Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω τον μισόγυμνο Jackson να κοιμάται σαν πουλάκι. Είναι τόσο όμορφος και γαλήνιος όταν κοιμάται. Τον χαζεύω όση ώρα κοιμάται. Χαμογελάω μόνο και μόνο επειδή τον βλέπω να κοιμάται.
Σηκώνομαι αθόρυβα για να μην τον ξυπνήσω. Έπειτα τον σκεπάζω καλά για να μην κρυώσει. Κάνει πολύ κρύο αυτές τις μέρες. Αφού σηκωθώ, συνειδητοποιώ ότι φοράω την πληθωρική μπλούζα του Jackson. Μα καλά, γιατί φοράει συνέχεια πελώριες μπλούζες αυτό το παιδί;
Πηγαίνω ως τη κουζίνα στις μύτες των ποδιών μου. Δεν θέλω να ξυπνήσω ούτε τη Σεμίνα ούτε τον Jackson. Ανοίγω τα ντουλάπια και ψάχνω οτιδήποτε φαγώσιμο. Θέλω να φτιάξω πρωινό στον Jackson.
Καθώς ψάχνω πράγματα για το πρωινό σκέφτομαι αυτό που συνέβη χτες. Δεν μπορώ να σταματήσω να χαμογελάω. Συνειδητοποιώ ότι μένω ακίνητη τόση ώρα και επανέρχομαι στις αισθήσεις μου. Καλύτερα να ετοιμάσω πρώτα το πρωινό του Jackson και μετά ας σκεφτώ όσο θέλω.
Βρίσκω μία μερέντα, έχουμε και ψωμί του τοστ, θα βάλω και σε ένα ποτήρι χυμό πορτοκάλι και έτοιμο το πρωινό (που λέει ο λόγος). Αλείφω τις φέτες με την μερέντα ώσπου αισθάνομαι δύο χέρια να τυλίγονται γύρω από τη μέση μου.
"Δεν σου έχω πει ότι όταν ξυπνάω θέλω να σε δω δίπλα μου;" Λέει χαμηλόφωνα ο Jackson με την αγουροξυπνημένη φωνή του. Γυρίζω αιφνιδιαστικά και κοιτάζω το πανέμορφο αγγελικό του πρόσωπο. "Ξέρεις πόσο στεναχωρήθηκα που δεν σε είδα δίπλα μου;" Λέει με λυπημένη φατσούλα. "Ήθελα να σου φτιάξω πρωινό." Του λέω ενώ κουνάω το γεμάτο μερέντα κουτάλι μπροστά του. Εκείνος αρπάζει το κουτάλι από τα χέρια μου και το γλύφει.
"Πολύ νόστιμη" λέει. Έχει λερωθεί από τη μερέντα και μου ξεφεύγει ένα γελάκι. "Τι είναι αστείο;" Ρωτάει με λοξό ύφος. "Το γεγονός ότι είσαι 22 χρόνων και πασαλείβεσαι σαν 8άχρονο." Του απαντάω και συνεχίζω να γελάω. Ο Jackson με κοιτάζει με δολοφονικό βλέμμα. Έρχομαι πιο κοντά του και του δίνω ένα φιλί στο στόμα. Έπειτα απομακρύνομαι και τον παρατηρώ. "Τώρα είσαι πεντακάθαρος."
Γυρίζω πάλι στο πάγκο και συνεχίζω να αλείφω τις φέτες με μερέντα. Ο Jackson δεν έχει αφήσει ούτε στιγμή τα χέρια του από τη μέση μου. Στηρίζει το πιγούνι του στον ώμο μου και παρατηρεί κάθε κίνηση που εκτελώ. "Χθες ήταν η καλύτερη νύχτα της ζωής μου" ψιθυρίζει στο αυτί μου και με κάνει να ανατριχιάσω ολόκληρη.
