Expecting too much is one way of hurting yourself.
📖📖📖
Hailey
SHE IS in love with her. It is so obvious on Charito's face pero bakit hindi man lang iyon napapansin ni Aldous? I don't know how it feels to be rejected by the man you love pero alam ko ang sakit na iyon sa mga ni Charito.
"How long has she been in love with him?" Bigla ko na lang iyong naisatinig sa katabi kong si Kohl ng hindi ko na matiis. Tumingin lang din si Kohl sa gawi nila Aldous at Charito na hanggang ngayon ay nag uusap pa rin—rather, nagtatalo. It's all over Aldous' face that he's mad.
"Maybe a long time? She left the SWAT to work for him, you know?" Nakita ko ang matalim na titig ni Charito sa akin. At kahit pa na napakalayo ng distansya namin sa isa't-isa. Ramdam ko ang humihinga niyang mga mata na nakatitig sa akin. "At tanging si Vander lang ang hindi nakaka alam kung ano ang nararamdaman ni Charito sa kanya...Manhid kasi." Pabiro pang tugon ni Kohl sa akin.
I felt sorry for her. It must've been really hard to love somebody who doesn't love you back. Bakit may mga ganong pag ibig?
"What would he do if he knew? Would he return them?" Naibulalas ko. Halatang hindi ako nakikinig sa mga sinasabi ng mga pulis dahil mas pinag uukulan ko pa ng pansin ang lihim na nararamdaman ng kasamahan ng fianceè ko.
"He would probably fire her. Which is why none of us has pointed it out to him. She's a damn good bodyguard, and him firing her would be a huge loss to Kill Box Group." Nagpamulsa ako saka lumingon sa kanya.
"Bakit naman gagawin ni Aldous yon?" Sa pagkakaalam ko, if someone tells you that he or she loves you, you should appreciate it and return back the love that they've given you. Pero sa part ni Aldous, bakit niya kailangang palayuin ang taong nag mamahal sa kanya ng lubos?
"Because I know my cousin more than anybody else in this world. Not because he isn't capable of loving but he would worry that she might lose her perspective. Ayaw na ayaw ni Vander ang pinag sasabay ang personal na emosyon sa trabaho." Napatango na lamang ako.
"Seriously. With his epic emoji face lies an emotional guy. He always keeps everything inside never shows his thoughts or feelings." Natawa ako sa tinuran nito.
"Si Aldous pa rin ba ang pinag uusapan natin dito? He took a bullet that's meant for me. He saved me a couple of times now." At dahil doon, sa pagkakataong ito, tutol ako sa sinasabi niya. Dahil hindi ganon ang pagkaka kilala ko kay Aldous. He's full of emotions. He was not afraid to lash out his feelings and hatred towards me.
"You bring out another side of him. You bring out his emotions. That's probably why he's always..." Natigilan ako ng hindi itinuloy ni Kohl yung sasabihin nito.
"Always what?" Tumingin ako sa kanya pero umiling lang siya sa akin, "Yeah, I get it. That's why he's always hated me? Resented me?" Ako na ang tumapos pa sa sasabihin ni Kohl.
"Dumb." Inirapan ko siya ng sinabihan niya ako ng ganon pero mahina lang nito akong tinawanan. "I always thought that it was just about your dad, but obviously it was more personal than that. Now I know why he stared at you all the time—he is attracted to you. That probably made him resent you even more." Natulala ako ng saglit at saka biglang tumawa. Nag papatawa ba siya? Si Aldous, may gusto sa akin? That's ridiculous.
"I'm glad he finally stopped fighting his feelings." Hers was the family they needed to fool. Not his. So she opened her mouth to set Kohl straight.
