Pwede bang makasapak ngayon? Tanong ni Mingyu sa sarili.
Puros kamalasan kasi ang nangyari ngayon. Dapat kasi magpapasikat ako eh! Tsk! Pagrarant niya sa sarili. Dapat mas hahanga sa akin si Wonu eh! Psh! At dapat kasi, nakasakay sila ngayon sa bike na dala ni Wonu, pero anyare? Wala lang huehue trip ata nilang maglakad ( ͡° ͜ʖ ͡°).
Kanina pa nakakunot ang noo niya at kanina pa sumasakit ang ulo niya. AISH ANG BOBO KO KASI BAKIT BA HINDI KO CHINECK ANG SINTAS KO! GCLSNCIKD. Kanina pa rin niya sinisisi ang sarili niya, kasi NALAMANGAN SILA DJSOCNEUDN 15 POINTS DIN YUN HINDI NIYA RAW MAPAPATAWAD ANG SARILI NIYA KAPAG NATALO SILA.
Nainis na si Wonu sa pagmumukha ni Mingyu kaya naisipan niya na magsalita na.
"Kapag tayo umuwing nakakunot pa rin yang noo mo, hindi kita papansinin," Oops. Nakalimutan niyang kasama niya pala si Wonu ngayon. Hindi naman pala ako malas talaga...medyo lang hihihi.
"S-Sorry." Ngisi niya rito. Alam niyo naman siguro ang mukha ni Wonu. Pokerface. Mukhang pusa na itim na mailap sa tao. But he is cute that way, and Mingyu likes him that way too. At gusto siya ng maraming babae dahil sa cold personality niya, tch.
"Akin na nga yan," kinuha ni Mingyu ang bag niya na naglalaman ng mga gamit niya. Mabigat kasi ito at halatang hirap na si Wonu sa kabibitbit dito. Hinayaan nalang siya ni Wonu na kunin ang bag dahil mapilit si Nog.
Nabalot ang dalawa ng katahimikan, walang tao sa paligid. Nakatingin silang dalawa sa madilim na kalangitan. Hindi pala madilim, dahil nagkalat rin ang mga bituin at present ang maliwanag na buwan. Malamig rin. Kung pwede lang siguro, hinawakan na ni Mingyu ang kamay ni Wonu pero nahhh. Hindi. Just no.
"Malayo pa tayo diba?" Tanong ni Wonu. Para naman hindi awkward. Pero naghum lang si Mingyu kasi tinatamad rin siya magreply. "Hoy, magkwento ka naman jan," pagpilit ni Wonu. Dahil kahit bingi siya, naiirita talaga siya pag dead silence ang bumabalot sa kanya. He feels like he is completely deaf and he fears it.
Habang tumatagal, lumalala ang kondisyon niya. He knows he need to use a hearing aid BUT he doesn't want people to pity him. He needs to know how to communicate through sign language, in fact he knows a bit of it but no. He thinks it's too complicated. Besides, nakakarinig pa naman siya basta malapit ang tao o hindi kaya'y malakas ang boses nito. Til now, he is trying to survive through lip reading. Binabasa niya ang galaw at ang labi ng tao to determine what he or she is saying. He has been doing that since he was thirteen kaya naman sanay na talaga siya.
But when he is with Mingyu, feeling niya hindi siya bingi because he can clearly hear the younger's voice. Clearly. Ito pa nga ang dahilan kung bakit niya kinaibigan si Mingyu. Kasi feeling niya if he is with Mingyu, he will become better. There's still a chance to hear people better. Mingyu's voice is his healing.
He was truly happy he met a person like Mingyu. Everything changed when he came.
Kakaspace out ni Wonu, nabalik siya sa realidad nang hawakan ni Mingyu ang balikat niya para tumigil and then their eyes met. "Teka. Sandali, narinig mo ba yun?" Tanong ni Mingyu habang pinapakinggan ng mabuti ang naririnig niya. SHOCKXSX SIYA LANG NAKAKARINIG-
"...wala naman eh, tara na!" Hinila niya si Mingyu.
