Bu bölüm uzun oldu. Umarım beğenisiniz. Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum.
Ben öylece olan biteni izlerken Areste bir şey olmadığını ama çocukların durumu baya vahimdi. Bu nedensizce yüzümde bir sırıtış oluşmasına yol açmıştı. Ama benklemediğim bir şey oldu ve yerde yatan çocuk yerdeki bira şişesini aldığı gibi Aresin kafasına geçirdi. Benim gözlerimden de yaşlar akmaya başlamıştı. Ağzımdan sadece fısıltı gibi onun ismi döküldü " Ares " .
Azranın ağzından :
Ben Aresin bayılmasını falan beklerken o adama sırıtıp yumruğunu geçirdi. Adam zaten ayakta zor duruyordu Aresin yumruğu ile yere yapıştı. Hayır ciden söylüyorum adam resmen yere yapıştı. Areste hiç vakit kaybetmeden adamın üstüne çıkıp yumruklamaya devam eti. Yumruklamak yetmemiş olucak ki ayağa kalıp ardı ardına adama tekmelerini indirmeye başladı. Adamın yüzü kanlar içinde idi aslında sadece o nun değil arkadaşlarınında ondan bir farkı yoktu. Bense yerimden kıpırdayamıyordum. Aklımda hep şu soru vardı ya Ares gelmeseydi o zaman ne yapardım. O benim artık kurtarıcımdı. Ayaklarımı kıpırdata bildiğimde yavaş adımlarla Aresin yanına adımladım. Yanına vardığımda adamı yumruklayan kolunu tutum. Beni gördüğünde kolunu benden kurtarıp son bir yumruk atı ve ayağa kalktı. Adamda sanırım bu kadar darbeye dayanamamış olucak ki bayılmıştı. Diğer ikisinin ise kıpırdaya bilicek durumda olduğunu sanmıyordum.
Onlardan gözlerimi alıp Arese çevirdim oda bana bakıyordu.
"Ares lütven gidelim " dedim okadar yavaş söylemiştim ki duya bildiğine bile şüpeli idim. O da bana cevap vermeden kolumu tutu ve beni arkasından ilerletmeye çalıştı. O kadar nazik tutuyorduki kolumu bunun deminki o adamları yumruklayan Ares oduğuna inanmak zordu.
Hemen kolumu ondan kurtarıp arkamdaki adamların yanına yürümeye başladım. Ares bu hareketime şaşırmış olucak ki öylece beni izliyordu. Arkamdaki adamların yanına gidip hepsine birer tekme geçirdim Ares kadar canlarını acıtamasam da yinede olsa canları yanmış olucak ki yarı baygın bir şekilde inlediler. Eğer bu tekmeleri vurmasaydım içimde kalırdı. Aresin yanına vardığımda biri ile konuşuyordu. Beni gördüğünde sırıtı.
"Şimdi gidebiliriz" dediğimde sırıtışını dahada genişletmiş ve gelip ELİMİ tutmuştu. Oha lan resmen elimi turuyordu.
Beraber ELELE yürürken biraz ileride Aresin o muhteşem lamborghinisini gördüm. Bu arabaya resmen aşıktım.
Arabayı gördüğüm zaman arabadaki o sesli düşündüğüm anlar geldi aklıma. O anları hatırladığım zaman yüzümde bir tebesüm oluşuyordu.
Arabayın yanına geldiğimizde elimi bırakmıştı ve sürücü koltuğuna geçmişti. O elimi bıraktığı zaman gendimi bir garip hisetmiştim. Kendimi hemen toparlayıp onun yanındaki koltuğa oturdum. Arabada çıt çıkmıyordu ikimizde konuşmuyorduk. Kendimi ne kadar tutmaya çalışsam da
aklımdaki soruyu sordum.
"Beni nasıl buldun"
Bakışları bi an için beni buldu ve hemen önüne döndü.
"Yolda giderken seni gördüm havada kararmaya başlamıştı bende başına bir şey gelmesin diye takip etim. İyikide etmişim!"dedi sinirli sinirli
"Bana neden bağıyorsun ben mi dedim böyle olsun diye" sanırım bende biraz sesimi yükseltmiş olabilirim.
