[Unicode]
Haneul တိုု့ ရုုံးမှာ department တစ်ခုုထဲမှာပဲ အတူတူ လုုပ်တဲ့ Jungkook ဆိုုတဲ့ ကောင်လေး တစ်ယောက်လည်း ရှိတယ်... အဲ့ကောင်လေးနဲ့ Haneul နဲ့က လုုံး၀ မျက်နှာကြော မတည့်ဘူး... Haneul ကလည်း သူ့ ကြည့်မရသလိုု... သူကလည်း Haneul ကိုုဆိုုရင် လှည့်တောင်မကြည့်... စားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘူး...
သူတိုု့ နှစ်ယောက်က မသိရင် ပြိုင်ဘက်တွေ ရန်သူတွေ ကြနေတာပဲ... သူတိုု့ အလုုပ်က သူဌေးကလည်း သူတိုု့ နှစ်ယောက်ကိုု အမြဲနှိုင်းတယ်... ဘယ်လက်ရုုံးနဲ့ ညာလက်ရုုံးလိုု ထားလေ့ရှိတော့ သူတိုု့ နှစ်ယောက်ကြား အခြေအနေက ပိုုပြီး တင်းမာတာပေါ့...
Jungkook က Haneul နဲ့ လမ်းမှာ ဖြတ်လေ ျှာက်သွားရင်တောင် မနှုတ်ဆက်ဘူး... Haneul ကလည်း အချေလေ... ဒီတော့ သူတိုု့နှစ်ယောက် ဘယ်တော့မှ စကားမပြောကြဘူး...
ဒါပေမယ့် Haneul နဲ့ ShinAh နဲ့ နှစ်ယောက်ဆိုုရင်တော့ သူက ShinAh ကိုု အမြဲ နှုတ်ဆက်တယ်... မျက်နှာကိုု ပြုံးလိုု့... Haneul မသိရင်ခက်မယ်... အဲ့ Jungkook ဆိုုတဲ့ တစ်ယောက်က ShinAh ကိုု ကြိုက်နေတာပေါ့...
Jungkook က သူကြိုက်နေတဲ့ ShinAh ကိုု Hoseok လိုုမျိုး Haneul ကနေတဆင့် မချည်းကပ်ဘူး... Haneul နဲ့မှ မျက်နှာကြော မတည့်တာ... အဲ့တော့ သူက တိုုက်ရုုိက်ပဲ ချည်းကပ်တယ်... ဘွင်းဘွင်းပဲ...
~~~~~~~~~~
တစ်နေ့ ရုုံးကအပြန် ShinAh နဲ့ Jungkook အပြန်လမ်းမှာ တွေ့ကြတယ်... ShinAh နားမှာ အမြဲရှိနေကျ Haneul မရှိတာကိုု အခွင့်ကောင်းယူပြီး ShinAh ကိုု ညစာအတူတူ သွားစားဖိုု့ ခေါ်တယ်... အမှန်အတိုုင်းပြောရရင် ShinAh ကလည်း Jungkook ကိုု ကြွေချင်ချင် ဖြစ်နေပြီးသား ဖြစ်တဲ့အတွက် ညစာအတူတူ သွားစားဖိုု့ကိုု လက်ခံလိုုက်တယ်...
အဲ့နေ့ ညက သူတိုု့ နှစ်ယောက် စကားတွေ အများကြီး ပြောဖြစ်ကြတယ်... သူမဆီကလည်း သူ ဖုုန်းနံပါတ်ရော SNS account ပါတောင်းသွားတယ်... ShinAh ကလည်း ပေးချင်နေတာနဲ့ အတော်ပဲပေါ့... အဆင်ကိုု ပြေလိုု့ သူတိုု့ နှစ်ယောက်...
အဲ့နေ့ကမှ ShinAh သိလိုုက်ရတာ တစ်ခုုက Jungkook က Haneul ကိုု ကြည့်မရလိုု့ ရှောင်တာ မျက်နှာကြော မတည့်တာ မဟုုတ်ဘူး... ရှိန်လိုု့ ( ပြောရရင် ကြောက်လိုု့ပေါ့...) အဲ့ဒါကြောင့် စကားလုုံး၀ မပြောတာ... နှုတ်တောင် မဆက်ရဲတာ ဆိုုပဲ... ဟိုုက အချေမှန်း သိတော့ သူနှုတ်ဆက်ရင်တောင် ပြန်မနှုတ်ဆက်မှာ စိုုးလိုု့တဲ့လေ...
