Bitter Jam XII
-Brix-
Sinuklay ko ang buhok gamit ang butuhang mga daliri. Then I noticed na malagkit ang bawat hibla niyon dahil sa hindi pagsa-shower ng mabuti. I sighs defeatedly.
How many times did the Assistant Librarian glared at my direction dahil lang sa pagtitig ko sa kaniya ng halos isang oras? Perhaps 10?
Tapping my fingers on the table, tumayo ako mula sa kinauupuan at wala sa loob na kumuha ng dalawang libro sa bookshelf at naglakad patungo sa counter. Inabot ko ang mga iyon sa Assistant Librarian kasama ng aking Library Card para sana hiramin.
She gave me a weird look again. "Hi, Law Student ka diba? Madalas kitang nakikita dito eh."
Tumango ako.
-"Sigurado kang ito ang gusto mong hiramin?" she was frowning sabay turo sa dalawang libro.
Gusto kong murahin ang sarili ng mabasa ang pamagat ng aklat. REALLY BRIX? Hamlet and The Taming of the Shrew? DAMNATION! Kailan ka pa nahilig sa Romantic Play?
She smiles, "Hindi ko akalain na may tinatago din palang Romanticism sa katawan ang mga Law Students. No offense meant pero kapag nakikita namin kayong subsob sa pagbababasa ng makakapal na libro -" umiling iling ito. "People called your group as 'The Reading Robot Machine'."
Romanticism?! The Reading Robot Machine?! In your eyes, are we still human?
Hindi na lang ako sumagot sa tinuran nya. Tumikhim ako bago, "Actually . . . I'm looking for someone."
-"Sino?"
-"Ahm, kung hindi ako nagkakamali Assistant Librarian din sya dito. I last saw her 2 weeks ago." Kumunot ang noo nito na tila ba nag iisip ng malalim. "...HRM student, short red hair, petite, angelic face, small fairy like nose. . . sa unang tingin aakalain mo na itim ang kulay ng mga mata nya but in reality she has a pair of soulful brown eyes. Meron din syang trademark na nunal sa sulok ng kanang mata, that made her look tough and wicked. She also smells like fresh flower and summer, it must be her shampoo though. At kapag ngumiti sya the world would actually lit up -"
Napatigil lang ako ng mapansing tulala na ang kausap at nakanganga sa akin.
"...Soulful brown eyes?! Smells like flowers and summer? At kapag ngumiti the world would lit up? Tao ba itong hinahanap mo o dyosa?"
Tumabingi ang ngiti ko.
At talagang dumukwang pa ang tsismosang Librarian sa counter, makikita ang excitement sa kislap ng kaniyang mga mata."Is she your girlfriend?"
Gusto kong mapaismid sa sinabi nya. What a ridiculous question! So crazy. "Paano mo naman nasabing girlfriend ko ang hinahanap ko?"
-"Well duh! The way you describe her parang ano lang hashtag: 'She's Beautiful in my Eyes'."
AH?
-"No Miss, hindi ko sya girlfriend."
-"Tsh..." umalis ito sa pagkakadukwang at umayos ng upo. Like a BAM nawala ang kislap sa mga mata nito. Bakit mas mukha syang disappointed? "I wish meron ding lalaki na hindi ko naman boyfriend na mag dedescribe sa akin na parang ako ang dyosa ng buhay nya." Bulong pa nito.
I am only asking you a simple question, bakit kailangan pang gumulo?
-"...and? Nakita mo ba sya?"
-"Kung short red hair . . . you mean si Jean?"
I felt like someone just punch me at the gut when I heard her name.
-"Ang totoo nyan hindi sya assistant librarian dito. Nag volunteer lang sya para i-cover ang shift ko dahil exam week noon. Nagtaka nga ako dahil sobrang mapilit ang bruhilda. Ang sabi lang nya she wanted to get close with her crush 'daw'. Psssh, as if naman may gwapong varsity na maliligaw dito eh tambayan ng mga geek ang library." She stops - wait, bakit ngayon lang nya napansin na gwapo din ang taong kaharap nya?
Hmm, hindi man ito pasok sa DDG (DROP DEAD GORGEOUS) category, granted naman na iba ang dating ng lalaki, let's say na may sariling appeal at charisma. 'If' - again - 'if' babawasan nito ang pagkunot kunot ng noo.
Such a waste for a handsome face ... but productive naman syang tao kaya sisiguraduhin nyang makakatas nya ang kabataan nito. Mou-haha!
Kiming inipit ng librarian ang ilang hibla ng buhok sa tenga at, "You know free ako mamayang 2pm pwede kitang i-treat ng - SCRAMBLED EGG!" luminga linga ito sa paligid. NASAAN NA ANG GWAPONG NILALANG?!
(눈‸눈) Meatloaf naman! Some people are soooo rude!
