang pinto at pumasok si Lancen. What is he doing here this time?
"Hello, Clyde!"
"Anong ginagawa mo dito?"
"May pupuntahan akong bar. Yayain sana kitang samahan ako."
"Lumabas ka na. Mag-isa kang pumunta sa kung saan man yon."
"Lumabas ka naman dito. Ang boring ng buhay mo. Puro papeles ang hawak mo buong araw, hindi ka ba nagsasawa?"
"Kapag pinahawak na sayo ang kompanya ni tito, magiging ganito na rin ang buhay mo, Lancen."
Hindi pa rin siya nagseseryoso sa buhay. Hindi maibigay ni tito sa kanya ng kompanya nito kung alam niyang mapapabayaan. My cousin enjoys his freedom. He can do whatever he wants as long as he will use his own money.
"Ayokong maging katulad mo, Clyde. Gusto kong nagagawa ang mga gusto ko. Hindi nakakulong sa ganitong opisina na walang makausap. Masisiraan ako ng ulo."
"You just say that because you didn't try to learn how to manage your father's company."
"Magtatayo na lang ako ng sariling negosyo ko para hawak ko ang oras ko. Hindi katulad mo na nakalimutan ng tumingin sa salamin at ang tanda mo ng tingnan dahil sa pagpapatakbo ng Villacorte."
I don't care if I looked old for my age as long as finish my work. I'm not like him.
"Samahan mo na ko, kuya."
Lalong sumasakit ang ulo ko sa kanya. Hindi ito titigil at lalayas sa harapan ko. Hindi ito pupunta kung wala itong kailangan.
"Sabihin mo na ang kailangan mo para tumigil ka na, Lancen."
"Samahan mo ko tapos matagal akong hindi pupunta dito. Deal?"
Pabor sakin ang sinabi niya. Saglit lang ako sa sinasabi niyang lugar at iiwan ko na siya pagkatapos. Ginamit namin ang kotse ko at wala itong dala. Baka kinuha ni tito kaya gusto magpasama at gamitin ang sakin. Nakarating kami sa sinasabi niya.
Uminom na ako para makapagrelax. I missed this. Sometimes I wished my father didn't retire so early so that I can enjoy my life. Hindi ko pa nagagawa ang mga gusto ko. Minsan ginusto ko maging katulad ng pinsan ko. Hindi siya na pressure na palitan ang ama niya. Nakailang shots na ako at hindi pa bumabalik si Lancen.
Hinanap ko siya pero hindi ko makita. Lumabas ako at hinanap ang kotse ko sa parking area. Wala na ito. Iniwan ako ng magaling kong pinsan. Dinala ang kotse at naiwan rin sa kanya ang wallet ko. I don't have any money in my pocket and I don't know how can I go home.
Shit! I also forgot my phone. I will kill you, Lancen, for this! It his fault that I stucked in this place. Where am I? Nahihilo na ako sa mga nainom ko.
Hindi na rin ako nakapagbayad. Humanda talaga siya kapag nakauwi ako. Lumayo na ako sa bar at baka hanapin ako. This is my first time to sneaked out.
I can't walk straight and this headache is killing me! I should not listen to him again. I want to sleep. I felt some droplets of water fall in my head.
Lumakas at nabasa na ako. Umupo ako sa isang tabi. Basang basa na ang damit ko. Wala akong magawa. Kung babalikan ako ng magaling kong pinsan baka makauwi pa ako. Wala akong kilala sa mga nakakasalubong ko.
Hindi ko na nararamdaman ang pagpatak ng ulan sakin. May taong nakatayo sa harap ko na may hawak ng payong.
"Excuse me. Are you okay?"
She was staring at me while holding her umbrella. She was asking me like I'm not stranger to her. She's different from the others who ignored me.
"Nakita kitang hindi na umalis dyan at naulanan. You can use my umbrella if you're waiting someone."
"Wala akong hinihintay, Miss."
"Nagpapaulan ka lang dito? Mukhang nakainom ka pa. Umuwi ka na para hindi ka magkasakit."
