SPG: VIOLENCE.
-
"A-Anong sinasabi m-mo? S-Sino ka b-ba?" Napaatras muli ako sa takot ngunit malamig na pader lamang ang aking naramdaman sa aking likod. I'm trapped, and I'm scared. Scared for my life.
Kung tutuusin, kayang kaya niya akong patayin kaagad dahil wala akong kalaban laban, lalo na't sobra akong mahina. Kahit pala malakas ako ay wala akong kalaban-laban sa kanya.. sa kanyang uri. Nanunuot ang lamig sa aking likod na puro sugat at pasa na natatakpan lamang ng manipis na damit, at ang nanginginig kong katawan dahil sa sobrang takot.
Mabilis ang kabog ng aking dibdib na animo'y gustong kumawala ng aking puso. I heard her sighed, that caused me to look at her. Ang nakapikit na mga mata nito dala ng marahas na paghinga ng malalim ay mabilis na tumama sa akin ng mabilis nya itong binuksan na siyang nagpalamig ng tiyan ko sa takot.
"How many times do I have to tell you that I won't kill you?" May pagkaasar na mahahalata sa kanyang boses. Nang hindi ako sumagot ay umiling ito at tumalikod. She's murmuring something that my ears didn't catch. Is she planned to kill me now?
"No, but if you keep that importunate idea of yours, well, maybe I should obey what you desired for?" She said like it's just a matter of fact, starting at me with her emotionless and cold voice.
Nanlamig ako. I opened my mouth to protest that it's not what I wish but nothing comes out, it was like, natatakot rin itong maglabas ng salita at baka siya ang mabuntungan ng galit.
But, did I say that out loud? Maybe yes. Napayuko ako sa takot. Ramdam ko ang muling pamamasa ng aking mga mata.
"Kidding," Mabilis pa sa alas singko akong napatunghay ng marinig ko ang kanyang sinabi. Still, she's looking at me using her emotionless and― wait, did she said that word using that face? Straight face?
Hindi ko maiwasang mamangha― which is how stupid of me. Being amused in this kind of situation? Who would do that? Only me.
Ipinaikot niya ang kanyang mga mata, "Such a kid," At tsaka tumalikod. Napayuko ako. Hindi nya ako masisisi.
Tsaka ko lang narealize na wala na 'yung takot na kinikimkim ko. I mean, how fast is that? Earlier, I'm shaking and begging to spare my life, and now, I feel that I am safe.
I am safe with the killer of my agony. But it's not the end, or it is?
"Can you walk?" Her cold voice echoed, I quickly shook my head. I was still in terrible agony for what happened in my head, and body. I think, I will become a psycho in no time due to my experiences in this hell house. Not that they successfully raped me but my body's still numb from pain I felt earlier.
Then she sighed again. "Wait for me then," Magsasalita sana ako ngunit mabilis nitong binuksan ang bakal na pintuan rito sa kulungan― at medyo napangiwi sa tunog ng bakal dahil masakit sa tenga, nakikita ko kasi siya rito, side view nga lang― bago mabilis na lumabas. She disappeared in my sight and I feel so alone.. again.
Pero ano pa nga 'bang bago? I'm always alone. No one wants to come closer to me due at the fact that the other servant would hurt them. Hindi ko alam kung bakit mainit ang dugo sa akin ng mga servant na nandirito. Wala naman akong ginagawang masama sa kanila. Nananahimik lang ako sa isang gilid.
Gan'on ba talaga? Kahit wala kang ginagawa, may magiging dahilan pa rin sila para saktan ka, o magalit sayo?
And that woman― teka, hindi ko alam ang pangalan niya.
Muli ay napatingin ako sa kanyang dinaanan kanina. She's mysterious. She killed those guards without mercy, and―
Wait, how did she come here? And how did she know that I am here? Because based on what she told, it's me, right? Ako 'yung hinahanap niya. Ngunit bakit? At para saan?
Ano yung kailangan niya sa akin? Itong kwintas?
Hindi ko namalayang hawak ko na pala ito at mariin ang pagkakahawak ko rito. Muli ay iniangat ko ito mula sa aking dibdib at sinuri ang aking suot.
