Pwede po bang mag inline comments po kayo kung sakaling may mabasa kayong mali/typo? Thanks
--
Hanggang ngayo'y hindi pa 'rin mawala sa isip ko ang pag uusap namin ni Clyde kanina. Poor kiddo, he doesn't have a family he said. Pero ano... paano? Gusto kong malaman pero natatakot akong magtanong.
Tumingin ako sa damong hawak hawak ko at buong lakas na binunot ito. It's frustrating me, big time. Ang kawalan ng idea, at punong puno ng tanong ngunit sino ba ako upang maghangad ng sagot? I am no important person, that's what I know.
Pagkatapos sabihin iyon ni Clyde ay hindi ako nakapagsalita. Hindi ko alam ang aking sasabihin.
Si Clyde? Walang pamilya? Nakapagtataka, sa totoo lang. He's a cutie with silver white hair and red eyes, really. And oh, who's heartless enough to left a kid like him? I think, they have a reason.
Yeah, reason.
"How?" Nanaig ang kuryusidad sa akin, na imbis na tumahimik na lang ako ay tanong pa ako ng tanong. Hindi mo ako masisisi, kung ako ang pamilya ni Clyde, panigurado, hinding hindi ko iiwan 'to.
Unti unti itong kumalma. Nawala ang pangil nitong nakalabas at medyo umayos ang hininga. Ibinaba nito ang hawak nitong putol na lapis at isinara ang librong binabasa.
"I think they despite me the most, that's why they left me in the middle of forest, and luckily, king found me." Nahigit ko ang hininga ko. Hindi ako makapaniwala. Sa gitna ng kagubatan? Dmn, paano kung hindi siya nakita kaagad ni Hyde—este King? Baka walang Clyde sa mundo ngayon dahil maaaring pagpyestahan ito ng mga hayop!
"You could fight them..." Seriously Zane?
He chuckled without humor. "I'm still an infant that time, so how could I fight them?" What he said made me staring at him with disbelief, before I bow my head to think.
At a very young age... Clyde experienced that? How cruel the fate indeed!
Tumayo ito na dahilan upang maiangat ko ang paningin ko sa kanya, na sa tingin ko'y dapat nanatili na lang akong nakayuko at nagpapakalunod sa aking iniisip. Dahil sa ngayo'y feeling ko, ibang Clyde ang aking nasa harapan.
"You know what, Zane?" He smiles wickedly, that caused me almost jump into my sit. Gahd, he's... scary!
"Once I found them, I will be the one to kill them. And I'll torture them to death. Watch me." He said before he disappeared in my sight while I, left alone, mouth almost hanged open, wide eyes still staring at where he is standing while saying that.
Revenge isn't really good.
Pagkatapos ng pag uusap namin ay napagpasyahan kong sa labas na lang magsimula, sa garden. Feeling masusuffocate ako kapag sa loob ako nagsimula at bawat bagay sa sofa, magpapaalala sa akin ng pag uusap namin ni Clyde, at kapag mapapaharap ako sa third floor, sa kuwarto ni Hyde, at muling magbabalik ang alaala noong pinalabas niya ako.
Napahawak ako sa aking ulo at tsaka ito sinabunutan. Hindi ko na inalintana ang karumihan noon dulot ng mga damo na aking binubunot. Gahd, Zane! Magfocus ka nga sa ginagawa mo!
"Zane, you look like an idiot." Said by a voice.
Mabilis aking napabitaw sa aking buhok at napaderetdo bago dahan dahang humarap sa salita. Amusement is visible to his face and there's also an annoying smirk plastered on it. Ngumiti ako ng dahan dahan. Dmn, maybe Seifer now think I am crazy. Nakakahiya!
Pinadaanan niya ng tingin ang aking paligid na siyang ikinanuot ng noo niya. "There's a thing called turf cutter, as well as scissors, Zane." Wala na 'rin ang ngisi doon dahil nakita ko itong sumimangot ng makitang wala akong dala dala maski ano.
Napakamot ako sa aking noo. "A-Ah... gusto ko kasing bunutin 'to gamit ang aking mga kamay." Iminuwestra ko ang mga kamay ko rito ngunit mabilis 'ring binawi agad ng kumunot ang noo nito ng makita ang aking palad.
Ang tanga, Zane! Hindi ka manlang gumamit ng gloves para sana'y hindi nasugatan ang kamay mo! Tignan mo ang kamay mo ngayon, puro sugat?
He sighed deeply as if he's carrying both heaven and hell. "Malalagot kami nito." Bulong nito na hindi ko narinig dahil napakahina ng boses nito.
Ngumiti ako ng pilit—na sa tingin ko'y nagmukhang ngiwi dahil sa kapahiyaan. What am I going to do now?
Umupo ito sa aking harapan, kapantay ko at halos ilapit niya ang mukha niya sa akin na dahilan upang mapaatras ako. I wasn't wrong, Seifer is really a womanizer. Just kidding.