Hindi ko masabi sa babaeng ito na hindi ako makauwi kahit gustuhin ko pa. Kung papahiramin niya ako ng pera, hindi na niya ako makikita na nagpapaulan dito. Wala lang akong mapuntahan.
Nilalamig na ako. Hindi ko na siya makita ng malinaw. Tumayo ako para mas makalapit sa kanya pero tuluyan na akong natumba at nahawakan niya ako. Gusto ko ng matulog. Ang bigat na ng katawan ko.
"May lagnat ka. Please, gumising ka... huwag ka munang matutulog..."
Nagising ako. Nanaginip ako na nagpaulan at nawalan ng malay sa gitn ng daan. Umupo ako at may nalaglag sa ulo ko, isang bimpo. Bakit may ganito ako sa noo? Tumingin ako sa paligid. Hindi ito ang kwarto ko.
I saw a note on the side table.
Good morning. Hindi na kita nahintay magising. Uminom ka ng gamot para mawala ang lagnat mo. Sa susunod huwag ka ng magpapaulan. Hindi ko alam kung may tutulong sayo kapag nahimatay ka. Mabuti na lang at nakita kita pero ang hirap mong buhatin. Huwag ka na rin uminom kung hindi mo kaya. Drink your medicine, Mr. Rain.
Rain? Sino ang nagsulat nito? Inalala ko kung paano ako napunta dito. Iniwan ako ni Lancen at umulan. Naalala kong may lumapit na babae sakin. Siya kaya ang nagdala sakin dito?
Nakita kong tuyo na ang damit ko. I need to know her name. Nagbihis ako at lumabas. Pumunta ako sa receptionist.
"Miss, I want to know who was check-in in room 203?"
"I'm sorry, Sir but I can't tell you. It's our policy to not say anything about our guest."
"I was with her! She left me in our room. I want to know her name."
Binigay na rin niya. Tumawag ako sa secretary ko at may susundo na sa akin. Nakita ko na ang company van. Umalis na kami ng hotel.
Nandito na ako sa kwarto ko. Hindi ko pa rin makalimutan ang pangalan ng babaeng tumulong sakin. Cassandra Del Rio.
I want to see her again. Nakalimutan ko ang ginawa ng pinsan ko. Gusto ko siyang ipahanap. Gusto kong magpasalamat sa ginawa niyang pagtulong sa akin kagabi at pag-alaga ng may sakit ako. Tinawagan ko ang isang private investigator para hanapin siya.
Nakalipas ang dalawang araw at dumating si Lancen. Nandito na naman para manggulo. Naalala ko ang ginawa niya.
"Good morning, kuya!"
"Nagpunta ka pa dito pagkatapos mo akong iwan. Dinala mo lahat at walang tinira sakin, Lancen. Give my car back!"
"Sorry naman. Nakainom na rin ako kaya nakalimutan kong kasama kita. Bihira ka lang sumama kaya nakalimutan ko."
"Hindi ka nagtaka na iba ang dala mong sasakyan! I was drank too. I don't know that place and the one who brought me left me without any money with me!"
Kung walang tumulong, hindi ko na alam anong mangyayari sakin sa kagagawan niya. Minsan lang akong sumama madidigrasya pa ako.
"Ito na nga. Ibabalik na yung kotse mo. Huwag ka ng magalit, kuya. Hindi na mauulit."
Kinuha ko ang susi. Hindi na talaga mauulit ito. Ayoko ng mangyari iyon na wala akong mapuntahan. Kahit may tumulong, hindi ko na gustong mabasa ng ulan at magkasakit. Ang babaeng iyon lang ang magandang nangyari sa akin. Kaya hahanapin ko siya kahit anong mangyari.
"Kuya, paano ka nakauwi?"
"Huwag mo ng tanungin. Magpasalamat ka na walang nangyari kundi isusumbong kita kay tito. Ipapakuha ko ang kotse mo at ang bahay na tinutuluyan mo."
"Hindi mo na kailangan gawin yon. Kinuha na niya ang kotse ko. Bahay na lang ang natitira na hindi pa niya kinukuha."