ဘယ်ကနေ ဘယ်လိုု ရှိန်သွားတာလဲဆိုုတော့ Jungkook အလုုပ်စစဝင်ချင်း ကာလပိုုင်းလောက်ကပဲ... Haneul တိုု့ အသင်းမှာ လူလိုုနေတာနဲ့ လူသစ်ဖြစ်တဲ့ Jungkook ကိုု boos က Haneul ဆီ ခဏ ငှားလိုုက်တယ်... အဲ့မှာ တစ်လလောက် Jungkook က Haneul လက်အောက် ရောက်သွားတာပေါ့...
Haneul က သူငယ်ချင်းတွေနဲ့သာ ပေါတောတောနေတာ... အလုုပ်နဲ့ ပတ်သက်လာရင်တော့ အရမ်းစည်းကမ်းကြီးပြီး အရမ်းစိစပ်တာလေ... အဲ့မှာတင် Jungkook ရှိန်သွားတာ... Haneul ခိုုင်းတာတွေ... မှားရင် ပြောတာတွေ ခံခဲ့ရတာကိုုး... အဲ့တော့ ကြောက်တော့ မှာပေါ့...
~~~~~~~~~~
ဒီနေ့ မနက်အစောကြီး အိပ်ရေးကမဝ... ထုုံးစံအတိုုင်း ရုုံးက သွားရသေး... Haneul တစ်ယောက် ရုုံးသွားတဲ့ လမ်းမှာ သူမရှေ့မှာ လေ ျှာက်နေသူက Yoongi နဲ့ တူပါတယ်လိုု့ ကြည့်နေတာ... Yoongi ပဲကိုုး... အံ့သြလိုု့ မျက်လုုံးတွေ ဘာတွေတောင် ပွတ်ကြည့်မိတယ်...
ပုုံမှန်ဆိုု သူဒီလမ်းက လာလေ့မှ မရှိပဲ... မနက်ဆိုုရင် အမြဲ မျက်နှာချင်းဆိုုင် လမ်းက ဘတ်စ်ကား စီးပြီးလာနေကျ... ကုုန်ပဏီရှေ့ရောက်မှ တွေ့နေကျ... (ဒီနေ့က ဘာလား... သူငယ်ချင်း အိမ်မှာများ သွားအိပ်လိုု့လား မသိ...) သူမတွေးတယ်... သူမ အကြည့်တွေကတော့ Yoongi နောက်ကျောကိုုပဲ ငေးကြည့်နေတုုန်း... ခေါင်းထဲမှာတော့ အတွေးပေါင်းများစွာ ဖြတ်ပြေးလိုု့...
(အခုုသူက ဒီလမ်းက လာတော့ ငါက ဘယ်လိုု သူ့မျက်နှာလေးကိုု ငေးမလဲ? ခုုတော့ နောက်ကျောကြီးပဲ မြင်နေရတယ်...) သူမ မကျေမနပ်နဲ့ တွေးတယ်... (အရင်ကဆိုု မျက်နှာချင်းဆိုုင်ကလာတော့ သူလာမယ့် အချိန်လေးမှန်းပြီး လမ်းကိုု ဖြေးဖြေးလေး လေ ျှာက်ရင် အဝေးကနေ သူ့မျက်နှာလေး ကောင်းကောင်းငေး လိုု့ရတယ်... ဟူး... ငမ်းဖိုု့ ကံကုုန်ပြီထင်ပါ့...)
သူမ သူ့မျက်နှာလေး ငေးချင်ကြောင်း တွေးနေတုုန်း ရှိသေးတယ်... မောင်မင်းကြီးသားက ဘာအကြောင်းမှ မရှိပဲ နောက်ကိုု လှည့်ကြည့်တယ်... (Omo... omo... Haneul မ တစ်ခုုခုုလုုပ်!!) ဆိုု မျက်လုုံးကိုု ဖတ်ခနဲ ကောက် မှိတ်ပစ်လိုုက်တယ်... အေးရော...
