Vandaag is de dag dat ik met het vliegtuig naar Cyprus ga. Niet alleen, gelukkig. Wout en Zara gaan met me mee. Mijn twee beste vrienden. We gaan naar Cyprus om mijn tweelingbroer Thomas op te zoeken. Wout en Zara gaan weer terug naar Nederland en ik blijf in Cyprus. Mijn ouders zitten namelijk in een vechtscheiding en Thomas heeft toen die tijd besloten om weg te lopen. Alleen mij heeft hij daarna vertelt waar hij zit. In Cyprus dus. Mijn ouders weten niet dat ik het weet, mijn ouders weten ook niet dat ik hem daar ga zien. Ze denken gewoon dat ik op vakantie ga, samen met Wout en Zara.
"Timo, kijk je er al een beetje naar uit? Ik zou in mijn broek plassen als ik jou was!". Zara is zo enthousiast dat het irritant wordt. "Rustig Zara. Tuurlijk ben ik blij om Thomas terug te zien. Ik heb hem al zeker een half jaar niet meer gezien. Maar na deze rit zijn we weer onafscheidelijk, dus ik heb niet veel zorgen.". Zara lijkt het een beetje raar te vinden dat ik er zo koel onder blijf. Ach ja, Zara is een meisje, die zijn van zichzelf al enthousiast, dus ik kijk er eigenlijk niet verder naar. "Dus, ik ga even mijn ogen dicht doen, slapen dus, en jij maakt me wakker als we gaan landen?" vraagt Wout aan me. "Tuurlijk joh" antwoord ik. Ik kijk door het raam en zie uit mijn ooghoek dat Zara haar tablet erbij neemt. In een mum van tijd ben ik zelf tegen het raam in slaap gevallen.
Een tijdje later schrik ik weer wakker van mensen die beginnen te panikeren. Ik heb eigenlijk nog geen idee wat er gebeurt, dus wend ik me naar Zara, die net als de menigte een gek aan het worden is. "Zara, wat gebeurt er?!" roep ik, om toch maar in haar wereld binnen te dringen. "Het vliegtuig... Het vliegtuig is aan het neerstorten. Timo! Maak Wout wakker!!!". Zonder te aarzelen doe ik wat ze me vraagt, alleen was Wout niet wakker te krijgen. "Wout, godverdomme, word wakker! Het vliegtuig is aan het crashen man!". Ik schud hem helemaal door elkaar en eindelijk lijkt hij bij zinnen te komen. "Het vliegtuig.. doet wat?!". Wout staat in een flits recht en is helemaal wakker. Net als Zara begint hij een panikerend monster te worden. Ik weet zelf ook niet goed wat ik moet doen. Ook panikeren? Verstoppen? "Zara, Wout, verstop je onder de stoelen en maak van jezelf een bolletje, grootste kans op overleven!". Ik ga op de grond liggen, maar zie al meteen dat het onmogelijk is om onder een vliegtuigstoel te liggen. Meteen er na bedenk ik me de woorden van de stewardess: "Bij een eventuele noodlanding doe je je hoofd tussen de knieën en je handen op je hoofd.". "Nieuw plan, volg de woorden van de stewardess!", roep ik dan maar. Ik zet me neer op mijn stoel, doe de stoelriem vast en wacht. Zara zit al snel terug bij me, maar Wout is totaal niet aan het opletten en kijkt door het raam. "Het is zo zonde.." schreeuwt Wout. Hij lijkt niet eens bang. "Wout, doe je riem vast!", roep ik. Hij luistert niet. Zara geeft hem een duw maar daar lijkt hij ook geen enkele reactie op te geven. "Timo, wat nu?", vraagt Zara. Ze neemt mijn hand vast en begint te huilen. "Timo, ik ben bang.." fluistert ze met tranen in haar ogen. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. "Ik ook, Zara, ik ook.", fluister ik terug. Ik knijp stevig in haar hand en kijk dan nog eens naar de plaats van Wout.. "Wout!" roep ik hem nog na, maar Wout lijkt me nog steeds niet te horen. Hij zit daar en ineens hoor ik hem "shit" zeggen, gevolgd door een luide knal. Iedereen schreeuwt. Je weet niet welke stem van wie is, maar het is afschuwelijk om te horen. Helaas voor mij ben ik elke seconde bij bewustzijn geweest en heb ik elke seconde gehoord en gevoeld. Mijn ogen zijn dicht, mijn lichaam ineengekrompen met Zara hand nog steeds vast, omdat ik haar hand niet wou loslaten. Toen alles om me heen stil was, wist ik dat ik het gehaald had, ook al lig ik nog steeds ineengekrompen en ben ik te bang om op te kijken.