Seokmin's
☆☆☆
"Long time no see dokyeom." sabi niya at nag wink pa.
"What do you want?"
"Ahm, wala." sabi niya at umupo sa isa sa mga bench dito sa garden.
"I'm not here to play games with you. Tell me what do you want."
"Obviously, i want you. I want you dokyeom."
"What the fuck." yun na lang talaga ma sasabi ko. "Stay away from Jisoo."
"Ayoko nga." sabi niya at nag make face pa. Pigilan niyo 'ko, sisipain ko 'tong babaeng 'to.
"Mag kaibigan na ulit kami ni Jisoo. Di ko sasayangin 'tong opportunity na 'to."
"Layuan mo na si Jisoo. Alam ko kung anong tumatakbo diyan sa utak mo."
"Ayoko nga sabi eh. Diba sabi ko sayo kahit noon pa, di ko lalayuan si Jisoo hangga't di ka napapasa'kin at hangga't di ko napupuruhan yung mukha niya."
"ILANG BESES KO BANG DAPAT SABIHIN SAYO NA KAHIT KAILAN, DI AKO MAGKAKA GUSTO AT DI AKO MAPAPA SAYO?!" this girl is getting on my nerves.
"Ahm, marami? Di joke. Pag naging desperado ka na, alam kong mapapasa'kin ka din. Just watch and learn Dokyeom. Alam mo kung ano yung mga kaya kong gawin. I can do that, all over again. Mas lalo't na, andiyan si Jisoo." sabi niya at tumayo mula sa pagkaka upo niya sa bench at nag lakad pa tungo sakin.
Tumingkayad siya at binulungan ako "Gusto mo bang sagasaan ko ulit si Jisoo? Katulad ng pag sagasa ko sakanya dati." agad akong umiling. Ayokong ma wala sa'kin si Jisoo.
"Ayoko. Please, i'm begging you Yuju. Ayokong ma wala sakin si Jisoo. Pag may nangyaring masama sa kanya, di ko na 'to papalampasin." agad ko siyang hinigit, para tignan ng masinsinan.
"Pinalampas kita dati. Pinalampas ko yung kasalanan mong pinatay mo yung anak ko, anak namin ni Jisoo." hinigpitan ko pa lalo yung pag kahawak sa kanya.
"Sa oras na may gawin ka kay Jisoo. Patawarin na 'ko ng diyos. Di ko alam kong anong magagawa ko sayo." sabi ko at nag lakad na pa layo sakanya.
-☆-
😩😩😩