"It's not what you think. Sabi mo nga, sa ating dalawa ikaw ang mas nakaka alam niyan. Baliktarin man natin ang mundo pero hindi magbabago ang galit ng pinsan mo sa pamilya ko." Naka ngisi lang ng nakakaloko si Kohl na parang hindi pinaniniwalaan ang mga sinasabi ko, "Totoo ang sinasabi ko! It's really not—"
"It's really not what?" Hindi ko na naituloy mo ang sasabihin ko kay Kohl ng may mga matitibay na brasong humapit sa baywang ko. His dark hazel brown eyes held a warning for her to not admit the truth. Nakita ko ring nasa gilid nito si Charito na may nakaka sugat na namang tingin.
"T-Tapos na ba ang mga pulis dito? Gusto ko ng mag pahinga." Pero bago pa man ako sagutin ni Aldous ay mas inilapit pa nito ako sa matigas nitong katawan at saka hinalikan ako sa noo. Narinig ko ang nakaka uyam na singhap ni Charito na siguradong hindi nagustuhan ang ginawa ni Aldous sa harapan niya.
"The crime lab just needs a few more samples then they're done. At mukhang hindi muna ako papapasukin sa loob ng building dahil sinira ko lang naman ang penthouse ko, so, you're going to need someplace else to stay." Nakita ko ang pag ingos ng mga mata ni Charito sa akin kaya pilit akong humihiwalay sa pagkaka yapos ni Aldous pero matibay ang mga braso nito. Ayoko ng madagdagan pa ang mga gustong pumatay sa akin. This time, I know those dagger looks of Charito. She wants to kill me.
"Baka puwede na'ko dun sa apartment ko." I would like to go home. Alone. But she doubted that Aldous was about to leave her side until they figured out who was trying to kill them—since that was the only reason he'd agreed to their fake engagement.
"We can check-in to a hotel if you want." Biglang dumausdos ang kamay ni Aldous pababa sa balakang ko at bigla na lang akong nanginig. Dios ko! Bakit ba ganito ang nararamdaman ko?
"That's a suicide, Vander! That girl is a disaster! She can't even hold and shoot a gun!" Singhal ni Charito kasabay ng pag duro nito sa akin. Siyempre nga naman, hindi ako katulad niyang matapang at kayang sumuong sa peligro kung kakailanganin. Pero hindi naman niya kailangang ipamukha iyon sa akin.
"Vander wants to be alone with his fiancée," sabat naman ni Kohl na lalo yatang nag pausok sa ilong ni Charito.
"Alam nating lahat kung sino siya at kung ano ang kayang gawin ng pamilya niya, Vander. You can't trust the daughter of the man who killed your—"
"Tama na!" Lahat kami ay napatigil sa tindi ng sigaw ni Aldous. Pati yung mga karatig pulis tumingin na rin sa amin. "I told you before, know where you stand, Charito." Alam ko ang malamig na boses na iyon ni Aldous. Kilalang-kilala ko ang galit na iyon sa boses niya dahil ilang beses ko na iyong nakasagupa.
"V-Vander..." anas ni Charito na halos lunukin ang pag piyok ng sariling boses. Kita ko ding pinipigilan nito ang sarili sa pag iyak. She's tough but when it comes to Aldous, she's not.
"Stay here. Kailangan ng mga pulis ng isang representative sa agency. Hailey needs to rest." utos pa nito kay Charito na hindi na umimik, "Gusto mo na bang sumabay sa amin?" Tanong nito kay Kohl. Naka alalay na agad ang kamay ni Aldous sa likod ko at nag dudulot iyon ng kakaibang pag gapang ng init sa buo kong katawan.
"Don't worry about me. I'll stay with Papsy and Momsy." Nag handshake pa sila ng kakaiba.
"Sure you wanna risk it? My offer still stands..." May pang aasar si Aldous na sabi ulit. Tumawa lang si Kohl. Kanina lang ay galit ito kay Charito tapos ngayon naman ay inaasar na nito si Kohl. Ang bilis lang niyang mag palit ng emosyon.