It's a hexagonal shaped flower with a triangular curve that's full of diamonds which my mother gave to me before she died. This is the only thing I have in order to remember my family that's why I treasure it and if ever this is what they needed― I won't give it to them, whatever will happen.
Muli ay pinakatitigan ko ito.
My favorite part of this necklace is the triangular ruby in its middle. Gustong gusto ko kasi ang kulay na ito― crimson red.
Mabilis ko itong itinago sa ilalim ng damit ko at umayos ng upo ngunit napangiwi rin dahil sa sakit ng ibang parte ng aking katawan kasabay ng paglitaw ng larawan ng babaeng nakamaid na damit at ng head master kasama ang apat na kawal na nasa likuran.
Pansin na pansin ang malaking ngisi sa labi ng head master na pumasok na taliwas sa walang ekspresyon at sobrang lamig na mata ng babaeng pumatay ng dalawang kawal.
Inangat ng head master ang kanyang tingin at tumama ito sa akin. Unti unting nawala ang malaking ngisi nito dahil sa nakitang ayos ko― halatang pinagmamalupitan.
"You didn't take care of her like what you promised." Umiiling na sabi ng babaeng nakamaid costume na parang nanunuya. Mabilis na kumontra naman ang head master.
"We did!"
"Oh yeah? Look at her again. And I assume, there are hidden injuries inside that thin shirt she's wearing and how could you explain those two assholes who've tried to rape her?" Ngumisi ito― isang nakakakilabot na ngisi. "I wonder what will happen to this lair of yours. Will he order us to burn it with all of you inside? Or maybe, he'll clean it first." Wika nito habang inililibot amg paningin sa paligid ma dahilan ng pagkataranta ng ibang head masters, bakas iyon sa kanilang mukha. Ang pinaghalong takot at taranta na ngayon ko lamang nakita sa kanila.
"What―" Natigilan ang head master, maya maya ay bigla itong ngumisi, yung ngisi na parang nakaisip ng idea. Parang may alas siya. "Baka nakakalimutan mong nasa akin pa 'rin ang desisyon, kung ipagbibili ko ba siya sa inyo o hindi."
Ipagbibili? Napatingin siya muli sa babaeng nakamaid costume. Now I understand why she said it's me. Bibilhin niya ako.
Muli kong naalala ang purpose ko kaya nandito ako sa bahay na ito. Lahat ng nandirito ay mga slaves kung tawagin. Lahat kami ay alila, at lahat kami at may masters o magkakaroon ng master― iyon ay kung sino ang bibili sa amin.
Marami na akong nakitang mga binibili, mga babaeng dati kong kasama na sinusundo ng mga lalaking nakatuxedo na may mga dalang naglalakihang itim na lalagyan na sa tingin ko ay punong puno ng mga pera. Minsan pa nga'y nakikita ko ang iba't ibang head masters na tuwang tuwang binibilang ang mga ito, parang naliligo sa pera sa sobrang saya.
Ano nga bang nagagawa ng pera para sa kanila? Marami, sobrang dami.
Muli kong itinuon ang atensyon ko sa dalawang nag uusap sa aking harapan ngunit hindi ko manlang nakitaan ng takot o maski anong ekspresyon ang babae. Parang ineexpect na niyang ito ang sasabihin ng head master. She sighed and based on her expression, she's bored. "I knew this will happen."
Pinanuod ko kung paano niya ilabas mula sa kanyang bulsa ang nakatuping papel at ipinakita ito sa head master na siyang nanlaki ang mga mata. "Where did you get it?" The head master asked, eyes are wide as staring at the paper in front of her.
The woman smirked― a playful yet dangerously smirk. "I know this will happen so I already planned my moves before I stepped into your disgusting lair." She said and then her face goes back at her signature expression― I think. Emotionless.
The head master stepped back, matigas ang mga mukha nito― no, pinipilit patigasin ang mukha kahit una pa lang, halatang halata ng takot ito. "Still, hinding hindi mo ako mapapapirma dyan." Then she smirked, which is kinda... uhm. Bakas kasi ang takot sa mukha nito na pilit tinatago ngisi kaya nagmukha itong ngiwi.