**
Tapos na ang lunch break pero hindi pa rin nakakapananghalian sila Ian, Simon at Felix. Why? Because of a certain 'person' na wala ng ginawa kundi dagdagan ng dagdagan ang bawat task nila sa presentation kaya ngayon lang nila natapos ang pag summarized ng mga data.
They were exhausted, hungry and grumpy!
Hinahanap nila si Brix para kotongan ito at magpa-libre ng pizza. Nakita agad nila ang 'target' na kalalabas lang ng library at patungo sa likurang bahagi ng nasabing building.
They followed him.
Huminto si Brix sa tapat ng malaking puno para humugot ng malalim na paghinga.
-"Oi, Bri -" nabitin ang pagtawag nila dito ng bigla na lang nitong ihagis ang sukbit na bag sa damuhan. Then he starts kicking the poor tree angrily. Na para bang dito nito inilalabas ang kinimkim na sama ng loob sa - well, sampung taon?!
Brix finally snap! The most irritatingly yet cool-headed guy they know in Earth finally lose it! Senyales na ba ito na madi-dissolve na ang Usapang Pangkapayaan?!
The heck! hindi naman sila yung puno at lalong malayo ang distansya nila kay Brix pero bakit pakiramdam nila sila ang sinisipa nito?
-"You know what, hindi natin dapat iniistorbo si Brix. He got a life on his own." Simon gulped.
-"I agree. Saka madami pa kong dapat na ayusin sa report natin." Segunda ni Ian.
-"Alam nyo kabibigay lang ng allowance ko. I will treat you to pizza." Felix.
Ano ba ang ginagawa ng isang mabuting kaibigan kapag ang 'isa' ay nasa panahon ng kagipitan? . . . of course, THEY RUN!
Nagtago na lang sila sa Club at nagpadeliver ng sarili nilang pizza to comfort their young and fragile heart ---- in short para iligtas ang kanilang mga buhay.
-"What was that all about?"
-"Ngayon ko lang nakita si Brix na mag-tantrums." Sabi ni Ian habang ngumunguya ng pizza. "He is losing his damn mind."
However, kung sino pa ang naturingang 'slow' at 'noob' sa grupo, sya pa pala ang makakasagot sa pinakamalaking palaisipan ng taon. "Baka naman kasi babae ang dahilan." Ani ni Simon.
. . . .
Hu-WAAAAAT?
-"You see, ganoon ang reaction ng isang lalaki kapag babae ang gumugulo sa isip nila." Inisang kagat ni Senior Beauty ang natitirang sliced ng pizza na hawak. "Gusto nyo ng proof?" tumayo ito at nagsulat sa white board.
-Agitated
-Moodswing
-Sleepless night
-Dark circled under his eyes
-skin breakage
-Weird behavior
-Looking at his imaginary phone every 5 minutes?
Binato ni Felix ng tissue si Professor Simon. "Gago! Mga sintomas iyan ng taong sinasapian ng yokai!"
Tumango naman si Ian para sumang-ayon, "And that's the kind of theory I would rather believe-"
The door suddenly burst open. Sabay sabay pa silang tatlo na inihit ng ubo ng bigla na lang pumasok si Brix sa silid at hilahin ang kaibayong upuan na nasa kanila pa mismong harapan.
Speak of the devil and the devil shall appear! Dipshit!!!
Isa isa silang tiningnan ni Brix sa mukha. (ಠ_ಠ)
Did he hear? Narinig ba nya na tinatrash talk namin sya? Na mas naniniwala pa kami na sinapian sya ng yokai keysa tanggapin ang katotohanan na may nagugustuhan sya? Hey, you can't blame us. Isa pa, who would believe na darating ang araw na titibok din pala ang puso nya, diba? He is a tin-man! No soul! No heart!
Kaniya-kaniya tuloy silang iwas ng tingin dito. Cold sweat . . . ah, cold sweat . . .!!! ಥ_ಥ
Bumuka ang bibig ni Brix to say something but he close it again. Dahilan para lalo silang kabahan. Darn it! Just say what ever you want to say bago pa kami tuluyang hindi matunawan!
-"What if someone confessed their feelings to you over the phone?" tanong ni Brix. "...paniniwalaan nyo ba ang sinabi nya?"
"...."
It took them like 10 nanoseconds bago tuluyang nag sink-in sa mga isipan nila ang tanong ni Brix. Oooooh, so this is a matter of the heart???
-"Sinasabi mo ba na may nag-confessed ng feelings sa'yo sa phone? Screw you man! SCREW YOU!" Simon wanted to cry.
-"That's why I'm asking you kung dapat ba kong maniwala sa sinabi nya."
Oh? Kailan ka pa nakinig sa opinyon namin ha?! KAILAN PA!!!
-"Hmm, kung over the phone yan ...80% ang chances na prank call yan. Kilala mo ba ang caller?"