"Böyle bir şey söylemedim. Sadece o sokağa girmeye bilirdin "
"Ya nebiliyim ben hava kararmaya başlamıştı ben de eve daha erken gidiyim diye şey etim. Birde..." kafamı önüme eğdim. Acaba ona söylemeliymidim şu takip edilme hisini.
"Bide ne!" dedi sanırım siniri hâlâ geçmemişti
"Birde içimde takip ediliyor hisi vardı" dedim gözlerini bi an için yoldan alıp bana baktı. Ama çok fazla oyalanmadan önüne döndü.
"Sana öyle gelmiştir"
"Ben hislerimde çou zaman yanılmam"
"Sanan öyle gelmişti diyorum!"birden sesini yükseltince bende korktum. Dengesiz herif hem kurtarıyo hem bağrıyor ben çözemedim bu işi.
O öyle çıkışınca ben de bir şey demedim. Azıcık trip atalım. Neden trip atımıda bilmiyordum ama öyle birden çıkışınca durduk yere sinirlerimi bozdu. Sanki ona bir şey dedik kendi kendine bir havalara giriyo.
Dışarıya baktımda binanın önünde olduğumuzu gördüm. Arese dönüp
"Teşekür ederim. Bana ne kadar bağırsan da benim için çok büyük bir iyilik yaptın"
"Önemli değil ama kendine dikat et"
O öyle söyleyibce içimde bir şeyler kıpır kıpır oldu. Ne yani şimdi Ares beni düşünüyormuydu. Ben şimdi neden durup dururken heycanlandım. "T...tamam. Görüşürüz" ben kekelemiş miydim. Lütven biri beni ölürsün. Rezil olum.
Ona baktığımda pis pis sırıtıyordu.Areste "Görüşürüz" dediğinde hemen arabadan inip binaya girdim. Eve girdiğimde İrmağın çok endişeli olduğunu gördüm. Neden endişeli olduğunu anlamak zor olmasa gerek. Kesin benim için endişelenmiştir.
"Kanka ne bu telaş" dediğimde hemen bana dönüp koşarak sarıldı. Şu anda kendimi çok kötü hisediyordum. Sanırım benim için çok korkmuştu.
"Neredesin sen? Neden geç kaldı? Öldüm meraktan "diyip tekrar sarıldı
"Tamam önce bir sakinleş anlatıcam"
İrmak sakinleştikten sonra ona her şeyi anlatım. O adamları, Aresin beni kurtardığını ve tabiki beni azarladığıda unutmamak gerekir. Hâlâ anlamış değinlim beni neden azarladığını. Konuşmam bitikten sonra İrmağada yorgun olduğumu söyleyi yatmıştım.
Aresin ağzından :
İki haftadır okula gitmiyordum ama her okul çıkışı Azrayı takip ediyordum. Bunu neden yaptımı sormayın bunu bende bilmiyorum ama sanırım Meriçin ona bir şey yapmasından korkuyordum. Bugünde okulun önünde çıkmasını bekiliyordum ama hâlâ cıkmamıştı.
Bende en sonunda dayanamadım ve yanıma bir çocuğu çarıp okulda Azrayı aramasını söyledim. 15-20 dakika sonra çocuk geldi ve kütüphanede ders çalıştığını söyledi. İçim rahatlamıştı. Bende o çıkana kadar arabada bekledim. O çıktığı zaman arabayla onu takip etmeye başladım. Bir anda bir ara soka girdiğinde hemen arabadan indim ve onu aramaya başladım. Bulamayınca koşmaya başladım. En sonunda bulduğumda iki çocuk Azrayı sıkıştırmış biri ise kolundan tutmuştu.
"Şşşş bağırma güzelim sadece biraz eğlenicez" bu kelimeler beni delirtmeye yeti
"Gel biz eğlenelim biraz! " bunu söylediğimde adamlar bana döndü. Azra ise hâlâ burada olduğuma inanamıyor gibiydi. Hemen adamı cekip bir yumruk atım. Adamların artık hali kalmamıştı. Ben Azrayı tutan çocuğa yumruk atarken kafamda bir sızı hisetim. Piç herif kafamda bira şişesi kırmıştı. Sonrada Azranın ağzından fısıtı gibi ismimi duydum bu beni dahada sinirlendirdi.