Iginiya na ako ni Aldous sa sasakyan nito. Nagulat pa nga ako ng ito pa mismo ang nag bukas sa pintuan ng passenger seat at inalalayan pa ako papasok. Nakakalito man ang ipinapakita nitong kabaitan ay nag patiuna na rin ako.
"What is he risking?" Tanong ko sa kanya. Nakaka intriga lang kasi.
"He's risking his playboy status." Tipid nitong sagot.
"Oh!" Sabi ko na lang ng marinig ko ang pag busina ng motor ni Kohl sa amin. "Puwede naman siguro tayo sa bahay nila Ma'am Freya..." suhestyon ko. Mas maraming taong nakapaligid sa amin mas mapapalayo ako sa tukso. Narinig ko ang mapakla nitong tawa.
"And put her in the crossfire—again—of whoever's shooting at us? No, thank you."
"No. Of course, not." Agad kong bawi na sagot. Bakit naging iba bigla ang naging ihip ng hangin? "I would never want her getting hurt because of me. But you probably think that I have already hurt her...Because of what you think my dad did." tumingin ako sa labas ng bintana para doon ibuhos ang inis ko.
"I know that your dad did it. You didn't do it. I don't blame you." Maybe I hadn't heard him correctly over the rumble of the engine.
"Yeah, right. You have definitely blamed me and my brothers for almost half of my life." I was wrong. I still hated him because he was so quick to think the worst of the people she loved. At naiinis ako sa sarili ko dahil kinamumuhian ko siya at the same time ay hindi mapalagay ang dibdib ko na kakaiba ang pintig sa tuwing tumititig siya sa akin.
"Hindi kayang gawin ng mga kapatid ko iyon, Aldous." Giit ko sa kanya.
"If you really believed that, you wouldn't have gone along with my mother's crazy plan to marry me," natigilan ako sa sinabi nito, "You know they've been trying to kill me. That's why you are protecting me from them. Isn't it?"
"Alam kong napaka imposible para sa'yong maniwala pero wala akong alam sa mga pinaparatang mo, Aldous!" How can he even think the worst of the people I loved. Kahit na sobrang sakit ang ginawa niya sa pamilya ko at kahit ilang beses kong sinabi sa sarili kong pg babayaran nito ang lahat ng nawala sa pamilya ko—hinding-hindi ko parin gagawin ang kumuha ng buhay ng ibang tao.
Bakas sa bawat bitiw nito ng pag hinga ang pinipigilan nitong galit. Maybe he still believed that she'd ordered her brothers to kill him. Or her or her brothers' involvement in those previous shootings.
"They are not the ones who've just shot up your house, Aldous." Malumanay kong sambit. "I may be my father's daughter and my brothers weren't the nicest people in the world. They know I'm here and they would never risk hurting me. Not even to hurt you."
"Oh, yeah?" Ngumisi ito, "Maybe I'm not the only one they want to hurt. That bomb was planted in your apartment."
"My brothers had nothing to do with that bomb!" She had absolutely no doubts about that. They might kill for her even if she hadn't asked but they would never kill her.
"You can't be sure of that," naiinis na ako. Paano ko ba ipupukpok sa isipan niya na hindi lang puro masasamang bagay ang meron sa mundo?
"I know how every explosives works. Me disarming that IED was more with luck than anything else. Ikaw ang mas nakaka alam niyan ngayon because I was there with you." Paliwanag nito sa akin pero kesa sa makinig ako tumingin na lang ako sa labas ng bintana saka tumikhim ng malalim. Anong saysay pa bang makinig sa mga sinasabi niya kung may sarili na siyang kongklusyon sa kung sino ang suspect niya sa mga pag babanta sa buhay niya?