"Wait, itabi mo muna yang bike mo, may naririnig talaga ako eh." Naglakad si Mingyu sa isang madilim na parte ng daan, dun sa part na walang poste ng ilaw.
Sigurado akong may narinig ako banda rito.
"Sige bahala ka diyan, dito lang ako!" Itinabi ni Wonu ang hawak niyang bike at mga bitbit at naupo sa may gilid ng poste. Wala naman akong narinig eh. Tangina, nang-aasar ba yun? Oo nga naman, kasi nga bingi siya kaya paano niya maririnig yun -___-
He thinks that Mingyu's just playing with him. Paano kung tinatakot lang pala siya nito? Paniguradong mantitrip na naman ito kaya hindi nalang niya sinamahan si Mingyu sa madilim na part na yun ng daan.
"...WONU! TULONG-" sigaw ni Mingyu sa 'di kalayuan. His voice was loud enough and sounds scared. Agad na napatayo si Wonu at tumakbo papunta sa direksyon ni Mingyu kaso madilim, hindi niya makita taena.
"Gyu? Nasan ka?" Tanong ni Wonu.
Narinig niya ang isang malakas na kalampag ng basurahan sa kanan niya kaya napalingon siya rito pero wala talaga siyang makita. "HOY JEON ALAM KONG NAKITA MO AKO DON'T ME!" Sigaw ni Mingyu.
"Hah??! Teka seryoso ako hindi kita makita, nasan ka ba?" Pilit na hinanap niya si Wonu sa dilim.
"Nang-aasar ka ba bes?!" Mingyu was shouting, enough for Jeon to hear.
"Hindi nga! Nasan ka ba?" His grip to his own shirt became tighter.
Palingon-lingon siya sa paligid nang may kumalabit sa paanan niya. "TANGI- AISH GYU IKAW BA YAN?" Gulat na tanong niya. Pagkatapos ay naupo siya at hinawakan ang kamay na nasa may paanan niya. Hinatak niya ito, seeing Mingyu with a few scratches on his pretty- este handsome face. Thanks to flashlight. #glutanakasiparamakita
"A-Aray ko. Tangina, may flashlight ka pala dapat kanina mo pa ginamit," he said while caressing his aching back. Tinulungan niya itong tumayo.
"Ang dungis mo, ano nangrape ka ba ng aso at ganyan ka kadungis? Kadiri." Natatawang nag-aalala niyang sinabi but he stopped himself. Nakita niya kasing nagdugo ang isa sa mga sugat ni Gyu sa mukha. May benda na nga sa ulo nasugatan pa sa mukha hayyss.
"Anong nangrape ka diyan? Ako kako ang narape!?! Sa gwapo kong to, hindi na nakapagtatakang rapin ako, pero langya masyado naman siyang marahas," pagrereklamo ni Gyu. Bagong kamalasan na naman, huta hah.
"Ano bang nangyari?" Tanong ni Wonu, at naglakad na sila papunta sa gamit nila dun sa may poste. Buti hindi nanakaw bes :")
"SHIT-" Bigla nalang sumigaw si Mingyu at nagtago sa likod ni Wonu. Maybtakotbsa ekspresyon niya. #BottomMingyunabadis
"Gyu, bakit?" Kalmadong tanong ni Wonu habang sinusuot ang backpack niya sa harapan niya.
"Tanginailayomonaakoditopleaseayokona-"
"TEKA- dahan-dahan naman!" Sinampal niya ng mahina si Mingyu. Nahimasmasan naman si Nog. Nakahinga naman siya, kaso ang bilis ng paghinga niya at ipinikit niya ang mata niya.
Tangina, Gyu ang lambot mo pala. Pfft-
"Gyu..."
No reply. "GYU-" yinugyug niya ito, pero wala pa rin. Napabuntong-hininga nalang siya, "Mingyu...kumalma ka. Huwag kang matakot, nandito ako." Hinawakan niya ang ulo ni Mingyu. Pero hindi ito nakinig, he is still shaking and heaving light and fast breaths. "...Gyu..." this time, dalawang kamay na niya ang nakahawak, trying to stop Gyu's shaking. This is bad. He thought. MINGYU CALM DOWN CALM DOWN!!1!
