Okul çıkışı şehir merkezindeki kütüphaneye kadar yürüdüm. Sarı montumun cebinden çıkardığım telefona, sarı kulaklığımı takıp rapin ritmine ayak uydurmaya başladım.
Sarı takıntım vardı, sarı rengi çok sever kendime yakıştırırdım.
Kütüphaneye girdiğimde, edebiyat bölümüne yönelip kitapları incelemeye başladım. Sabahattin Ali'nin İçimizdeki Şeytan adlı kitabını alıp kütüphaneden ayrıldım.
Cebim titrediğinde, monoton bir şekilde telefonu elime aldım.
A: Güzel seçim. :)
Kaşlarımı çatıp, etrafıma bakındım.
Nida: Beni mi takip ediyorsun sen?
A: Bir süredir.
Nida: Selen sen misin, bak eğer sensen keserim kafanı.
A: Fazla sert oldu. Korkma telefon işleten sapıklardan değilim.
Nida: Kimsin o zaman? Numaramı nereden buldun?
A: Sarı sarı sarı, kimin yarı. Herkes yalaaaannn sensin gerçekajjsjdkdk
Gözlerimi büyüttüm. Resmen bir ruh hastasıyla konuşuyordum.
Nida: İyi değilsin, tedavi olman gerekiyor.
A: Farkındayım :)
Nida: Bizim okuldan mısın? Sayın gizli kişilik A Bey.
Yazıyor...yazıyor... yazıyor...
Gözlerimi devirip, sinirle profilene girdim.
A adlı kullanıcı engellendi.