"Nangyari lang lahat ng iyon dahil nag pumilit kang ihatid ako." Wala dapat siya doon sa apartment ko kung hindi lang ito nag matigas na ihatid ako kahit pa na kagagaling lang nito ng hospital. "At para ano? Para sabihin ko sa mommy mo kung gaano ka kabuti sa akin?" Pero sa kabilang banda, paano nga kaya kung wala si Aldous sa apartment ko at basta na kang sumabong ang bahay ko? Tinaasan ako ng balahibo sa naiisip kong posibleng mangyari sa akin.
"She's been told worse things about me. I walked you to your door because I wanted to, and I certainly wouldn't have wanted to if I'd known there was a bomb sitting on your kitchen table." She believed him. Maybe she was a fool, like her brothers probably thought, to trust him. But she did.
"Walang alam sila kuya Harvey at Kuya Harold sa pag tatanim ng bomba." I stick to what I believed in. For once, I would give the benefit of the doubt to ng brothers.
"You don't know that," sabi nito at bago pa man ako maka sagot ay humarap siya sa akin a nag patuloy sa pag aakusa sa mga kapatid ko, "Anyone with internet access can learn how to make explosives."
"So, walang ibang puwedeng gumawa non bukod sa mga kapatid ko ganon?" His brow furrowed as if he struggled to follow her logic. He most likely couldn't accept that her brothers were innocent of anything.
"Ang sinasabi ko lang Hailey, is that whoever shot at us in my penthouse just now is the one who set the bomb in your apartment."
"So, puwedeng hindi sila kuya iyon?" Kibit-balikat lang ang sagot nito sa akin. "And since we agree that's not Kuya Harvey and Kuya Harold we can break our fake engagement."
"I haven't agreed to anything," nanlaki ang mga mata ko sa kanya na seryosong nakatingin sa kalsada. Kasasabi niya lang diba?
"Aldous!" she yelled with frustration at his stubbornness. "I know my brothers would never hurt me. Even you have to admit that." Kapatid ko sila. At alam kong hindi nila ako kayang saktan. Kahit pa gaano sila kasama sa paningin ng iba.
"Hindi ibig sabihin non ay hindi na nila kayang manakit ng iba. Ikaw mismo ang makakapag patunay non. They pointed a gun on me at your father's wake."
"Natural lang iyon! Pumunta ka sa burol at sinira mo ang pag luluksa namin."
"I still think they could be behind the attempts on my life." She shook her head in disbelief.
"So you think that someone's trying to kill you—"
"Not someone. Your brothers." Pag pupumulit pa rin nitong idinadawit ang mga kuya ko sa lahat ng kaguluhang ito. "At hindi ako titigil hangga't wala akong napapatunayan sa lahat ng mga suspetsa ko." Hindi na lang ako kumibo kasi balewala lang rin naman.
"So we're still engaged." Huling sabi nito bago huminto ang sasakyan namin sa isang malaking building.
Lumabas ito ng sasakyan at ng akma ko ng bubuksan ang pintuan sa gilid ko ay bigla itong tumigil, "Stay here." Utos niya sa akin na ikinainis ko.
"You can't keep me here. Sasama ako sa'yo." Pag pupumilit ko. Masyado na ba akong pabigat sa kanya? Edi, sana iniwan na lang niya akong mag isa diba?
"I need to see the place first if it is safe. Huwag kang gagalaw diyan. Maliwanag? Hintayin mo ako dito." Sasabihin ko pa sanang nakaka buwisit siya pero tumalikod na ito at nag lakad papasok sa lobby.
"I hate him!" Saka ko hinampas ang dashboard sa harapan ko. Nag pupuyos ako sa galit dahil sa pag iwan niya sa akin dito.
Napag pasyahan kong lumabas ng sasakyan kahit ba mariin ang utos nitong pumirmi ako sa loob. No one can tell me what I should and shouldn't do. Pero hindi ko pa man naisasara ang sasakyan ay may mga braso ng humaklit sa akin.
But those weren't Aldous' hands.
📖📖📖📖
Ms.Therapeutic*
A/N
Kunwari lang yang si Vander. Nag aalala rin yan 😂😂