Kinuha nito ang aking kanang kamay at tinitigan. Ang assuming mo talaga, Zane! Namamalasakit lang 'yung tao! Tumingin ito sa akin at ngumiti, bago nagsalita.
"It's okay if I lick it? So it will heal—"
Naputol ang sasabihin nito ng may sumulpot sa harapan naming multo—este isang babae na nakasuot ng maid uniform na puro itim, mahaba ang buhok na parang hindi sinusuklay, napakaputo at walang kabuhay-buhay ang mga mata. Sa tingin ko'y papasa na ito sa pagiging si Sadako.
Humarap ito sa akin at pinanlisikan ako ng mata na siyang nakapagpaatras sa akin. Naimagine ko bigla ang mukha ni Sadako habang nakatingin sa akin at unti unting ngumanganga, kung saan may lalabas na kulay itim na likido—okay, tama na. Tinatakot mo lang ang sarili mo.
Pagkatapos akong panlisikan ng mata nito—na sa tingin ko'y nabasa niya ang nasa utak ko—ay ibinalik nito kaagad ang atensyon kay Seifer na nakaupo pa 'rin sa aking harapan—ang isang tuhod ay nakasayad sa damuhan habang ang isa'y nakaderetso na siyang pinagpapatungan ng siko nito.
"Master Seifer," Pagbibigay nito ng galang at bahagyang yumukod. "Our King wants to talk to you in his study room." Humarap ito sa akin at pinanlisikan ako ng mata bago biglang nawala sa aming harapan, at nakita ko na lang ang pagsarado ng pinto sa Hunted Mansion... este sa mansion ni Hyde mismo.
Tumayo si Seifer, na siyang dahilan upang mabalik muli ang atensyon ko sa kanya. He placed his hands on his pant's pocket that I think, his mannerism.
"I shall go, hindi dapat pinaghihintay ang kamahalan." I don't know but I found that as a joke that made me chuckled slightly. Tumawa 'rin ito ng mahina bago tumalikod. "Your equipments are here, don't injure yourself." Iminuwestra nito ang bagay sa gilid at halos mapanganga ako ng makita kung ano iyon. Turf cutter! Mapapadali amg trabaho ko!
Humarap ako sa kanya upang sana'y magpasalamat ngunit wala na ito sa aking harapan, at sa tingin ko'y nasa loob na ito.
May ngiti sa labing humarap ako sa turf cutter dahil sa wakas, gagamitin ko ito. Sa labas kasi ng mansion—kung saan kami ay mga bihag, at may nakita akong gumagamit nito at dahil siguro sa pagkabagot, naging araw araw ko iyong tanawin hanggang sa gusto ko nalang iyong gamitin.
Ganoon naman talaga, 'diba? Dati'y tinitignan tignan mo lang, tapos ngayo'y gusto mo ng makamit.
Ngunit nabura ang ngiti sa aking labi ng hindi sinasadyang napaangat ang aking mata sa bahay, at mula roon, may nakita akong anino ng lalaki na mabilis nagtago, kasabay ng pagtakip ng bintana sa isang kuwarto na nakapagpakunot ng noo ko, at ramdam ko ang kilabot na kumalat sa buong katawan ko.
Who's that?
Pimagsawalang bahala ko na lang kahit mahirap, at muling nagtuon sa paglilinis na aking ginagawa. It's been a long tiring day. Mabuti na lang at makulimlim ang labas.
***
"Hooh!" Pinunasan ko ang pawis na tumulo sa aking noo at naghabol ng hininga. Hindi pala iyon kasing dali ng inaakala ko dahil bukod sa mabigat ang turf cutter, at napakalaki 'rin nitong hardin na aking nililinis. Hindi ko nga alam kung nakaka-kalahati na ako ngunit sa tingin ko'y hindi pa.
Isa pa, napakarami ko pang dapat tanggalin, ang mga rosas at iba pang bulaklak na bulok, pagkatapos ay kukuskusin ko pa ang fountain hanggang sa mawala ang mga lamot 'rito na sa tingin ko'y aabutan ako ng napakaraming araw.
Huminga ako ng malalim, kasabay noon ay ang pag ihip ng malamig na hangin dulot ng makulimlim na kapaligiran. Nanginig ang katawan ko sa lamig dahil punong puno ng pawis ang aking damit.
Feeling ko nga'y bakat na ang bra ko sa sobrang basa nitong suot ko dala ng dami ng pawis na inilabas ng aking katawan. Kung mataba lang ako ay matutuwa ako dahil syempre, iisipin kong papayat na ako, ngunit dahil halos buto buto na ako ay 'wag na lang.
Payat na nga, mas lalo pang papayat.
