5, 700+ views?! shockings! hahahaha. i'm so happey! lol. sana dumami pa tayong nag-aabang sa love story nila Nathan at Gianna! haha. thank you talaga sa inyo. :)
Dapat kanina pa to eh. Kaya lang di ko makita yung card reader ko. Sa phone ko kasi sinulat. Hahaha.
Enjoy, loves! :)
Thanks pala sa mga nag-fan, nag-vote at nag-add nito sa list nila. Nakakaligaya kayo! Haha. Lovelots. XOXO. ♥ :D
**
*Nathan's POV*
Ba't ba ang tagal ng ugly stick na yon?!? Kanina pa sya wala eh! Anong oras na! Ang tagal nya!!
"Nathan, anak. Wag kang magalaw. Wag mo rin pagdiskitahan at pagsuntok suntokin yang sofa. Maawa ka dyan." sabi ni tanda habang nagbabasa ng diyaryo.
"Tss." I hissed.
Di ko nalang sya pinansin. Di naman ako galaw ng galaw eh. Lumilipat lang ako ng pwesto pag naiinip na ako. Paminsan-minsan ko rin lang naman sinusuntok yung sofa. Pag nagcocommercial lang yung palabas sa TV. Di ko naman talaga sinusuntok yung sofa at mga throw pillows. INAAYOS KO KAYA SILA. Ang tagal naman kasi ni ugly stick eh! Nakakainis na talaga! Kaya ayokong payagan yung ugly stick na yun na magdinner sa labas kasi alam kong late sya uuwi. Tapos, yung Aaron pa yung kasama nya! Nakakainis talaga! Sagad! Fck!!
"Magpahinga ka na sa kwarto mo." bilin ni tanda pagkatayo nya sa single seater sofa. "Wag mo ng hintayin si Gianna. Kakagaling mo lang sa lagnat."
I glared at his back as he climb the stairs. Huh! Si tanda? Concerned? Are you f'n kidding me? Kelan pa naging concerned talaga sa akin yan? Sa amin ni ugly stick? Kung concerned talaga sya, hindi nya sana hinayaang mamatay yung mga magulang namin ni ugly stick! Sya naman talaga may kasalanan kung bakit kami nawalan ng mga magulang ni ugly stick. Alam nyo ba kung gaano kasakit yon?! Yung mawalan ng parents at the age of eight years old?! Tapos yung dahilan pa eh wala namang kwenta?! Masakit yun! Sobra! Pag naaalala ko yung sinabi sa amin ng mga police at yung itsura ng parents namin ni ugly stick nung namatay, parang pinipiga yung puso ko! It feels like my heart was taken away from my chest just to dip it in acid! It fcking hurts!
Business. His FCKING business was the reason why my parents and ugly stick's died. Tell me. How am I supposed to respect the person who CAN'T give up his business position to some fcking money maniacs out there for his OWN family?! They warned him! They warned that old man that his family will dissapear if he can't give what they want. Pero ayon si tanda. Nagmatigas. Kaya nawala mga magulang ko. Nadamay pa pati magulang ni ugly stick. God, I hate that man! I hate him so much that I can't call him 'lolo' anymore!
...
.
.
.
"Nathaniel Marty Miguel." a familiar voice called. "Stop teasing Gianna. Pinapaiyak mo nanaman sya."
I turned around confusedly and saw ugly stick sobbing. Beside her is my mom. She's wiping ugly stick's tears. This scene is oddly familiar... Like the scene from nine years ago...
"Ugly stick!" I can't help but tease ugly stick. "Ugly stick! Panget! Payatot! Panget! Ugly stick!"
"I hate you!" cried ugly stick.
I laughed as I stuck my tongue out. "Bleh!"
"Nathan!" saway ulit ni mama. Tapos binuhat nya si ugly stick. "Tahan na, Gianna. Nilalambing ka lang ni Nathan."
I stomped my feet. "I am not!"
My mom smiled. "Fine, fine. Wag na kayong mag-away. Pano namin kayo iiwan nyan? Baka naman pagdating namin ni tita Coleen mo sa resort, kayong dalawa parin iniisip namin."
"Hmp. Fine. I will behave if she won't tease me with our classmate." I told mom.
Mom turned to ugly stick. "Oh. You heard that, ha, Gianna?"
"Yes, tita Arielle." ugly stick answered.
