Arkadaşlar ! Şuan inanamıyorum 1K olduk. Gerçekten çok mutluyum. Aslında bugün müsait değilim. Ondan dolayı bu bölüm biraz kısa olabilir. Ondan dolayı çok özür dilerim. Ama 1.1K yı görünce hediye için hemen bir bölüm yazmalıyım dedim. Tekrardan teşekkürler.. Bu arada kimse doğru tahminde bulunamadı.. Hemen bölüme devam edin.. :)
Kapıyı açınca karşımdaki Hasan Hocaydı.. Yani manevi abimdi.. :) Elinde yaş pasta ile kapıda bekliyordu. Bir an çok şaşırdım.. Ve aşırı mutlu oldum çünkü abim dediğim insanı 1 aydır göremiyordum. ( Görememe sebebim Hasan Hoca tarih alanında çok iyi olduğu için araştırma için üniversitelere gidiyor. )
Hasan Hocayı görünce ne yapacağımı şaşırdım ve o an heyecanla hemen ona doğru atılıp sarıldım. Yani bu üzgün ve tedirgin anımda beni mutlu edebilecek tek insan yanımda olmak için kapının önündeydi.. Hemen içeri doğru alınca elindeki yaş pasta ve marketten aldığı aburcuburları hemen elinden aldım . Ve içeri doğru girerken uzaktan bize bakan Ali Hocayı fark ettim. Bana ve Hasan Hocaya bakıyordu. Ama zaten Ali Hoca da Hasan Hocayı tanıyordu. (Nedeni Hasan ile Ali bir ara aynı okulda çalıştılar ve ben onlar beraber çalışınca da Hasan hocayla olan yakınlığımı Ali Hoca biliyordu.)
Hasan Hocanın Ali Hocayı görmemesi için önüne geçtim. Çünkü eğer Ali Hocayı görseydi kesinlikle eve davet ederdi ve en son istediğim şey olurdu bu.. Hasan Hocayla içeri geçtik ve oturma odasına doğru ilerledik..
Ali Hocadan
Evet Mira bana yalan söyledi. Ama ben bunu yalan olarak görmüyorum ve neden böyle yaptığını anlamıyorum. Çünkü ben Mirayı tanıdığımdan beri böyle birşey yaşamadık. İlk gün hariç :) Ama ben inanmasam da Mira bana yalan söyledi ama neden ? Benden uzakken neden Ahmete veya okuldaki diğer hocalara yakındı. Neden beni görünce yolunu çeviriyor ama diğer hocalarla her zamanki gibi gülüp eğleniyor. Neden ? Gerçekten şuan bir çıkmazdayım. Ama neden ? Şuan hepsinden çok düşündüğüm şey bu başka bir öğrenci olsaydı bu kadar düşünür müydüm ?
Ben bu kızı neden bu kadar önemsiyorum gerçekten bilmiyorum ? Bu düşüncelerle evimde ilerlerken ev bana dar geldi ve nefes almak için dışarı çıkmam lazım.. Gerçekten düşünmekten her yer bana dar geliyor.. Hemen montumu aldım ve dışarı çıtım. Ve o anki sahne gerçekten beni çok üzdü.. Şuan nasıl anlatacağım bilmiyorum bu ağrı o kadar ağır ki size böyle anlatayım hızlı hızlı yürürken serçe parmağının masanın yanına çarpmasından bile acı.. Düşünün artık. Beni yok eden ne oldu biliyor musunuz ?? Hasan'ın boynuna öyle içten sarılması..
Yani kıskanmamam lazım ve neden kıskanıyorum ki o benim öğrencim. Öğrenciler evlerinde okulu , öğretmenlerini , derslerini, arkadaşlarını düşünür. Öğretmenler ise sadece hayatlarını düşünür ama neden ben böyleyim.. Evde, okulda, özel derslerimde sadece oo.. O bana tavır aldığı için okulda ders bile işleyemedim.. Neden ama neden.. Daha fazla buna dayanamayacağım eve gidip onu düşünmemem lazım zaten Hasan da yanında ona birşey olmaz..
Ya hocam gerçekten ne kadar mutlu oldum anlatamam. Gerçekten sizi çokk özledim, dedim ve gittim yanına oturdum. Şuan gerçekten mutluydum. Her şeyden uzak bir gün geçireceğim.. Hasan Hoca elini omzuma attı ve;
- Ya kimin böyle kardeşi var ?
- Ya hocam.. Gerçekten size hayranım.
- Ne hocam mı??
- Ya tamam kusura bakma ABİ.
- Sadece bu kadar mı ?
- Oo abi sende.. Tamam abim , ailemden sonra tek güvendiğim, Yazarım ( ayrıca bazı konularda da yazıları, makaleleri var.. ) Annemin üvey oğlu :) :) Mecburen benim de üvey abim :) :)
- Yaaa tamam Mira tamam ..
- Ya ama hemen böyle yapma..
Evet arkadaşlar benim Hasan Hocayla tanışma anımı ve annemle yakınlığını anlatayım..
Bundan 4 yıl öncesine dönelim.. 7. sınıftaydım ve yine derslere çok özen gösterirdim. Ve sayısal derslerle aram iyiydi ama sözeller aşırı kötüydü. Taki Hasan Hoca gelene dek. Hasan Hoca ücretli bir öğretmendi ve Sosyal Bilgiler öğretmenimiz olmuştu.. Baştan beri iyi anlaştık. Daha sonradan onun sayesinde sosyale bilhassa tarihe olan sevgim arttı. Ve gerçekten onunla okulda, dışarıda baya şey paylaştım..Ama ne yazık kısa bir süre öğretmenimiz oldu. Sadece 1 dönem.. Ama o bir dönem bile bana yetti..