Muli ay ipinagpatuloy ko ang paglilinis. Oo, kahit naglalakad lang ako ay napagod ako. Jusmiyo, ikaw ba naman ang magpabalik balik, maglakad nga lang papunta sa paaralan, nakakapagod na. Paano pa kaya kung—
Napaangat ang tingin ko sa langit ng maramdaman kong may tumulo sa aking basa. Napakakulimlim talaga ng langit at feeling ko'y may darating na bagyo dahil sa dilim nito. Huminga ako ng malalim at napagpasyahang ipinagpatuloy ang paglilinis. Ambon lang naman 'to, 'diba? Hindi nakakamatay.
Hindi pa man ako nakakahakbang ay biglang bumuhos ang ulan na noong una'y akala ko ay ambon lamang. Napatili ako sa inis. I'm soaked in this middle of garden. Iniangat ko ang turf cutter upang sana'y buhatin para makatakbo ako ngunit nakalimutan kong sobrang bigat nga pala nito. Muli ay napatili ako sa inis.
Ang malas!
Sinubukan ko ulit itong buhatin at baka may himalang dumating at bigla ko itong mabuhat ngunit wala talaga. Sighing in defeat, binitawan ko ito at tsaka umupo sa damuhan at niyakap ang aking sarili.
Hindi ko alam ngunit biglang tumulo ang luha ko sa pinaghalong frustration at confusion. Hindi ko mapagkakailang takit 'rin ako. Takot sa aking buhay at hindi ko alam kung ano ang susunod na mangyayari sa akin.
Am I that unlucky? That thought trigger some memories. My family met an accident and I'm blaming myself for that. Kung hindi ko sila pinilit na umattend sa family's day sa aming paaralan ay baka magkakasama pa 'rin kami ngayon. The house that they left for me, the only thing that has memories of my family was taken by the authority. Kung hindi siguro ako naglakad noong gabing iyon, baka ako pa 'rin ang may-ari ng bahay na iyon. The mansion—hell mansion met their end and that's because of me again. I wonder, why am I unlucky?
I was left with plethora of questions that forever be left unanswered.
"Stand up if you don't want to be carried." I heard a terrifying cold voice that caused my body to shiver in coldness—not at the temperature outside but because of his voice... and presence.
Maybe my mind was just playing tricks on me that I heard his voice, his cold yet gentle voice.
Ngunit napapiksi ako ng makaramdam ako ng init sa aking kanang braso, at nagulat ako ng malaman kung ano iyon.
His body heat next to mine.
I felt his breathe on my right cheek. His chest is in my right arm, and his left hand is at my back while the other is at my tummy. It seems like he's hugging me. And it's so comfortable.
"You might get sick if you continue to soak in the rain." He whispered, tsaka lamang ako naging aware sa aming sitwasyon.
We're in the middle of pouring rain.
Nang matauhan ako'y mabilis ko itong naitulak. "Shit, umuulan!" Ngunit halos hindi manlang ito natinag. Napahawak ako sa likuran nito at ramdam ko ang tigas... Oh my gahd! Syet! Umuulan nga Zane!
I felt his chest vibrated for a short period of time, as well as I heard his chuckled. "You just noticed it?" Holeh fak! He chuckled! But no, baka magkasakit siya!
"Hindi!" Muli ay itinulak ko ito, this time ay humiwalay na ito sa akin. Pagkalayo nito ay kasabay ng pag ihip ng hangin na dahilan upang mapayakap ako sa aking sarili ng makaramdam ako ng biglaang lamig. "M-Magkakasakit ka..." Nanginginig kong sabi.
Napailing ito. "It's you who will get sick, with that body—" Pinasadahan nito ng paningin ang aking buong katawan. "—of yours." Tsaka ko lamang naalala na nakasando lamang ako. Syet, ang bra ko! Mabilis kong naiharang ang aking mga braso sa aking dibdib upang hindi niya makita.
I'll blame Dalia for this. She left me with no choice but to use red lingerie. After all, it's the only decent in there. Lahat iyon ay halos wala ng matakpan, at jusko lang, wala ng iba kundi puro ganoon!
He smirked when he saw my expression. Ghad, he smirked! "You don't have to hide that thing because seriously, what I saw is a flat board." Holeh mother of cow, I am not flat!
If Seifer is a jerk, then he is a king of jerk! Bagay na bagay!
He laughed, and I think the whole world stopped for a while. He looks more handsome while... laughing. "Let's go back to our house." Wika nito bago naglakad papalapit sa akin. Papalapit sa akin! What should I—
Ngunit nilagpasan niya ako at nagtuloy sa turf cutter na nasa likuran, at ng lingunin ko ito'y walang kahirap hirap niya itong binuhat at tsaka nagsimulang maglakad. Confirmed! Assuming ka lang talaga, Zane.
"You'll start walking by yourself or do you want me drag you?" Opo, kamahalan. Susunod na po.
―
A/N: I don't know when's the update, my priority for now is He's a Monster. :)