(moya... ige moyo... ဘာလဲ... ဒါက ဘာလဲဟ... ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ဘာလိုု့ မျက်လုုံးကြီး မှိတ်လိုုက်တာတုုန်းဟ... သေလိုုက်တော့ Haneul ရေ... ဒီမှာတင် ဘုုတ်ခနဲ လဲသေလိုုက်တော့...) မျက်လုုံးကြီး မှိတ်ထားရင်း တွေးပြီး တောက်ရမ်းတွေ ရှက်နေမိသူ Haneul...
ဟုုတ်တယ်လေ... သူမက သူမ သူ့ကိုု ကြည့်နေတာကိုု မသိစေချင်တာနဲ့ လုုပ်မိလုုပ်ရာ လေ ျှာက်လုုပ်ပစ်လိုုက်တာ... ပထမဆုုံး ခေါင်းထဲ ၀င်လာတာက သူမ ဘာမှ မမြင်ရတော့ရင် ဘာမှ ရှက်စရာ မလိုုတော့ဘူးပေါ့... အခုုတော့ ပိုုရှက်ရပြီလေ... မျက်လုုံး ပြန်ဖွင့်လိုုက်ပြီ... Yoongi ရှေ့ပဲ ကြည့်ပြီး လမ်းဆက်လေ ျှာက်နေတာ သူမ တွေ့ရတယ်...
(ဟိုုတစ်ယောက်က ငါ့ကိုု ဘယ်လိုုတွေ ထင်ကုုန်မလဲတော့ မသိပါဘူး... ညစ်ပါတယ်... အိပ်ပြီး လမ်းလေ ျှာက်နေတယ်များ ထင်သွားမလား... ahhhhh.... Mola... mola... ထားတော့...) စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ခြေထောက် နှစ်ချက်လောက် ဆောင့်ပြီး အလုုပ်ကိုု ဆက်လေ ျှာက်သွားတယ်...
တစ်ဖက်မှာကျ Yoongi က ဒီနေ့ ဒီလမ်းက လာတာ သူ အိမ်ပြောင်းသွားလိုု့... အရင်ကလိုု ဘတ်စ်ကားနဲ့ လာလိုု့ မရတော့ဘူး... အဲ့ဒါကြောင့် ရထားနဲ့ လာရတာ...
သူလည်း ပြောရရင် ဒီက လာရတာ သိပ်မကြိုက်ဘူး... Haneul တစ်ယောက်ပဲ ငေးနေတာ မဟုုတ်ဘူးလေ... အရင်ကဆိုု သူလည်း မျက်နှာချင်းဆိုုင် လမ်းက လာတဲ့ Haneul ကိုု မနက် မနက် ဘတ်စ်ကားပေါ်က ဆင်းတိုုင်း ရှာပြီး ငေးကြည့်ရတာ အလုပ်တစ်ခုကိုုး...
အခုုတော့ Haneul က ဘယ်ရောက်နေမှန်း မသိ... ဒီအချိန်ဆိုုရင်တော့ သူမ ဒီနားလောက် ရောက်နေသင့်ပါပြီ... သူလည်း သူမ လာလေ့ရှိတဲ့ အချိန်ကိုု မှတ်မိနေပြီ မဟုုတ်ပါလား...
အဲ့ဒါကြောင့်လည်း သူရုုတ်တရက် နောက်လှည့်ကြည့်လိုုက်တာ... သူမကိုု ရှာဖိုု့... ဟော တွေ့ပြီ... (huhhh??? ဘာလိုု့ မျက်လုုံးကြီး မှိတ်ထားတာလဲဟ?!!) သူ ကြောင်သွားတယ်... (အင်း... headphone ကြီးလည်း တပ်ထားပုုံရ သီချင်းကိုု ခံစားနေတဲ့ ပုုံပဲ... မဆိုုးဘူး... ငါနဲ့တော့ အကြိုက်တူသွားပြီ...)
