-Steven-
Ik ijsbeerde door de kleine ruimte. Tussendoor zenuwachtige blikken op Rosa werpend. Ze was nu al een uur buiten westen. Dylan aaide over haar hoofd en hield haar zo goed als kwaad, warm. Ik zuchtte en liet me op de grond zakken. Dylan wierp me ee bezorgde blik toe maar richtte zich daarna weer op Rosa. Ik steunde met mijn hoofd in mijn handen.
-Dylan-
Steven zat met zijn hoofd in zijn handen op de koude vloer. Hij had het duidelijk zwaar. Net als ik. Maar de gene voor wie het het zwaarste was moest toch wel Rosa zijn. Ze was gebeten, door Drake. Ik had hem al nooit gemogen, maar nu... nu walgde ik zelfs van hem. Niet bepaald positive gedachten... Rosa draaide en murmelde wat. Ik had geluk met mijn vampier gehoor. Ze had mijn naam gefluisterd.... Ik streek over haar haar. 'Rustig maar, alles komt goed. Ik ben hier....' Er verscheen een glimlach om haar lippen. Ze opende haar ogen. 'Dat weet ik...' fluisterde ze. Ze keek zoekend om haar heen. 'Wa... waar is Steven..?' Steven stond snel op en kwam langs me zitten. Rosa glimlachte naar hem. 'Steven....' Steven knikte. 'Ja. Shhhh... probeer nog maar wat te slapen...' Rosa knikte voorzichtig en sloot haar ogen weer. Ik zuchtte.
-Rosa-
Ik sloot mijn ogen weer en hoorde Dylan zuchtte. Ik dacht aan Steven zijn woorden: 'Probeer nog maar wat te slapen...' Háh. Dat kon hij mooi vergeten! Al zou ik het willen, ik kon niet slapen. Niet zorgeloos dromen. Nee. Dat ging niet meer. Niet nu alle herinnering van Drake zijn beet zich in mijn hoofd afspeelden als een film. Zonder dat ik er erg in had ging ik met mijn hand naar mijn nek. Ik voelde met mijn vingertoppen twee kleine gaatjes. Mijn hart stopte even met kloppen. Nu pas drong alles écht tot me door. Hij, had, me, gebeten! Ik voelde hoe er tranen over mijn wangen begonnen te stromen. Ik hoorde hoe Dylan me probeerde te sussen. Ik opende mijn ogen en keek hem aan. Vervolgens kroop ik bij hem op schoot en verborg mijn gezicht in zijn grote, brede, borst. Ik sloeg mijn armen om hem heen en huilde. Huilde, tot al mijn tranen op waren. Dylan keek me bezorgd aan. Met een blik val pijn. Ik wist wat hem pijn deed. Het deed hem pijn om mij zo te zien. De pijn die Drake hem probeerde te bezorgen. Ik veegde snel met mijn mouwen mijn tranen weg en glimlachte beverig. Ik zou Drake zijn zin niet geven.