"Be good, you two." bilin ni mommy. "Just call manang Lorna if you need anything. Pupuntahan na namin si lolo nyo dun. Kanina pa kami hinihintay. We'll be gone for two days so behave."
"Yes, tita." ugly stick nodded.
"Ok." I just said.
Mom gave us a smile before leaving the room.
Ugly stick was quiet for a while. Then, she started teasing me!
"Nathan love Melanie. Nathan love Melanie. NATHAN LOOOVE MELANIE!" she said.
I glared at her. "Stop that! It's not funny!"
But she continued chanting "Nathan love Melanie" in a sing-song voice.
I stomped my feet. She's annoying! "I don't love that fugly!"
"You're so mean!" she told me.
I stuck my tongue out. "Who cares, ugly stick? Panget!"
She glared at me then started grabbing things and throwing them to me.
"Hey!" I complained. Her teddy bear almost hit me! "Stop it!"
"I hate you!"
"Stop it sabi eh!"
"I hate you!!"
"Stop it or I will make you my wife!" I threatened her. But instead of being threatened, she continued throwing things, mostly toys, at me!
"Are you crazy! We're just kids! Di mo ako pwede gawing wife! Si Melanie gawin mong wife!" she shouted at me.
Waaaa! I don't want to be teased to that fugly! "I will make you my wife!"
"I don't want to! I hate you!"
"I... I... I will! Waaaaa!!!!!" I cried. Bigla akong naiyak. She's the one who's bullying me!
"Waaaaa!! Isusumbong kita kay manang Lorna!" I cried. "Pati kay lolo! *sniff* Isusumbong kita!"
She stuck her tongue out. "Sumbungero!! Dyan ka lang magaling! Bleh!!"
"Waaaaaa!!!!" I cried then lumabas ng kwarto habang pinupunasan yung luha ko.
Kaya lang, napahinto ako pagkababa ko ng hagdan nung nakita ko sina mommy, daddy, tita Colleen and tito Jeff. I stared at their...
Bloody body..
I watched their blood flowing from their wounds...
I...
No...
It can't be...
That's... That's impossible!
Then, a sudden realization hit me. This is just a dream. A nightmare.
"Nathan," a voice called. I turned and saw lolo wearing a poker face. "I'm sorry. I can't protect Gianna."
What is he talking about?
I turned again to look at ugly stick's and my parents bodies. But, shocked took me when I saw a single body bathing in blood.
That body was not my mom. Neither my dad nor ugly stick's dad or mom.
The body that was lying there covered with blood was...
Gianna.
I slowly came closer to her body. She was wearing a wedding gown. And it's wet with blood, too.
"It was your fault, too." dagdag ni tanda.
My fault?
Napatingin ako sa kamay ko. Tapos sa damit ko. I'm... I'm... I'm covered with blood! Sht!
Napaluhod ako sa tabi ni Gianna. I shook her body. Pero di sya gumalaw. Nakahiga lang sya don.
"Ugly stick." I called as I shake her body. "Uy. Tumayo ka na dyan."
"'gly stick. Uy." I continued calling her.
I just continued on calling and shaking her.
Tears fell from my eyes when I stared at her lifeless eyes. Parang tinutusok ng mga karayom yung puso ko habang pinagmamasdan ko sya. I just quite can't accept what I was seeing.
"Gi. Gising ka na, Gi. Please." I begged. Then, I took her body and hugged it. "GIANNA!!!!"
...
.
.
I woke up suddenly then realizing that I'm covered with cold sweat. Sht! I thought that was real! Akala ko nagaya na si Gi sa parents namin. Akala ko talaga...
Nakatulog pala ako sa sofa. Teka. May kumot ako? San galing to? Ah. Baka kay manang Lorna. Dumating na kaya si ugly stick?
Tumayo ako tapos umakyat sa second floor habang pinupunasan yung pawis ko. Parang may nakaharang din sa lalamunan ko kaya di ako makahinga ng maayos.
Sisilipin ko nalang muna si ugly stick para malaman ko kung andyan na sya.
Dahan-dahan kong binuksan yung pintuan ng kwarto ni ugly stick at sumilip. I felt myself relax when I saw her turning. Di pa ako nakuntento, pumasok at lumapit na ako sa kama nya ng tuluyan. I almost laughed nung inangat nya yung shirt nya at kinamot yung tiyan nya. Buti nalang napigilan ko kasi baka nagising ko pa sya at bugbugin pa ako kasi bigla ako pumasok ng kwarto nya. Kaya nga labas na tayo. Tara, labas na tayo. Baka magising si ugly stick.