"Κι εμένα" του απαντάω ενώ χαμογελάω και βάζω τα χέρια μου πάνω στα δικά του. Ο Jackson με γυρίζει και κοιταζόμαστε αντικριστά πάλι. Μου δίνει ένα φιλί στα χείλη και του το ανταποδίδω αμέσως. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον αυχένα του ενώ εκείνος με σφίγγει περισσότερο στην αγκαλιά του. Χωρίς καν να το καταλάβω, ο Jackson με σηκώνει και με βάζει πάνω στον πάγκο. Τυλίγω τα πόδια μου γύρω από την λεκάνη του και συνεχίζουμε ακάθεκτοι το φιλί μας.
Ακούμε το ξερόβηχα της Σεμίνας από πίσω και ο Jackson απομακρύνεται απότομα από πάνω μου, ενώ εγώ κατεβαίνω από τον πάγκο. "Καλημέρα" λέει η Σεμίνα ενώ μας κοιτάζει πονηρά. "Καλημέρα Σεμίνα" της λέει ο Jackson ενώ τρίβει τον σβέρκο του. Συνειδητοποιώ πως ο Jackson δεν φοράει τίποτα παρά μόνο το μποξεράκι του (και είναι και η Σεμίνα μπροστά).
"Πως κοιμήθηκες;" ρωτάω. Εκείνη κάθεται και με κοιτάζει με το βλέμμα σοβαρά-τώρα και αναστενάζει. Αν μ' αφήνατε να κλείσω μάτι θα ήταν καλά!" μου αποκρίνεται ανοίγει τη πόρτα του ψυγείου, παίρνει το χυμό και την κοπανάει. "Συγγνώμη..." της λέω μη μπορώντας να την αντικρίσω από την ντροπή μου. Είμαστε τόσα χρόνια φίλες και είναι η πρώτη φορά που τη ντρέπομαι τόσο πολύ.
"Εγώ λέω να ετοιμαστώ" λέει ο Jackson και τρέχει στο δωμάτιό μου. Μένω εγώ και η Σεμίνα στη κουζίνα. "Σεμίνα, ειλικρινά σου ζητάω συγγνώμη" αρχίζω να της απολογούμαι. "Μην κάνεις έτσι. Δεν έγινε και τίποτα" λέει ενώ παίρνει ένα ποτήρι από το ντουλάπι. "Απλά μην κάνετε τόση φασαρία την επόμενη φορά." λέει και μου κλείνει το μάτι. Εγώ την κοιτάζω άναυδη.
"Αγγελική έρχεσαι λίγο" φωνάζει ο Jackson από το δωμάτιο και τρέχω αμέσως. Μπαίνω μέσα και τον βλέπω μισοντυμένο. "Τι έγινε;" τον ρωτάω. "Θέλω τη μπλούζα μου" μου απαντάει δείχνοντας με το δάχτυλο του εμένα. "Μισό λεπτό. Πάω να αλλάξω και σου την επιστρέφω" κάνω να φύγω αλλά ο Jackson με πιάνει από το χέρι με αποτέλεσμα να πέσω πάνω στο γυμνό στήθος του. "Μπορείς κι εδώ να αλλάξεις" λέει ενώ έχει αυτό το ύπουλο χαμόγελο καρφιτσωμένο στα χείλια του.
Αισθάνομαι το αίμα μου να βράζει. Είναι σοβαρά αυτά που λέει ή του ξεφεύγουν; "Μα δεν μπορώ μπροστά σου γιατί ντρέπομαι" καταφέρνω να πω ενώ ο Jackson αρχίζει να γελάει. Τώρα νομίζω πως έχω γίνει κατακόκκινη. "Γιατί με ντρέπεσαι; Δεν είπαμε να μην ντρέπεται ο ένας τον άλλον;" κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου. "Οπότε μπορείς να αλλάξεις εδώ." λέει αδιάφορα. "Εξάλλου δεν υπάρχει κάτι που δεν έχω δει" λέει πονηρά και με αφήνει έκπληκτη. Απομακρύνομαι απότομα, παίρνω τα ρούχα μου σε ένα μπόγο και πάω στο μπάνιο. Δεν αντέχω να τον ακούω!