"Oh really? Let's see." Then the woman pouted. She pouted! But still, her eyes are cold and her face is emotionless. "I wonder if he'll punish me if I kill all of you?" At nalipat ang tingin nito sa dalawang lalaki na nakahandusay at punong puno ng dugo sa lapag. Unti unti ay lumitaw ang malademonyong ngisi sa kanyang labi.
Nakaramdam ako ng kaba sa klase ng ngisi nito. It's creepy. Parang may naisip o naiimagine ito habang nakatingin sa dalawang lalaki na nakahandusay at walang kabuhay buhay.
Sinundan ng head master ang tingin ng babae na siyang nakapagpaatras rito. "What in world―" hindi niya naituloy ang sasabihin dahil sa takot― takot para sa kanyang sarili.
Nakita ng head master ang nakakasukang sinapit ng dalawa niyang kawal na nasa isang gilid. At sa tingin ko'y doon niya lamang ito napansin. Hindi mapagkaraniwang takot ang mababakas sa dibdib nito. Nailagay niya ang dalawang kamay sa bibig at napaartas ngunit muntik na itong matumba-mabuti na lamang at masalo ito ng mga kawal niyang nakabantay sa kanyang likod.
Muli ay naging alerto ang mga ito. Nakatutok ang mga sandata sa babae na hindi manlang mabakasan ng takot sa kanyang mukha. She's just standing there― hand outstretched like she's giving the paper to the head master.
"Sign it, or you'll be like them." Pasimple nitong sinulyapan ang mga kawal na malamig ang bangkay at walang kabuhay buhay, pinapahiwatig na ito ang tinutukoy niya.
"G-Guards!" Dumagundong ang malakas na boses ng head master sa bawat sulok nitong dungeon. Ang mga guards na nasa likod ay nagsipag alertuhan, at mula rito, rinig ko ang mga papalapit na yapak na papunta rito sa aming gawi. "Arrest her!" Sigaw ng head master sabay turo sa babae.
Ngunit ang babae ay nakatayo lamang at parang bored na bored na nakatingin rito. Maya maya ay bigla itong umayos. "You'll regret what you're trying to do." She said like she's sure of herself-of what she said.
"Hinding hindi ko ibibigay ang babaeng iyan!" Sinulyapan ako ng head master gamit ang mata niyang punong puno ng puot ngunit may kung anong kasama roon. Napaatras muli ako ngunit tulad ng kanina, wala akong maaatrasan. Muling nanuot ang takot sa aking katawan. "Siya lang ang magbibigay ng maluwag na buhay sa amin! Ibibigay namin siya sakanya, at hindi sa inyo! Akala nyo kayo lang ang pinangakuan kong pagbibigyan niya ha!" Tsaka ito tumawa ng malademonyo.
Kasabay noon ang pagdatingan ng napakaraming kawal, mga nasa sampo sila pataas, lahat may hawak na baston at baril na lahat ay nakatutok sa babae.
Ako ang natatakot para sa babae. I know she's doing it for me pero sa lagay na ito- napakaraming sundalo ang nasa kanyang harapan ay sa tingin ko'y hindi niya ito makakaya. Humahanap lamang siya ng dahilan upang siya'y mamatay o ang mas malala ay baka gawin rin siyang tulad ko― isang alila na hindi malabo dahil may maganda naman itong mukha at pangangatawan.
Naglakad paharap ang isang lalaking may napakalaking katawan, may hawak itong malaking baril na nakatutok sa babae, sa tingin ko ay ito ang pinuno ng mga kawal. "Sumuko ka nalang kung ayaw mong masaktan." Sabi nito.
Ngunit hindi ko inaasahan ang gagawin ng babae. Tumawa ito, na parang may nakakatawang sinabi ang lalaki, at parang hindi ito takot sa malaking baril na hawak nito. Ako na mismo ang natatakot para sa kanya. Kung ako ang nasa kalagayan niya ay susuko nalang kaagad ako.
Ngunit ang mas nakakagulat ay ang sinabi nito. "You think I'm scared of dying?" Natatawa nitong sabi. Ngunit ang mga sumunod na salitang kanyang binitawan ay mas nagpagulo sa aking isipan. "I'm more scared of him."