Pumasok na rin ako sa kwarto ko dito pagkagaling sa kwarto ni ugly stick. Matagal na rin akong di nakakapasok dito. Pero, wala paring pinagbago. Maayos parin. May konting alikabok yung mga furnitures at appliances. Lumapit ako sa may kama at kinuha yung picture frame sa bedside table. I stared at it.
Inside the picture frame was me and my parents. Parang may bumara nanaman sa lalamunan ko. Naramdaman ko nalang na biglang uminit yung gilid ng mga mata ko. Habang tinititigan ko yung litrato ko kasama ang mga magulang ko, hinayaan kong mahulog yung mga nagbabadyang luha sa mata ko. Hinayaan ko yung sarili ko na umiyak.Para namang iniinis ko yung sarili ko kasi bigla ko naalala yung napanaginipan ko kanina. Nakakatakot. Ayoko ng mapanaginipan ulit yung ganoong itsura ng mga magulang namin ni ugly stick.
Siguro, hindi kapani-paniwala ang ginagawa kong pag-iyak. Pero, masakit talaga eh. It really hurts that I just want to stop thinking about it.
But, what really scared me alot was my nightmare about ugly stick. Whenever I think about it, it feels like my heart was forcedly taken away from my just to burn it in a boiling hot lava. Sobrang natatakot ako. Ayokong mangyari yon. Kahit madalas kami mag-away, sya nalang ngayon ang meron ako.
A thought ran to my head. I'll pray. Yes. I'll pray. It's been ages since I last prayed. 'What should I pray for? I can get anything I want.' that's what I thought before. But, now. I'll ask for God's assistance.
Dear God. Minsan lang po ako magdasal. Please don't let my prayer go to waste. Simple lang naman ang pinagdadasal ko. I'm just praying for Gi... Ugly stick's safety. Wala na po akong ibang gusto. Just her safety. Alam ko po lagi kaming nag-aaway. Pero kahit po ganon, mahalaga sya sa akin. Wag na wag na wag Nyo po sanang hayaang mangyari sa kanya yung sa panaginip ko. Yun lang naman po. Amen.
Papakinggan naman siguro Nya yung dasal ko no? Sana nga. Sana talaga.
"Nathan?"
Napatayo ako nung may tumawag sa akin. I looked at the doorway just to see ugly stick standing there.
"What are you doing? Ba't di ka pa natutulog?" she asked as she come closer. "What's... What's wrong? Are you crying?"
I turned away from her. Hinigpitan ko pagkakahawak ko sa picture frame. Ayokong makita nya ako sa ganitong kalagayan.
"Go away." I told her. Please stay.
Silence.
Maybe she really did go away. Maybe she really hates me alot. Maybe--
It surprised me when she hugged from behind.
"Do you miss them? Sina tita Arielle?" she asked. "Kaya ka umiiyak?"
Before I know it, I bursted into tears. And she continued on hugging me. Tahimik lang sya. Hinayaan nya lang akong umiyak. After a few minutes. Pinaupo nya ako sa kama ko.
"Gusto mong pumunta bukas sa sementeryo?" ugly stick asked. "Puntahan natin sila. Matagal ka ng di pumupunta don."
That's true. It's been years since I last visited their graves. Ayoko parin kasing tanggapin na wala na sila.
I nodded at her question.
Napayuko ako at nasabunot ang sarili ko. I continued on crying. Bakit ba masyado akong naapektuhan ng bangungot na yon? Nakakainis.
Siguro, di na nakatiis si ugly stick sa kakapanuod sa akin. She pulled me then hugged me. Letting me cry on her shoulder.
"Just cry, Nathan." she told me. And I did.
**
Madrama ba tong chapter na to? Sana napaiyak ko kayo. Dejoke. Haha. Di ako sanay sa mga madramang scene pero sana, nadala kayo sa chapter na to. XD
nga pala, wag ng 'ate author, ate Nhice, miss author' yung tawag nyo sa akin. 15 palang po ako. Hahaha. Nhice (Nis) nalang. Yun din naman tawag sakin ng mga friends ko. XD