Αφού ετοιμαστώ πηγαίνω πάλι στο δωμάτιό μου. Ο Jackson ακόμα με περιμένει. Του πετάω την μπλούζα του στα μούτρα. "Πολύ ευγενική" με ειρωνεύεται. "Είσαι επικίνδυνος γι' αυτό αποφεύγω να σε πλησιάζω" του αποκρίνομαι ενώ σταυρώνω τα χέρια μου. Ο Jackson παίρνει τη μπλούζα του και την μυρίζει. "Έχει ακόμα το άρωμά σου" λέει και την φοράει, κάνοντάς με κατακόκκινη σαν παντζάρι.
"Ετοιμάσου επιτέλους! Τα αγόρια θα ανησυχούν για σένα." του λέω ενώ του δίνω το μπουφάν του. "Μην ανησυχείς, τα αγόρια ξέρουν που κοιμήθηκα" απαντάει ενώ ανασηκώνει το φρύδι του. Κυλάω τα μάτια μου και βγαίνω έξω από το δωμάτιο. Γιατί είναι τόσο ανώμαλος ξαφνικά;
Ο Jackson έρχεται και με ακολουθεί μέχρι το σαλόνι. "Μιας που σήμερα έχουμε ρεπό, θες να έρθετε στο σπίτι μας;" ρωτάει. "Δεν ξέρω. Θα ρωτήσω τη Σεμίνα και θα δούμε." του απαντάω αβέβαιη. "Έτσι κι αλλιώς θα έρθετε" αναφωνεί ο Jackson ενώ κουμπώνει το φερμουάρ του. "Καλά ό,τι πεις." του απαντάω.
Ο Jackson πάει στη πόρτα. Προτού την ανοίξει βάζει το καπέλο και τα γυαλιά του. "Θα μου στείλεις μήνυμα" μου λέει και του νεύω καταφατικά. Πηγαίνω μπροστά του και του κουμπώνω καλύτερα το μπουφάν. "Δεν θέλω να κρυώσεις" του λέω ενώ εκείνος αφήνει ένα μικρό γελάκι. "Φιλάκι για αντίο;" λέει παιχνιδιάρικα. Χαμογελάω με τη γλυκύτητα του και τον φιλάω.
Πάω να ξεκολλήσω τα χείλη μου από τα δικά του αλλά εκείνος με σφίγγει ακόμη περισσότερο. Τελικά καταφέρνω να τον ξεκολλήσω από πάνω μου. "Μου έχεις λείψει." λέει κάτω από την ανάσα του. Του χαϊδεύω το μάγουλο και του χαμογελάω. "Κι εμένα μου έλειψες."
Ο Jackson βάζει τη μάσκα του και του ανοίγω τη πόρτα. "Θα τα πούμε το απόγευμα" λέει ενώ στέκεται στο κατώφλι. Του στέλνω ένα φιλί και εκείνος κάνει πως το πιάνει. "Άντε φύγε σ' αγαπώ." του λέω και εκείνος σχηματίζει καρδιά με τα χέρια του, προτού αρχίζει να τρέχει σαν μανιακός.
Κλείνω τη πόρτα γιατί έχουν παγώσει τα πόδια μου από το κρύο. Τι τρελόπαιδο που είναι ο Jackson!
Βγαίνει η Σεμίνα από το δωμάτιό της και κάθεται δίπλα μου στον καναπέ. "Έφυγε ο Jackson;" ρωτάει και κουνάω το κεφάλι μου. "Ωραία, τώρα μπορείς να τα ξεράσεις όλα." λέει και την κοιτάζω λοξά. "Πες μου όλες τις χθεσινοβραδινές λεπτομέρειες!" λέει η Σεμίνα γεμάτη περιέργεια.
"Σεμίνα!" της φωνάζω. Δεν το περίμενα ότι θα μου έκανε τέτοια ερώτηση. "Τώρα σε πιάσανε οι ντροπές! Χτες το βράδυ όμως..." τη χτυπάω στο μπράτσο για να σταματήσει. "Καλά δεν ξαναμιλάω..." λέει η Σεμίνα μουτρωμένη και σταυρώνει τα χέρια της. Δεν μιλάμε καθόλου. Δεν αντέχω άλλο!