I coughed, "Hindi masyado."
-"prank call . . ."
-"True . . ."
Please take note the bitterness in our voice Brix! Ang lakas ng loob mong ingudngod sa pagmumukha namin na LOVELESS kami!
Simon like a shinning beacon says, "Kung ako ang tatanungin I would believe her. Think about it, kung ako ang babae at nagkagusto ako kay Brix hinding hindi ko rin magagawang sabihin sa kaniya ang feelings ko ng harapan. I mean kilalang notorious si Brix sa kaniyang maiksing pasensya at matalas na dilang kayang kumitil ng buhay -" he received a deathly glare from Brix that causes him to shiver, "Yes tangina, prank call yan! PRANK CALL!" Biglang kabig nya.
-"Pero may punto ka Simon ah."
-"Oh, I did?"
-"Girls are pretty delicate right? Siguro natakot sya na mapahiya o masaktan kaya over the phone na lang nya sinabi." Tumawa si Felix. "Isa pa, that girl was really smart hindi na makakapalag si Brix kung basta na lang nya bababaan ng telepono diba?" That also earned him a deathly glare. "Eherm, as I was saying it will take a lot of courage to confess to you, bro. I repeat 'A LOT'."
-"Siguro timbangin mo na lang kung paano nya dine-liver yung sinabi nya."
I remember her last words: 'That's good . . . at least I'm the only one who got hurt.'
Ah, there is a sudden pain and discomfort in my chest . . .again!
-"Hmm, ako lang ba o talagang ang weird ng pag uusap natin ngayon?" O.O
Alagad pa ba tayo ng batas o alipin sa puso? Mmm...
-"Man, this is soooo weird." Kunwang nagpunas pa ng pawis si Ian sa noo. "Sino nga ulit itong si Mystery Girl?"
Kasasabi mo lang na weird ang pag uusap na ito and you still asking? Napabuntong hininga ako and just gave them a hint about this 'girl'.
-"HRM student? Sigurado ka?" Nagpalitan sila ng makakahulugang tingin.
To think na inusad pa ng sugapang si Simon ang box na naglalaman ng natitirang slice ng pizza sa harapan ko. What is this? Panuhol? "Give up now Brix habang hindi pa masyadong masakit."
Ha?
-"... A love to fade before it can come true." Felix sung, sabay tapik sa aking balikat.
-"Are you shitting me?!"
They scratched their head. Paano ba nila ito ipapaliwanag kay Brix sa lenggwaheng maiintindihan ng gago?
Nagturuan pa ang mga tukmol kung sino ang dapat magsabi. Simon lost, kaya ito na ang nagpaliwanag. "Ahm, ganito kasi kung titingnan mo yung website ng University natin ayon sa online survey ang HRM at LAW faculty ang may pinakamaliit na percentage ng may napo-produce na couple."
Couple? At kailan pa nagkaroon ng survey/voting sa University website?
-"Bakit? Unang una malayo ang mga building nila. Para silang Northpole at Southpole! Na Kahit ako nagtataka kung paano nila nagagawang magkakilala o magkita dito sa University. Pangalawa, they have a very conflicting schedule lalo na sa course natin. It would take a lot of 'blood' este sacrifice para sa kanilang relasyon. Swerte na kung magkita kayo ng girlfriend mo once in a week. In short, para ka na ring pumasok sa isang long distance relationship."
Kung tama ang sinabi ni Simon . . . then paano nakakasulpot si Jean sa Club out of nowhere?
This is a BIG University. . . if we calculate it, merong 10 minutes ride mula sa bike bago marating ang Law Faculty kung galing ka sa building ng HRM.
Saka ko lang naalala ang sinabi ng Assistant Librarian kanina. 'Nag volunteer lang sya para i-cover ang shift ko dahil exam week noon. Nagtaka nga ako dahil sobrang mapilit sya. She wanted to get close with her crush 'daw'.
DAMN! The Library! Bakit ba nakalimutan ko na nasa gitna ng buong University ang location ng library para madaling mapuntahan ng mga estudyante?
At madalas ako sa Library.
Ito din ba ang dahilan kung bakit nahihirapan ako ngayon na makita sya? Because she's not making any move. Dati naman tuwing lilingon ako lagi ko syang nakikita sa paligid. . .sinusundo si Janelle o kaya naman ay magcocover sa isang event bitbit ang kaniyang camera.
Why it didn't occur to me na sinasadya nya ang mga pagtatagpong iyon?
Why it didn't occur to me na mas maraming oras syang inaaksaya just for what - para makita ako?
Jean nang sinabi mo bang mahal mo ko . . . nag sisinungaling ka lang ba o - fuvk this! napahugot ako ng malalim na paghinga sabay ng pagkuyom ng dalawang kamay.