Yoongi ဆိုုသည်မှာကလည်း သီချင်းကိုု ခံစားတတ်သူ မဟုုတ်ပါလား... သီချင်းသည်သာ သူ့ဘဝဆိုုတော့ အခုုလိုု Haneul သီချင်း ခံစားတတ်တာ မြင်ရတော့ ကျေနပ်မိတယ်လေ... အခုုက သူထင်သလိုု သီချင်း ခံစားနေတာ မဟုုတ်ပဲ သူ့ကိုု ရှိုးနေတာ မြင်မှာစိုုးလိုု့ လုုပ်မိလုုပ်ရာ မျက်လုုံးပိတ်လိုုက်တာကိုုတော့ သူဘယ်လိုုမှ သိမှာ မဟုုတ်ဘူး...
ဒါပေမယ့် သူထင်တာတော့ မှန်ပါတယ်... Haneul ဆိုသည်မှာက သီချင်း နှစ်သက်သူတစ်ယောက်... သီချင်းကိုု ခံစားတတ်သူ တစ်ယောက်... အဲ... လမ်းလေ ျှာက်ရင်း မျက်လုုံးကြီး မှိတ်ထားရလောက်အောင် ထိတော့ မခံစားဘူးပေါ့လေ...
မျက်လုုံးကြီး မှိတ်ပြီး လေ ျှာက်နေတော့ ခုုလုုတ်တုုိက် ကုုန်မှာကိုု Yoongi စိတ်ပူသွားတာနဲ့ ခဏနေတော့ သူနောက်လှည့်ကြည့်လိုုက်ပြန်တယ်... ဒီတစ်ခါတော့ သူထပ်လှည့်ကြည့်တာကိုု သူမ မသိလိုုက်ဘူး... ခေါင်းကြီး အောက်ငုုံ့ပြီး လမ်းလေ ျှာက်နေတာကိုုး... မယ်မင်းကြီးမ လေးက ခုုဏက ကိစ္စကိုု ရှက်နေတုုန်းလေ...
~~~~~~~~~~
to be continued...
BTS Fanfic by
Yamin Ohmar
=============================
[Zawgyi]
Haneul တိုု႔ ရံုုးမွာ department တစ္ခုုထဲမွာပဲ အတူတူ လုုပ္တဲ့ Jungkook ဆိုုတဲ့ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္လည္း ရွိတယ္... အဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ Haneul နဲ႔က လံုုး၀ မ်က္ႏွာေၾကာ မတည့္ဘူး... Haneul ကလည္း သူ႔ ၾကည့္မရသလိုု... သူကလည္း Haneul ကိုုဆိုုရင္ လွည့္ေတာင္မၾကည့္... စားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘူး...
သူတိုု႔ ႏွစ္ေယာက္က မသိရင္ ျပိဳင္ဘက္ေတြ ရန္သူေတြ ၾကေနတာပဲ... သူတိုု႔ အလုုပ္က သူေဌးကလည္း သူတိုု႔ ႏွစ္ေယာက္ကိုု အျမဲႏိႈင္းတယ္... ဘယ္လက္ရံုုးနဲ႔ ညာလက္ရံုုးလိုု ထားေလ့ရွိေတာ့ သူတိုု႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား အေျခအေနက ပိုုၿပီး တင္းမာတာေပါ့...
Jungkook က Haneul နဲ႔ လမ္းမွာ ျဖတ္ေလ ွ်ာက္သြားရင္ေတာင္ မႏႈတ္ဆက္ဘူး... Haneul ကလည္း အေခ်ေလ... ဒီေတာ့ သူတိုု႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ စကားမေျပာၾကဘူး...
ဒါေပမယ့္ Haneul နဲ႔ ShinAh နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ဆိုုရင္ေတာ့ သူက ShinAh ကိုု အျမဲ ႏႈတ္ဆက္တယ္... မ်က္ႏွာကိုု ျပံဳးလိုု႔... Haneul မသိရင္ခက္မယ္... အဲ့ Jungkook ဆိုုတဲ့ တစ္ေယာက္က ShinAh ကိုု ႀကိဳက္ေနတာေပါ့...
