Πήρα το μεγαλο πακέτο και το πεταξα στον καναπέ ευχόμενη να μην έχει μέσα κάτι εύθραστο. Υστερα κάθισα στον χαλί και άρχισα να ανοίγω το πακέτο μου.
Η αγωνία με είχε φαει αφού σκεφτόμουν τι θα μπορούσε να ηταν. Και απο ποιον; Για μια στιγμή ενιωσα οτι βρίσκομαι στο Πάμε πακέτο και τα γέλια μου ηχησαν στο χολ. Ανοιξα το πακέτο και άρχισα να ουρλιαζω απο την χαρά μου. Ηταν η συλλογή απο τα αγαπημένα μου βιβλια..λίγες μέρες πριν είχα εκμυστηρευτει στον μπαμπά μου μερικά βιβλια τα οποία κυριολεκτικά λάτρευα και θα τα αγόραζα όσο πιο σύντομα μπορουσα, όμως αποφάσισε να μου τα κανει δώρο.
Στην κούτα υπήρχαν γύρω στα 23 αγαπημένα μου βιβλια. Ημουνα τόσο χαρούμενη και αμέσως έστειλα ενα ευχαριστήριο μήνυμα στον μπαμπά μου.
Λάτρευα να διαβάζω βιβλια, κυριολεκτικά πέθαινα στην όψη και την μυρωδιά τους. Προτιμούσα τα ρομαντικά/δραματικά μυθιστορήματα που ταίριαζαν περισσότερο στον χαρακτήρα μου.
Το κουδούνι χτύπησε και αυτήν την φορά ήμουν σίγουρη οτι ηταν ο Δημήτρης.
Ανοιξα την πόρτα με ενα τεράστιο χαμόγελο σκεπτόμενη τα βιβλια που βρισκόντουσαν χύμα στο πάτωμα.
Πήδηξα στην αγκαλιά του και με μετέφερε στον καναπέ κλείνοντας την πόρτα πίσω του.
"Χαρούμενη σε βλέπω τι έγινε;" απόρησε.
"Ο μπαμπάς μου, δες τι μου έκανε δωρο"
"Ολά αυτά;" έμεινε αφωνος.
"Τα αγαπώ, τον αγαπωωωω" είπα και με μια κινηση μαζεψα όλα τα βιβλία στην αγκαλιά μου κανοντας σαν παιδάκι που του φέρνουν ενα αρκουδάκι.
Χαμογέλασε και με χαζεψε για λιγα λεπτα ακόμα.
"Θελεις να τα δουμε μαζί;" τον ικευτεσα με ενα γλυκαναλατο ύφος.
"Εγώ λέω να κάνουμε κάτι άλλο" είπε και κινήθηκε προς τα πάνω μου φανερώνοντας τις προθέσεις του.
Αμέσως με κατέλυσε ενα περίεργο συναίσθημα απογοήτευσης αλλά και ευχαρίστησης.
Δεν πειράζει, θα τα κοιτάξω το βράδυ..μονη μου..
Ανταποκρίθηκα στο άγγιγμα του και υστερα χάθηκε μέσα μου..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ανοιξα τα ματια μου και κοίταξα την ωρα.
9.00
Ηταν κιόλας βράδυ. Αύριο είχα σχολείο και δεν είχα προλάβει να κάνω απολύτως τίποτα. Γυρισα να αντικρισω τον Δημήτρη ξαπλωμένο δίπλα μου ενώ τα μάτια μου τρεμοπαιζαν απο την κούραση. Η φιγούρα του μου θύμισε του Γιώργου και ετριψα τα ματια μου με τις γροθιές μου για να σιγουρευτω οτι εκανα λάθος.
Τελικά τα ματια μου με εξαπάτησαν και δεν ήξερα αν επρεπε να απογοητευτω ή να χαρώ που ο Γιώργος είχε φύγει οριστικά απο την ζωή μου. Είχα να μάθω νέα του περιπου 3 βδομάδες.
"Φεύγεις;" τον ρωτησα νυσταγμενα.
Εκανε ενα νευμα και κάθισε στο κρεβάτι φορώντας μονο το τζιν του.
"Ναι μωρο μου, έχουμε σχολείο αύριο αλλιώς θα κοιμομουν μαζί σου."
Με φίλησε στο μέτωπο και μηχανικά άλλαξα μεριά και κοιμήθηκα.