Een meisje en haar (geheime) leven.

-Rosa-
Een laag gezoem vulde mijn oren. Af en toe onderbroken door een hoge piep. Mijn lichaam voelde zwaar en vreemd. Wat was er gebeurd? Drake. Het hoge gepiep ging sneller. Iemand pakte mijn hand vast. 'Rosa?' Was dat... Dylan? 'Word ze wakker?' Steven?  Ik knipperde. Fel licht verblinde me even. Mijn ogen vochten  tegen de felheid en na even geknipperd te hebben waren ze gewend. Mijn blik viel op twee figuren die over me heen gebogen stonden. Dylan en Steven. Een glimlach verscheen op Steven zijn gezicht. 'Rosa!' Hij gaf me een glas water en hielp me langzaam overeind. Ik keek de kamer rond en realiseerde me dat we ons in een ziekenhuis bevonden. Ze nam het glas water aan en nam een slok. 'Hoe lang heb ik geslapen?' Dylan nam het glas weer van haar over en zette het terug op het nacht kastje. 'Een dag.' Ze knikte. 'Wat is er gebeurt met... je weet wel.' Steven sloeg zijn armen over elkaar. 'De leden van het alfa overleg hebben vergaderd en besloten Drake zijn aanhangers in gevangenschap te nemen. Sommige zijn door Dylan naar de tussen wereld gestuurd en Drake zelf... Daar zullen we nooit meer last van hebben.' Ze liet zicht terug zakken in de kussens. 'Is hij...?' Dylan schudde zijn hoofd. 'Niet dood nee. Ookal scheelde het niet veel. Er zijn speciale plaatsen waar ze volbloed vampieren gevangen kunnen houden. Daar komt hij nooit meer weg.' Ze glimlachte. 'Mooi.' Steven schudde zijn hoofd. 'Na alles wat je hebt meegemaakt ga je er nog steeds zo goed mee om. Je bent sterker dan je weet Rosa. Als je dat maar onthoud.' Ze bloosde. 'Uhm, dankje.' Ze streek een haarlok achter haar oor en vloekte toen ze haar nek aanraakte. Ze keek vragend naar de jongens. Steven zette een stap naar achter. 'Over dat gesproken... Dat mag Dylan je uitleggen. Ik ga onze ouders en je moeder melden dat je weer wakker bent.' Dylan gaf Steven en knikje en niet veel later verliet Steven dan ook de kamer. Dylan kwam naast haar op het bed zitten en pakte haar kin vast. Hij draaide haar hoofd en keek met spijt naar haar nek. 'Toen Drake je beet... Hij had gif toegevoegd. Het zou je in een vampier veranderen of doden. Ik heb je daarna gebeten om...' Ze knikte. 'Je hebt het gif eruit gezogen.' Ze wreef met haar hand over zijn wang. 'Dankje.' Hij pakte haar hand vast en schudde zijn hoofd. 'Er is niets om me voor te bedanken. Het enigste wat ik heb gedaan is je in deze gekke wereld vol monsters getrokken.' Ze glimlachte. 'Dan nogmaals dankje.' Dylan schudde zijn hoofd. 'Ik moet toegeven dat ik wel blij ben dat ik je ontmoet heb.' Ze grijnsde. 'Dat is dan wederzijds.' Dylan staarde naar haar. Haar wangen werden rood onder zijn doordringende blik. 'Wa-' Ze werd onderbroken door Dylans lippen tegen de hare. Langzaam maar zeker zoende ze Dylan terug en niet veel later moesten ze uit elkaar om adem te halen. Dylan wreef met zijn duim over haar lip en ruste zijn voorhoofd tegen die van haar. 'Je bent nu een onderdeel van mijn leven Rosa en ik zal je niet zomaar laten gaan.' Ze glimlachte. Oh Dylan. Hij wist het niet, maar Steven en hij waren al vanaf het begin een deel van haar leven. Een deel vol magie, monsters en vriendschap. Een deel wat ze daardoor met niemand kon delen. Iets wat geheim was. Ze maakten deel uit; van dit meisje en haar geheime leven.

.

Lieve lieve lezers die dit boek tot aan het einde hebben gelezen; Super bedankt! Ik weet dat dit verhaal zijn ups and downs heeft gehad, heeft moeten wachten op lange updates en verre van een goed boek is..  maar ik ben er toch een beetje trots op. Het eerste boek dat ik ooit op Wattpad heb geschreven en nu ook het eerste boek op Wattpad, nee, het eerste boek van altijd, dat ik nu heb voltooid. 01-11-16 Het heeft een paar jaar geduurt, maar nu is het dan zover. Ik heb heel veel geleerd door dit boek en ben hierdoor begonnen met het schrijven van mijn andere boeken. Zo ook 1 meisje, 4 monsters dat nu meerdere keren op #1 in fantasy heeft gestaan. Echt ongelofelijk! Ik had nooit kunnen hopen dat het zover zou komen :)

Ik wil jullie bedanken voor alle geweldige comments, votes en ook de anonieme lezers. Zonder jullie was ik nooit zover gekomen. Ik ga proberen dit boek langzaam aan te verbeteren -de fouten eruit te halen- maar dit zal natuurlijk lang gaan duren. Dat jullie het vast weten ;)

Als je nog vragen hebt voor mij, stel ze alsjeblieft! Ook als je fouten op hebt gemerkt in dit verhaal of een foute plottwist. Alvast bedankt! ^-^

Groetjes, Sanne