Jungkook က သူႀကိဳက္ေနတဲ့ ShinAh ကိုု Hoseok လိုုမ်ိဳး Haneul ကေနတဆင့္ မခ်ည္းကပ္ဘူး... Haneul နဲ႔မွ မ်က္ႏွာေၾကာ မတည့္တာ... အဲ့ေတာ့ သူက တိုုက္ရုုိက္ပဲ ခ်ည္းကပ္တယ္... ဘြင္းဘြင္းပဲ...
~~~~~~~~~~
တစ္ေန႔ ရံုုးကအျပန္ ShinAh နဲ႔ Jungkook အျပန္လမ္းမွာ ေတြ႔ၾကတယ္... ShinAh နားမွာ အၿမဲရွိေနက် Haneul မရွိတာကိုု အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ShinAh ကိုု ညစာအတူတူ သြားစားဖိုု႔ ေခၚတယ္... အမွန္အတိုုင္းေျပာရရင္ ShinAh ကလည္း Jungkook ကိုု ေၾကြခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနၿပီးသား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ညစာအတူတူ သြားစားဖိုု႔ကိုု လက္ခံလိုုက္တယ္...
အဲ့ေန႔ ညက သူတိုု႔ ႏွစ္ေယာက္ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ၾကတယ္... သူမဆီကလည္း သူ ဖုုန္းနံပါတ္ေရာ SNS account ပါေတာင္းသြားတယ္... ShinAh ကလည္း ေပးခ်င္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲေပါ့... အဆင္ကိုု ေျပလိုု႔ သူတိုု႔ ႏွစ္ေယာက္...
အဲ့ေန႔ကမွ ShinAh သိလိုုက္ရတာ တစ္ခုုက Jungkook က Haneul ကိုု ၾကည့္မရလိုု႔ ေရွာင္တာ မ်က္ႏွာေၾကာ မတည့္တာ မဟုုတ္ဘူး... ရွိန္လိုု႔ ( ေျပာရရင္ ေၾကာက္လိုု႔ေပါ့...) အဲ့ဒါေၾကာင့္ စကားလံုုး၀ မေျပာတာ... ႏႈတ္ေတာင္ မဆက္ရဲတာ ဆိုုပဲ... ဟိုုက အေခ်မွန္း သိေတာ့ သူႏႈတ္ဆက္ရင္ေတာင္ ျပန္မႏႈတ္ဆက္မွာ စိုုးလိုု႔တဲ့ေလ...
ဘယ္ကေန ဘယ္လိုု ရွိန္သြားတာလဲဆိုုေတာ့ Jungkook အလုုပ္စစ၀င္ခ်င္း ကာလပိုုင္းေလာက္ကပဲ... Haneul တိုု႔ အသင္းမွာ လူလိုုေနတာနဲ႔ လူသစ္ျဖစ္တဲ့ Jungkook ကိုု boos က Haneul ဆီ ခဏ ငွားလိုုက္တယ္... အဲ့မွာ တစ္လေလာက္ Jungkook က Haneul လက္ေအာက္ ေရာက္သြားတာေပါ့...
Haneul က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔သာ ေပါေတာေတာေနတာ... အလုုပ္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ေတာ့ အရမ္းစည္းကမ္းႀကီးၿပီး အရမ္းစိစပ္တာေလ... အဲ့မွာတင္ Jungkook ရွိန္သြားတာ... Haneul ခိုုင္းတာေတြ... မွားရင္ ေျပာတာေတြ ခံခဲ့ရတာကိုုး... အဲ့ေတာ့ ေၾကာက္ေတာ့ မွာေပါ့...
~~~~~~~~~~
ဒီေန႔ မနက္အေစာႀကီး အိပ္ေရးကမ၀... ထံုုးစံအတိုုင္း ရံုုးက သြားရေသး... Haneul တစ္ေယာက္ ရံုုးသြားတဲ့ လမ္းမွာ သူမေရွ႕မွာ ေလ ွ်ာက္ေနသူက Yoongi နဲ႔ တူပါတယ္လိုု႔ ၾကည့္ေနတာ... Yoongi ပဲကိုုး... အံ့ၾသလိုု႔ မ်က္လံုုးေတြ ဘာေတြေတာင္ ပြတ္ၾကည့္မိတယ္...