Bende bana vuran çocuğa dönüp sırıtım ve yumruğumu geçirdim. Çocuk yere düşünce üstüne çıkıp tumruklamaya başladım ardından ayağa kalkıp tekme atmaya başladım.
Ben kendimi o kadar kaptırmıştım ki Azrayın gelip kolumu tutuğunu zor anladım. Hemen kolumu kurtarıp çocuğa son bir yumruk atım ve ayağa kalktım zaten adamda bayılmıştı. Sonrada Azranın fısıltı gibi çıkan sesini duydum. Hemen kolunu tutup onu ilerletmeye başladım ama o benden kolunu kurtardı. Zaten kolunu sıkmıyordum. Ben anlamayan gözkerle ona bakarken o dövdüm adamların yanına gidip hepsine birer tekme atmıştı. İçimden 'İşte benim kızım' diye geçirdim. O adamlara tekme atarken bende telefonu çıkarıp Ateşi aradım. Tabiki ikinci calışta açtı
"Efendim Ares"
"Ateş şimdi sana bir adres mesaj atıcam hemen o adrese adam yola. Yerde üç tane piç var onları alıp depoya götürsünler "
"Tamam sen merak etme" dedi
Zaten Azrada yanıma gelmişti. Hemen telefonu kapatıp ona döndüm. Ama yüzümdeki sırıtışı daha yeni fark ediyordum.
"Şimdi gide biliriz " dediğinde sırıtışım dahada genişledi ve bi anda elini tutum. Bu yaptıma ben bile şaşırıken onun şaşırması gayet normaldi. Elele arabayın yanına yürürken arabama nasıl hayranlıkla baktığını gördüm. Arabanın yanına geldiğimizde mecburen elini bıraktım ve sürücü koltuğuna oturdum. Arabaya bindiğimizden beri ikimizde konuşmuyorduk. Birden Azranının konuşması ile ne cevap vereceğimi şaşırdım "Beni nasıl buldun ".
Tabikide ona onu takip etiğimi söylemeyeceğim "Yolda giderken seni gördüm havada kararmaya başlamıştı bende başına bir şey gelmesin diye takip etim. İyikide etmişim!" yalanda söylemiş sayılmazdım. O anları hatırlayınca biraz sesimi yükseltmiş olabilirim.
"Bana neden bağıyorsun ben mi dedim böyle olsun diye"
"Böyle bir şey söylemedim. Sadece o sokağa girmeye bilirdin "
"Ya nebiliyim ben hava kararmaya başlamıştı ben de eve daha erken gidiyim diye şey etim. Birde..."
"Bide ne!" sinirlenmeye başlamıştım. Ne onu o soka girmeye ne zorlamış olabilir ki.
"Birde içimde takip ediliyor hisi vardı" bu söylediği şeyle biraz panikledim
"Sana öyle gelmiştir" dedim
"Ben hislerimde çou zaman yanılmam"
"Sanan öyle ğelmişti diyorum!" neden hâlâ israr etiğini anlamıyorum. Bu yüzdendi istemeyerek te olsa yine sesimi yükseltim.
Ondan sonrada zaten binanın önüne gelene kadar konuşmadık. Ama tam inecek iken bana döndü "Teşekür ederim. Bana ne kadar bağırsan da benim için çok büyük bir iyilik yaptın"
"Önemli değil ama kendine dikat et"
"T...tamam. Görüşürüz" onun kekeleyişi biraz da olsa beni sakinleştirmiş ti. Ona dönüp sırıtım ve "Görüşürüz "dedim. Bana cevap bile vermeden hemen arabadan inip binaya girdi. O girdikten sonra bende arabayı depoya doğru sürmeye başladım. O adamları ölmekten beter edicektim. Ölmek için bana yalvarıcaklar.