Daha ayrıntıya girmek gerekirse.. Kardeşi olmadığı için gerçekten kardeşi gibi gördü beni.. Herzaman yanımda olduğunu belli etti. Hayatta zora düştüğümde aradığım tek erkekti.. Ve her zaman dualarımdaki şükür sebebimdi. Siz şimdi diyebilirsiniz nasıl bu kadar yakın oldunuz. Yalnızca 1 dönem dersine girdi ama sen ne kadar yakınsın?. Bende hala şaşkınım ama kader işte.. Okuldan sonra hep şansa karşılaştık. Daha sonra birgün numaralarımızı birbirimize verdik.. Daha sonra sosyal medya ver ilerledi. Ve hayatıma en önemli şey olan tarih sevgisini kazandırdı.. Ve şuan şaşırabilirsiniz ama her Cumartesi bir tarih yazısı yazıp internetteki bir sitede paylaşıyorum. İşte hayatıma baya bir aktivite kattı. Şimdi gelelim annemin üvey evladı olma konusuna :)
Sizde tahmin edersiniz ki 7. Sınıf çok çocuk bir yaş.. Ve annem ve bende genelde yalnızızdır. Ondan dolayı annem o anki arkadaş özlemini Hasan Hoca ile çıkardı. Şimdi nasıl tanıştıklarını anlatalım.. 7. Sınıftayken birgün eve mutlu geldim ve annem de mutluluğumun sebebini sordu. Bende hemen atladım ;
- Anne okula bir Hoca geldi.
- Ee olabilir. Ne olacak geldiyse ?
- Anne yaa ! Nedenini bilmiyorum ama çok sıcak geldi bana nedense abim gibi gördüm ilk günden ..
- O kadar abartma Mira ilk günden nasıl anlaştın bu kadar ?
- İşte anne bende onu anlamadım ama aşırı sıcak geldi bana .. Kimse sevmedi ama ben nedense aşırı sevdim. Abim olsa bu kadar sevmem.
- Kızım bu kadar yakın olma sonradan aranız bozulur sende üzülürsün..
- Ya anne ama şimdi mutluyum. Lütfen beni kırma..
- Tamam kızım.. Nasıl istiyorsan öyle olsun.
Dedi ve başka şeyler konuştuk. Zaman geçtikten sonra tekrardan bahsettim. Hep bahsettim. Her gün bahsettim. Sonra annem birgün okula geldi ve Hasan Hocayla tanıştı. Sonradan benim için konuşmaya başladılar. Sonradan beni ortadan çıkardılar ve anne - oğul oldular.. Ortada ben gittim. Zaman geçtikten sonra annem bana Hasan Hocayı anlatmaya başladı .. :) Öyle devam etti üçümüzün ilişkisi..
O an daldım Hasan Hocanın gözüne bakıp. Birden bana döndü ve ;
- Hayırdır ne oldu kız ??
- Efendim..
- Valla bilemem daldın birden..
- Aa evet abi . Tanışma anımızı düşündüm. En komiği annemle tanıştıktan sonra beni üvey evlat olarak kabul etmesini düşündüm..
- :) :) :) :) yaa evet şuan bende hatırladım.. Ama güzel zamanlardı. O zaman küçüktün tatlıydın..
- Yaa Hocam ama şimdi tatlı değil miyim ? Kabul büyüdüm ama bence hala tatlıyım..
- Oo hemen Hoca olduk.. ! Yani hala tatlısınn tabii.. Önceden daha tatlıydın..
- Ya abi pardon öyle refleks oldu.. Özür dilerim..
- Yok affettmiyorum.
- Ya Hocam lütfen ya. Siz ki muhteşem insan. Tarihin babası...
- Ya tamam yağ çekme. Şakaydı.. İnsan kardeşine küser mi yaa..
- Ya çok kötüsün abi . Vallah gerçek sandım..
- Aa kardeşim korkmuş..
- Ya abi.. Bari dalga geçme..
- Tamam canım tamam.. :)
Gülerek vakit geçirirken birden kapı çaldı. Hasan Abi :) direk kapıyı açmaya gitti bende arkasından gittim. Kapıyı gülerek beraber açtım. Ve karşımızda Ali Hoca.. O an şok oldum ve Hasan Abi ile ben yüz yüze baktık.. İkimizde şaşırdık. Ama ben gerçekten şaşırdım çünkü karşımda Ali Hoca eşofmanlı bir şekilde elinde Migrastan aldığı cips, kola, çerez gibi şeyler vardı..
O an kapıyı yüzüne kapatmak istedim çünkü Hasan Hocayla güzel zaman geçiriyordum. Eğer Ali Hoca gelirse eminim çok yakın olamayız.. O an Ali Hoca bir bana baktı bir de Hasan Abiye baktı ve..;
- İzninizle bende sizle içeri gelip biraz gülebilir miyim ??
**********************************************************************************
Evet arkadaşlar bölüm bitti gerçekten hiç müsait değilim ama sizin için zaman yaratıyorum. Sizleri çok seviyorum ve 1.1 K için çokk teşekkür ederim. Cansınız siz. Bakalım diğer bölümde Ali, Hasan ve Mira aynı evde nasıl zaman geçirecek. Aşırı aksiyonlu bölümler olacak.. Devam edin. Sizi seviyorum. Yorum ve vote bekliyorum. Bu arada Medya yüklenmedi ondan dolayı medya en sonda :) :)