And in a span of time, nawala ito sa aming harapan. Nanlaki ang mga mata ko dahil sa nasaksihan. Paano siyang nawala ng ganon ganon lamang?
Ngunit ang mas nagpagulat sa akin ay dahil sa mabilis na sigaw ng isang kawal mula sa likod, at ng mapatingin ako sa katawan nitong natatakpan ng armadong uniporme ay nanlaki ang mata ko at napasigaw.
Punong puno ito ng dugo at ang tapat ng puso nito'y butas... katulad ng nangyari sa kanina.
Kasabay nito ang muling pagsigaw ng isang kawal na nasasaktan, at ang pagkabali ng mga buto. Napatingin ako sa harapan― sa tabi ng head master ay natumpa ang lalaking bali ang leeg, dahil ang mukha nito ay nasa likuran.
Nangilabot ako sa nasaksihan. She's really... dangerous.
"Isa lamang ang gusto ko," A sweet voice echoed in the four walls of this cell.
Napatingin ako sa aking kanan; sa aking kama at napausog patagilid palayo rito sa takot dahil nakita ko siya― may mahahabang mga kuko at namumula ang mga mata, katulad ng kulay sa aking kwintas. Hindi ko namalayang naitaas ang aking mga kamay sa aking kwintas na nakatago sa aking damit at hinawakan ng mariin.
"You'll sign that contact and she'll be ours," Tumingin sa akin ang pulang pula nitong mga mata. Nakaramdam ako ng hindi maipaliwanag na takot. Muli ay ibinalik nito ang tingin sa mga taong nasa harapan. "― in exchange of your lives. You choose."
Nanginginig sa takot at galit ang head master na nagsalita. "G-Get the c-contact." Utos nito sa kawal na nasa kanyang harapan. Nagdadalawang isip pa ito sa takot dahil nasa lapag ang papel, malapit sa pwesto kung nasaan ang babae na nakaupo at dahan dahang dinidilaan ang duguan niyang kamay.
"B-But―"
"Get it!" Sigaw ng head master na siyang nagpagulat sa aming lahat-maliban sa babaeng nakaupo lamang sa aking kama na busy sa ginagawa.
Dahan dahang lumapit ang lalaking kawal sa papel― nanginginig ito at bakas ang takot sa kanyang mukha. Sino nga ba naman ang hindi matatakot? May halimaw kaming kasama rito sa buong kuwarto. Kahit ako'y nakakaramdam ng hindi maipaliwanag na takot para sa aming lahat.
Kaya pala hindi siya takot sa baril, kaya pala kahit gaano karami ang mga kawal ay wala itong takot na naramdaman, kaya pala kahit babae ito ay alam niyang kaya niya itong labanan, dahil iba siya.
Ngunit bago pa man makalapit ang kawal sa papel ay nagkaroon ng panibagong sigawan. Lahat ng mga nasa itaas ay nagtatakbuhan rito pababa, mapaalila man o nagbabantay. Bakas na bakas ang mga takot nito na napahinto dahil sa mga patay na nakakalat, ngunit ang iba'y nagdere deretso lamang papunta sa pinakadulo, o sa mga kuwartong mas malayo sa akin, sa amin.
"He's here." Napatingin ako sa babae na nakaupo sa kama at may malademonyong ngiti sa kanyang mukha-na bagay na bagay sa kanyang kaanyuan ngayon. Itim at mahabang deretsong buhok, pulang mga mata, mahabang mga kuko at pangil.
Ngunit gayon na lamang ang pagtibok ng puso ko ng humarap ito sa akin at mas lumaki ang ngisi. "Our King is here."
Kasabay nito ang boses na nagbigay ng hindi maipaliwanag na pakiramdam sa aking katawan. Dumagundong ang mabilis na tibok ng aking puso sa silid.
"You took a while, Wilhelmina." I shiver because of unfamiliar baritone voice that echoed inside the whole room.
--
A/N: Comment your thoughts, at yung ibang katanungan. Sasagutin ko po (pwera nalang kung connected sa mga susunod na chapters na maaaring makaspoil sa inyo. HAHAHAHA)
Tweet your reaction using hashtag #TVSHikariWP
PS: Mag-inline comment nga po kayo kapag may nahanap kayong mali/typo. Pleaseeeee~