ပံုုမွန္ဆိုု သူဒီလမ္းက လာေလ့မွ မရွိပဲ... မနက္ဆိုုရင္ အၿမဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုုင္ လမ္းက ဘတ္စ္ကား စီးၿပီးလာေနက်... ကုုန္ပဏီေရွ႕ေရာက္မွ ေတြ႔ေနက်... (ဒီေန႔က ဘာလား... သူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာမ်ား သြားအိပ္လိုု႔လား မသိ...) သူမေတြးတယ္... သူမ အၾကည့္ေတြကေတာ့ Yoongi ေနာက္ေက်ာကိုုပဲ ေငးၾကည့္ေနတုုန္း... ေခါင္းထဲမွာေတာ့ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္ေျပးလိုု႔...
(အခုုသူက ဒီလမ္းက လာေတာ့ ငါက ဘယ္လိုု သူ႔မ်က္ႏွာေလးကိုု ေငးမလဲ? ခုုေတာ့ ေနာက္ေက်ာႀကီးပဲ ျမင္ေနရတယ္...) သူမ မေက်မနပ္နဲ႔ ေတြးတယ္... (အရင္ကဆိုု မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုုင္ကလာေတာ့ သူလာမယ့္ အခ်ိန္ေလးမွန္းၿပီး လမ္းကိုု ေျဖးေျဖးေလး ေလ ွ်ာက္ရင္ အေ၀းကေန သူ႔မ်က္ႏွာေလး ေကာင္းေကာင္းေငး လိုု႔ရတယ္... ဟူး... ငမ္းဖိုု႔ ကံကုုန္ၿပီထင္ပါ့...)
သူမ သူ႔မ်က္ႏွာေလး ေငးခ်င္ေၾကာင္း ေတြးေနတုုန္း ရွိေသးတယ္... ေမာင္မင္းႀကီးသားက ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိပဲ ေနာက္ကိုု လွည့္ၾကည့္တယ္... (Omo... omo... Haneul မ တစ္ခုုခုုလုုပ္!!) ဆိုု မ်က္လံုုးကိုု ဖတ္ခနဲ ေကာက္ မွိတ္ပစ္လိုုက္တယ္... ေအးေရာ...
(moya... ige moyo... ဘာလဲ... ဒါက ဘာလဲဟ... ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ဘာလိုု႔ မ်က္လံုုးႀကီး မွိတ္လိုုက္တာတုုန္းဟ... ေသလိုုက္ေတာ့ Haneul ေရ... ဒီမွာတင္ ဘုုတ္ခနဲ လဲေသလိုုက္ေတာ့...) မ်က္လံုုးႀကီး မွိတ္ထားရင္း ေတြးၿပီး ေတာက္ရမ္းေတြ ရွက္ေနမိသူ Haneul...
ဟုုတ္တယ္ေလ... သူမက သူမ သူ႔ကိုု ၾကည့္ေနတာကိုု မသိေစခ်င္တာနဲ႔ လုုပ္မိလုုပ္ရာ ေလ ွ်ာက္လုုပ္ပစ္လိုုက္တာ... ပထမဆံုုး ေခါင္းထဲ ၀င္လာတာက သူမ ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ရင္ ဘာမွ ရွက္စရာ မလိုုေတာ့ဘူးေပါ့... အခုုေတာ့ ပိုုရွက္ရၿပီေလ... မ်က္လံုုး ျပန္ဖြင့္လိုုက္ၿပီ... Yoongi ေရွ႕ပဲ ၾကည့္ၿပီး လမ္းဆက္ေလ ွ်ာက္ေနတာ သူမ ေတြ႔ရတယ္...
(ဟိုုတစ္ေယာက္က ငါ့ကိုု ဘယ္လိုုေတြ ထင္ကုုန္မလဲေတာ့ မသိပါဘူး... ညစ္ပါတယ္... အိပ္ၿပီး လမ္းေလ ွ်ာက္ေနတယ္မ်ား ထင္သြားမလား... ahhhhh.... Mola... mola... ထားေတာ့...) စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေျခေထာက္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီး အလုုပ္ကိုု ဆက္ေလ ွ်ာက္သြားတယ္...