"Καλά ήταν." αναφωνώ και η Σεμίνα γυρίζει και με κοιτάζει χαμογελαστή ενώ στηρίζει το κεφάλι της στις παλάμες της. "Και..." λέει με ενθουσιασμό. "Τι και; αυτό δεν σου φτάνει;" την κοιτάζω ενώ ανασηκώνω τι φρύδι μου. "Έλεος ρε Αγγελική! Ούτε μια κουβέντα της προκοπής δεν μπορούμε να κάνουμε!" φωνάζει η Σεμίνα.
"Μα δεν ξέρω τι άλλο να πω. Ήταν γλυκός και τρυφερός μαζί μου. Έτσι κι αλλιώς ξέρεις πως δεν μου αρέσει να μιλάω για τέτοια θέματα." της εξηγώ και φαίνεται να κατανοεί. "Σήμερα ο Jackson μας κάλεσε να πάμε στο σπίτι τους. Θα έρθεις;" η Σεμίνα μένει για λίγο σκεπτική. "Δεν ξέρω. Σήμερα αποφασίσαμε με τα παιδιά να κάνουμε μια εργασία για τη σχολή. Αν προλάβω θα έρθω".
************************************
Είμαι έξω από το σπίτι των GOT7. Έστειλα μήνυμα στη Σεμίνα αλλά μου είπε πως ακόμα δεν τελείωσαν και πως όταν τελειώσει θα με πάρει τηλέφωνο.
Χτυπάω τη πόρτα και περιμένω υπομονετικά να μου ανοίξουν. Η πόρτα ανοίγει και εμφανίζεται ο BamBam. Έχω τόσο καιρό να τον δω και μου έλειψε. "Angel!" λέει ενθουσιασμένος. "BamBam!" λέω κι εγώ ενθουσιασμένη και τρέχω στην αγκαλιά του. Ο BamBam δεν φαίνεται καθόλου έκπληκτος αλλά με σφίγγει ακόμη περισσότερο. "Δεν ξέρεις πόσο μου έλειψες!" αναφωνεί. "Κι εμένα μου έλειψες! Όλοι μου λείψατε!" του λέω και σπάμε την αγκαλιά.
"Πέρασε μέσα" μου λέει και μπαίνουμε μέσα στο σπίτι. Κατευθυνόμαστε στο σαλόνι ώσπου αντικρίζω και τους υπόλοιπους, κάποιοι βέβαια είναι απόντες. Ο Yugyeom με αντικρίζει και πέφτει πάνω μου. "Αγγελική σε πεθύμησα!" λέει ενώ με σφίγγει στην αγκαλιά του. "Κι εγώ" του απαντάω. "Άσε την κοπέλα θα την πνίξεις!" φωνάζει ο Mark και με αφήνει από την αγκαλιά του.
Έπειτα συνεχίστηκαν οι αγκαλιές με όλους τους υπόλοιπους. Πρώτα ο Jinyoung, έπειτα ο Mark και στο τέλος ο Youngjae. Και βέβαια όλοι έλεγαν το πόσο τους έλειψα. "Ευτυχώς που δεν μας είδε ο Jackson να σε αγκαλιάζουμε γιατί αλλιώς θα μας σκότωνε..." λέει ο Yugyeom και σκάω στα γέλια. "Τώρα που τον ανέφερες που είναι αυτός;" κοιτάζω τον χώρο γύρω μου. "Στο μπάνιο είναι και καλλωπίζεται." απαντάει ο Mark. "Ανέφερε κάποιος το όνομά μου;" λέει ο Jackson καθώς κατεβαίνει τα σκαλιά. Με αντικρίζει και τρέχει κατά πάνω μου.
Με σηκώνει ψηλά στον αέρα και με γυρνάει φούρλες. Πόσο ρεζίλι θα γίνω ακόμα; Με κατεβάζει κάτω και μου δίνει ένα φιλί. "Πρέπει να το ζούμε καθημερινά αυτό;" λέει ο Mark. Ο Jackson τον κοιτάει με σοβαρό ύφος. "Ναι." του απαντάει με σιγουριά.