"Hindi..hindi..." Mingyu kept repeating, mumbling this.
This is bad. Langya. Naririndi na ako-
"MINGYU KIM! TANGINA TUMINGIN KA NGA SAKIN!"
Wonu didn't realized he errupted. Pero it's effective. Napadilat niya si Mingyu and better, he has calmed down.
"SABIHIN MO KASI NG MAAYOS KUNG BAKIT?" Yinakap niya ng mahigpit si Mingyu. They were quiet for a while. And the hug lasted like forever for both of them.
"...k-kasi yung pusa-"
....huh?
"Ano?" Tanong ni Wonu because he is not sure if he's heard him right.
"K-kako yung puso mo, ang bilis ng tibok." Nabatukan niya si Gyu. Yan, umayos ka kasi Gyu.
"Ano nga kasi, hindi kita pagtatawanan promise." He raised his right hand in level to his shoulder. And for the final touch, he flashed a little smile.
"Ikaw hah, napapadalas na yang ngiti mo," nangitim- este namula ng kaunti si Mingyu. "Kasi nga takot ako sa mga pusang itim, huta kasi. Paalisin mo na please," seryosong sabi ni Mingyu.
Sayang bawal kong pagtripan, psh.
Pinaalis niya ang itim na pusa at kinaladkad na si Mingyu pauwi dahil gabi na at kailangan na rin niya makauwi sa sarili niya bahay.
Pero bago pa sila makauwi ng tuluyan, dumaan muna sila sa convenience store sa may abandonadong street. Bumili sila ng popsicle at sabay na kinain yun habang naglalakad. This time their pace is slow. Again, just the two of them in the middle of the streets.
Nagkataon naman na naalala ni Mingyu ang sched nila. Bukas na pala horishiet.
"WONU, NAKALIMUTAN KO!" He exclaimed suddenly in a loud voice. Wonu's eyes furrowed. "Magimpake ka na. Isama mo mga kaibigan mo. Pupunta tayo sa may paupahan nina mama sa may beach. Three days tayo." He explained.
"Ano? Dapat sinabi mo matagal na!" Pagalit ni Wonu kay Mingyu. Napakamot na lamang siya sa may batok.
"Sorry. Isama mo rin pala si tita, para makapag-relax siya. I'm sure magkakasundo sila ng nanay ko." Mingyu smiled. "O siya, nandito na tayo. Th rest ieexplan ko nalang sa chat. Magprepare ka na pag-uwi mo." Pumasok si Mingyu sa gate nila. "Siya nga pala, salamat ngayong araw...sa ano...s-sa lahat. Ingat ka pauwi." Namumulang sabi ni Gyu. Tapos sinarado na niya ang pinto.
Phew. Shit, eto na naman siya. Tinatalo ata si Dokyeom nung takbo ng puso ko.
"Hoy! Ikaw na bata ka! Anong ginagawa mo jan sa likod ng pinto?!" Sigaw ng nanay niya pero hindi nalang niya ito pinansin. Instead, dumiretso siya sa kwarto niya at nahiga. Makipagchat na nga lang.
Nag-isip siya kung sino ang uunahin i-chat. Yung gc ba, si Cheol o si Wonu??!
Si Cheol hyung muna.
Pero bago pa siya makipagchat sa hyung niya, may nakita siyang nagtext sa kanya.
From: Lee Chan
Subject: GYYUUUU HYUNG SI DINO PO ITO
Hyung, may tanong ako...
Paano po malalaman kapag in love ka na sa isang tao?
Sagutin mo ako hyung hah! ASAP! Huehue btw nanalo kayo :)
Masaya si Mingyu na nanalo sila pero parang hindi niya nabasa yung last part ng text dahil sa sobrang nakakacurious na tanong ni Dino. Mismong siya ata hindi niya alam ang isasagot. Hindi pa naman kasi siya matanda at hindi niya pa iyon nararanasan.
Hmmm, paano nga ba?
---