တစ္ဖက္မွာက် Yoongi က ဒီေန႔ ဒီလမ္းက လာတာ သူ အိမ္ေျပာင္းသြားလိုု႔... အရင္ကလိုု ဘတ္စ္ကားနဲ႔ လာလိုု႔ မရေတာ့ဘူး... အဲ့ဒါေၾကာင့္ ရထားနဲ႔ လာရတာ...
သူလည္း ေျပာရရင္ ဒီက လာရတာ သိပ္မႀကိဳက္ဘူး... Haneul တစ္ေယာက္ပဲ ေငးေနတာ မဟုုတ္ဘူးေလ... အရင္ကဆုို သူလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုုင္ လမ္းက လာတဲ့ Haneul ကိုု မနက္ မနက္ ဘတ္စ္ကားေပၚက ဆင္းတိုုင္း ရွာၿပီး ေငးၾကည့္ရတာ အလုပ္တစ္ခုကိုုး...
အခုုေတာ့ Haneul က ဘယ္ေရာက္ေနမွန္း မသိ... ဒီအခ်ိန္ဆိုုရင္ေတာ့ သူမ ဒီနားေလာက္ ေရာက္ေနသင့္ပါၿပီ... သူလည္း သူမ လာေလ့ရွိတဲ့ အခ်ိန္ကိုု မွတ္မိေနၿပီ မဟုုတ္ပါလား...
အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း သူရုုတ္တရက္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုုက္တာ... သူမကိုု ရွာဖိုု႔... ေဟာ ေတြ႔ၿပီ... (huhhh??? ဘာလိုု႔ မ်က္လံုုးႀကီး မွိတ္ထားတာလဲဟ?!!) သူ ေၾကာင္သြားတယ္... (အင္း... headphone ႀကီးလည္း တပ္ထားပံုုရ သီခ်င္းကိုု ခံစားေနတဲ့ ပံုုပဲ... မဆိုုးဘူး... ငါနဲ႔ေတာ့ အႀကိဳက္တူသြားၿပီ...)
Yoongi ဆိုုသည္မွာကလည္း သီခ်င္းကိုု ခံစားတတ္သူ မဟုုတ္ပါလား... သီခ်င္းသည္သာ သူ႔ဘ၀ဆိုုေတာ့ အခုုလိုု Haneul သီခ်င္း ခံစားတတ္တာ ျမင္ရေတာ့ ေက်နပ္မိတယ္ေလ... အခုုက သူထင္သလိုု သီခ်င္း ခံစားေနတာ မဟုုတ္ပဲ သူ႔ကိုု ရွိဳးေနတာ ျမင္မွာစိုုးလိုု႔ လုုပ္မိလုုပ္ရာ မ်က္လံုုးပိတ္လိုုက္တာကိုုေတာ့ သူဘယ္လိုုမွ သိမွာ မဟုုတ္ဘူး...
ဒါေပမယ့္ သူထင္တာေတာ့ မွန္ပါတယ္... Haneul ဆုိသည္မွာက သီခ်င္း ႏွစ္သက္သူတစ္ေယာက္... သီခ်င္းကိုု ခံစားတတ္သူ တစ္ေယာက္... အဲ... လမ္းေလ ွ်ာက္ရင္း မ်က္လံုုးႀကီး မွိတ္ထားရေလာက္ေအာင္ ထိေတာ့ မခံစားဘူးေပါ့ေလ...
မ်က္လံုုးႀကီး မွိတ္ၿပီး ေလ ွ်ာက္ေနေတာ့ ခုုလုုတ္တုုိက္ ကုုန္မွာကိုု Yoongi စိတ္ပူသြားတာနဲ႔ ခဏေနေတာ့ သူေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုုက္ျပန္တယ္... ဒီတစ္ခါေတာ့ သူထပ္လွည့္ၾကည့္တာကိုု သူမ မသိလိုုက္ဘူး... ေခါင္းႀကီး ေအာက္ငံုု႔ၿပီး လမ္းေလ ွ်ာက္ေနတာကိုုး... မယ္မင္းႀကီးမ ေလးက ခုုဏက ကိစၥကိုု ရွက္ေနတုုန္းေလ...
~~~~~~~~~~
to be continued...
BTS Fanfic by
Yamin Ohmar