After 6 months.....
Erhica's pov
Until now I can't forget yung masamang panaginip na yun nandito na ko sa london para makalimot pero every night napapanaginipan ko yun parang nightmare. Sometimes para kong may kinakausap tapos bigla na lng sisigaw tuwing gabi namn naiyak ako. Mismong birthday ko pa naganap yun. A bad dream that I want to forget but it isn't easy to do.
"Rhica are you ok? Gusto mo dalhin kita sa doctor?" dad said.
"No Im ok. It just a hang over about what happen 10 month ago." I said.
"Di mo pa ginagalaw yung foods mo." pagtingin ko kay dad mukha ni Sofie ang nakita ko glaring to me kaya dali kong kinuha yung kutsilyo at sinaksak ko ng paulit ulit I didn't want to see that face again....
Para kong nawala sa sarili at hawak ko yung kutsilyo na napuno na ng dugo nabitawan ko yun ng makita ko si dad that has no life yung mga maids nakatulala lng sakin....
"Woohh! Dad" nagulat ako totoo bang ako ang gumawa nun... My real Dad I killed my dad....
Lumuhod ako sa harap ni dad at daredaretsong tumulo yung uhog ay! Luha ko at nag-iiyak... I can't imagine that I killed my real dad. Anong klase ako anak?! Parang kinamumuhian ko na ang sarili ko!
"Anong tinitingin nyo dyan? Tumawag kayo ng ambulansya!!" sigaw ko sa mga maids na kanina pa na ka tunganga at nakatitig sakin. Agad naman silang nagsialisan dahil sa sigaw ko.
Baka makulong ako? Ayoko kong makulong!? Masyado pa kong bata, marami pa kong pangarap.
Dahil sa takot ko nagtatakbo ako papunta sa room ko at daladala ko yung kutsilyo...
"Wala na rin naman si dad at si mom should I kill my self." sabi ko sa sarili ko at tuluyan ko ng sinaksak ang sarili ko.
________________________________________________________________________
(A/N: And this is the last part as in ending na po ito. Mag prequel kaya ako sa mga magulang nila? O wag na? )