Ilang linggo na pero wala pang balita sa pinapahanap ko. Hindi ko na alam kung anong nangyayari sakin. Gusto ko ng makita ang babaeng iyon. Ngayon lang ako hindi makapagtrabaho ng maayos sa kakahintay sa paghahanap sa kanya.
May kumatok sa pinto at pumasok ang secretary ko. May hawak na naman na mga folders. Hindi ko pa natatapos ang binigay niya kanina. Madadagdagan pa.
Kinuha ko ang isang folder para alamin kung ano ito. Mga nag-aapply sa accounting department. Final interview na lang ang kailangan ng mga ito. Binuksan ko ang mga ito at natigilan ako sa nabasa ko.
Cassandra Sabrina Jane Del Rio
I want to know if she is the one I'm looking for. Pinatawagan ko para pumunta na ngayon sa final interview. Hinintay kong sabihin ng secretary ko kung nandyan na ito. Nang sabihin na nakarating na ito. Pumunta ako sa lugar kung saan ang final interviewing. Nakita ko siya na ang kinakausap. Kahit hindi ko siya nakita ng maayos, nakilala ko sa boses niya. Tinawagan ko ang kausap niya. Hindi ko na siya hahayaang umalis na hindi ko alam kung babalik pa siya.
"I want her in my company."
Hindi na ako nakapagpasalamat sa kanya. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kung magkita kami. Kuntento na akong nakikita siya na pumapasok sa Villacorte. Hanggang tingin lang ang ginagawa ko sa kanya. Ang tagal ng ganito lang ang ginagawa ko. Hindi naalis sa akin na hindi icheck kung pumasok o umuwi na siya. There is something about her that pulls me to know her more. Her kindness which caught my attention. She doesn't know me but still she helped me without second thought.
I want to see her closely this time. Sinabihan ko ang mga head na pupunta ako sa iba't ibang floor para makita ang mga nagtatrabaho sa Villacorte. It was my excuse to finally to see her.
When we arrived on floor 20. I made sure I walked slowly to find her. I saw her standing while reading something. I want her to looked at me. Tumigil ako sa harapan niya at hindi niya pa rin ako napapansin.
"Aray! Masakit na yun ha! Ang tulis ng siko mo Kim. Mababalian pa yata ako sa ginawa mo"
Pinigilan kong mapangiti sa sinabi niya. Ayokong makita ng iba. Nakatingin ako sa kanya. Hindi ako aalis dito kapag hindi siya tumingin sakin. Nagpatuloy ito sa ginagawa. Wala akong pakiaalam kung nagtataka na ang mga head. Wala silang magagawa kahit magtagal ako dito sa harapan ng babaeng gusto kong makita.
Napansin na rin niya ako at nagulat na nasa harap niya ako. Nakilala niya kaya ako?
"You are so busy of reading that documents of yours that's why you were not aware that I am standing infront of you."
"Umm I am s-sorry sir."
Nadismaya ako sa reaksyon niya. Hindi niya ako nakilala. Mas okay na ito para hindi niya alam na ako ang tinulungan niya at pinagalitan sa note na iniwan niya.
"No it's okay but next time do the reading part in your desk."
"Y-yes s-sir"
Kuntento na ako na nakausap ko siya. Hindi ko na napigilan ang mapangiti. Alam kong nakita niya ang ginawa ko. Pagkatapos ng floor niya ay hindi ko na pinuntahan ang iba. Bumalik na ako sa office.
Now I know why I want to see her. That girl, I want her to be mine. Sa ginawa ni Lancen ng gabing yon, kahit nagkasakit ako at iniwan ay nakilala ko ang babaeng gusto kong makita at maging akin. Alam kong hindi siya katulad ng ibang babaeng dumaan na sa buhay ko. Simple lang siya at ito ang nagustuhan ko rin sa kanya.
Gagawin ko ang lahat para mapansin niya ako. Kapag nangyari yon, hindi ko na siya hahayaan na umalis sa tabi ko. I'll make sure that she is bound to me.
Cassandra Sabrina Jane Del Rio is mine. She belongs to me and no one else, she took away something in me when she left but now I'm certain for what I'm seeking. She took away my heart and she is the girl whom I want to spend the rest of my life with.