"Μόνη σου ήρθες; Που είναι η Σεμίνα;" μου απευθύνει το λόγο. "Είχε να κάνει μια εργασία αλλά μου είπε πως αν τελειώσει έγκαιρα θα έρθει." του απαντάω. "Όμως βλέπω πως κι εσείς έχετε απόντες." αναφωνώ. "Ο Jaebum είπε ότι ήθελε κάτι ο μάνατζερ αλλά θα επιστρέψει." μου λέει ο Youngjae. "Ας τους περιμένουμε τότε." λέει ο Yugyeom και κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ.
Ξαφνικά χτυπάει το κινητό του Mark. Το παίρνει στα χέρια του. "Αυτός είναι." αναφωνεί και το σηκώνει. "Εμπρός... Ναι Jaebum... Η Αγγελική ήρθε μόνο... Καλά σε περιμένουμε... Αντίο." ο Mark κλείνει το τηλέφωνο. "Λέει σε λίγο θα είναι εδώ." Ξαφνικά χτυπάει το δικό μου τηλέφωνο. Τα βγάζω από τη τσάντα και βλέπω πως η Σεμίνα με παίρνει τηλέφωνο. Το σηκώνω.
"Έλα" της λέω. "Εμείς μόλις τελειώσαμε." απαντάει. "Ωραία" της λέω. "Θα βρω ταξί και θα έρθω, ΟΚ;" την ακούω από την άλλη πλευρά. "Εντάξει τα λέμε" της λέω και το κλείνω.
"Θα έρθει σε λίγο" αναφωνώ. "Τότε θα τους περιμένουμε και τους δύο" λέει ο Yugyeom και κάθεται πιο αναπαυτικά από πριν.
**************************
Τόση ώρα πέρασε και ακόμα είναι άφαντοι. "Που είναι τόση ώρα;" ρωτάει αγανακτισμένος ο BamBam. "Μήπως έχασαν το δρόμο;" ρωτήσει ο Yugyeom και ο Mark του δίνει μια καρπαζιά. "Είναι δυνατόν ποτέ ο Jaebum να έχασε το δρόμο;" λέει ο Mark. "Η Σεμίνα;" λέει ο Youngjae. "Η Σεμίνα έχει ξανάρθει στο σπίτι σας οπότε το θυμάται." του απαντάω.
"Και δεν σηκώνουν τα τηλέφωνά τους." λέει προβληματισμένος ο Jinyoung. "Φοβάμαι" λέει ο Youngjae και ο Mark του τρίβει τη πλάτη για να καθησυχάσει. "Μην ανησυχείς. Είναι μεγάλα παιδιά και μπορούν να προστατευτούν." του απαντάει.
"Μήπως συναντήθηκαν στο δρόμο και μας ξέχασαν;" λέει ξάφνου ο Yugyeom και του δίνει μια καρπαζιά ο BamBam. "Μη λες ανοησίες!" του αποκρίνεται ενώ ο Yugyeom τρίβει το κεφάλι του.
{Μήπως τα λόγια του Yugyeom δεν ήταν και τόσο ανοησίες;}
*****************************
Μόλις τελειώσαμε την εργασία με παιδιά. Εκείνοι επιμένουν να πάμε για κάνα ποτάκι αλλά εγώ τους είπα ότι δεν μπορώ. Περπατάω στο δρόμο και παίρνω την Αγγελική τηλέφωνο.
"Έλα" μου απαντάει. "Εμείς μόλις τελειώσαμε." της λέω. "Ωραία" απαντάει. "Θα βρω ταξί και θα έρθω, ΟΚ;" της απαντάω ενώ ψάχνω για ταξί. "Εντάξει τα λέμε" μου λέει και το κλείνει.
Περπατάω στο δρόμο για να βρω ταξί αλλά τίποτα! Θα περπατήσω και στο δρόμο θα βρω ένα ταξί.