I don't know anything about you , Jean! We have a bizarre circumstances. You are not my friend nor my lover. Hindi ko alam kung anong klase ng relasyon ang meron tayo that's why you are a big puzzle to me!
-"Knock knock, anong meron bakit kumpleto ang grupo?" Sabay sabay na napaangat ang tingin nila ng makita si Janelle sa entrada. There is a silly smile on her lovely face. "May secret meeting ba at hindi ako imbitado?"
'Psh, secret meeting. . . O heart to heart talk?' Simon thought.
Brix angrily rose from his chair. Bigla na lang nitong hinaklit sa isang braso si Janelle at hinila palabas para dalhin sa isang lugar na walang makakaistorbo.
. . . .
-"Let go! Ano bang nangyayari sa'yo? Nasasaktan ako."
Isinandig ko sya sa pader. My claws are digging on her shoulders. "Tell me everything you know about Jean. Make me understand her."
Dagling naningkit ang mga mata nya. She raised her head to look at me, those soft velvet eyes are now blazing with fire taliwas ito sa nakasanayan kong Janelle na very humble at down to earth. "Bakit ko naman iyon gagawin? I don't have any reason to do so."
***
Exactly 9 o'clock na ng gabi ng makauwi si Jean. Hinugasan pa nila at chineck kung kumpleto ang mga equipment na ginamit nila sa cooking class kanina.
Her whole body is aching. She made sure na pagod na pagod ang katawan nya para wala na syang oras para mag isip pa . . . para isipin si Brix. She's still hurting inside, given na iyon. But the important thing is she already accepted the fact na malabong maging sila.
Ah, hindi ba at may saying na: 'You never end up with your first love' <- it was darn right!
Hinubad nya ang sapatos at nagpalit ng slippers. Nagtaka pa sya ng makita na madaming sapatos na panlalaki ang nakasalansan sa shoe rack.
Huh, meron ba kaming bisita ng ganitong oras?
Ugh, she wants to curl up in bed and sleep! Wala na syang natitirang lakas pa to deal with them. Good thing na wala ang mga ito sa salas. Nag tiptoe na lang sya at walang ingay na tinungo ang hagdanan.
-"Jean!"
She almost jump out! "Ma, bakit ka ba nang-gugulat?"
-"Batang ire kung nakauwi ka na mag-sasabi ka hindi yung para kang pusa kung maglakad dyan. Ah, halika nga at tulungan mo kong iakyat itong meryenda sa kwarto ng kapatid mo."
-"May bisita si Janelle?"
-"Oo, mga kaklase nya. Dito daw mag oovernight."
Her classmates?! Nanlamig ang kaniyang mga kamay, there is a slight tightening in her chest. Napatingin sya sa itaas ng hagdanan . . . is he here? Bago pa nya malaman kung ano ang gagawin isinalaksak na sa kaniya ni Mama ang isang Tray na may lamang mga pagkain.
-"Ma! I can't -" pero iniwan na sya nito.
Although ang lakas lakas ng kabog ng kaniyang dibdib pinilit pa rin nyang iakyat ang mga paa sa bawat baitang. She felt dizzy all of a sudden. Anong gagawin nya kapag nagkita sila ni Brix? How could she face him?
Alumpihit pa rin sya ng huminto sa tapat ng kwarto ni Janelle. Itataas nya ang kamay para sana kumatok ngunit muli din naman nyang ibababa. God, it is better to die now!
Before she could decide what she's going to do bumukas na ang pinto ng silid. O__O
-"Jean, you are really an angel." Kinukuha na ni Felix ang hawak nyang Tray.
-"Ahm, I heard mag o-overnight kayo ngayon?"
-"Sorta, wala namang choice eh. Papatayin kami ni Brix kapag hindi 'uno' ang grade namin."
-"Mmmm..." kandahaba ang leeg nya para silipin ang mga tao na nasa loob.
-"May hinahanap ka?"
-"W-Wala." She blushed. "Erm, goodluck sa inyo." Nagmamadaling iniwan nya ito at tinungo ang sariling silid.
Gusto nyang pagalitan ang sarili dahil imbes na matuwa na wala doon si Brix na-disappoint pa sya. Gosh, she's really insane when it comes to him. Wala na rin syang pride na natitira para sa sarili.
Kinabig nya pabukas ang pintuan ng silid at awtomatikong kinapa ang switch ng ilaw na nasa gilid - she stop ...pero bukas na ang ilaw at maliwanag na ang buong kuwarto.
-"You are late." There is strange man sitting at the foot of her bed. Long legs crossed. May hawak itong tila ba libro sa kandungan at tinitingnan ang bawat larawan na nandoon. Hindi man lang ito nag-angat ng paningin para tingnan kung sino ang dumating.
The air became heavy and the room got smaller.
No word can describe what she is feeling right now!
>>End of Ch.12<<