Doing Better
I am wearing a formal off shoulder maroon maxi dress. My hair is styled with big curls and a gold pumps matching it all.
Masuyo kong iniabot ang invitation letter sa nagbabantay. Kinuha niya ang kamay ko at may itinatak na kung ano sa may pulso. Wala akong nakitang marka.
Today is the project launching. I am in a masquerade party kaya't may maskarang nakatakip saaking mukha.
Pagkaupo ko ay naaninag ko sa may malayong mesa si Elysa kasama ang mga hindi ko kilalang tao. Probably her workmates.
Dumiretso ako sa isang round table na kung saan iginiya ako ng isang waiter. Doon, ay may dalawang babae. Ang isa ay halos kasing-edad ko lang. At ang isa..
Kahit na nakasuot siya ng maskara ay tanda ko pa siya. The tanned skin, her pouty lips, her black lenses. Dammit. Brittany.
My breath hitched when our eyes met. Nanlaki ang mga mata niya at bahagyang umawang ang mga labi. I maintained my blank expression. Tumikhim ako at nagtaas ng kilay. Wala akong suot na maskara kaya alam kong nakilala niya na agad ako.
Umupo ako sa upuang katapat niya. Sinuot ko ng muli ang maskara dahil napansin kong ako lang yata ang walang suot na ganito.
A ghost smile were playing on my lips. Hindi ko mawari ang mga tingin niyang ipinupukol sa'kin. It's like, she's glancing at me every 30 seconds. As if she's scared to lose me. Oh. What a deary.
Nagsimula na ang emcee sa pagsasalita kayo doon na natuon ang atensyon ko.
Hindi ko inasahan na sa ganitong event pa muli kami magkikita. Life is really playing with me. Kung sino pa ang mga taong iiwasan ko dapat ay sila pa ang nakakasalamuha ko ngayon.
Pumalakpak ako nang tinawag ang isang panauhin galing sa ibang kumpanya na nagbigay ng suporta sa proyektong ito. Well the man is literally handsome. I wouldn't deny it.
"I've seen how rocks deformed to be soil, and how soil formed to be a rock." Aniya na nagpatawa karamihan sa mga tao. Ewan ko kung humagikgik sila dahil sa nakakatawa ang sinabi nito o dahil kinilig sa ngising naglaro sa mga labi nito na nagpa-gwapo sakaniya lalo.
God, I'm not fantasizing about this man. I'm just stating some... interesting fact.
"Thank you for that Mr. De Asis."
De Asis.
Ngumiti siya at bumaba ng entablado. Nagkaroon pa ng isang power point presentation about sa launching. Marami din ang nagsalita bago natapos ang lahat. Ni-serve na ng mga waiter ang main dish.
Kanina, habang may mga importanteng tao na nagsasalita sa harap ay kinain ko na ang appetizer na sinerve nila. I'm full now. Dumaan pa kasi kami ni Sir sa isang restaurant bago niya ako hinatid dito. Dapat ay siya lang ang kakain. Inis pa ako dahil maaga niya akong pinakain.
Never thought there would be an advantage. I don't need to deal with this woman's intense stares anymore. Tumayo ako at naglakad papunta sa main exit ng function hall.
Napatigil ako sa paglalakad nang napansin ko ang restroom sa may gilid ng hall. Nagpasya akong dumaan muna doon at mag-bathroom break muna dahil aalis na rin naman ako.
Pagkapasok ay dumiretso agad ako sa sink. Naghugas ako ng kamay. I retouched my face. Habang binubuksan ko ang pulang lipstick ay nag-click ang pintuan sa likuran ko. Nag-angat ako ng tingin at ang mga titig ng babae ang nadatnan ko.
Brittany is staring at me through the mirror. I smirked at her and applied some lipstick on my lips.
Nanginginig ang mga kamay niya habang dahan dahang naglalakad palapit sa'kin. Binuksan niya ang faucet sa sink at naghugas siya ng kamay. Her heads down that's why I got all the chance to stare at her in the mirror.
My forehead creased when I noticed her skin and the dark circles under her dazzling eyes were evident. She's tanned but at the same time, she looks weak and pale. Ngumuso ako habang nag-iiwas ng tingin sakaniya at nagpatuloy sa ginagawa.
Nevertheless, she's still breathtakingly beautiful.
I won't deny that fact. I'm not bitter nor insecure at her to just say how ugly she is.
"Nagbalik ka na pala.." Hindi ko siya nilingon. I'm expecting her to say something. Nagkunwari ako na nag-concentrate ako sa paglalagay ng lipstick.
"Sana hindi nalang." Dugtong niya sa huling sinabi niya na nagpahinto ng bahagya sa'kin.