Περπατάω τόση ώρα αλλά τζίφος! Ούτε ένα ταξί! Όμως έφτασα στη πολυκατοικία τους. Βγάζω το κινητό από τη τσέπη για να στείλω μήνυμα στην Αγγελική ότι έφτασα αλλά σκοντάφτω πάνω σε κάποιον, με αποτέλεσμα να πέσει κάτω. "Χίλια συγγνώμη!" λέω αμέσως ενώ υποκλίνομαι.
"Δεν πειράζει" μου λέει ενώ σηκώνεται όρθιος. Είναι όλος ντυμένος στα μαύρα και δεν μπορώ να διακρίνω το πρόσωπο του. Η φωνή του όμως είναι πολύ γνώριμη. "Σεμίνα;" ξέρει και το όνομά μου! "Jaebum;!" λέω χαμηλόφωνα για να μη μας ακούσει κανείς.
"Τι κάνεις εδώ;" με ρωτάει. "Εγώ ερχόμουν εδώ για επίσκεψη. Εσύ τι κάνεις εδώ;" τον ρωτάω. "Εγώ μένω εδώ." μου απαντά και θέλω να χαστουκίσω τον εαυτό μου. Τι είδους ερώτηση ήταν αυτή; Ηλίθια Σεμίνα! Αφού εδώ είναι το σπίτι του!
"Α ναι σωστά..." λέω χαμηλόφωνα. Κανένας μας δε μιλάει. Γίνεται όλο και πιο άβολο. Ξαφνικά ακούγεται η κοιλιά μου να γουργουρίζει. Ρεζίλι! "Πεινάς;" ρωτάει ο Jaebum. "Εεε όχι!" του απαντάω. Εκείνος αρχίζει να γελάει. Με πιάνει από το χέρι και οδεύουμε σε μια κατεύθυνση, αντίθετη από της πολυκατοικίας.
"Που πάμε;" τον ρωτάω έκπληκτη. "Θα δεις" μου λέει. Πηγαίνουμε στο αυτοκίνητό του. Μου ανοίγει τη πόρτα του συνοδηγού και μπαίνω μέσα. Κάθεται κι αυτός στη θέση του οδηγού και βάζει μπρος τη μηχανή. Με έχει αφήσει με πολλά ερωτηματικά.
"Ακόμα δεν έχω καταλάβει που με πηγαίνεις." του λέω. "Σου είπα θα δεις. Και απενεργοποίησε το τηλέφωνό σου. Δεν θέλω να μας ενοχλήσει κανείς." αναφωνεί και τον κοιτάζω απορημένη. Τι εννοεί μ' αυτό; Αλλά ακολουθώ τις εντολές του και το κλείνω.
Μετά από τόση ώρα διαδρομής επιτέλους σταμάτησε το αυτοκίνητο. Δεν ξέρω που βρισκόμαστε. Ο Jaebum κατεβαίνει από το αμάξι και μου ανοίγει τη πόρτα του συνοδηγού. "Που βρισκόμαστε;" τον ρωτάω. "Κάπου όπου δεν υπάρχουν αδιάκριτα βλέμματα." μου απαντάει.
Εκεί κοντά υπάρχει μια καντίνα με μια τέντα και τραπέζια. "Να φας δεν ήθελες;" λέει ενώ κατευθύνεται προς την καντίνα. Τον ακολουθώ κι εγώ από πίσω. Κάθεται σε μια καρέκλα και κάθομαι κι εγώ δίπλα του. "Ξέρεις δεν είναι ανάγκη να το κάνεις αυτό" του λέω αλλά δε σηκώνει κουβέντα.
Ένας ηλικιωμένος κύριος μας πλησιάζει. "Γεια σας. Τι θα πάρετε;" ρωτάει χαμογελαστός. "Θα πάρουμε δύο σούπες ramen παρακαλώ. Και φέρτε μας κάτι να πιούμε." του απαντάει ευγενικά ο Jaebum και ο κυριούλης φεύγει. "Σου αρέσει εδώ;" με ρωτάει ο Jaebum. "Ναι αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί είμαστε εδώ." του απαντάω. "Ας φάμε πρώτα και βλέπουμε" μου απαντάει.
Ύστερα από λίγο ήρθε πάλι ο ηλικιωμένος κύριος με ένα δίσκο στα χέρια του. Αφήνει πάνω στο τραπέζι τα πιάτα, τα ποτήρια και το μπουκάλι. "Ορίστε τα φαγητά σας. Ελπίζω να αρέσει και σε σένα και στο κορίτσι σου" λέει ο ηλικιωμένος ενώ υποκλίνεται και με κάνει να κοκκινίσω. "Ευχαριστούμε πολύ" λέει ο Jaebum και του υποκλίνεται, χωρίς μα τον διορθώσει. Μα τι κάνει ο Jaebum; και γιατί ξαφνικά χτυπάει η καρδιά μου τόσο δυνατά;
"Ας φάμε." λέει ο Jaebum και αρχίζει να τρώει. Τον κοιτάζω για λίγο όμως έπειτα πέφτω με τα μούτρα στο φαγητό γιατί πεθαίνω της πείνας! "Θες να πιεις;" με ρωτάει ενώ παίρνει το μπουκάλι με το αλκοόλ στα χέρια του. Εγώ κουνάω το κεφάλι μου σαν πεντάχρονο και εκείνος γελάει. Βάζει στο ποτήρι μου λίγο αλκοόλ κι έπειτα στο δικό του. "Εσύ δε θα πιεις!" του φωνάζω. "Γιατί;" με κοιτάζει λοξά. "Επειδή οδηγείς!" του λέω και παίρνω το ποτήρι του και πίνω μονορούφι.
Ο Jaebum με κοιτάζει έκπληκτος. "Μην ανησυχείς. Θα περάσει αρκετή ώρα μέχρι να οδηγήσω." αναφωνεί και παίρνει το ποτήρι του από τα χέρια μου, βάζει αλκοόλ και πίνει. "Δεν με σιχαίνεσαι;" τον ρωτάω. Εκείνος γελάει και σχηματίζει αυτό το λοξό χαμόγελο στα χείλη του. "Φυσικά και όχι! Α, και ευχαριστώ για το έμμεσο φιλί!" μου απαντάει ο Jaebum ενώ με κοιτάζει επίμονα. Έχω μείνει άφωνη! Νομίζω πως θα μου πεταχτούν τα μάτια έξω!
Τι ήταν αυτό που ξεστόμισε;! Το είπε στ' αλήθεια ή δεν άκουσα καλά;! Ο Jaebum βάζει λίγο ακόμα αλκοόλ στο ποτήρι του και το πίνει μονομιάς. "Πολύ ωραίο!" αναφωνεί ενώ αφήνει το ποτήρι στο τραπέζι. "Ναι αλλά δεν χρειάζεται να πιεις άλλο" του λέω ενώ βάζω το χέρι μου πάνω στο δικό του. "Μα πρέπει πρώτα να πιω για να πάρω θάρρος." λέει ενώ στραβομουτσουνιάζει. "Να πάρεις θάρρος για τι;" τον ρωτάω γιατί δεν έχω καταλάβει τίποτα από αυτά που λέει.
Εκείνος με κοιτάζει επίμονα. Δεν μπορώ πλέον να τον κοιτάζω γι' αυτό και συνεχίζω να τρώω τη σούπα μου. Σε μια στιγμή σηκώνω το βλέμμα μου και τον κοιτάζω και με κοιτάζει ήδη. "Γιατί με κοιτάς;" τον ρωτάω. "Είσαι όμορφη" απαντάει και με κάνει να κοκκινίσω.
Στηρίζει το κεφάλι του και στα δυο του χέρια και συνεχίζει να με κοιτάζει. "Επίσης είσαι πολύ χαριτωμένη όταν ντρέπεσαι" αναφωνεί και δεν μπορώ να κρατηθώ αλλά και χαμογελάω. "Μπορώ να πω το ίδιο και για σένα." του απαντάω. Πραγματικά, δεν αντέχω άλλο να μου κάνει κοπλιμέντα! Αισθάνομαι ότι η καρδιά μου θα εκραγεί από στιγμή σε στιγμή!