Hindi ako tumugon sa sinabi niya. Nanatili akong nakatitig sa sarili ko sa salamin.
Iwinisik niya ang kaniyang mga kamay pagkatapos isarado ang faucet at nag-angat ng tingin. Bakas sa kaniyang mga mata ang pagod at panghihina.
"From the past six years you're away, Alec and I became happy. He's almost there, Demi. He's almost in the verge of recovering from you. Kung hindi ka bumalik ay hindi siya naguguluhan ngayon. Damn it!" My eyebrow raised as the tired expression from her eyes were slipped away by hatred and madness.
"Akala mo hindi ko alam? Na sinusundan ka niya ngayon? Tangina, Demi! How can you be so selfish? If you're gone, then can you just please... please be gone forever?" Aniya. Napaawang ang labi ko sa litaniya niya.
I composed my self first before switching my attention to my lipstick ang closed it. The clicking sound made a noise kaya't nahigit niya ang kaniyang hininga.
"So are you telling me to back off? To go back--" hindi pa ako natatapos ay sumigaw na siya.
"Yes!" Aniya kaya't napapitlag ako. I smiled.
"Why would I follow your whims?" Sagot ko. Ngumiti ako.
I sighed heavily while a big smile on my face is plastered. Hindi siya sumagot kaya nagpatuloy ako.
"If you don't want him to follow me, then you better bitchslap him than talk shit with me. I never told him to go after me. I'm not desperate. I'm not like you." I said and faked a sarcastic laugh. Tumalikod na ko at aalis na sana ng hinila niya ng marahas ang kamay ko.
Iwinasiwas ko ang kamay ko. Natumba siya sa ginawa ko kaya't lalo siyang umiyak.
I still maintained my grin on my face. That's what you get, bitch.
"Listen. It's not my damn fault if your man is still into me. Get that? If I were as stupid as you, then I'd choose to cage him instead. Seriously? What you did is precisely boring and worthless. What a dumb." Wika ko at tinalikuran siyang lumuluha.
Pinunasan ko ang luhang lumandas sa pisngi ko nang maalala ang lahat ng nangyari. Diretso akong lumabas at matulin na naglakad habang patuloy sa pagtulo ang mga luha kong wala yatang kapaguran.
Nanginginig ang kamay kong sinendan ng mensahe si Sir. My vision is blurry. I stopped walking midway when I can't help it anymore.
Bumuhos na parang gripo ang mga luha ko. I don't know what's happening to me. All I know is I'm damned. Again.
Lahat ng ipinamukha sa'kin ni Brittany ay masakit. Ang malamang sila ay muli ng nagkakamabutihan ay mas masakit.
Fuck. Did I just hoped again? That all his actions, all his words, and our encounters have meanings? This is what I get! This is what you get from setting high hopes, Demi.
Hindi ako humagulgol sa takot na may makarinig sa'kin. Masakit. Sobrang masakit.
Realizations flooded my mind. That I'll choose him always. That I'll still forgive him no matter how unforgivable he is. That I'm still into him. It's still him. Before, now and still. Him. Again. Fuck.
Ipinikit ko ang mga mata ko habang pinupunasan ko ang mga luha sa aking mata. Humikbi ako habang kinakalma ang aking sarili.
It's my hardest breakdown. 6 years ago, before leaving Philippines, I cried hard. But not like this. Ngayon lang yata ako umiyak na wala akong pakielam kung saan ako lulugar. Na wala na akong pake at lumuha ng tahimik. Na walang ingay at tanging lagaslas ng luha ang mararamdaman.
I took a deep breath. Nag-angat ako ng tingin at nalaglag ang panga ko nang makita ang bulto ng tao na nakatayo sa malayong harapan ko. He's two meters away from me.
Naglakad siya palapit sa'kin. Palapit siya ng palapit habang nakatingin lang ako sakaniya.
Ang buong akala ko ay titigil siya sa harapan ko. Na pupunasan niya ang mga panibagong luhang tahimik na lumalandas sa mata ko.
Ngunit napapikit ako nang mag-iwas siya ng tingin at nilagpasan ako. Nanuot saaking pang-amoy ang bango niya. Gaya ng sakit na sumaksak sa puso ko.
I'll choose him. But, no. I will take my actions silently. Kahit hindi niya malaman. Sapat na sa'kin na alam ko sa sarili ko iyon. 'Wag na niyang malaman. That's better.
I couldn't afford a heartbreak to fuck my ego up. All I have is my pride. I can't risk it.
"That's good, Alec. You are doing better." I whispered to myself and genuinely smiled.
***
-Tenshi