Ο Jaebum χαμογελάει και πιάνει το χέρι μου. Το βλέμμα μου μένει στα χέρια μας. Οι παλάμες μου αρχίζουν να ιδρώνουν, παράξενο αφού κάνει ψοφόκρυο. "Ευχαριστώ" μου λέει και δεν σβήνει το χαμόγελο από τα χείλη του.
Αφού φάγαμε, ο Jaebum πλήρωσε το λογαριασμό. Τόση ώρα μαλώσαμε για το ποιος θα πληρώσει αλλά τελικά νίκησε ο Jaebum.... Περπατάμε στους σκοτεινούς δρόμους χωρίς να μιλάμε. Το κρύο γίνεται όλο και πιο τσουχτερό. Τρίβω τις παλάμες μου μεταξύ τους.
"Κρυώνεις;" με ρωτάει ο Jaebum. "Ε λίγο..." του απαντάω. "Αλλά δεν χρειάζεται να μου αγοράσεις μπουφάν για να ζεσταθώ!" του λέω δυνατά και εκείνος γελάει. "Όχι, έχω καλύτερη ιδέα." απαντάει και βγάζει το ένα του χέρι από τη τσέπη του και πιάνει το δικό μου. Γουρλώνω τα μάτια μου. Όντως αυτό με έκανε να ζεσταθώ πιο πολύ!
"Δεν είναι καλύτερα έτσι;" με ρωτάει ενώ χαμογελάει. Τον κοιτάζω αποσβολωμένη. Δεν ξέρω τι ακριβώς να του απαντήσω.
Συνεχίζουμε να περπατάμε χεράκι-χεράκι χωρίς να μιλάμε. Και τι να πούμε; Δεν ξέρω αν μπορώ, πλέον, να αρθρώσω κάποια λέξη! Κατάπια τη γλώσσα μου! "Ξέρεις..." αναφωνεί ο Jaebum "...αυτό είναι για μένα το ιδανικό ραντεβού." σταματάω να περπατάω και γυρίζει και με κοιτάζει παραξενεμένος. "Ρα-ραντεβού;!" καταφέρνω να ξεστομίσω.
Εκείνος χαμογελάει. "Μη μου πεις ότι δεν το κατάλαβες" πάω να ανοίξω το στόμα μου αλλά δεν βγαίνει καμία λέξη οπότε το κλείνω σιγά σιγά. Ο Jaebum έρχεται ένα βήμα πιο κοντά μου και πιάνει με το άλλο χέρι του το δικό μου. Το βλέμμα μου μου είναι καρφωμένο κάτω, στα χέρια μας. Νομίζω έρχεται το εγκεφαλικό!
"Σεμίνα..." ακούω τη φωνή του να καλεί το όνομά μου και σηκώνω το βλέμμα μου. Είμαστε πολύ κοντά ο ένας στον άλλον. Ξεροκαταπίνω ενώ περιμένω τα λόγια του.
"Από την αρχή που σε γνώρισα κατάλαβα πως εσύ ήσουν διαφορετική από τις άλλες φαν. Εσύ είχες κάτι που σε έκανε να ξεχωρίζεις από όλες τις άλλες. Και αυτό είναι που μου αρέσει σε σένα. Γι' αυτό μου αρέσεις."
Έχω παγώσει κυριολεκτικά και σίγουρα δεν φταίει το κρύο. Ποτέ μου δεν περίμενα ότι ο Jaebum θα μου έλεγε πως αισθάνεται για μένα! Ποτέ!
"Θέλω να ξέρω και τα δικά σου αισθήματα για μένα" λέει. "Τι είδους ερώτηση είναι αυτή; δεν τα ξέρεις ήδη;" του απαντάω. Εκείνος χαμογελάει. Κάνει ένα βήμα μπροστά και η απόσταση μας πλέον είναι μηδαμινή. Μετά βίας μπορώ και αναπνέω!
Ο Jaebum σκύβει και φέρνει το πρόσωπο του πιο κοντά στο δικό μου. Αυτόματα κλείνω τα μάτια μου. Και αισθάνομαι δύο χείλη πάνω στα δικά μου. Και αυτά τα χείλη ανήκουν στον Jaebum.
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